บทที่ 9

ริมฝีปากอุ่นร้อนทาบทับลงมาดูดกลืนคำพูดโต้แย้งของเธอไปจนหมด ก่อนที่เขาจะใช้มือบีบปลายคางมนเบาๆ เพื่อหลอกล่อให้คนตรงหน้าเปิดปากอย่างช่ำชอง

"อื้อ...อ!"

เสียงร้องประท้วงดังขึ้นเมื่อชายหนุ่มพยายามจะสอดแทรกลิ้นเรียวเข้าไปกวาดชิมความหวานข้างในด้วยรสสัมผัสที่เร้าร้อนและรุนแรงมากขึ้นตามลำดับ

ประดับดาวที่อ่อนประสบการณ์มากกว่าเขาหลายขุมถึงกับอ่อนยวบไม่เป็นท่า เพราะนอกจากจากสัมผัสวาบวามที่ริมฝีปากแล้ว มือหนาอีกข้างยังไต่เข้าไปเรื่อยๆ ภายใต้เสื้อตัวบางของโรงพยาบาลพร้อมกันอีกต่างหาก

นิ้วเรียวยาวภายใต้สาบเสื้อเริ่มรุกล้ำเข้าไปสัมผัสบริเวณทรวงอกอวบอิ่มซ่อนรูป ก่อนที่คนมากประสบการณ์จะลงมือสะกิดเบาๆ ที่ปลายถัน จนเจ้าของร่างหลุดเสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่

"อื้อ...อ"

คนเจ้าเล่ห์ผละริมฝีปากออกอย่างอ่อยอิ่ง และเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ใบหูเล็กแทน

งับ!

แรงขบกัดเบาๆ ทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกและเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

"จะทำอะไรคะ เอามือออกไปเดี๋ยวนี้เลย" ประดับดาวส่งเสียงโวยวายเมื่อได้สติพร้อมทั้งจับมือหนาที่อยู่ในเสื้อของตัวเองเอาไว้อย่างรวดเร็ว

"พูดมากจัง" ร่างสูงบ่นขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้านพลางใช้นิ้วเรียวสะกิดถี่ๆ ที่ปลายถันเพื่อกลั่นแกล้งคนตรงหน้าให้ส่งเสียงครางฮือขึ้นมาอีกครั้ง

"อ่ะ! คนบ้า อย่าทำแบบนี้นะ"

"ช่วยไม่ได้นี่ อยากดื้อเองทำไมล่ะ"

"ฉันจะดื้อหรือไม่ดื้อคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ อ๊ายย...ย เอามือออกไป" หญิงสาวโวยวายเสียงดังลั่น เมื่อเขาใช้มืออีกข้างบีบคลึงอกแน่นเต็มไม้เต็มมือด้วยสีหน้าพึงพอใจ

"ไม่ปล่อย" คนยียวนบอก และออกแรงบีบเน้นๆ จนเธอต้องเอี่ยวตัวหนี ทว่า...

"โอ๊ยๆ คุณธา ฉันขยับไม่ได้ ฉันปวดหลัง อย่าทำแบบนี้" ประดับดาวที่หลังเคล็ดอยู่รีบห้ามปรามเขา หากแต่คู่สนทนากลับขมวดคิ้มมุ่น แล้วดันให้เธอนอนราบไปบนเตียง

"นี่!"

"เงียบๆ สิคุณ เกรงใจคนอื่นบ้างเถอะ นี่เราอยู่ในโรงพยาบาลกันนะ" เขาถือโอกาสดุหน้าตาเฉย ทั้งที่การกระทำของตัวเองเป็นต้นเหตุเสียงโวยวายนั่นแท้ๆ

"อีตาบ้า! ใครมันจะไปเงียบได้หา เอามือออกไปเดี๋ยวนี้นะ อ๊าย...ย อย่าขยับนิ้ว" คนตัวเล็กร้องห้าม ทว่าเขากลับยิ่งทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับที่เธอบอก

"ก็ไม่อยากกลับบ้านไม่ใช่หรือไง"

"อือ...อ กะ กลับๆ ฉันจะกลับ" ประดับดาวรีบบอกพร้อมกับดิ้นไปมาเพื่อหนีนิ้วร้ายที่เอาแต่สะกิดยอดประทุมถันของเธอไม่หยุด

ให้ตายสิ! ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครทำกับเธอแบบนี้เลยนะ เขามันปีศาจหื่นกามชัดๆ เลย

"มันสายไปแล้วคนสวย ตอนนี้ผมหิว ขอกินก่อน"

คนตัวเล็กเบิกตากว้างเท่าไข่ห่านเมื่อได้ยินคำพูดแปลกๆ จากเขา แถมอีกฝ่ายยังเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้จนแทบจะฝังลงไปกับร่องอกของเธออีก

"จะทำอะไรคะ ถอยออกไปนะ"

ประดับดาวโวยวาย แล้วพยายามจะดึงสาบเสื้อเข้ามาปิดส่วนที่โผล่ออกมาให้มิดชิด ทว่าคนแรงเยอะกว่ากลับจับแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว

"อย่านะ!" ร่างบางร้องห้าม

"อย่าอะไร ยังไม่ได้แต่ง"

"อย่าทำแบบนี้"

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้เธอด้วยสายตากรุ้มกริ่ม ก่อนจะที่เขาจะก้มหน้าลงไปใกล้ยอดอกสีหวาน แล้วครอบครองมันด้วยริมฝีปากอุ่นทันควัน

"อ๊าย...ย! ทำอะไรน่ะ" หญิงสาวร้องลั่น และพยายามดิ้นหนีการรุกรานจากเขา ทว่ายิ่งดิ้นทรวงอกอวบอัดก็ยิ่งเสียดสีกับใบหน้าของอีกฝ่ายมากขึ้น

จ๊วบ~

"กรี๊ดด!"

เสียงกรี๊ดของคนตัวเล็กทำเอาร่างสูงสะดุ้งเฮือก แล้วยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองเอาไว้

"จะกรี๊ดทำไมเนี่ย หูจะแตก" เขาบ่น

"ก็ใครใช้ให้คุณมาทำแบบนี้กับฉันล่ะ ทุเรศ!"

"หือ...อ ทุเรศอย่างนั้นหรอ" ธาวินถามกลับด้วยท่าทางยียวน พลางคว้าหมับเข้าที่ก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นเต็มไม้เต็มมืออีกครั้ง

เพี๊ยะ!

"ปล่อยนะอย่ามาจับ"

"เฮ้ย! ปล่อยอะไรล่ะ เมื่อกี้พึ่งดูดไปนิดเดียวเอง"

"ทุเรศ!" ประดับดาวแหวใส่ ขณะที่รัวกำปั้นเล็กๆ ใส่คนตรงหน้าไม่ยั้ง ทว่าแรงมดของเธอไม่ได้มีผลอะไรกับเขา

"พูดแบบนี้อยากโดนมากกว่านี้หรือไง"

"ใครจะไปอยาก"

"ถึงไม่อยากก็ต้องโดน"

ว่าจบริมฝีปากร้อนจัดก็เข้าครอบครองยอดอกสีสวยอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะขบเม้มแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว และใช้ปลายลิ้นตวัดหยอกเย้า จนเธอส่งเสียงครางไม่ได้ศัพท์

"อ่ะ! อื้อ...อ อ๊าย พะ พอๆ พอก่อน"

มือหนายกขึ้นมาคว้าข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้แน่น แล้วเริ่มละเลงความวาบวามลงบนทรวงอกอวบอัดที่ผู้เป็นเจ้าของซ่อนมันเอาไว้ได้มิดชิดอย่างไม่น่าเชื่อ

ทุกสัมผัสที่ปลายลิ้นของเขาลากผ่านสร้างแรงปรารถนาบางอย่างในกายเธอให้ลุกโชนอย่างที่ไม่เคยเป็นก่อน

"อือ...อ อ๊ายย"

เสียงครวญครางของคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจถี่ๆ อยู่บนเตียงราวกับเชื้อเพลิงชั้นดีที่กระตุ้นให้เขาตวัดปลายลิ้นเข้าใส่จุดอ่อนไหวของเธอไม่ยั้ง จนกระทั่งร่างบางระหงปิดเปลือกตาแน่นและกระตุกเบาๆ เมื่อเขาทำให้เธอโบยบินไปแตะขอบสวรรค์ได้สำเร็จ

"เป็นไง แค่ใช้ลิ้นกับตรงนี้ก็ถึงใจดีใช่ไหมล่ะ" ธาวินถาม หลังจากที่เขาผละออกจากหน้าอกเธอเพียงเล็กน้อย

"พะ พูด พูดบ้าอะไรของคุณ"

"หืม ?"

"ถอยออกไปได้แล้ว" หญิงสาวบอกเขาทั้งน้ำตา และมันก็ทำเอาคนขี้แกล้งถึงกับหน้าเหวอไปทันที

"เฮ้ย! แค่นี้ถึงกับร้องไห้เลยหรอวะ"

"เปล่า ถอยออกไปนะ ปล่อยมือฉันด้วย" ประดับดาวพูดเสียงเย็นพร้อมกับเสมองไปทางอื่นอย่างโกรธจัด

"อย่ามาทำสะดีดสะดิ้ง คิดว่าน้ำตาจะช่วยอะไรคุณได้หรือไง"

"ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรนี่คะ" เธอเถียง

"ถ้าอย่างนั้นก็หันมามองหน้าผม อย่ามาทำตัวเหมือนนางเอกเอวีน้ำเน่า"

"หะ !?"

"เอ่อ... เอ็มวีน้ำเน่า เพราะผมไม่ง้อคุณหรอกนะ" คนตัวโตแก้คำพูดของตัวเอง แล้วเติมประโยคต่อท้ายเพื่อกลบเกลื่อนความหื่นที่เขาเผลอโป๊ะแตกออกมา

"ฉันก็ไม่ได้ขอให้ง้อนี่คะ"

"อย่ามาเถียงนะดาว ผมไม่ได้ใจดีขนาดนั้น"

"เหอะ! ฉันก็ไม่เคยมองว่าคุณใจดีสักหน่อย"

"รู้ไหมว่ายิ่งทำแบบนี้ผมยิ่งโกรธ" เขาบอกเสียงแข็ง แล้วจ้องมองเรือนร่างของเธออย่างสื่อความหมาย จนคนถูกมองหน้าร้อนผ่าว

"อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ"

"ไม่ทำอะไรบ้าๆ หรอกน่า" ชายหนุ่มบอก ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างและพูดต่อ "ผมก็แค่จะทำให้คุณกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวเท่านั้นเอง"