บทที่ 10

ทันทีที่พูดจบ มือหนาก็เลื่อนลงไปวางบริเวณหน้าท้องแบนราบของคนบนเตียง แล้วเริ่มออกแรงบีบคลึงเบาๆ จนเจ้าของร่างนอนดิ้นเร้าๆ เพื่อขัดขืนเขาแบบเอาเป็นเอาตาย

"จะทำอะไรน่ะ เอามือออกไปนะ"

"ดูหน้าด้วยว่านี่ใคร ผมไม่ใช่คนที่คุณจะมาออกคำสั่งได้นะ" เขาว่าพลางเลื่อนมือเข้าไปในกางเกงผ้าฝ้ายตัวบางอย่างรวดเร็ว

"ว๊าย...ย! อย่าเอามือเข้าไปนะ"

"เหอะๆ ก็บอกแล้วไงว่าผมจะทำให้คุณกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัว อุตส่าห์ช่วยเลยนะ อย่าดิ้นน่า ไม่ปวดหลังแล้วหรือไง" คนตัวโตบอกกลั้วหัวเราะ แล้วใช้นิ้วเรียวยาวไต่เข้าไปใกล้บริเวณจุดอ่อนไหวกลางกายสาว

"กรี๊ดดด!"

ธาวินชะงักไปวูบหนึ่งเมื่อจู่ๆ คนบนเตียงก็กรีดร้องออกมาเสียงดังกว่าในตอนแรกหลายเท่า แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดอีกด้วย

"เฮ้ยๆ อยากกรี๊ดก็กรี๊ดไปเถอะ ผมไม่หยุดให้คุณหรอกนะ ระวังเจ็บคอด้วยล่ะ แล้วถ้าไม่อยากให้มีใครบุกเข้ามาเห็นคุณในสภาพนี้ก็ควรจะเงียบซะนะ นี่โรงพยาบาลห้องมันไม่ได้เก็บเสียง"

คำพูดของเขาทำเอาคนฟังเงียบเสียงลงชั่วคราว ก่อนจะเริ่มกรีดร้องใหม่อีกครั้ง เมื่อตัดสินใจแล้วว่าถ้ามีคนมาเห็นเขากำลังทำมิดีมิร้ายเธออยู่แบบนี้ ต้องมีคนใจดีเข้ามาช่วยเธอออกไปจากที่นี่แน่ๆ

"เอ๊ะ! จะไม่เงียบจริงๆใช่ป่ะ" ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างหัวเสีย แล้วใช้นิ้วร้ายสะกิดเข้าที่ปุ้มสวาทกลางกายสาวเบาๆ อยู่หลายที จนคนตัวเล็กเผลอหลุดเสียงครวญครางออกมาแทนเสียงกรี๊ดปรอทแตกเมื่อสักครู่

"อ่ะ! อ๊าย...ย ไม่นะ เอามือออกไปเดี๋ยวนี้ อย่าทำ"

"คุณคิดว่าจะห้ามได้หรือเปล่าล่ะ"

"ฮื้ออ แบบนี้มัน..." หญิงสาวเริ่มพูดจาติดขัดพร้อมกับบิดร่างกายไปมาบนเตียงคับแคบ

"มันทำไม"

"มัน... มันไม่ดี" ประดับดาวตอบ แล้วพยายามถดกายหนีสัมผัสจากเขา ทว่ามือทั้งสองข้างที่ถูกคนตัวโตจับเอาไว้แน่น ทำให้เธอไม่สามารถหนีได้

"เขาไม่ได้เรียกว่ามันไม่ดี แต่แบบนี้มันเรียกว่า 'เสียว' ต่างหากล่ะ" ธาวินแกล้งเน้นย้ำคำว่า 'เสียว' ให้เธอได้ยินชัดๆ แต่คนบนเตียงกลับส่ายหน้าปฏิเสธเป็นพัลวัน จนเขาชักจะโมโหเธอขึ้นมาจริงๆ

นิ้วเรียวยาวกรีดผ่านร่องกุหลาบงามที่เริ่มมีน้ำหวานสีใสไหลซึมออกมาที่ปากทางเข้า ก่อนจะเริ่มออกแรงกดเบาๆ ไปตามจุดอ่อนไหวของเธอเพื่อปลุกเร้าความต้องการของคนตรงหน้าให้มากขึ้น

"อื้อ...อ เอามือออกไป" ร่างบางดิ้นหนีเขาสุดชีวิต ทว่ายิ่งดิ้นนิ้วของเขาก็ยิ่งเสียดสีเข้ากับกลีบกุหลาบใต้ร่มผ้ามากขึ้นเท่านั้น

"อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น"

"เอามือออกไปนะคนบ้า ฉันไม่เล่นนะ"

"แล้วใครบอกว่าผมเล่น" ธาวินบอกกลั้วหัวเราะ ก่อนจะยักคิ้วใส่เธอด้วยท่าทางยียวนกวนประสาทสุดๆ

"คุณธา!"

"เรียกทำไมครับ อดใจไม่ไหว จนอยากให้ผมใส่เข้าไปแล้วหรอ"

"ฉันเกลียดคุณ!" ประดับดาวตะโกนเสียงดังลั่น

"หรอ ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย"

"อ่ะ! อย่านะ อย่าทำ" ร่างบางตะโกนห้าม เพราะเขาออกแรงกดตรงบริเวณปากถ้ำแรงๆ แล้วหยุดมือไว้ตรงนั้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้เธอ

"ทำใจดีๆ ไว้ล่ะคนสวย ไม่แน่นะ หลังจากนี้คุณอาจจะติดใจมันก็ได้"

"ไม่มีทาง" เธอปฏิเสธ

"ก็ลองดูหน่อยเป็นไง"

"มะ อ่ะ! อ๊าย...ย"

หลังจากที่พูดจบเขาก็จัดการสอดแทรกนิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจด้านในของร่องกุหลาบฉ่ำเยิ้ม ก่อนจะเริ่มลงมือขยับช้าๆ เพื่อกลั่นแกล้งให้คนตรงหน้าส่งเสียงครวญครางไม่เป็นภาษายิ่งกว่าเดิม

"อะ อ่ะ อื้อ...อ อย่านะ"

"รู้สึกยังไงบ้าง" เขาถาม

"อ๊าย เอาออกไป"

"รู้สึกยังไง" คนตัวโตคาดคั้น

"มะ อ่ะ! ไม่เอา เอาออกไปนะ" คนตัวเล็กบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ขณะที่ร่างกายเริ่มบิดเร้าไปมาเพราะความเสียวซ่านที่เขาสร้างขึ้น

"ตอบมาสิ รู้สึกยังไงกับตรงนี้ แบบนี้" ธาวินถามอีกครั้ง พร้อมกับกดนิ้วเข้าไปด้านในเป็นจังหวะหนักๆ เพื่อเน้นย้ำให้เธอตอบคำถามอย่างตรงจุด

"มัน... อื้อ! คุณธา ฉันไม่ชอบ"

"ก็ไม่ได้ถามว่าชอบไหม ถามว่ารู้สึกยังไงต่างหาก"

"ไม่เอา อ่ะ อื้อ ไม่เอาแบบนี้นะ" เธอบอกเสียงเบา

"แล้วอยากได้แบบไหนล่ะ"

"ไม่เอา อะ อ่ะ ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น"

"หืม ?"

คนตัวโตแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่กลับยิ่งเพิ่มการขยับเข้าออกช่องทางรักของเธอให้ถี่รัวมากยิ่งขึ้น จนร่างบางส่งเสียงครางหวานไม่ขาดปาก และมันก็ทำให้เขาพอใจจนอยากจะส่งความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอแทนนิ้ว

"ทำไมข้างในแน่นจัง" ธาวินถามหน้าตาย ก่อนจะส่งนิ้วเพิ่มเข้าไปด้านในอีกหนึ่งนิ้ว

"อ่ะ! เจ็บนะ"

"อือ... โคตรแน่นเลย"

"คะ คุณธา เอานิ้วออกมาค่ะ ไม่เอาแล้ว" ร่างบางที่ใกล้จะเข้าไปแตะขอบสวรรค์เต็มทีพูดขึ้น แล้วเริ่มบดเบียดขาทั้งสองข้างของตัวเองเข้าหากัน

"ใกล้แล้วหรอ"

"คุณธา ฉันบอกให้... อ่ะ! อ๊ายย"

คนตัวเล็กหวีดร้องออกมาด้วยความสุขสมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วหอบหายใจราวกับว่าเธอพึ่งไปวิ่งมาราธอนมายังไงอย่างนั้น

"เป็นยังไงบ้าง ถึงอีกแล้วใช่ไหมล่ะ" เขาถาม

"ถะ ถึงบ้าอะไรของคุณ"

"หืม...ม ไม่รู้จริงๆ น่ะหรอว่า 'ถึง' ที่ผมว่ามันคืออะไร"

"ฉันไม่รู้!" ประดับดาวตอบกลับเสียงแข็ง แล้วเสมองไปทางอื่นเพื่อซ่อนความอับอายให้พ้นจากสายตาคู่คมนั่น

"แน่ใจหรอว่าไม่รู้"

"บอกว่าไม่รู้ก็ไม่รู้สิ"

"ว้า... ถึงใจขนาดนี้ ยังมีหน้ามาบอกว่าไม่รู้อีก" คนตัวโตแกล้งยั่วโมโหเธอด้วยการพูดกลั้วหัวเราะ แล้วก้มเก็บเสื้อผ้าของเขาที่ร่วงลงไปกองอยู่บนพื้นมายื่นให้เธออีกครั้ง

"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว ถ้าคราวนี้ยังลีลาอยู่อีก มันจะไม่จบแค่นี้แน่"

"คนบ้า!"

ธาวินระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจ ก่อนที่เขาจะยื่นมือไปจับไหล่มนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่น

"จะทำอะไรน่ะ!?" เธอถามหน้าตาตื่น

"จะช่วยพยุงขึ้นไง"

"เอ่อ..."

"ทำไม คิดว่าผมจะทำอะไรคุณหรอ" ชายหนุ่มถามพลางคลี่ยิ้มกว้างด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละ"

"จริงหรอ" เขาถาม

"ปล่อยได้แล้ว จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า" คนตัวเล็กบอกเสียงแข็ง ทว่าร่างสูงกลับหัวเราะร่า แล้วผละออกไปเพื่อหลีกทางให้เธอลงจากเตียง