บทที่ 3

รินพรมองคนตรงหน้า แล้วถึงกับหน้าซีดเผือด เธอแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน หญิงสาวหน้าใสตรงหน้าไม่ยอมสบตาเธอ มือบางบีบเข้าหากัน แล้วพึมพำอ้อมแอ้มเสียงเครือ

“น้ำแข็งขอโทษนะคะ พี่แน็ต แต่ว่า น้ำแข็งคบกับพี่ต่อไปไม่ได้จริงๆ น้ำแข็งรู้สึกผิดต่อพี่น่ะค่ะ”

“น้ำแข็งจะทิ้งพี่ใช่ไหม” รินพรกลืนน้ำลาย มือของเธอเอื้อมจะคว้ามือคนตรงหน้า หากแต่สาวน้อยกลับดึงมันหลบเธอ แล้วลุกพรวดขึ้นยืน ก่อนจะร้องไห้โฮ

“น้ำแข็งขอโทษนะคะ น้ำแข็งผิดเอง ฮือๆ”

“น้ำแข็ง! น้ำแข็ง!” รินพรวิ่งพรวดตามสาวน้อยออกมา หากแต่ไม่ทันแล้ว เจ้าหล่อนวิ่งไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ของหนุ่มวัยเดียวกัน หน้าตาหล่อเหลา และขับออกไปอย่างรวดเร็ว

“อย่างนี้ใช่ไหม น้ำแข็ง โธ่โว้ย! ทิ้งพี่ไปกับผู้ชายใช่ไหม ไอ้แน็ตเอ๊ย แพ้ผู้ชายอีกแล้วสิเรา”

.....................................................................................................................................

เย็นวันนั้นรินพรเสียใจเรื่องแฟนสาวของเธอมาก แถมเหมือนเคราะห์กรรมซ้ำ ตรงที่เอกพันธ์เจ้านายเรียกเธอไปตักเตือน เรื่องงานที่ผิดพลาด มันยิ่งทำให้เธอเครียดหนัก เจ้าตัวซึมและเครียดจนต้องไปหาทางระบายออก หากแต่ก็ไม่มีใครว่างเลยสักคน ตรีทศเองก็ปิดโทรศัพท์มือถือ ปานวิทย์เพื่อนอีกคน ก็กำลังเตรียมงานหมั้นที่ต่างจังหวัด เธอไม่อยากเอาความทุกข์ของตัวเองไปเล่าให้ใครมาทุกข์ด้วย เลยตัดสินใจไม่โทรศัพท์หาปานวิทย์

ร่างบางค่อนข้างสูงเพรียวในชุดแต่งกายแบบทอมบอยของเธอ เสื้อเชิ้ตสีดำ และกางเกงลายทหารสี่ส่วน รองเท้าผ้าใบ ทำให้สาวๆ หันมองรินพรอย่างช่วยไม่ได้ ก็เจ้าตัวออกจะหน้าตาหล่อใสขนาดนั้น แม้ว่าจะตาบวม เพราะแอบไปร้องไห้คนเดียวมาเกือบครึ่งวัน ผมสั้นๆ ของเธอยุ่งเหยิง เพราะเจ้าตัวเอามือยีมันแก้กลุ้ม เมื่อเข้าไปในร้านเหล้าเจ้าประจำได้ รินพรก็นั่งลงตรงบาร์ แล้วสั่งกับบริกรเสียงห้วนๆ

“อะไรแรงๆ จัดมาหน่อยสิ ไอ้หน่อย”

“ไปเครียดอะไรมาล่ะ เฮียแน็ต” บริกรที่รู้จักกับรินพรดีเอ่ยล้อเลียน เลยโดนสาวห้าวถลึงตาใส่ พร้อมกับเขกหัวเอาดังโป๊ก

“ยุ่งน่า ไปเอาเหล้ามา”

“ครับๆ เฮีย”

เมื่อได้น้ำสีเหลืองอำพัน รินพรก็ยิ่งเงียบหนักขึ้น เพราะทุกข์เรื่องแฟนสาว เธอกับสาวน้อยนามว่าน้ำแข็ง คบกันมานานพอดู เกือบสองปีกระมัง ครั้งแรกสาวน้อยเพียงแค่มาหลงปลื้มเธอ และคบกันแบบเด็กๆ ฉาบฉวย แต่น้ำแข็งก็น่ารักและช่างอ้อน และรักเธอมาก รินพรที่ขาดความรักอยู่แล้ว รู้สึกดีเวลาอยู่กับสาวน้อยคนนี้ เวลานานยิ่งผูกพัน เธอรู้สึกชอบน้ำแข็งมาก และตั้งใจจะปกป้องทะนุถนอมให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยามน้ำแข็งเดือดร้อนเรื่องเงิน เธอก็ไม่เคยรีรอที่จะช่วยเหลือ แต่ในที่สุด น้ำแข็งก็หนีเธอไปอีกจนได้ คนที่รักเธอหายไปอีกคนจนได้

เหล้าหมดไปเกือบค่อนขวด รินพรก็ยิ่งเมาหนัก เธอซบหน้าลงกับแขนของตัวเอง พลางบ่นงึมงำ น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ นี่เธอไม่เหลือคนที่รักเธออีกแล้วสินะ ทำไมใครๆ ถึงหนีเธอไปกันหมด ทั้งที่เธอทุ่มเทให้มากขนาดนั้นแท้ๆ

“ทามมาย ใครๆ ทิ้งไอ้แน็ตไปหมดนะ เฮ้ย หน่อย พี่มานไม่ดีตรงไหนว้า” บริกรที่สนิทกับรินพร และกำลังดูสภาพของสาวห้าว ก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ สงสัยอกหักมาอีกตามเคย

“ตรงเจ๊ เอ๊ย! เฮียไม่ใช่ผู้ชายล่ะมั้ง เฮียแน็ต เอาน่าผู้หญิงดีๆ น่ารักๆ ยังมีอีกเยอะแยะ เฮียแน็ตหล่อใสยังกับหนุ่มเกาหลี หน้าตาละม้ายคล้ายนิชคุณขนาดนี้ เดี๋ยวก็มีมา”

“มาตรงพี่หล่อ ดูดี แต่พอเบื่อแล้วก็จากปาย เฮ้อ...พี่สู้ผู้ชายไม่ด้าย ตรงหนายวะ” เสียงของรินพรเริ่มยานคาน ตากลมโตคมหวานเริ่มหรี่ปรือ หน่อยมองแล้วก็ถอนใจ เขามองไล่ไปยังใบหน้าหวานใสของรินพร ถ้าเกิดรินพรเป็นผู้หญิงจริงๆ แล้วคงจะสวยมากทีเดียว น่าเสียดายที่เจ้าตัวไม่ยักกะชอบเป็นผู้หญิงเสียนี่ มือบางตะครุบหมับเข้าที่มือของเขา เมื่อหน่อยจะดึงขวดเหล้าเก็บให้ เพราะเห็นว่ารินพรดื่มมามากแล้ว

“ห้ามเก็บนะไอ้หน่อย พี่จากินต่อ”

“เมามากแล้วนะเฮีย” หน่อยว่า ตอนนี้คนในร้านเริ่มเยอะ และเปิดเพลงสนุกๆ ให้เต้นกัน เขานึกเป็นห่วงรินพร ถึงแม้ห้าวยังไงก็ยังเป็นผู้หญิง สังคมเดี๋ยวนี้อันตรายจะตายไป รินพรมาคนเดียวและเมามากแบบนี้เสียด้วย

“ช่างหัวพี่เหอะน่า เอาเหล้ามานะ” รินพรแย่งคืน แถมกระดกเอาเพียวๆ เสียด้วย หน่อยได้แต่ถอนใจ เขาแอบหยิบโทรศัพท์มือถือของรินพร มากดหาเบอร์ของตรีทศ ที่เป็นเพื่อนสนิทของหญิงสาว เพราะเวลามาดื่มที่นี่ พวกรินพรมักจะมากันเป็นกลุ่ม บางทีก็สองคน เขาจึงพลอยสนิทไปด้วยกับทุกคน

“ว้า...พี่ตรีไม่รับสายแหะ เฮ้ย! ไอ้เชน ฝากเฮียแน็ตด้วยนะโว้ย! เมามากแล้ว อย่าให้ใครมาหิ้วไปเชียวนา” เขาหันไปฝากฝังรินพรกับเพื่อนบริกรอีกคน ฝ่ายนั้นพยักหน้ารับ

“เออ เดี๋ยวดูให้ แหมเฮียแน็ตแกออกจะแมน หนุ่มๆ คงไม่หิ้วหรอก กลัวจะเป็นสาวๆ มากกว่า”

“ว่าได้หรือไงวะ ยังไงเฮียเค้าก็เป็นผู้หญิงนะโว้ย แถมหน้าตาดีด้วยเหอะ ฝากหน่อย จะไปเข้าห้องน้ำว่ะ ถ้าเฮียแน็ตหายล่ะก็ มึงหัวแตก”

“เออน่า จะดูให้” เชนรับปาก ก่อนจะทำงานของเขาต่อ เมื่อมีคนมาสั่งเครื่องดื่มเพิ่ม หางตาก็คอยมองรินพรที่กำลังนอนซบหน้าอยู่ไปด้วย แต่สักพักเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไร เชนก็ทำงานของเขาต่ออย่างเพลิดเพลิน แถมมีสาวๆ สวยๆ ที่มาติดพันเขาชวนคุยอีก เขาก็แทบจะลืมรินพรไปเลย