บทที่4

หลังจากที่กินข้าวกันแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอน

ฝ้ายอาบน้ำเข้านอนแล้ว แต่ทำยังไงก็นอนไม่หลับ เธอจึงลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปที่ระเบียง เธอมองออกไปในความมืดข้างหน้า 

วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ใช่เธอกำลังคิดถึง"ดิน" ผู้ชายที่เธอแอบชอบตั้งแต่ตอนเรียนม.ปลาย ไม่ได้เจอเขาหลายปีทำให้เธอคิดว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาน่าจะเปลี่ยนหรือจางหายไปแล้ว แต่พอได้เจอเขาในวันนี้ ก็ทำให้เธอรู้ว่าความรู้สึกเหล่านั้นไม่เคยจางหายไป เธอยังคงชอบเขาอย่างไม่เปลี่ยนแปลงหรืออาจจะมากกว่าเดิม ต่อไปนี้เธอจะทำยังไงดี เขาจะมาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยฝ่างทำงานในไร่ เธอกลัวว่าตัวเองจะเผลอแสดงความรู้สึกที่มีต่อเขาออกมาให้เขาได้รู้ เธอกลัวว่าถ้าเขารู้แล้วความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้จะหมดไป

ฝ้ายถอนหายใจ แค่วันนี้เธอโดนเขาอุ้มตอนที่ตกจากต้นมะม่วง เธอก็อายจนหน้าแดงแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นหรือป่าว แต่เธอก็สังเกตุว่าเขามองเธอบ่อยๆ ยิ่งตอนที่นั่งกินข้าวด้วยกันก็มองเธอตลอด แต่ก็คงเป็นเพราะเขาไม่เคยเห็นเธอมานานก็เลยอาจจะแปลกไปบ้าง

"ยังไม่นอนอีกเหรอฝ้าย"

มีเสียงเรียกดังมาจากด้านข้าง

"พี่ดิน"

ฝ้ายเรียก เธอสะดุ้งตอนที่ถูกเรียกแต่พอหันกลับมาเห็นว่าเป็นเขา เธอก็เริ่มจะหน้าแดงเพราะกำลังคิดถึงเขาอยู่พอดี

"ว่าไง..พี่ทำให้ตกใจเหรอ"ดินถาม

"นิดหน่อยค่ะ..พอดีฝ้ายคิดอะไรเพลินๆน่ะค่ะ แล้วพี่ดินล่ะคะนอนไม่หลับเพราะแปลกที่หรือป่าว ที่นี่ไม่เหมือนในกรุงเทพนะคะ...ก็จะเงียบๆหน่อย"ฝ้ายบอก

"ไม่หรอก พี่ชอบที่นี่นะ เงียบสงบดี"ดินพูด

"แน่ใจเหรอคะว่าจะอยู่ไหว"ฝ้ายถาม

"ไหวสิ..ให้อยู่ตลอดไปยังได้เลย"ดินพูด เขามองหน้าเธอตรงๆ

"แล้วมาอย่างนี้ แฟนพี่ดินไม่ว่าเหรอคะ"ฝ้ายถาม

"ใครบอกเราว่าพี่มีแฟนแล้ว"ดินถาม

"ไม่มีใครบอกหรอกค่ะ..ก็พี่ดินหน้าตาดี การศึกษาก็ดี ก็น่าจะมีแฟนหรือคนมาให้เลือกมากอยู่นะคะ"ฝ้ายบอก

"พี่ก็เหมือนไอ้ฝ่างนั่นแหละ ยังไม่มีแฟนหรอก"ดินพูด

"สมควรเลยค่ะที่เป็นเพื่อนกันได้..แล้วอย่างพี่ฝ่างกับพี่ดินยังไม่มีแฟนได้ ทำไมแม่ถึงอยากให้ฝ้ายมีแฟนนักก็ไม่รู้"ฝ้ายบอก

"แล้วทำไมเราถึงยังไม่อยากมีล่ะ"ดินถาม

"ก็ยังไม่เจอคนที่ใช่และคนที่ชอบอ่ะค่ะ..อีกอย่างฝ้ายไม่รีบ อยู่อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว"ฝ้ายยิ้ม

"รู้มั้ย...เวลาฝ้ายยิ้มน่ารักมากเลยนะ..เหมือนเมื่อก่อนเลย"ดินชม เขามองเธออยู่ตลอดเวลา

"ไม่ต้องมายอหรอกค่ะ...ฝ้ายไม่ลอยหรอก"ฝ้ายบอก เธอเขินที่ถูกเขาชมจนต้องมองไปทางอื่น

"พี่พูดเรื่องจริง..มิน่าถึงได้มีคนมาตามจีบมากมายเลย...แล้วถ้าพี่จะขอจีบเพิ่มอีกสักคนจะได้มั้ย"ดินถาม เขาทำหน้าตาจริงจัง

"............"เงียบ

ฝ้ายหันมามองหน้าดินแต่พอเห็นสายตาของเขาที่มองเธอทำให้ต้องหลบตามองไปที่อื่นแทน

"ว่าไง...พี่จะจีบฝ้ายบ้างได้มั้ย"ดินถามอีก

"พี่ดินอย่ามาพูดเล่นดีกว่าค่ะ...ฝ้ายขอตัวไปนอนก่อนนะคะง่วงแล้ว"ฝ้ายบอก

เธอหมุนตัวเดินเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนทันที

ดินยิ้มออกมาทันทีที่ฝ้ายบอก...เขามองออกว่าเธอเขิน...นี่เขาจะมีความหวังได้ใช่มั้ย

ฝ้ายเข้าห้องแล้วเอาหลังพิงกับประตู เธอถอนหายใจแรงๆ ใจเต้นแรงมากที่ได้ยินดินพูดแบบนั้น เขาอาจจะแค่แหย่เธอเล่นก็ได้ เพราะเขาชอบแกล้งเธอบ่อยๆตอนที่ยังเด็ก เขาคงไม่ได้คิดจะจีบเธอจริงๆหรอก เขาไม่เคยแสดงท่าทีว่าจะชอบเธอมาก่อนเลยคงพูดเล่นมากกว่า แต่ฝ้ายก็แอบดีใจนิดๆที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นแม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ออกมาจากใจจริงๆก็ตาม เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอจึงเดินกลับไปนอนบนเตียงแล้วก็นอนหลับไป

"ยิ้มไม่หุบเลยนะไอ้ดิน...แค่ได้คุยกับยายฝ้ายแค่นี้อ่ะ"ฝ่างทัก 

เขาเห็นว่าดินคุยกับฝ้ายที่ระเบียงแต่ไม่ได้ยินว่าคุยอะไรกัน

"มึงแอบดูเหรอวะไอ้ฝ่าง"

"ไม่ได้แอบโว้ย!..แต่มันเห็นเอง แล้วคุยอะไรกันวะมึงถึงได้ยิ้มไม่หุบเนี่ย"

"กูแค่ถามฝ้ายว่ากูจะขอจีบเขาอีกสักคนได้มั้ย..."

"แล้วยายฝ้ายตอบมึงว่าไง...มึงถึงยิ้มไม่หุบ"

"ฝ้ายบอกว่ากูอย่ามาพูดเล่นแล้วก็เดินกลับเข้าห้องไปเลยว่ะ"

"ฝ้ายพูดแบบนั้นแล้วมึงยิ้มทำไมวะ"

"กูมองออกว่าฝ้ายเขินกูน่ะสิ...มึงว่ากูจะมีหวังมั้ยวะ"

"จริงๆอ่ะ...ยายฝ้ายเนี่ยนะเขิน555กูไม่เคยเห็น"

"จริงนะโว้ย!กูไม่ได้คิดไปเอง"

"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่แน่....มึงก็ต้องค่อยๆแย๊บๆไป ดูท่าทีไปก่อน"

"เออ..แค่นี้กูก็นอนหลับแล้ว กูนอนล่ะ"

"เออ..กูก็จะนอนเหมือนกัน...เดี๋ยวตื่นไม่ทันยายฝ้าย...ยิ่งดูถูกอยู่ไอ้น้องคนนี้"

ดินล้มตัวลงนอนตามมาด้วยฝ่างแล้วก็นอนหลับด้วยกันทั้งคู่

ฝ้ายตื่นตั้งแต่ตี5 เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว จนเสร็จแล้ว วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงยีนต์เข้ารูปขายาวสีน้ำเงิน เกล้าผมสูง ทาแป้งกับลิฟมันที่ปาก เอานาฬิกาข้อมือมาใส่ เมื่อตรวจดูทุกอย่างแล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์เหน็บไว้ที่กระเป๋ากางเกงข้างหลัง แล้วหยิบมือถือใส่ไว้ที่กระเป๋าหน้าก่อนที่จะเปิดประตูเดินออกไปจากห้อง

ฝ่างกับดินก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วกำลังเปิดประตูออกไปเหมือนกัน

"อ้าว!พี่ฝ่าง พี่ดินตื่นกันแล้วเหรอค่ะ..หรือนอนไม่หลับเพราะแปลกที่ถึงได้ตื่นแต่เช้า"ฝ้ายถามยิ้มๆ

"พวกพี่นอนหลับดี ไม่ต้องห่วงพี่ แต่ที่ตื่นเช้าเพราะมีบางคนดูถูก หาว่าพวกพี่จะทำงานไร่ไม่ไหวก็เลยต้องลบคำสบประมาทหน่อย"ฝ่างบอก

"คิดมากค่ะ..ฝ้ายแค่แซวเล่นๆเอง"ฝ้ายยิ้ม

"แต่พี่จริงจังนะ ทุกเรื่องที่พูดเลยด้วย"ดินยิ้มมองหน้าเธอ

"ค่ะ..งั้นลงไปกินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวจะได้ไปออฟฟิตกัน" ฝ้ายรีบเดินลงบันไดไปทันที

ฝ่างกับดินหันมาพยักหน้าให้กันแล้วเดินตามฝ้ายลงมาข้างล่าง

"อ้าว!ตื่นกันแล้วเหรอตาฝ่าง ตาดิน ทำไมรีบตื่นกันล่ะลูก กว่าฝ้ายจะไปออฟฟิตก็ตั้งเกือบๆ9โมงน่ะ"แม่ถาม

"พวกผมกลัวตื่นไม่ทันยายฝ้ายคับแม่..ยิ่งหาว่าพวกผมจะทำงานในไร่ไม่ไหวอยู่"ฝ่างบอก

"แล้วทำไมฝ้ายตื่นเช้านักล่ะ ถ้าต้องไปออฟฟิต9โมงอ่ะ"ดินถาม

"ยายฝ้ายตื่นจนชินแล้วน่ะตาดิน...เพราะปกติจะออกจากบ้านตั้งแต่ตี4"แม่บอก

"ต่อไปนี้พี่กลับมาแล้ว ฝ้ายก็ไม่ต้องตื่นเช้าแบบนั้นอีกนะ แบ่งงานมาให้พี่รับผิดชอบแทนบ้างก็ได้"ฝ่างบอก

"ไม่ต้องทำหน้าแบบแม่อย่างนั้นหรอกพี่ฝ่าง ฝ้ายไม่ได้ลำบากอะไร ฝ้ายชอบที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ฝ้ายดีใจที่พี่ฝ่างกลับมาฝ้ายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงแม่มากจะได้ไปไหนได้อย่างสบายใจเสียที"ฝ้ายยิ้ม

"ฝ้ายจะไปไหนล่ะ"ดินถาม

"ไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ..แค่พูดเฉยๆ"ฝ้ายบอก

"งั้น..พวกเราก็นั่งคอยสักเดี๋ยวนะ ป้าอุ่นกำลังทำข้าวต้มอยู่อีกเดี๋ยวก็กินได้แล้ว"แม่บอก

ครืด ครืดเสียงมือถือของฝ้ายดังขึ้น เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่าง

"ค่ะ ลุงมิ่ง..ว่าไงนะคะ..ได้ค่ะ..ฝ้ายจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"ฝ้ายวางสาย 

เธอรีบเดินตรงไปที่ประตูบ้านแล้วหยิบรองเท้าบูทแบบทหารพรานมาใส่

"มีอะไรฝ้าย..จะไปไหน"ฝ่างถาม

"คนงานมีปัญหานิดหน่อยค่ะ...ลุงมิ่งโทรมาบอก ฝ้ายจะไปดู แม่คะเดี๋ยวฝ้ายกลับมากินข้าวนะคะ"ฝ้ายบอก

"พี่ไปด้วย ไปไอ้ดิน"ฝ่างบอก

"จะไปก็ตามมาค่ะ"ฝ้ายบอก

เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตู เปิดลิ้นชักออกมาแล้วหยิบปืนพกมาเหน็บไปที่เอวใต้เสื้อ แล้วหยิบมีดสั้นสองเล่มเหน็บไปที่รองเท้าทั้งสองข้าง ก่อนจะหยิบปืนลูกซองยาวออกมาแล้วปิดลิ้นชัก