ตอนที่ 4 รีบตามน้องกลับบ้าน

หมวยหน้าหงอยลงทันที มือกำแก้วในมือแน่นทั้งน้ำตาคลอหน่วยคล้ายคนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ ความรู้สึกที่มีต่อเฮียแทนในตอนนี้มันมากกว่าพี่ชายเสียแล้ว ครั้นเห็นเพื่อนนั่งเศร้า อีกฝ่ายทำตัวไม่ถูกได้แต่เปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศในการดื่มมันอึมครึม

"เอ้อ..ลืมบอก วันนี้เพื่อนพี่ชายกูมาแจมด้วย"

"ไหนมึงบอกมาแค่เฮียอ๊อด" หมวยแว้ดเสียงขึ้น

"เฮียเคน มึงก็เคยเห็น"

"ทีหลังก็บอกกันก่อน กูจะได้บอกเฮียแทนให้หมดว่ามีใครมาบ้าง รู้ทีหลังโกรธกูอีกไม่อยากมีปัญหา"

หมวยพูดออกมาอย่างหัวเสีย เธอไม่ชอบการมีปัญหากับคนแก่อย่างแทนคุณ หากรู้ว่ามีผู้ชายมากกว่าที่บอกก็คงถูกตำหนิมอย่างที่ผ่านมา

"มึงแคร์" อีฟแซวขึ้นอาการแบบนี้ว่าต้องแคร์อีกฝั่ง ใบหน้าเล็กแดงร้อนผ่าวขึ้นอย่างเคอะเขิน

"กูไม่ได้แคร์ แค่ไม่อยากมีปัญหากูขี้เกียจเข้ามุม" นึกมาแล้วก็โมโห แทนคุณชอบจับหมวยเข้ามุมเหมือนเด็ก 2 ขวบ เธอไม่ชอบการยืนกอดอกอยู่ในซอกแคบๆ มันอึดอัด

"เอาน่า จะได้มีเพื่อนชนแก้ว มีแต่เฮียๆ มึงก็รู้จักทั้งนั้น"

"......."

"กูปวดฉี่ รอกูแป๊บหนึ่งเดียวมา" อีฟตบบ่าเพื่อนเบาๆ จากนั้นก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

หมวยยังนั่งดื่มรอเพื่อนด้วยความเซ็ง ไม่ชอบอะไรที่เซอร์ไพรส์แบบนี้หากแทนคุณรู้มันคงจะเป็นประเด็นให้ทะเลาะ แม้จะมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยทว่ารายนั้นกลับไม่ชอบผู้ชายทุกคนที่เข้าเธอ

"หมวย!!" เจ้าของชื่อหันหลังกลับไปมอง เฮียอ๊อดเดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกหนึ่งคน หมวยเองก็พอรู้จักแต่ไม่สนิทสนมอะไรนอกจากเฮียอ๊อดที่สนิทพอๆ กับเพื่อนสาว

"นั่งเลยเฮีย หมวยอยู่คนเดียวนานล่ะ" เก้าอี้ตัวว่างด้านข้างกลับเป็นเคนที่แทรกตัวเข้ามาทั้งที่เมื่อกี้มือบางตบลงเบาะเรียกพี่ชายเพื่อน

"ไม่เจอกันนานเลย" เคนเอ่ยขึ้น เขาไม่ได้เจอหมวยมาหลายเดือน อีกคนก็นึกในใจต้องเจอกันในวาระหรือโอกาสอะไรในเมื่อเคนเป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น

"ค่ะ ไม่เจอกันนานเลย เฮียเคนสบายดีไหม" ถามคนแก่กว่าตามมารยาท

"ก็ดีขึ้น"

"ดีขึ้น เฮียไม่สบายเหรอ"

"มันสบายดี แต่เพิ่งรักษาแผลใจมาหมาดๆ" อ๊อดพูดแทรกขึ้นและเหมือนอยากโปรโมทเพื่อนสนิทให้หมวยได้ฟัง

"....." หมวยยกยิ้มฝีปากแขวนเป็นรอยยิ้มเจื่อนๆ ในทีแรกก็นึกว่าป่วยไม่สบายแต่ทว่าคนอายุมากพลันป่วยใจเพราะเพิ่งผ่านการถูกทิ้งมาหมาดๆ เคนเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา การศึกษาและฐานะดีในระดับหนึ่ง ทั้งบุคลิกไม่ใช่คนล่อกแล่กดูเจ้าชู้ พลันแอบแปลกใจเล็กน้อยจะมีสาเหตุอะไรที่ผู้หญิงต้องทิ้งถ้าเป็นฝ่ายทิ้งเองว่าไปอย่าง

"เฮียอ๊อด หมวยไปตามอีฟก่อนนะ ป่านนี้คงตกโถส้วมตาย"

"อ่าๆ" อ๊อดพยักหน้าพลางยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก ร่างบางลุกออกจากเก้าอี้ด้วยชุดที่สั้นเสมอหูล่อตาเคนมองตามแทบไม่อยากละสายตา เหลือเพียงสองหนุ่มที่นั่งคุยกันรอสาวๆ ไปพลางๆ และบทสนทนาคงไม่พ้นเรื่องหมวย

“ไม่เจอแค่ไม่กี่เดือน สวยขึ้นเป็นกองเลย”

"มึงชอบ" อ๊อดสะกิดไหล่เพื่อนและแสยะยิ้มอย่างรู้ทัน

"ใครจะไม่ชอบวะ สวยเซ็กซี่ลูกเจ้าสัวระดับพันล้าน" เคนตอบกลับทั้งกระตุกมุมปาก หมวยเป็นผู้หญิงมีเสน่ห์มากทั้งเซ็กซี่เมื่ออยู่ในชุดนุ่งน้อยห่มน้อย แต่เมื่ออยู่ในชุดเรียบร้อยก็กลายเป็นผู้หญิงจิ้มลิ้มราวกับคนละคน

"จีบไหม" อ๊อดถามเป็นเชิงเพื่อนชาย

"ใครจะกล้า ได้ข่าวว่ามีพี่ชายหวงน้องมาก"

"พี่ชายที่ไหน เฮียแทนเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของเจ้าสัว เจ้าสัวเลยฝากเฮียแทนดูแล"

Rrrrr

เสียงมือถือดังขึ้นในช่วง 5 ทุ่มแทนคุณที่นั่งจิบไวน์สินค้าจากโรงงานในห้องรับแขกดูรายการทีวีไปพลางๆ รอน้องกลับมาก็พลันเบิกตาโพลงอย่างตกใจ ปลายสายคือเจ้าสัวปราโมทย์

"ครับคุณลุง"

[น้องอยู่ไหนแทน ลุงโทรหาตั้งนานไม่รับสาย] ปลายสายคือเจ้าสัวปราโมทย์พ่อของหมวย

"เอ่อ น้องน่าจะอาบน้ำอยู่" แทนคุณจำเป็นต้องโกหก เมื่อปราโมทย์ฝากลูกสาวไว้ให้ดูแลแต่เจ้าตัวกับปล่อยน้องออกไปตระเวนราตรีได้ตามใจชอบ ทั้งที่ปราโมทย์ก็กำชับว่าห้ามหมวยออกไปเที่ยวกลางคืน ยกเว้นต้องมีแทนคุณไปด้วย

[ลุงลงเครื่องแล้วนะ จะแวะไปค้างที่บ้านแทนสักคืนแล้วค่อยกลับบ้าน คิดถึงยัยหมวยด้วย]

ซวยแน่งานนี้ เมื่อปราโมทย์กลับจากต่างประเทศไวกว่าปกติ ทั้งที่เพิ่งคุยกันเมื่อ 3 วันก่อนจะกลับอาทิตย์หน้า หากปราโมทย์รู้ว่าปล่อยยัยแสบไปเที่ยวลำพังมีหวังโดนด่าเละเป็นโจ๊กรวมทั้งโดนสินธุเขกกระบาลเป็นแน่

"ครับคุณลุง" เมื่อวางสายรีบต่อสายหายัยแสบทันที โทรแล้วโทรเล่าหมวยก็ไม่ยอมรับสาย เบอร์ของชื่ออีฟแทนคุณก็ไม่มี

"มัวทำอะไรอยู่วะ ไม่ยอมรับสาย"

หากมัวแต่โทนย้ำๆ อยู่แบบนี้ก็คงเสียเวลา คว้าเสื้อสูทสวมทับเสื้อยืดสีขาวให้ดูสุภาพขึ้นมาหน่อยและหยิบกุญแจรถคันหรูไปตามยัยหมวยกลับบ้านก่อนที่คุณลุงปราโมทย์จะมาถึงบ้านก่อน

แทนคุณขับรถด้วยความเร็วสูง ทั้งยังสลับกับการเสียบบลูทูธไร้สายเข้าหูแล้วติดต่อเด็กดื้อ สุดท้ายปลายสายก็ไม่รับเหมือนเดิม แทนคุณขับรถมายังย่านของศูนย์รวมบรรดาร้านผับและบาร์ นอกจากการโทรถามลูกน้องที่บาร์ตัวเองก็ไม่มีใครเห็นว่าหมวยไปที่นั่น ขับรถวนอยู่อย่างนั้นหลายรอบก่อนจะสะดุดกับรถแบรนด์ญี่ปุ่นขาวมันช่างคุ้นตา และนึกได้ว่าเป็นรถที่มารับหมวยไปเมื่อหัวค่ำ

ใช่แล้ว!! หมวยต้องอยู่ที่ร้านนี้ เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน บรรดานักดื่มเริ่มทยอยมาแน่นหนามากขึ้น มันไม่ง่ายเลยกับการมองหายัยตัวเล็กที่อยู่ท่ามกลางผู้ชายตัวโตๆ ยืนบังมิด อีกทั้งด้านในมีเพียงแสงพอสลัว

เสียงเพลงกระหึ่มดังอึกทึก นักดื่มต่างพากันเต้นสนุกสนาน ความมืดในผับต้องคอยเดินเข้าใกล้แล้วมองหน้าผู้หญิงแต่ละคนที่มีบุคลิกคล้ายยัยหมวย

"หมวย!!" คว้ามือคนร่างเล็กที่กำลังยืนกอดคอผู้ชายคนหนึ่ง

"อะไรของคุณ"

"ทำอะไรแฟนผม"

"ขอโทษครับ ทักคนผิด" แทนคุณดันทักผิดและเกือบมีปัญหากันเกิดขึ้น เขายังคงเดินแทรกตัวไปยังกลุ่มนักดื่มต่อเรื่อยๆ และสะดุดตาเมื่อเห็นร่างแน่งน้อยถูกแบกโอบคอผู้ชายที่แทนคุณไม่รู้จัก เท้าใหญ่รีบเดินตามออกไปด้านยังลานจอดรถ ความสว่างด้านนอกมองเห็นชัดเจนว่าคือน้องสาวตัวแสบ ก่อนจะถกเท้ากึ่งวิ่งกึ่งเดินตามมาติดๆ แล้วดึงต้นแขนน้อยๆ กระชากหมวยจนหลุดจากการโอบของชายแปลกหน้า

!!

เพราะเคนเองก็ไม่เคยเห็นหน้าแทนคุณเหมือนกัน เมื่อมีคนมาดึงผู้หญิงที่มากับเขาก็ตกใจไม่น้อย ต่างมองหน้ากันคล้ายจะมีเรื่องกันอยู่รอมร่อ

"อะไรกัน" เคนหันกลับมาถามอย่างไม่พอใจเมื่อโดนผลักเกือบล้มกองกับพื้นหินคมๆ

"คนที่คุณกำลังโอบมา คือน้องผม"

"คุณคือ..."

“แทนคุณ" เสียงทุ้มเอ่ยมาอย่างเรียบๆ ทว่ากับจ้องอีกฝ่ายผู้ชายตรงหน้าด้วยข่มขู่บังอาจมาแตะเนื้อต้องตัวน้องสาวของก่อน จากนั้นรีบอุ้มคนเมาที่ยืนโอนเอนทรงตัวไม่ได้ไปขึ้นรถของตน