ตอนที่ 3 หมวยขอออกไปเที่ยว

"ลากมาทำไม"

"ฝึกงานที่ไหน"

จับคนตัวเล็กกดลงนั่ง ยืนกอดอกมองน้องสาวด้วยสายตาสงน ครั้นถามเรื่องนี้กับอีกฝ่ายหลายครั้งเพราะความเป็นห่วงกลัวจะหาที่ฝึกงานได้ไม่ทันเพื่อนคนอื่นทว่าไม่ได้คำตอบเลยสักครั้ง อีกทั้งปราโมทย์ยังสั่งห้ามไม่ให้หมวยได้ไปฝึกที่ไหนเด็ดขาด ธุรกิจของสิงหบดีนอกจากกาสิโนที่สุดเขตต์เป็นคนดูแลแต่เพียงผู้เดียว ก็มีธุรกิจท่าเรือในภาคตะวันออก โรงงานบ่มไวน์และยังมีธุรกิจที่เพิ่งเปิดใหม่คือ แซดทูบาร์ ซึ่งแทนคุณเป็นคนดูแลเพียงผู้เดียว

"ฝึกที่บริษัทเตี่ยไม่ได้"

"รู้ ก็เลยถามอยู่นี่ไง"

"บริษัทของพ่อเพื่อนมั้ง"

หมวยยักไหล่ ตอบอย่างผิวเผินก็ยังไม่รู้ว่าต้องเอาตัวเองไปเข้ารับการฝึกงาน หากเป็นบริษัทของพ่อ ใครๆ ก็รู้ว่าเป็นลูกสาวเจ้าสัวนามสกุลดัง หากมีเอกสารฝึกงานจากที่นั่นคงได้เป็นที่นินทาของคนทั้งคณะว่าได้มาแบบไม่เป็นธรรม นั่งๆ นอนอยู่บ้านพ่อก็คงเซ็นรับรองให้

"ไปฝึกที่โรงงานเฮีย"

"ไปทำอะไร" หมวยขมวดคิ้วขึ้นอย่างสงสัย โรงงานไวน์มีอะไรให้ทำนอกจากการเก็บผลไม้เข้ากระบวนการการบ่ม อีกทั้งเธอไม่ชอบกลิ่นของการหมักหมม แม้มาตรฐานของโรงงานได้รับการันตีเรื่องความสะอาดและความปลอดภัยก็ตาม

"ถามปัญญาอ่อน ก็เข้าไปฝึกงานไงล่ะ"

ปลายนิ้วชี้จิ้มเข้าหน้าผากเหม่งของหมวย ทั้งออกแรงจนศีรษะเขยื้อน

"เจ็บนะเฮีย"

จากนั้นแทนคุณย้ายตัวไปนั่งเก้าอี้และเปิดแฟ้มดูตำแหน่งว่างที่พอจะเอายัยแสบไปฝึกงานได้

"....."

"ไม่มีใช่ไหมล่ะ"

"ดูก่อน"

"เฮียไม่ต้องดูหรอก หมวยเรียนด้านการบริการไปฝึกที่บาร์เฮียสิ"

"......"

"หรือว่าเปิดแบบผิดกฎหมาย"

"ถูกต้องทุกอย่าง"

“งั้นหมวยก็ไปฝึกได้"

"ไม่แย่งเหล้าลูกค้ากินนะหมวย"

"บ้านะเฮีย ถ้าหมวยจะกินเปิดเองได้"

หากพูดถึงเรื่องการดื่มคนอายุน้อยก็ไม่เป็นรองใคร ทั้งยังชอบการท่องเที่ยวยามราตรีเป็นหลักไม่ค่อยกลับบ้านกลับช่องมาก็หลายครั้ง การถูกส่งตัวมาอยู่กับแทนคุณในครั้งนี้ก็ถูกฝากฝังให้ดูแลน้องเป็นผู้หญิงมากขึ้น แต่เหมือนเจ้าสัวปราโมทย์จะคิดผิด แทนคุณกลับปล่อยน้องใช้ชีวิตได้อย่างตามใจ แต่ก็ไม่ถึงกลับปล่อยจนเตลิด

"ตามนี้นะเฮีย" ร่างอ้อนแอ้นลุกออกจากโซฟา

"จะไปไหน"

"นัดเพื่อนไว้"

"อยู่บ้านสักวันจะตายไหม"

"ลงแดงเลยอ่ะ"

"หมวย!!" เพราะคนอายุน้อยเอาแต่กวนประสาทพลันทำแทนคุณหงุดหงิดอย่างต่อเนื่อง มองคนเป็นเด็กอยากจะจับฟาดตูดสักป้าบสองป้าบให้หลาบจำแต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้กลัวแทนคุณเลยสักนิด

"เฮียแก่แค่อายุก็พอเหอะ อย่าทำตัวแก่ตามอายุเลย"

"สักจะดื้อเกินไปแล้ว"

แค่นเสียงออกตามไรฟันจ้องตาแข็งบ่งบอกว่าไม่พอใจอย่างมากครั้นโดนคนอายุน้อยยัดเยียดความแก่ให้ตลอดเวลา ทั้งไม่ค่อยจะเชื่อฟังกันเท่านี้ควร โทษใครไม่ได้ต้องโทษตัวเองที่ตามใจน้องมาตั้งแต่เด็ก

"เปล่าดื้อ"

"นี่แหละเขาเรียกว่าดื้อ”

"หมวยเบื่อเฮีย ชอบสั่งน่ารำคาญ" สะบัดก้นอวบอัดเดินหนีแทนคุณออกไป นับวันยัยแสบจะดื้อไปใหญ่

"มึงดื้อเข้าไป ดื้อให้มันมากๆ" บ่นให้ตามนิสัยคนมีอายุ แต่สุดท้ายหมวยก็ไม่เคยเชื่อฟังในสิ่งที่แทนคุณเตือนเลยสักนิด

19 : 45

ร่างเล็กเดินลงบันไดด้วยชุดนุ่งน้อยห่มน้อยอีกตามเคย เสื้อครอปแนวสปอร์ตบราและกางเกงยีนขาสั้นส์สีดำเอวต่ำ หน้าท้องแบนราบเจาะสะดือใส่จิวรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว เดินโยกย้ายลงบันไดในท่วงท่าอันเซ็กซี่ทว่าเป็นปกติของหมวยอยู่แล้ว

"จะกลับกี่โมง"

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามครั้นหมวยขออนุญาตออกไปสังสรรค์กับเพื่อน อันที่จริงก็ไม่อยากให้ไปเลยสักนิด แต่เพราะคนอายุน้อยออดอ้อนเสียงหวานทำเขาใจอ่อนอีกจนได้ อีกทั้งไม่เคยจะห้ามหมวยออกเที่ยวกลางคืนได้เลย ก็ได้แต่ถอนหายใจปล่อยไปตามที่ขอ

"ไม่รู้อ่ะ เห็นตอนไหนก็กลับตอนนั้น"

ตอบแทนคุณในขณะที่ใส่รองเท้าบูตทรงสูงสีดำ เสื้อผ้าน้อยชิ้นบนกายยิ่งทำคุณมองหงุดหงิด ร่างเล็กยืนสำรวจตัวเองหน้ากระจกข้างบันได หมุนซ้ายหมุนขวาดูความพร้อม ก่อนหยิบลิปสติกสีแดงสดแต่งแต้มลงเรียวปากอิ่มเพิ่มสีสันให้ใบหน้า

"โป๊" เขาเอ่ยเพียงประโยคสั้นๆ ไม่ได้หมายให้เธอกลับไปเปลี่ยนแต่อยากให้หมวยรู้บ้างว่าแต่งตัวเกินงาม แม้มันจะเป็นปกติของวัยรุ่น แต่ในสายตาพี่ชายอย่างเขาก็ยังมองคนอายุน้อยเป็นเด็กไม่รู้จักโต

"โบราณ"

ประโยคสวนกลับทำแทนคุณแทบสำลักน้ำลาย คำก็แกสองคำก็โบราณ อยากจะจับมานอนตีตูดลายให้เข็ดก็ได้แค่คิดในใจ แทนคุณชอบว่าน้องแต่งตัวโป๊ แม้จริงเขาจะชอบมองอยู่บ้างแต่อยากเก็บไว้ดูคนเดียวมากกว่าให้หมวยใส่ออกไปให้ใครต่อใครได้ดู แต่ในความคิดนี้ก็ต้องชะงักและพยายามสลัดมันออก จะมาอยากเก็บเรือนร่างน้อยๆ ไว้ทำไม เมื่อสถานะระหว่างกันและกันมันคือพี่น้อง

"หมวยไปแล้วนะเฮีย"

หมุนตัวมาพูดกับคนอายุมาก พลางส่งยิ้มหวานให้คล้ายเป็นการขอบคุณที่แทนคุณตามใจตลอดว่า

"ใครมารับ"

"เพื่อน"

"ผู้ชายหรือผู้หญิง"

"ก็ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง" คำตอบยียวนพลันทำแทนคุณหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว เด็กคนนี้มันเถียงคำตกฟากหรือยังจะลองดีกับเขาก็ไม่รู้

"......" แทนคุณปิดปากเงียบ ทว่าใช้สายตาอันเกรี้ยวกราดส่งแสดงให้อีกคนได้ทราบว่าไม่พอใจ ทันทีที่หมวยประสานดวงตารัตติกาล ก็ต้องลดการต่อปากต่อคำคนตรงหน้า หากโกรธขึ้นมาจริงๆ มีหวังลากเธอขึ้นห้องมัดแขนมัดขาอย่างครั้งก่อน

"อีฟมารับ" น้ำเสียงแผ่วเบาลงในทันที มองสีหน้าพี่ชายที่พร้อมจะแปลงร่างได้ทุกเมื่อ อีกทั้งอีฟคือเพื่อนสนิทคนเดียวของหมวนที่แทนคุณรู้จัก นอกนั้นก็ประปรายนานๆ จะเจอ

"อย่าทำตัวเป็นภาระ"

"ภาระ หมวยเนี่ยนะ" เธอชี้หน้าตัวเมื่อเขาบอกว่าเธอเป็นภาระ แต่ก็คงจะจริงทุกครั้งที่เมาจนฟิวขาดก็มีเพียงเขาที่ต้องตามไปเก็บกลับบ้าน

"จะไปไหนก็รีบไป ก่อนที่เฮียจะเปลี่ยนใจจับมัดข้างบน"

หมวยทำหน้าหงิกขึ้นกับคำขู่และรีบเดินออกไปรอเพื่อนด้านนอกรั้วบ้าน สายตาสีดำยังกวาดตามคนร่างเล็กและยังแอบดูว่าเพื่อนที่มารับคืออีฟเพื่อนสนิทจริงๆ

บาร์

"ไม่ไปร้านเฮียมึงวะหมวย"

"ร้านไหน"

"เอ้า! ก็ร้านที่เฮียแทนเพิ่งเปิดไง"

แก้วเหล้าในมือยกดื่ม พลางเบะปากแล้วส่ายหัว หมวยไม่ได้อยากไปเลยสักนิด บาร์ก็อยู่ใกล้เปิดแถวชานเมือง ทั้งอีกไม่นานก็ต้องไปฝึกงาน เธอมีเวลาหลายเดือนคลุกตัวอยู่ที่นั่น

“อีกไม่นานก็ต้องไปฝึกงาน รอไปทีเดียว”

“เหตุผลแค่นี้”

“ไม่ชอบคนมองเวลากูเดินกับเฮีย เป็นอะไรกันหนักหนา รู้ว่าเป็นน้องก็ยังจะมอง”

“ก็คนอื่นไม่ได้คิดแบบมึง รู้ๆ กันอยู่ เตี่ยประเคนมึงให้เฮีย"

"แต่เฮียก็ไม่เอากู"

พูดถึงเรื่องนี้ก็อึดอัดใจอยู่มาก ลึกๆ ของเจ้าสัวปราโมทย์คืออยากให้ลูกสาวได้มาศึกษานิสัยใจคอกับแทนคุณ ครั้นผู้หญิงทั้งสองฝ่ายหมายมั่นปั้นมืออยากให้เด็กทั้งสองลงเอยกัน แต่เพราะช่วงอายุที่ห่างกันมาก จุดเริ่มต้นทั้งคู่มันมาจากพี่น้องกันจริงๆ ถูกเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ทั้งอีกฝ่ายก็ย้ำมาตลอดว่าเป็นพี่น้องกันแม้อะไรหลายๆ อย่างมันจะเกินเลยไปมากก็ตาม