บทที่ 11 ไปสัมภาษณ์ที่บริษัทฮอนดากรุ๊ป

รอกระทั่งมุกดามาถึงบริษัทฮอนดากรุ๊ป การสัมภาษณ์ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว บริษัทฮอนดากรุ๊ป จันวิภาเข้าแถวอยู่ด้านหน้า หล่อนเองก็อยากจะเข้าไปฝึกฝนประสบการณ์ที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปเหมือนกัน

“มุกมาเร็ว ฉันช่วยหยิบหมายเลขมาให้เธอแล้ว อยู่ข้างหลังของฉันพอดีเลย” จันวิภารอมุกดารอจนคอยืดคอยาวแล้ว เมื่อเธอเห็นมุกดาเข้ามาในล็อบบี้ก็รีบโบกไม้โบกมือให้หล่อนทันที

มุกดายิ้มให้จันวิภาเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปอยู่ด้านหลังของจันวิภา

เด็กสาวที่อยู่ด้านหลังหลบให้เธอเล็กน้อย เพราะถึงอย่างไรก็จัดเรียงกันตามหมายเลขอยู่แล้ว จึงไม่ถือเป็นการแทรกแถวแต่อย่างใด

“มุกสองวันมานี้เธอผ่อนคลายลงบ้างหรือยัง ฉันอยากจะไปหาเธอที่บ้าน แต่แม่ขอให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนลูกพี่ลูกน้องที่บ้าน ไม่ง่ายเลยกว่าวันนี้ฉันจะออกมาได้” จันวิภาว่าพลางตบหน้าอกของตัวเองเบาๆ

“ผ่อนคลายลงบ้างแล้วล่ะ จะไม่คลายลงก็ไม่ได้ ฉันยังมีพ่อ ยังไงฉันก็ยังต้องหาเงินมารักษาพ่ออยู่” มุกดารับเอกสารการสมัครของตัวเองจากมือของจันวิภา โชคดีที่เธอฝากเอกสารการสมัครเอาไว้ที่จันวิภา

“มุกบนคอเธอนี่มันอะไร?” จันวิภามองไปที่ร่องรอยใหม่ที่คอของมุกดา พลางกระซิบถามเสียงเบา

มุกดายกมือขึ้นปิดคอของเธอไว้โดยไม่รู้ตัว เธอกำลังลังเลว่าจะบอกเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงานเร็วๆ นี้กับจันวิภาดีไหม แต่พอเธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว สุดท้ายก็ปล่อยมันไปก่อนดีกว่า

“เหลือมาจากคืนวันนั้นนั่นแหละ ฉันติดกระดุมคอดีๆ ก่อน ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวได้ถูกเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานเห็นเข้ากันพอดี” มุกดาจัดการติดกระดุมคอเสื้อของเธอขึ้น

จันวิภาก็ไม่ได้ถามอะไรอีก การสัมภาษณ์เป็นไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานก็มาถึงคิวของเธอแล้ว

ชลธีกำลังนั่งอ่านสัญญาอยู่ในห้องทำงาน แล้วพ่อบ้านนัทธ์ก็โทรศัพท์มาบอกเขาว่ามุกดาออกไปแล้ว แถมยังมาสัมภาษณ์งานที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปอีกด้วย

ชลธีวางสัญญาในมือลง เขาเปิดวิดีโอดู เห็นมุกดากำลังพูดคุยอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง

อันที่จริงก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นมุกดามาก่อนสองครั้ง และรู้สึกว่าเธอหน้าตาค่อนข้างธรรมดา ไม่ได้สวยอะไรมาก

โดยเฉพาะในคืนวันนั้น ใบหน้านั้นแต่งเสียจนเหมือนกับผีไม่มีผิด

แต่วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงสีดำ ผมยาวสลวยนั้นถูกมัดรวบขึ้นเป็นหางม้าปล่อยไปทางด้านหลัง ดูสะอาดใส สวย มองแล้วรู้สึกสบายตามาก

หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าคนนั้นเข้าไปสัมภาษณ์แล้ว เธอกำลังรออยู่ข้างนอก ทันใดนั้นชลธีก็รู้สึกว่าในฐานะที่ตัวเองเป็นประธานบริษัท เขาควรจะไปเข้าร่วมการสัมภาษณ์งานสักหน่อยไหมนะ?

ทันทีที่คิดได้แบบนั้น ชลธีก็เดินออกจากห้องทำงานของประธาน ลงไปชั้นล่างมาจนถึงล็อบบี้ แล้วเดินตรงไปทางห้องสัมภาษณ์

มุกดากำลังท่องจำบทพูดของตัวเอง เธอท่องจำจนจำได้ขึ้นใจแล้ว แต่ในใจยังรู้สึกประหม่าอยู่เล็กน้อย ที่นี่คือบริษัทฮอนดากรุ๊ปเชียวนะ ข้อกำหนดเงื่อนไขสูงมาก เธอต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ตัวเองทำออกมาได้สมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติ แบบนี้ถึงจะสามารถเข้าไปอยู่ในบริษัทฮอนดากรุ๊ปได้อย่างมั่นใจ

เธอก้มมองเอกสารข้อมูลอีกครั้ง เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเธอก็เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งกำลังเดินตรงมาทางด้านนี้

เขาก็มาสัมภาษณ์ด้วยเหรอ? มุกดามองไปที่ชลธีก็รู้ทันทีว่าเป็นผู้ชายตระหนี่ขี้เหนียวคนนั้น

เมื่อวันก่อนยังขับรถคันหรูแสร้งทำเป็นอวดรวยไปทั่วอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? วันนี้ก็มาสัมภาษณ์งานด้วย? รถคันนั้นยืมมาเหรอ? ตอนนี้มีหลายคนที่ชอบทำแบบนี้

มุกดาแอบดูถูกชลธีอยู่ในใจอย่างแรงอีกครั้ง

“ว้าว ผู้ชายคนนั้นหล่อมากเลย สูงอะไรขนาดนั้น ฉันสูงถึงแค่หัวใจของเขาเองอ่ะ!” สาวๆ ที่อยู่ด้านหลังมองเห็นชลธีแล้วก็พากันตื่นเต้นขึ้นมาทันที

มาสัมภาษณ์งานที่นี่ยังมีหนุ่มหล่อชั้นดีให้ดูด้วย ดีจริงๆ เลย

แต่ชลธีกลับเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์โดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมาเลย มุกดาเห็นเข้า แบบนี้มันแทรกคิวกันนี่นา ด้านหลังจันวิภาเป็นคิวของตัวเองแท้ๆ ต้องเป็นพวกเด็กเส้นแน่ๆ เลย ด้วยเหตุนี้ความประทับใจของมุกดาที่มีต่อชลธียิ่งแย่ลงไปกว่าเดิมอีก!