บทที่ 12 เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานผู้ลึกลับ

จันวิภาออกมาแล้ว ทันทีที่เธอเห็นมุกดาก็รีบพุ่งเข้าไปกอดหล่อนทันที

“เป็นอะไรไป? ผ่านหรือว่าไม่ผ่าน? เธอพูดสิ” มุกดามองท่าทางของจันวิภา ไม่รู้ว่าด้านในนั้นเกิดอะไรขึ้น

“ไม่เป็นไร ฉันก็แค่ขาอ่อนนิดหน่อย ขอฉันพิงสักหน่อยก็พอ ไม่รู้ว่าผ่านหรือไม่ผ่าน บอกแค่ว่าให้กลับไปรอการแจ้งกลับ” จันวิภาประหม่ามากจนฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ โดยเฉพาะตอนที่เธอเห็นชลธีเดินเข้าไป ยิ่งไม่รู้ไปใหญ่เลยว่าควรจะวางไม้วางมือเอาไว้ตรงไหน

“เอาล่ะ ถึงตาเธอแล้ว เธอเข้าไปเถอะ” จันวิภาสงบลงและปล่อยให้มุกดาเข้าไป

มุกดาจัดระเบียบเสื้อผ้า เธอลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์

เธอพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานเหล่านั้นอย่างสุภาพ ในตอนนี้เธอถึงพบว่าผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่ในตำแหน่งเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งาน

แย่แล้ว ผู้ชายคนนี้เป็นคนของบริษัทฮอนดากรุ๊ป? แถมยังเป็นเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานในวันนี้ด้วย? รถคันนั้นของเขาถูกเธอทุบไปแบบนั้น เขาต้องไม่ปล่อยให้เธอผ่านได้ง่ายๆ แน่นอน

ในใจของมุกดารู้สึกประหม่าเล็กน้อย คนที่สัมภาษณ์ผ่านไปเมื่อกี้พวกนั้นโชคดีจริงๆ โชคของฉันนี่มันแย่ชะมัดเลย พอถึงคิวฉันพอดี เขาก็มาเลย

“เอาล่ะ คุณชื่อมุกดาใช่ไหม?” เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานหญิงคนหนึ่งพูดขัดจังหวะความคิดของมุกดาขึ้นมา

“ใช่ค่ะ” มุกดาพยักหน้า

“โอเค ความสามารถพิเศษของคุณเขียนไว้ว่าสามารถพูดได้หลายภาษา ถนัดมากที่สุดคือภาษาฝรั่งเศสกับภาษาอังกฤษ ถ้าอย่างนั้นเชิญใช้ภาษาฝรั่งเศสกับภาษาอังกฤษแนะนำตัวเองสักหน่อยสิคะ” เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานหญิงขอให้มุกดาแนะนำตัวเอง

ในตอนนี้มุกดาไม่สนใจชลธีที่นั่งอยู่ตรงนั้นแล้ว ในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้มองมาทางเธอเลย หวังว่าเขาจะไม่ลอบกัดกันทีหลัง

มุกดาจึงใช้ภาษาฝรั่งเศสกับภาษาอังกฤษแนะนำตัวเองอย่างคล่องแคล่ว สมัยเรียนทักษะการพูดของเธอได้รับคำชมจากอาจารย์มาโดยตลอด ดังนั้นหลังจากทุกคนที่นั่งอยู่ได้ฟังก็พากันกระซิบกระซาบกันทันที

“อืม ดีมาก ทักษะการพูดของคุณพูดได้คล่องแคล่วดีมาก ต่อไปลองพูดความคิดเห็นของคุณที่มีต่อบริษัทฮอนดากรุ๊ปหน่อยสิคะ” ยังคงเป็นเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานหญิงคนเดิมที่ออกคำถามให้มุกดา

มุกดาพูดได้อย่างฉะฉานมีหลักมีฐาน เธอนำข้อมูลที่ตัวเองเตรียมมาเอามาใช้ทั้งหมด ใช้เวลาสามนาทีเธอก็พูดเสร็จทั้งหมดแล้ว

เมื่อเธอพูดจบ เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานทั้งหมดก็หันไปมองชลธี บริษัทฮอนดากรุ๊ปจะรับสมัครพนักงานจำนวนมากในทุกๆ ปี ประธานชลธีไม่เคยจะลงมาดูเลย ถึงกระทั่งไม่เคยถามมาก่อนเลยด้วย มอบสิทธิ์อำนาจทั้งหมดให้แก่พวกเขาโดยตรง

แต่ครั้งนี้ เจ้านายกำลังนั่งอยู่ด้านหลังของพวกเขาแบบนี้ ทุกคนก็ควรจะขอความคิดเห็นจากเขาสักเล็กน้อย

“ประธานชลธี ท่านคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นยังไงบ้างครับ” มีเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานคนหนึ่งเอียงตัวไปกระซิบถามชลธี

“ผมไม่ยุ่งหรอก พวกคุณจัดการกันเองได้เลย ผมก็แค่มาดูเท่านั้น ไม่ได้จะมาตัดสินใคร เอาล่ะ พวกคุณยุ่งกันต่อไปเถอะ ผมไปล่ะ” ชลธีส่ายหัว หลังจากพูดจบเขาก็เดินออกไปเลย

มุกดาเห็นชลธีส่ายหัว เธอก็คิดทันทีว่า แย่แล้ว ผู้ชายคนนี้ต้องบอกไม่ให้เธอผ่านสัมภาษณ์แน่ๆ เลย

เธอเตรียมใจเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว บริษัทฮอนดากรุ๊ปเป็นตัวแรกของเธอหลังจากสำเร็จการศึกษา ถ้าหากไม่ได้ เธอยังสามารถไปบริษัทอื่นได้อีก

“ถ้าอย่างนั้นมุกดา คุณกลับไปรอการแจ้งผลก่อนเถอะ” เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานพูดกับมุกดา

“ค่ะ” ตอนที่มุกดาเดินออกจากประตู เธอยังคงเงยหน้าอยู่เหมือนเดิม ไม่ว่าจะยังไง ศักดิ์ศรีของตัวเองจะสูญเสียไปไม่ได้เด็ดขาด

“มุกมุกเป็นยังไงบ้าง? เธอเป็นนักเรียนที่เรียนเก่งที่สุดในสาขาภาษาต่างประเทศของพวกเราเลยนะ คงจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม” จันวิภาเห็นมุกดาเดินออกมา เธอก็รีบพุ่งเข้าไปหาอย่างกระตือรือร้นทันที พร้อมยื่นน้ำที่ซื้อมาให้มุก

“จันทร์ ฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่ได้ ช่างมันเถอะ ถ้าไม่ได้ฉันไปที่บริษัทอื่นก็ได้” มุกดานึกถึงท่าทางส่ายหัวไปมาของผู้ชายคนนั้นแล้วรู้สึกเย็นเยือกในใจ

“อืม ไม่ได้ก็ช่างมันเถอะ เธอออกจะยอดเยี่ยมโดดเด่นขนาดนี้ ผู้ชายสารเลวไปแล้ว เธอจะต้องได้พบผู้ชายที่ดีสักคนแน่นอน ถ้าบริษัทฮอนดากรุ๊ปไม่ต้องการเธอ เธอจะต้องได้พบบริษัทที่ดีกว่าแน่นอน! ถ้าเธอไม่ได้รับคัดเลือก ฉันก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว” จันวิภากุมมือมุกดาไว้ พลางปลอบใจเธอ

“ขอบคุณนะ จันทร์ เธอนี่ช่างอบอุ่นจริงๆ เลย” เมื่อมุกดาได้ยินคำพูดของเพื่อนสนิท เธอก็อารมณ์ขึ้นมาทันทีเลย

มุกดากับจันวิภากำลังจะเดินออกไปด้านนอก แล้วโทรศัพท์ของมุกดาก็ดังขึ้น