พอใจแล้วใช่ไหม

เฟย...

ผมนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายและเหนื่อยหน่าย เหนื่อยกับนิสัยเอาแต่ใจของขวัญข้าวลูกสาวของของขวัญเพื่อนของผมกับพี่สงครามที่จนถึงป่านนี้ก็ยังไม่ชอบขี้หน้าผมอยู่เหมือนเดิมแต่ก็ยังบังคับกดดันให้ผมดูแลขวัญข้าวทั้งที่มันไม่ใช่หน้าที่ของผมเลยเพราะเอาตามความจริงผมกับขวัญข้าวเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลยด้วยซ้ำ  คือผมไม่เข้าใจว่าพี่สงครามเลี้ยงขวัญข้าวยังไงทำไมถึงมีนิสัยเอาแต่ใจขนาดนี้ซึ่งเมื่อก่อนตอนเด็กๆผมว่าแกเอาแต่ใจแล้วนะแต่ยิ่งโตยิ่งหนักข้อขึ้นทุกวันที่ผมพูดแบบนี้เพราะผมรู้ว่าของขวัญไม่มีทางเลี้ยงข้าวให้มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้จะมีแค่คนเดียวเท่านั้นแล่ะที่เลี้ยงลูกตามใจจนเสียนิสัย แล้วตอนนี้ตัวต้นเหตุก็ไม่อยู่ที่ไทยด้วยนะไปเฝ้าลูกชายฝาแฝดสุดแสบขุนพลกับนักรบที่แสบไม่แพ้พี่สาวถึงอังกฤษโดยพาของขวัญไปด้วยแล้วทิ้งลูกสาวตัวเองให้ผมจัดการเพราะป้ากานดากับลุงกองทัพเองก็เอาไม่อยู่เหมือนกันท่านทั้งสองก็เลยขอร้องไหว้วานผมพร้อมกับยกหน้าที่ดูแลขวัญข้าวให้ผมเพราะท่านเห็นว่าผมเป็นพ่อทูนหัวของขวัญข้าวและเอาขวัญข้าวอยู่ คือถ้าผมมีญาณวิเศษรับรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าผมคงไม่รับภาระนี้อย่างเด็ดขาด

"ผมขอโทษลิลลี่ด้วยนะที่ไปส่งไม่ได้คือ.."

"เฟยไม่ต้องรู้สึกผิดนะคะลิลลี่เข้าใจลิลลี่รู้ว่าหลานสาวของเฟยแกไม่ชอบหน้าลิลลี่ ถึงแกจะเอาแต่ใจไปบ้างแต่แกก็ยังเป็นเด็กค่ะลิลลี่ไม่โกรธไม่ถือสาแกคงหวงคุณอาของแก" ยิ่งลิลลี่พูดแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกไม่ดีเข้าไปใหญ่

"ไว้ผมจะเลี้ยงข้าวเป็นการขอโทษละกันนะ"

"สัญญาแล้วนะคะ^^"

"ครับสัญญา"

"ถ้าอย่างงั้นลิลลี่กลับก่อนนะคะไว้เจอกันนะคะ"

"เห้อออออ"  ผมนั่งถอนหายใจอยู่บนรถหลังจากส่งลิลลี่ขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้วโดยมีขวัญข้าวนั่งยิ้มอยู่ข้างๆอย่างพอใจเมื่อผมจัดการให้ลิลลี่ลงจากรถได้สำเร็จ

"แด๊ดดี้ขาาา" ผมเหลือบตามองคนข้างๆอย่างระอาใจที่ตอนนี้กลับมาเรียกชื่อผมอย่างที่เคยเรียก

"พอใจแล้วใช่ไหม" ผมถามโดยไม่มองหน้าคนข้างๆที่ผมรู้ว่าเธอยังยิ้มอยู่

"น้องข้าวพอใจมากเลยค่ะ แต่น้องข้าวจะพอใจมากกว่านี้อีกถ้าต่อไปแด๊ดดี้จะไม่พายัยลิลลี่นมโตนั่นขึ้นมาบนรถแล้วก็ไม่ไปไหนมาไหนกับยัยนั่นอีกเพราะน้องข้าวไม่ชอบหน้ายัยนั่น"

"ทำไมถึงไม่ชอบอาก็ไม่เห็นว่าลิลลี่เค้าจะทำอะไรเราเลยมีแต่เรานี่แล่ะที่ทำนิสัยไม่ดีใส่เค้าแล้วก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย"  ครับนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ขวัญข้าวทำนิสัยไม่ดีใส่ลิลลี่ ก่อนหน้านี้ขวัญข้าวมักจะขอตามผมไปถ่ายงานถ่ายละครยิ่งถ้าเธอรู้ว่าที่กองนั้นมีลิลลี่อยู่ด้วยขวัญข้าวก็จะขอตามไปทันทีแล้วก็จะหาโอกาสแกล้งลิลลี่อยู่เป็นประจำซึ่งทุกคนในกองก็รู้ก็เห็นแต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดเพราะรู้ว่าขวัญข้าวเป็นหลานสาวของผมเพราะแบบนี้หลังๆผมถึงไม่พอขวัญข้าวไปด้วยเพื่อตัดปัญหาซึ่งไม่ใช่แค่กับลิลลี่เท่านั้นกับผู้หญิงทุกคนเข้าใกล้ผมทุกคนก็โดนเหมือนกันหมด

"ไม่ชอบก็คือไม่ชอบค่ะแด๊ดดี้ดูไม่ออกเหรอคะว่ายัยนั่นจ้องจะงาบแด๊ดดี้อยากได้แด๊ดดี้ไปเป็นของตัวเอง"

"พูดอะไรไร้สาระอากับลิลลี่เป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ" ถึงผมจะรู้ว่าลิลลี่คิดอะไรกับผมแต่ผมก็ให้เธอได้แค่เพื่อนเท่านั้นซึ่งเธอก็ยอมรับแล้วก็ขอบคุณที่ผมยอมเป็นเพื่อนกับเธอ และที่ผ่านมาลิลลี่ก็เป็นเพื่อนที่ดีมาตลอดไม่เคยทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจเลยสักครั้ง

"เพื่อนอะไรคะ เพื่อนนอนหรือเปล่า" ผมกะจะนับหนึ่งถึงสิบเพื่อให้ตัวเองใจเย็นลงทั้งที่ปกติแล้วผมไม่ใช่คนใจร้อนเลยแต่ผมไม่ไหวกับคำพูดของขวัญข้าวตอนนี้

"อาชักจะไม่ไหวกับนิสัยเราแล้วนะพูดอะไรหัดให้เกรียติคนอื่นบ้าง"

"น้องข้าวก็ไม่ไหวกับนิสัยของแด๊ดดี้เหมือนกัน แด๊ดดี้ดีกับทุกคนใจดีกับทุกคนยกเว้นน้องข้าวแด๊ดดี้ก็รู้ว่าน้องข้าวรักแด๊ดดี้แต่แด๊ดดี้ก็ชอบมีข่าวกับผู้หญิงคนนั้นคนนี้ตลอดที่ผ่านมาน้องข้าวก็อดทนมาตลอดแต่ตอนนี้น้องข้าวไม่ไหวแล้วเพราะยัยลิลลี่แสดงออกชัดเจนว่าชอบแด๊ดดี้ น้องข้าวกลัวว่ายัยนั่นจะแย่งแด๊ดดี้ไปจากน้องข้าว" 

"ไม่มีใครแย่งอาไปไหนทั้งนั้นแล้วอีกอย่างที่สำคัญที่สุดอาอยากจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่าข้าวเลิกพูดเลิกคิดกับอาแบบนี้ได้แล้ว"

"ทำไมคะ น้องข้าวรักแด๊ดดี้น้องข้าวผิดเหรอ"

"ไม่ผิดแต่มันไม่สมควร"

"ไม่สมควรยังไงคะในเมื่อน้องข้าวรักแด๊ดดี้รักมาตลอด"

"มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะเชื่ออาเถอะ ข้าวตัดใจจากอาซะ"

"ไม่เอาไม่ตัดใจ น้องข้าวรักแด๊ดดี้น้องข้าวจะตื้อแล้วก็จะทำให้แด๊ดดี้รักน้องข้าวให้ได้"

"ถ้าอาจะรักอาคงรักไปนานแล้ว"

"แด๊ดดี้" เสียงสั่นเครือของเด็กสาวข้างๆทำให้ผมต้องรีบหันหน้าหนีเพราะผมกลัวใจตัวเอง

"ระหว่างเราเป็นได้แค่อากับหลานเท่านั้น เข้าใจที่อาพูดมั้ยข้าว"

"ไม่เข้าใจค่ะ ฮึก ฮึก ทำไมแด๊ดดี้ไม่รักน้องข้าวล่ะ ฮึก ฮึก น้องข้าวนิสัยไม่ดีเอาแต่ใจใช่มั้ย ฮึก ฮึก"

"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกเพราะถ้าอาจะรักใครสักคนต่อให้เค้าจะนิสัยแย่สักแค่ไหนอาก็จะรัก"

"แด๊ดดี้พูดแบบนี้หรือว่าแด๊ดดี้มีคนที่แด๊ดดี้รักอยู่แล้วคะ"

"............." ผมเลือกที่จะเงียบเลือกที่จะไม่ตอบเพราะผมไม่รู้จะตอบขวัญข้าวยังไงว่าที่เธอพูดมามันคือความจริง  ความจริงที่ผมมีคนที่รักอยู่แล้ว แต่ผมพูดออกไปไม่ได้

.............................