บทที่ 4 วิชามังกรขึ้นสวรรค์(2)

เฉินโม่จำได้ว่า แม่แก้ไขวิกฤตทางเศรษฐกิจครั้งนั้นได้อย่างรวดเร็ว คนตระกูลอานอารมณ์เสียมาก แต่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่สามารถให้อานเข่อเยว่ไปมาหาสู่กับเฉินโม่ได้อีก

ส่วนเรื่องที่ต่อมา พ่อแม่ของเฉินโม่ตายทั้งคู่ ธุรกิจล้มเหลว เหมยถิงยิ่งคิดว่าโชคดีที่ตอนนั้นตัวเองเลือกได้ฉลาดมาก

อานโส่วอี่ยังดี ตอนที่เฉินโม่สิ้นหวัง มักเข้ามาช่วยเหลือเสมอ แต่เหมยถิงกลับไม่ได้เลียแข้งเลียขาเหมือนก่อนหน้านี้ เยาะเย้ยเสียดสีเฉินโม่ โจมตีให้อับอาย

สุดท้าย อานเข่อเยว่ก็ค่อยๆ ตัดความสัมพันธ์กับเฉินโม่ ต่อมาครั้งหนึ่งในงานเลี้ยงรุ่น เฉินโม่บังเอิญได้ยินว่าอานเข่อเยว่ได้แต่งงานกับคนที่ชอบอย่างเจิ้งหยวนฮ่าว ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างชื่นมื่น กลายเป็นคู่ที่เพื่อนนักเรียนมากมายอิจฉา

ในบรรดาคนพวกนั้น วัยรุ่นหน้าตาหล่อเหลาที่โดนคนอื่นเบียด ยิ้มบางๆ พูดเยาะเย้ยว่า "หรือบางทีเฉินโม่อาจจะแสดงความสามารถขั้นสุดยอด ทำข้อสอบเสร็จก่อนก็ได้"

มีเสียงหัวเราะเยาะออกมาจากกลุ่มคน ทุกคนล้วนรู้ว่าเฉินโม่ไม่เอาไหน ไม่เคยสอบผ่านมาก่อน จะทำข้อสอบเสร็จก่อนได้ยังไง คนนี้กำลังทำให้เฉินโม่อับอายชัดๆ!

"พี่หยวนฮ่าวฉลาดสุดยอด!"

วัยรุ่นสองคนรีบพูดประจบ แววตาที่มองเฉินโม่เต็มไปด้วยความดูถูก

เฉินโม่สีหน้าไร้อารมณ์ มองวัยรุ่นคนที่เริ่มพูดก่อน แววตาฉายแววดูหมิ่น

เจิ้งหยวนฮ่าว ลูกชายคนเดียวของรองผู้นำเมืองอู่โจว สมัยเรียน เป็นคู่แข่งด้านความรักตัวฉกาจของเขา กดขี่เฉินโม่มาตลอด

ตอนพ่อแม่เฉินโม่อยู่ยังดีหน่อย แต่หลังครอบครัวของเฉินโม่ไม่เหมือนเดิม เจิ้งหยวนฮ่าวกำเริบเสิบสาน บีบเฉินโม่ให้หมดหนทาง

เฉินโม่แสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อย พูดในใจว่า เจิ้งหยวนฮ่าวงั้นเหรอ หวังว่าชาตินี้นายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง!

เฉินโม่ไม่ได้สนใจอานเข่อเยว่และพวกที่ยั่วโมโหเขา กวาดตามองกลุ่มคน สุดท้ายสายตาหยุดลงที่หญิงสาว เธอดูเคอะเขิน ซึ่งอยู่ข้างๆ อานเข่อเยว่ ตอนนี้เธอกำลังมองเฉินโม่ด้วยสีหน้ากังวล

เจี่ยงหยาว ลูกของครอบครัวค้าขายทั่วไป อ่อนโยน เป็นคนดีอย่างแท้จริง เพราะเฉินโม่ช่วยเธอจากพวกหัวรุนแรงในโรงเรียนโดยบังเอิญ จึงทำให้รู้สึกดีกับเฉินโม่

ตอนเฉินโม่โดดเด่นในชาติที่แล้ว เธอแอบดีใจ ตอนเฉินโม่สิ้นหวัง เธอไม่ได้จากไปไหน แต่น่าเสียดายชาติก่อน เฉินโม่โดนอานเข่อเยว่บังตาเอาไว้ ไม่ได้สนใจความทุ่มเทของเจี่ยงหยาว จนกระทั่งวินาทีก่อนที่จะฆ่าตัวตาย จึงตระหนักขึ้นมาได้

ตอนนี้เจี่ยงหยาวอาจจะพัฒนาช้า และไม่ได้โดดเด่น แต่เค้าโครงหน้าตาที่ดี ทำให้เธอเป็นคนสวย เฉินโม่จำได้ว่า หลังจากเจี่ยงหยาวเข้ามหาวิทยาลัย เป็นดาวมหาวิทยาลัย ทัดเทียมกับอานเข่อเย่วได้เลย

เมื่อเห็นเฉินโม่ไม่สนใจตัวเอง หน้าผากเรียบเนียนของดาวโรงเรียน ย่นเบาๆ พูดในใจว่า "ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ให้ฉันสานสัมพันธ์กับนาย ฉันคงไม่สนใจลูกคนรวยอย่างนายหรอก"

จากนั้นจึงพูดอย่างไม่พอใจอีก "เฉินโม่ ฉันกำลังถามนายอยู่นะ"

เห็นอานเข่อเยว่โกรธ มีคนข้างๆ พูดเสริมขึ้นทันที "เฉินโม่ ดาวโรงเรียนกำลังถามนายนะ!"

ถ้าเป็นเฉินโม่ในชาติก่อน ตอนนี้คงต้องขอโทษอานเข่อเยว่แน่นอน และง้ออานเข่อเยว่ให้หาย เหมือนสุนัขน่ารักๆ ตัวหนึ่ง แต่ครั้งนี้......

เฉินโม่ยกยิ้มแปลกประหลาดมุมปาก

"หยาวหยาว ครั้งนี้สอบเป็นยังไงบ้าง" เฉินโม่มองเจี่ยงหยาว แล้วยิ้มอย่างอบอุ่น

เจี่ยงหยาวอึ้งไป เธอคิดไม่ถึงว่าเฉินโม่จะไม่สนใจอานเข่อเยว่ แต่กลับมาพูดกับเธอ

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนจ้องไปยังเจี่ยงหยาว

เด็กผู้หญิงธรรมดาที่ใช้ชีวิตอย่างถ่อมตนมาตลอด ทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาทันที ก้มหน้าแดง พูดเสียงเบาเหมือนยุงว่า "ก็ไม่เลวนะ"

จู่ๆ เฉินโม่ลุกขึ้นยืน เข้ามาลูบผมยุ่งของเจี่ยงหยาว เหมือนพี่ชายทำกับน้องสาว เขายิ้มแล้วพูดว่า "งั้นก็ดี ถ้าเธอสอบได้สิบอันดับแรกของห้อง ฉันมีของขวัญปริศนาให้เธอด้วย!"

"จริงเหรอ" เจี่ยงหยาวตื่นเต้นทันที จากนั้นจึงรู้สึกว่าการกระทำที่เฉินโม่มีต่อเธอ สนิทสนมจนเกินไป จึงรีบก้มหน้า ถอยไปข้างหลังทันที หน้าแดงจนถึงใบหู

เฉินโม่หัวเราะร่า "โอเค ฉันยังมีธุระ อีกสามวันเจอกัน! ถ้าเจอเรื่องลำบาก จำไว้ว่าให้โทรหาฉัน"

จากความทรงจำของเฉินโม่ อีกไม่นาน ครอบครัวของเจี่ยงหยาวจะเจอกับความยากลำบากครั้งใหญ่ ครอบครัวเกือบแตก ยังดีที่หลี่ซู่เฟินบังเอิญช่วยครอบครัวเธอได้

ในเมื่อชาตินี้เฉินโม่กลับมาเกิดใหม่ แน่นอนว่าไม่มีทางให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น

สามวันหลังจากนั้น เป็นวันประกาศคะแนนสอบ เฉินโม่จำได้ว่า วันนั้นเกิดเรื่องใหญ่ที่เปลี่ยนชีวิตของเขา

มองเฉินโม่เดินออกไป อานเข่อเยว่กัดฟันกรอด ถึงเธอไม่สนใจว่าเฉินโม่ปฏิบัติกับเธออย่างไร แต่โดนเฉินโม่เมินใส่เป็นครั้งแรก ทำให้หญิงงามที่โดนผู้ชายเทิดทูนทะนุถนอมจนชินอย่างเธอ รู้สึกผิดหวังขึ้นมาในใจ

ขณะเดียวกัน เธอยังรู้สึกตกใจ เพราะเมื่อกี้ เธอรู้สึกว่าเฉินโม่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม

ลูกจ๊อกของเจิ้งหยวนฮ่าวเริ่มเรียกร้องความเป็นธรรมให้เจิ้งหยวนฮ่าวกับอานเข่อเยว่

"หึ อวดดี! กล้าเมินดาวโรงเรียนกับพี่หยวนฮ่าว!"

"แค่วางท่าเท่านั้น อย่างเขามีอะไรมาเทียบกับพี่หยวนฮ่าว!"

"ใช่ ฉันว่าเฉินโม่จงใจทำให้แย่ลง อยากเรียกความสนใจจากดาวโรงเรียน ไม้นี้ฉันเคยใช้ตอนมัธยมต้น"

เจิ้งหยวนฮ่าวไม่ส่งเสียง ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เขาไม่ละสายตาออกจากอานเข่อเยว่เลย แม้กระทั่งการเมินของเฉินโม่ เจิ้งหยวนฮ่าวก็ไม่สนใจ

คนจะถือสาหาความกับสุนัขบ้าตัวหนึ่งไปทำไม!

ตอนนี้การกระทำของเฉินโม่ในสายตาเขา ไม่ต่างจากสุนัขที่โดนบีบบังคับจนบ้า

เจี่ยงหยาวมองอานเข่อเยว่อย่างกังวล พูดอย่างระแวดระวังว่า "เข่อเยว่ เธอไม่ได้โกรธฉันใช่ไหม"

อานเข่อเยว่ตั้งสติได้ มองเจี่ยงหยาวแล้วอดหัวเราะไม่ได้ "ยัยบื้อ ทำไมฉันต้องโกรธเธอด้วย เราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ไปกันเถอะ ฉันเลี้ยงชานมเธอ!"