EP 7 : เจ็บ

EP 7

“หนูๆ”หญิงสาววัยกลางคน อายุประมาณ 40 ปี เธอลงมาจากรถและตรงมาที่หน้ารถของตนเอง พร้อมกับนั่งยองยองลง ประคองของขวัญ ที่เธอตัดสินใจปิดชีวิตตัวเองลง ด้วยความน้อยใจครอบครัวแต่โชคดีที่รถไม่ทันชน

“คุณผู้หญิงครับ ผมยังไม่ทันได้ชนนะเธอน่าจะเป็นลมก่อน”สายตาของหญิงสาววัยกลางคน จ้องมองเด็กผู้หญิงด้วยแววตาที่เอ็นดูและรอยยิ้ม

“ใช่เธอแค่เป็นลม อุ้มเธอขึ้นไปบนรถ”เธอหันซ้ายไปสั่งคนขับรถ ให้อุ้มของขวัญขึ้นบนรถหลังจากนั้น รถได้ขับออกจากที่เกิดเหตุทันที

บ้าน!

หญิงสาววัยกลางคน ให้ลูกน้องหรือว่าแม่บ้านพาของขวัญขึ้นมาบนห้อง และเธอจัดการของขวัญโดยการที่เช็ดตัวให้ด้วยความเอ็นดู

“เธอลูกใครกันนะ แล้วเธอไปโดนอะไรมาทำไมเนื้อตัวถึงมีแต่รอยฟาด รอยโดนตีหื้ม”นิ้วชี้ของหญิงสาวลูบไล้ไปตามผิวกายของขวัญเรื่อยๆ มองด้วยสายตาที่ชื่นชมของขวัญ เพราะว่าเธอนั้นสวยและผิวกายผุดผ่องขาวเป็นยองใย

“อื้อ”ของขวัญเธอได้สติ และพยายามที่จะลืมตาขึ้นมา!

“หนู ฟื้นแล้ว”

“คุณเป็นใครคะ”ของขวัญสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อตื่นขึ้นมาเห็นผู้หญิงแปลกหน้านั่งอยู่ที่เตียง ก่อนที่เธอจะหันซ้ายและขวามองรอบๆ จึงทำให้เธอตกใจเพราะว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ

“จำได้ไหมว่าเธอเดินไปกลางถนนเพื่อให้รถชน แต่โชคดีที่รถของฉันไม่ทันได้ชนเธอ เธอนั้นดันเป็นลมไปฉันเลยพาเธอมาที่บ้านของฉัน”เมื่อของขวัญขยับตัวเองลุกขึ้นสองมือของเธอกอดเข่าเขาหากัน และก้มหน้าลงพร้อมกับหยดน้ำตาทั้งสองข้างไหลรินออกมาราวกับสายน้ำ ชีวิตของเธอนั้นซึ่งแตกต่างจากน้องสาวที่มีแต่คนรักและตามใจ

“ทำไมรถคุณถึงไม่ชนขวัญให้ตายไปเลยคะ”ของขวัญพูดด้วยความน้อยใจ และเสียงสะอื้น ทำให้หญิงสาววัยกลางคนนั้น ยกมือซ้ายลูบหัวของขวัญเบาๆ

“เธอชื่อขวัญใช่ไหม”ของขวัญไม่ได้ตอบแค่พยักหน้า เธอยังคงร้องไห้และเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าเธอเจอเหตุการณ์อะไรมา แต่ฉันพอจะเดาได้ว่า เธอทะเลาะกับทางบ้านแน่นอน”ของขวัญก็ยังคงพยักหน้าให้หญิงสาววัยกลางคน โดยที่ไม่ได้ตอบและหันมอง

“พอจะเล่าให้ฉันฟังได้ไหม เผื่อในการที่เธอเล่าครั้งนี้อาจจะเป็นความในใจที่ระบายให้ฉันฟัง”ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ ทำให้ของขวัญนั้นเล่าความจริงให้กับหญิงสาววัยกลางคนฟังจนหมด

“โถ่ของขวัญทำไมชีวิตของลูกช่างน่าสงสารเหลือเกิน มาเป็นลูกสาวของฉันไหม”ของขวัญหันมองหน้าหญิงสาววัยกลางคนทั้งน้ำตา ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่หญิงสาววัยกลางคน เอ็นดูและเป็นห่วงของขวัญมากยิ่งนัก

“คุณพูดจริงหรอคะ”ก็ยังคงเป็นเสียงสะอื้น ติดๆขัดๆ ที่ตอบกลับหญิงสาววัยกลางคนดูเธอมีความหวังและอยากเป็นลูกของเขา

“จริงสิ ฉันจะมอบชีวิตใหม่ให้เธอเอง ไม่ต้องกลับไปแล้วนะ ถ้ามีครอบครัวแบบนี้ไม่ต้องมีซะดีกว่า รู้ว่าทุกคนต้องทดแทนพระคุณพ่อแม่ แต่ถ้าพ่อแม่ไม่ได้รักเราเท่ากับน้องเรา ก็ควรเดินออกมาและให้เขาอยู่ด้วยกัน”

“ค่ะ”

“ไหนเรียกฉันว่าคุณแม่ซิ”ของขวัญมองหน้าหญิงสาววัยกลางคน แต่ยังไม่ทันเอ่ยปากเรียกตาม เธอยิ้มให้กับเขาก่อน

“คุณแม่”จากนั้นหญิงสาววัยกลางคนได้โอบกอดของขวัญ พร้อมกับลูบหัวเบาๆด้วยความเอ็นดูและรอยยิ้ม

....“ของขวัญ”....

ในวันที่ฉันตัดสินใจ ปิดชีวิตตัวเองแต่ฉันก็โชคดีมีผู้หญิงใจดีคนหนึ่งเมตตาฉันพาฉันมาที่บ้าน ดูแลฉันเขาพยายามที่จะมอบชีวิตใหม่ให้ แต่ฉันยังไม่ลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะหันไปทางไหน เรื่องราวเลวร้ายก็ยังคงอยู่และทำให้น้ำตาของฉันไหลออกมาไม่ขาดสาย น้อยใจกับครอบครัวตัวเองที่สุด มีแต่คำถามว่าทำไมเขาถึงไม่รักเราเท่ากับน้อง

“ของขวัญลูกไปทานข้าวกันนะ”ผู้หญิงคนนี้เขาเป็นคนช่วยเหลือฉันไว้ และให้ฉันเป็นลูกสาวของเขา โดยที่เขาไม่มีครอบครัวและอยู่คนเดียวมาโดยตลอด

“คุณแม่ทานก่อนเลยนะคะ”ทำไมรู้สึกโชคดีที่เจอผู้หญิงคนนี้ แต่ถ้าเลือกได้ฉันขอตัดสินใจให้รถชนตายดีกว่า

“เลิกเสียใจได้แล้วนะ ในเมื่อครอบครัวเขาไม่ต้องการ ก็เดินออกมาและหาความสุขให้ตัวเอง ในรูปแบบใหม่ไงลูก”หาความสุขให้ตัวเองในรูปแบบใหม่ เราไม่รู้และเข้าใจความหมายของคุณแม่หรอก แต่ความสุขของฉัน คือครอบครัวของฉันที่ฉันอยากให้เขารักฉัน แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้มันแค่ความฝันลมๆแล้งๆ

“ค่ะคุณแม่ ขวัญจะพยายามนะคะ”ฉันพยักหน้าให้กับคุณแม่คนใหม่ เพราะว่าฉันไม่อยากให้เขาเสียใจ และผิดหวังทั้งๆที่เขาพยายามช่วยฉันให้ออกจากความเศร้า

“เดี๋ยวแม่ทายาให้นะ”ผู้หญิงคนนี้ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกัน แต่เขาเมตตาและเอ็นดู ฉันร้องไห้และคิดถึงคุณแม่ตัวเอง ทำไมคุณแม่ของฉันไม่ปกป้องฉันบ้างยิ่งคิดก็มีแต่ความน้อยใจ

2 อาทิตย์ผ่านไป

เวลาผ่านไป 14 วัน ฉันอยู่ที่บ้านของคุณแม่ โดยที่เลือกไม่ติดต่อครอบครัวตัวเองและพยายามที่จะไม่ดูข่าว คุณแม่เขาดูแลฉันดีทุกอย่าง ให้ฉันอยู่ในฐานะลูกสาวรักและเอ็นดูฉัน ในตอนนี้แผลที่ฉันถูกคุณพ่อเอาเข็มขัดตี ได้หายไปแล้วถามว่าฉันมีความสุขไหม ฉันยังไม่มีความสุขแต่ฉันสบายใจพยายามคิดว่าเขาไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันจะกลับไปทำไม ทั้งๆที่อีกใจอยากจะกลับบ้านคิดถึงที่นอนคิดถึงตุ๊กตาหมี

“ของขวัญวันนี้ไปห้างกันนะ แม่อยากซื้อชุดสวยๆให้ของขวัญ”

“ทำไมคุณแม่ถึงรักของขวัญคะทั้งๆที่..

“จะทั้งๆที่อะไรก็ช่าง ของขวัญคือลูกสาวของคุณแม่แล้วนะ ไปห้างกันเถอะอย่าพูดเรื่องอดีตเลย เราเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า”คุณแม่เดินมาจับแขนของฉัน และถ้าออกมาที่ห้างเพื่อซื้อชุดสวยๆราคาแพงๆ

“ฉันเอา 10 ชุดนี้ลูกสาวของฉันจะต้องสวย”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”คุณแม่หยิบชุดสวยๆหลายๆชุดให้กับพนักงาน

“ทำไมคุณแม่ซื้อชุดให้กับขวัญเยอะจังคะเหมือนกับว่าจะให้ขวัญไปไหนสักที”

“ก็เผื่อแม่จะพาขวัญไปเที่ยวทะเลไง”

“จริงหรอคะคุณแม่”ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ฉันไม่เคยได้ไปทะเลเลยมีแต่เขาพาน้องสาวของฉันไป

“ขวัญลูก!.....