EP 6 : แพะรับบาป

EP 6

...“ของขวัญ”...

ผวะ! เพี๊ยะ ! เฟี้ยบ!

“ฮื่อๆโอ้ยฮื่อๆเจ็บ ฮื่อๆขวัญเจ็บ”คุณพ่อใช้เข็มขัดฟาดลงมากลางหลังของฉัน โดยที่ไม่ยั้ง ฉันเจ็บและสะดุ้งไปหมด พยายามเอามือปัดออก

“คุณคะ”

“คุณพ่อคะ พอแล้วค่ะพี่ขวัญเจ็บ”คุณแม่และน้องสาวของฉัน จับแขนคุณพ่อไว้ทั้งสองข้าง บอกให้พอสายตาของคุณพ่อที่โกรธฉัน ในมือถือเข็มขัดยังสั่นอยู่เลย แต่ฉันเจ็บและแสบระบมไปทั่วร่างกาย

“ฮึ๊ก! ไม่ต้องห้ามค่ะ ถ้าอยากตีก็ตีให้ตายไปเลย แล้วจำไว้นะคะเวลาไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้”ฉันยอมรับเลยว่า ในตอนนี้โกรธในสิ่งที่คนในครอบครัวทำกับฉันมาก คุณพ่อไม่เคยถามว่าใช่ฉันหรือเปล่า ส่วนคุณแม่ก็เข้าข้างแต่น้อง และที่มากไปกว่านั้นก็คือน้องสาวของฉันโยนความผิดให้กับฉัน

“อย่ามาท้าฉันนะ”

“ขวัญไม่ได้ท้า ฮึ๊ก!ตีให้ขวัญตายตรงนี้เลยนะคะ”

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เข็มขัดขนาด 2 นิ้วฟาดลงมาที่ตัวทั้งแขนขาด้านหลังก้น และด้วยแรงผู้ชายลองคิดดูสิว่าฉันจะเจ็บมากขนาดไหน ทุกวันนี้เหมือนฉันไม่ใช่ลูกอยู่แล้ว

“ฮึ๊ก”ฉันมองหน้าคุณพ่อทั้งน้ำตาและหันไปมองหน้าทุกคนคุณแม่ยืนกอดน้องสาวทั้งๆที่ฉันเป็นคนเจ็บ ทำไมคุณแม่ไม่มากอดแบบปกป้องฉันบ้าง ทำไมฉันถึงแตกต่างจากลูกคนอื่นเหลือเกิน หรือว่าฉันไม่ใช่ลูกของพวกเขา

“โถ่เว้ย”

“เฮือก!”ฉันร้องไห้จนหมดแรงด้วยความที่ฉันถูกตีจนเกือบ 10 ครั้ง ทั้งเจ็บและทรมานปางตายคุณพ่อย้อนเข็มขัดลงและมองฉัน

“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยของขวัญ พ่อไม่ได้อยากตีลูกเลยนะ ทำไมต้องทำเรื่องอับอายให้กับครอบครัว รู้หรือเปล่าว่าในตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ครอบครัวไม่เหลืออะไรแล้ว รูปของเธอเต็มโซเชียลไปหมด”ฉันไม่ผิด แต่ฉันเถียงไม่ได้ ฉันได้เพียงแต่เธอกอดตัวเอง เจ็บแผลมากไม่ว่าจะเป็นที่แขนหรือที่ขา เป็นร้อยเข็มขัดจนห้อเลือด

“ขวัญ! ลูก” คุณพ่อนั่งลงและใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่ของฉัน ก็เพราะว่าฉันไม่มีฉันมองหน้าเขาเฉยๆ

“ในเมื่อคนแบบขวัญมันเลว ก็อย่าสนใจมันเลยค่ะ ! ไปสนใจลูกสาวสุดที่รักของคุณเถอะ”ฉันพยายามรวบรวมแรงที่เหลือ ผลักคุณพ่อออกจากตัวเอง และลุกขึ้นวิ่งออกมาจากในบ้าน

“ขวัญ! ขวัญ”ฉันวิ่งออกมาโดยที่ไม่ใส่รองเท้าเลย

“กรี๊ด! ฮื่อๆ ทำไมอะทำไม ขวัญไม่ใช่ลูกของพวกคุณใช่ไหม กรี๊ด! ฮื่อๆทำไม” ในขณะที่ฉันวิ่งตามฟุตบาทมาเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้ใส่รองเท้า แต่รู้ไหมในความรู้สึกของฉันไม่เคยเจ็บหรือว่าร้อนเท้าเลย ที่เจ็บมากที่สุด ก็คือหัวใจที่มันพังยับ ฉันไม่เคยรักใครนอกจากครอบครัวแต่ครอบครัวของฉันไม่เคยรักฉันเลย

“ขวัญตายไปทุกคนคงจะมีความสุขมากกว่านี้”มือซ้ายและมือขวาปาดน้ำตาของตัวเองทพร้อมกับสูดลมหายใจเข้า หันหน้ามาตรงถนนโดยที่มีรถกำลังวิ่งมา

“ฮื่อๆ” ปี๊น!!!!!!!

พรึ่บ!!?? รถยนต์คันหนึ่งที่ขับมาบนถนนแต่ไม่ได้เร็วมากนัก เห็นหญิงสาวที่กำลังเดินลง กลางถนนรถยนต์คันนั้น เลยเบรคกระทันหัน เพราะว่ากลัวจะชนหญิงสาวที่กำลังจะปิดชีวิตตัวเองด้วยความน้อยใจและเสียใจจากครอบครัว

“ตายไหม ลงไปดูซิ”ผู้หญิงที่นั่งมาบนรถบอกให้คนขับรถลงมาดู ว่าคนที่รถตัวเองนั้นชนเป็นอะไรไหม แต่รถยังไม่ทันถึงน้องขวัญหรอก เธอหมดสติลงไปและล้มลงก่อนเสียอีก

ตัดมาทางด้านครอบครัวของขวัญและเข็ม ชาตรีผู้เป็นพ่อ เขาไม่ฟังเหตุผลหลังจากที่กลับมาจากที่ทำงาน เพราะได้รู้ข่าวและเห็นข่าวว่าลูกสาวออกไปเที่ยวกลางผับและยังยืนกอดกับผู้ชาย ทำให้ตัวเองนั้นโกรธและกลับมาตีลูกที่บ้าน โดยที่ไม่ฟังเหตุผลของลูกเลย และไม่ดูให้แน่ชัดว่าเป็นลูกสาวคนไหนแน่ พิมญดาก็ไม่ห้ามผู้เป็นสามี แต่ยืนกอดลูกสาวคนเล็ก

“เกิดอะไรขึ้นกันหรอครับ”ทั้งสามคนที่กำลังนั่งอยู่ในบ้าน ต้องหันไปตามเสียงที่พูดขึ้น นั้นเป็นเอ็มลูกชายคนโตเดินถือกระเป๋าเข้ามาในบ้านเขากลับมาจากต่างประเทศ โดยที่ไม่ได้บอกใครเพราะว่าจะมาเซอร์ไพรส์ครอบครัว

“เฮีย”เข็มน้องสาวคนสุดท้อง เรียกพี่ชายและรีบลุกขึ้นมา ก่อนเธอทำตัวเหมือนกับว่าไม่ผิด ทั้งๆที่เธอเป็นคนผิดและโยนความผิดให้กับพี่สาว

“เกิดอะไรขึ้นกันหรอครับ ทำไมคุณพ่อถึงร้องไห้”

“เฮียมายังไงลูก”ชาตรีลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินมากอดลูกชายทั้งน้ำตา ถึงแม้ว่าชาตรีจะไม่ฟังเหตุผลของขวัญ แต่ในทุกๆครั้งที่ชาตรีลงมือตีลูกสาว เขาเองก็เสียใจไม่น้อย และในครั้งนี้ยิ่งตีขวัญลูกสาวคนโตหนัก

“ผมมาเซอร์ไพรส์ทุกคน แต่เหมือนว่าในการเซอร์ไพรส์ผมครั้งนี้จะไม่ใช่แบบที่ผมคิด เกิดอะไรขึ้นหรอครับ”เอ็มลูกชายคนโตพยายามถามกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงทำให้พิมพ์ญาดาลุกจากโซฟาและเอามือถือมาให้กับลูกชายนั้นดู

“น้องสาวของเฮียก่อเรื่องอีกแล้ว พ่ออับอายคนไปหมดแล้ว และในตอนนี้เธอก็วิ่งออกจากบ้านไปไหนก็ไม่รู้”

“คุณท่านคะ นมขอพูดอะไรสักอย่างได้ไหม”แม่นมผู้ที่เลี้ยงน้องขวัญและน้องเข็มมาตั้งแต่เด็ก เดินเข้ามาพร้อมกับลุงขับรถ

“นม”สายตาของเข็มเริ่มกังวลและมองหน้าของแม่นมที่กำลังเดินเข้ามา

“มีอะไรหรอนม”

“เมื่อคืนนี้ คุณหนูขวัญไม่ได้ไปเที่ยวค่ะ คุณหนูขวัญกลับมานอนที่โซฟาตรงนี้ ทั้งคืนเพราะว่านมก็นอนอยู่ตรงนี้เช่นกัน”

“ในเมื่อนมพูดแล้วอย่างนั้นผมขอพูดบ้างนะครับ ถ้าคุณท่านจะไล่ผมออกก็ได้ ผมขอพูดเรื่องจริง และจะได้ยุติธรรมกับคุณหนูขวัญ ”ลุงขับรถเลือกที่จะพูดโดยที่ไม่กลัวตัวเองนะโดนไล่ออก

“เมื่อวานนี้ ผมไปรับคุณหนูขวัญที่มหาลัยและกลับมารับคุณหนูเข็มที่โรงเรียนแต่คุณหนูเข็มไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน! คุณหนูขวัญเลยให้ผมพากลับมาที่บ้าน เพราะคิดว่าคุณหนูเข็มกลับมาที่บ้านแล้ว แต่พอกลับมาถึงบ้านคุณหนูเข็มไม่ได้อยู่ที่บ้าน! คุณหนูขวัญเลยให้ผมพาออกมาข้างนอกบ้านอีกครั้ง โดยที่ไปบ้านเพื่อนของคุณหนูเข็ม แต่ก็ไม่เจอ! ผมพาคุณหนูขวัญกลับ เพื่อที่จะมารอคุณหนูเข็มที่บ้าน แต่บังเอิญมาเจอคุณหนูเข็มกำลังจะขึ้นรถไปกับเพื่อนในตอนกลางคืน และแต่งตัววาบหวิว”น้องเข็มหน้าซีดลงทันทีเมื่อเรื่องทุกอย่างเปิดเผย

“คุณพ่อครับ น้องไปไหนแล้ว”เอ็ม พี่ชายรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีและถามหาขวัญ

“ก็ภาพมันฟ้องว่าเป็นขวัญจะไม่ใช่ได้ยังไง”ชาตรียังพยายามเถียงทุกคน

“แต่น้องขวัญไม่ใส่นาฬิกานะครับคุณพ่อ”เฮ้มก้มลงไปมองที่ภาพมือถือ และยื่นมือถือนั้นให้กับคุณพ่อ ทำให้ชาตรีหันกลับไปมองข้อมือของลูกสาวสุดที่รักอย่างน้องเข็ม น้องเข็มชอบใส่นาฬิกาส่วนน้องขวัญนั้นไม่ชอบใส่นาฬิกา

“คือ”เข็มเธอเอามือจับตรงนาฬิกาตัวเองพร้อมกับก้มหน้าลงยอมรับความผิด

“ขวัญ”

“แล้วลูกไปไหนแล้วคุณ”พิมพ์ญาดา แม่ที่เข้าข้างแต่ลูกคนสุดท้อง ได้รู้ความจริงและเพิ่งจะเกิดการเป็นห่วงลูกสาวคนโต ที่เป็นแพะรับบาป ถูกตีปางตายโดยที่เธอไม่ห้ามสามีตนเองเลย

ทำไมทำแบบนี้เข็ม! ทำไมถึงโทษพี่”ถ้าเข็มยอมรับความจริงตั้งแต่แรก เรื่องทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้น เพราะว่าชาตรีและพิมพ์ญาดารักลูกสาวคนเล็กมาก ถ้าลงโทษอย่างมากก็แค่ตีด้วยไม้เรียว ซึ่งแตกต่างจากลงโทษลูกสาวคนโต