EP 5 : โยนความผิดให้พี่สาว

EP 5

...“ของขวัญ”...

“ไม่ทันหรอกครับคุณหนู”คุณลุงขับรถพาฉันขับตามรถกระบะคันที่เข็มนั่งไป ไม่ทัน ฉันพยายามโทรหาน้องสาวแล้ว แต่โทรเบอร์ไม่ติด ส่วนโทรเฟซนั้นเธอไม่รับ แสดงว่าขวัญจะต้องมีเบอร์ 2 เบอร์โดยที่ใช้อีกเบอร์เล่นเน็ตและปิดเบอร์ที่เรารู้

“ขวัญจะทำยังไงคะคุณลุง”ฉันยกมือมาบีบศีรษะตนเอง ตามน้องก็ไม่ทันและถ้าน้องไปเป็นอันตรายอะไร ฉันจะทำยังไงจะช่วยเหลือน้องทานได้ยังไง ถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้ว่าน้องออกไปเที่ยวแบบนั้นท่านต้องโกรธมากๆ

ณ.บ้าน!

“ของขวัญ”ฉันสะดุ้งตื่น หลังจากมีคนเรียกชื่อฉัน แต่พอลืมตาขึ้นมาเป็นคุณพ่อกับคุณแม่ ฉันสะดุ้งเพราะว่าฉันนอนอยู่ที่โซฟากลางบ้าน รอน้องสาวตั้งแต่เมื่อคืนแต่น้องยังไม่กลับมา

“คุณพ่อคุณแม่”ฉันเรียกชื่อคุณพ่อคุณแม่ด้วยความตกใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นจากโซฟา

“ทำไมของขวัญมานอนตรงนี้ลูก แล้วทำไมไม่นอนบนห้องดีๆ”

“คือ”

“แล้วน้องไปไหน”คุณแม่ถามว่าน้องไปไหนนี่เป็นคำถามที่เรากลัวมาก น้องยังไม่กลับมาเลย

“คือเข็ม.ปะ...

“เข็มอยู่นี่ค่ะคุณพ่อคุณแม่”ฉันหันกลับไปตามเสียงที่พูดขึ้น เข็มเดินลงมาจากบนห้อง โดยที่ใส่ชุดนอนแล้วเข็มกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงไม่ปลุกเรา

“น้องยังนอนบนห้องเลย แล้วทำไมขวัญถึงนอนตรงนี้ล่ะลูก”ฉันหันไปมองแม่นมที่เขาก็อยู่เป็นเพื่อนของฉัน แต่ไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ตรงไหนตอนที่คุณพ่อคุณแม่เข้ามา แม่นมส่ายหน้าให้เบาๆ

“คุณพ่อคุณแม่กลับมาเหนื่อยๆ ขึ้นไปอาบน้ำนะคะ แล้วลงมาทานข้าวกันเดี๋ยวเข็มกับพี่ขวัญก็จะขึ้นไปอาบน้ำเหมือนกันค่ะ”คุณพ่อคุณแม่เดินไปโอบกอดน้องสาวฉัน แล้วก็หอมแก้มซ้ายและแก้มขวา ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ไม่เคยทำกับฉัน

“พี่ขวัญคะไปบนห้องกับเข็มกัน”ฉันพยักหน้าให้กับน้องสาว แล้วเดินตามน้องสาวขึ้นมาบนห้อง เมื่อปิดประตูล็อคกลอนฉันจ้องมองหน้าน้องสาวและสายตามองไปเห็นกองเสื้อผ้าที่ยังกองอยู่กับพื้น

“เข็มกลับมาตั้งแต่ตอนไหน แล้วทำไมไม่ปลุกพี่เลย”

“เข็มก็เพิ่งกลับมาก่อนหน้าคุณพ่อไม่กี่นาที เข็มรู้นะคะว่าพี่ขวัญกำลังจะบอกคุณพ่อว่าเข็มไปไหน ทำไมหรอคะอยากให้คุณพ่อตีเข็มมากนักหรอ”ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยถ้าฉันคิดจะฟ้องคุณพ่อคุณแม่ฉันคงโทรไปบอกกับท่านแล้ว แต่ทำไมน้องสาวของฉันถึงได้คิดอคติกับฉันจัง ในบางครั้งฉันก็รู้สึกน้อยใจนะ

“ถ้าพี่คิดแบบนั้น เมื่อคืนนี้พี่โทรไปบอกกับคุณพ่อคุณแม่แล้วเข็ม”

“ไม่รู้หรอกนะ ถ้าเกิดคุณพ่อกับคุณแม่รู้ว่าเข็มไปเที่ยว ก็คงจะมาจากพี่ขวัญนั่นแหละเข็มจะโกรธจะเกลียดพี่ขวัญไปตลอดเลยคอยดู”

“แล้วทำไมถึงไปแบบนั้น ทำไมถึงแต่งตัวทุเรศใส่เสื้อผ้าแค่ปกปิดร่างกายนิดเดียว เข็มยังเด็กอยู่นะ ยังไม่ทะลุมิติภาวะเลย”ฉันเดินมาหยิบชุดสายเดี่ยวของน้องสาว ที่กองอยู่กับพื้นและมองหน้าของน้องสาว

“เพื่อนของเข็มก็ไปกันทั้งนั้น ไม่ใช่ไปแค่เข็มคนเดียว และเมื่อคืนนี้เข็มไปเที่ยวผับมา ทำไมจะไม่บรรลุมิติภาวะถ้าไม่ทะลุมิติภาวะเขาคงไม่ให้เข้าหรอก อย่าบื้อ”

“เข็ม! ทำไมถึงพูดแบบนี้ขวัญเป็นพี่สาวของเข็มนะ ทำไมถึงอยากเป็นคายจัง”

“ก็พูดดีๆแล้วไง! เมื่อวานนี้คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่ก็ถือโอกาสที่จะไปเที่ยว แต่ก็โทรตามอยู่นั่นแหละ จนต้องปิดเบอร์”

“เลิกทำนิสัยแบบนี้ซะนะ ไม่อย่างนั้นพี่จะบอกกับคุณพ่อคุณแม่”ฉันโยนชุดลงกับพื้นก่อนที่จะหันหลังแล้วเปิดประตูออกมา ฉันโมโหนะพูดอะไรก็เถียง แถมยังพูดคำหยาบคายใส่ฉันอีก

เวลาผ่านไป ในวันนี้ฉันและน้องไม่ได้ไปเรียน คุณพ่อกับคุณแม่ไปทำงานต่อ ฉันทำกับข้าวรอจนถึงช่วงตอนเย็น ตั้งโต๊ะอาหารรอคุณพ่อกับคุณแม่

“คุณพ่อกลับมาแล้ว”น้องสาวของฉันรู้เวลาว่าคุณพ่อกับคุณแม่จะกลับมาตอนไหน เธอรีบลงมาจากบนห้อง แล้ววิ่งไปกอดคุณพ่อกับคุณแม่

“เข็ม”สายตาของคุณพ่อจ้องมองที่น้องสาวและสลับมองหน้าเรา แต่ทำไมในตอนนี้สายตาของคุณพ่อและใบหน้าถึงดูเคร่งเครียดจัง

“เมื่อคืนนี้ใครไปเที่ยวมา”! คุณแม่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่น และจ้องมองหน้าของฉันกับน้อง ฉันไม่รู้ว่าคุณไม่รู้ได้ยังไง

“คะใครไปเที่ยวมาหมายความว่ายังไงคะ”เข็มตอบกับคุณแม่ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเช่นกัน

“นี่คืออะไร”! คุณพ่อเปิดรูปในมือถือและชูให้เราทั้งสองคนดู เป็นรูปของเข็มยืนหันหลังใส่ชุดเมื่อคืนนี้ ยืนกอดกับผู้ชายในผับ

“นี่พี่ขวัญนี่”เข็มชี้นิ้วใส่มือถือและบอกว่าในรูปเป็นฉัน

“เข็ม”ฉันไม่คิดเหมือนกันว่าน้องสาวจะโยนความผิดให้กับฉันอีกแล้ว และเรื่องครั้งนี้เป็นเรื่องที่ใหญ่

“ว่าแล้วเมื่อคืนนี้ เข็มไม่เห็นขวัญเลยแสดงว่าแอบไปเที่ยวมาแล้วมานอนตรงโซฟาแน่ๆ”

“ทุกอย่างต้องมีหลักฐาน”จู่ๆคุณพ่อเดินตรงขึ้นไปบนห้อง ฉันก็รีบตามไป คุณพ่อเปิดเข้าไปที่ห้องของฉัน รู้ไหมว่าอะไรอยู่ตรงหน้า ชุดที่น้องสาวของฉันใส่ไปเที่ยววางอยู่ตรงพื้นหน้าตู้เสื้อผ้า

“นี่ไง”คุณพ่อหยิบชุดนั้น และดูในมือถือก่อนที่จะหันมาหาฉันด้วยสายตาที่โกรธ

“คุณพ่อคะไม่ใช่นะ”

“ถ้าไม่ใช่ของขวัญจะเป็นของใครล่ะ ในรูปก็เป็นขวัญอยู่แล้ว แล้วชุดยังไม่อยู่ในห้องของขวัญอีก” ฉันกับน้องสาวหน้าตาคล้ายกันและหุ่นก็เท่ากัน เลยทำให้แยกไม่ออกไง

ผวะ! “ว้าย”ฝ่ามือหนาของคุณพ่อฟาดลงบนใบหน้าของฉันด้วยความแรง จนฉันหันไปตามแรงตบ และล้มลงกับพื้นในความรู้สึก เจ็บใบหน้าจนปวดร้าวไปทั่วหัว

“ฮึ๊ก”มือขวาของฉันจับตรงแก้มตัวเอง และรู้ว่าริมฝีปากนั้นเลือดออกแน่ๆ เพราะได้กลิ่นคาวเลือด น้องสาวของฉันเอามือปิดปากตัวเอง และกอดคุณแม่ด้วยความกลัว

“ทำไมถึงทำตัวเหลวแหลกแบบนี้ขวัญ ห๊ะ! พ่อแม่ไม่เคยสอนให้ลูกเป็นคนเลว”

“ฮื่อๆ ขวัญขอโทษ”ถ้าฉันแก้ตัวไปคุณพ่อกับคุณแม่ก็ไม่ฟังฉันอยู่แล้ว แต่ถ้าฟังเหตุการณ์แบบนี้อาจจะเกิดขึ้นกับน้องสาวของฉันแทน จำไว้นะของขวัญเธอเป็นพี่ต่อให้เธอถูกเธอก็ต้องรับผิดแทนน้องฉันเตือนสติตัวเอง ฉันยกมือไหว้คุณพ่อและคุณแม่โดยที่มองหน้าน้องสาวตัวเองด้วยความโกรธ

“ทำไมวะห๊ะ!ฉันเลี้ยงให้เธอเป็นคนดีแต่ทำไมเธอทำตัวป่นปี้และเหลวแหลกแบบนี้ ห๊ะ! ได้ขวัญได้” เหตุการณ์ครั้งนี้คุณพ่อโกรธมากๆท่านพูดตะคอกเสียงดัง และในการตีของคุณพ่อครั้งนี้ ท่านไม่ได้ใช้ไม้เรียว เพราะว่าอยู่ในห้องของเราแต่คุณพ่อปลดเข็มขัดตัวเองออกมาฟาดลงที่กลางหลังของฉัน

ผวะ! เพี๊ยะ ! เฟี้ยบ!

“ฮื่อๆโอ้ยฮื่อๆเจ็บ ฮื่อๆขวัญเจ็บ”