มีเงื่อนไข

"พี่แสงว่าอะไรนะ" บัวถามซํ้าอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจ ว่าเธอฟังไม่ผิดแน่ๆ แสงมาหาเธอในช่วงเบรกพักกลางวันของเธอ ในขณะที่เธอนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งหลังตลาด ที่ไม่ไกลจากที่ทำงานของเธอมากนัก

"บัวฟังไม่ผิดหรอก พี่ขอให้บัวช่วยพี่เรื่องเงิน เงินมันเยอะ...ตั้งหกหมื่นบาท แต่พี่ไม่รู้จะไปหาที่ไหน ถ้าใช้เงินเยอะ พวกไอ้บังมันก็ต้องเอาของคํ้าประกันด้วย ซึ่งบัวก็รู้ดี ว่าพี่ไม่มีอะไรไปคํ้าพวกมันหรอก พี่ต้องรีบใช้เงิน เพราะว่าแม่ของพี่ป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง ต้องผ่าตัดด่วน แต่พี่ไม่มีเงินเลย บัวช่วยพี่ได้ไหม บัวช่วยพี่เถอะนะพี่ขอร้อง" แสงพูดกับบัวด้วยนํ้าเสียงที่ขอร้องอ้อนวอน

"พี่แสง!! เงินทั้งชีวิตของบัวเลยนะ" บัวพูดไม่ออก เพราะว่าชีวิตของแม่แฟนก็สำคัญ และถ้าเธอไม่ให้ แสงกับครอบครัวของแสงจะว่าเธอใจดำไหม

"นะบัว ช่วยพี่ได้ไหม พี่มองไม่เห็นใครเลยนอกจากบัว ที่เป็นแฟนของพี่ พี่ก็มีบัวคนเดียวนี่แหละ ที่จะช่วยพี่ได้ บัวก็เห็น ว่าเพื่อนของพี่แต่ละคน ฐานะก็ไม่ต่างจากพี่เลย นะบัวนะ ถ้าบัวไม่ช่วย แม่ของพี่แย่แน่ๆ" แสงเดินเข้าไปใกล้บัวมากกว่าที่เคย เพื่อให้บัวใจอ่อนยอมช่วยเขา

"แล้วป้าสุจะผ่าตัดเมื่อไหร่อ่ะพี่" บัวมองหน้าของแสงด้วยความลำบากใจ จะไม่ให้เธอลำบากใจได้ยังไง เพราะว่าเป็นแฟนกัน มันก็ต้องช่วยเหลือกัน 

"ถ้าบัวให้เงินพี่ตอนนี้ พี่ก็จะพาแม่ไปหาหมอเลย" แสงตอบบัวด้วยนํ้าเสียงที่ดีใจจนเก็บไม่มิด เพราะว่าท่าทีของบัวแบบนี้ เขาได้เงินจากบัวแน่นอน

"ได้จ้ะ งั้นบัวจะโอนให้พี่เลยนะ พี่รีบพาแม่ไปหาหมอนะ" บัวพูดพร้อมกับหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า ก่อนที่เธอจะกดโอนเงินให้แสง โดยที่ไม่ต้องถามเลขที่บัญชีของแสง เธอจำได้ขึ้นใจเลย เพราะว่าเธอโอนให้บ่อย แต่ครั้งละไม่กี่ร้อย มีครั้งนี้ที่โอนให้เยอะที่สุด

"พี่ขอบใจบัวมากนะ บัวเป็นแฟนที่น่ารักของพี่มากเลย" แสงพูดกับบัวเสียงสั่นเล็กน้อยด้วยความดีใจ เพราะเขาไม่คิดว่าบัวจะโอนเงินให้เขาง่ายๆแบบนี้

"แค่พี่แสงรักบัว บัวก็ดีใจแล้วจ้ะ พี่แสงรีบพาป้าสุไปหาหมอเถอะจ้ะ เดี๋ยวป้าสุจะแย่เอา" บัวบอกกับแสงเสียงแหบแห้ง เพราะว่าเงินที่เธอโอนให้แสงไป เป็นเงินก้อนสุดท้ายของเธอเหมือนกัน

"งั้นพี่ไปเลยนะ พี่ขอบใจบัวมากนะ" แสงบอกกับบัว ก่อนที่เขาจะเดินตัวปลิวไปด้วยความดีใจ เขาไม่คิดว่าจะมีคนโง่ขนาดนี้ แค่เขาโกหกแค่นี้ก็ยอมโอนเงินให้เขาแล้ว

"พี่แสง...สงสัยป้าสุจะอาการหนัก" บัวพึมพำคนเดียวเบาๆ พร้อมกับมองตามหลังของแสง ที่เดินหายเข้าไปในซอกตึกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะกลับไปทำงานที่คลินิกในช่วงบ่ายของวัน

....

แกร็ก

"บัวมาพอดีเลย มาดูนี่สิ พี่มีอะไรจะให้ดู มาเร็วๆ" จุ๊บแจงเรียกพร้อมกับกวักมือเร่งให้บัวรีบเดินมาหาเธอเร็วๆ

"มีอะไรพี่ ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้น" บัวถามจุ๊บแจง ก่อนที่เธอจะยิ้มแห้งๆให้อย่างอดไม่ได้ เพราะจุ๊บแจงทำหน้าตาว่ามีอะไรจะอวดเธอ 

"เป็นอะไรบัว ทำไมหน้าดูเจื่อนๆ ยิ้มก็ฝืนเกิ๊น แต่ช่างเถอะ...พี่มีอะไรจะให้ดู พี่เห็นโบรชัวร์ของคลินิกที่บัวเคยพูดให้พี่ฟัง ดูสิ...บัวเคยบอกกับพี่ว่าอยากรักษาสิวที่นี่ไม่ใช่เหรอ" จุ๊บแจงพูดพร้อมกับยื่นโบรชัวร์ที่ว่าให้กับบัวดูไปด้วย

"คลินิกนี้แพงนะพี่ บัวไม่มีเงินหรอก" บัวปฏิเสธโดยที่เธอหันไปมองแค่แวบเดียว เพราะว่าตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ดูหรอก จิตใจของเธอกำลังห่อเหี่ยวอยู่

"ฟรีจ้ะ ดูก่อนสิ" จุ๊บแจงพูดพร้อมกับยัดเยียดโบรชัวร์ที่ว่าให้กับบัวไปด้วย

"พี่จุ๊บแจง...ของฟรีไม่มีหรอก ถึงเขาจะเขียนว่าฟรี แต่ก็ต้องมีเงื่อนไขอยู่ดีนั่นแหละ จริงไหมล่ะ" บัวหันไปสบตากับจุ๊บแจง ก่อนที่เธอจะก้มลงไปดูโบรชัวร์ที่รับมาจากจุ๊บแจงอย่างเสียไม่ได้ เพราะว่าจุ๊บแจงนำเสนอสะเหลือเกิน

"มีเงื่อนไขจริง แต่พี่อ่านดูรายละเอียดแล้ว เขาบอกว่าถ้าใครผ่านคัดเลือก จะได้ทำหน้าฟรีพร้อมกับเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับคลินิกด้วย แถมถ้าทำหน้าแล้วสวยจนถูกใจผู้บริหาร เขาก็จะให้เป็นพรีเซนเตอร์ให้กับทุกสาขาทั้งไทยแล้วก็ต่างประเทศด้วย พี่ว่าบัวน่าจะลองไปดู..."

"หน้าของบัวมันแย่มากใช่ไหมคะพี่จุ๊บแจง" บัวถามเสียงอ่อย เธอก็พอจะรู้ตัว แต่เธอก็ไม่อยากเสียเงินกับเรื่องแบบนี้ เธออยากใช้เงินกับสิ่งที่จำเป็นจริงๆมากกว่า

"ถึงบัวจะหน้าไม่สวย แต่หุ่นของบัวก็สวยที่สุดในตลาดแห่งนี้นะ นมเป็นนม เอวเป็นเอว แค่บัวไปทำหน้าให้สวยแค่นั้นแหละ พี่รับรองเลย ว่าหนุ่มๆในตลาดแห่งนี้รุมกันแย่งบัวแน่นอน พี่เอาหัวเป็นประกัน เชื่อพี่" จุ๊บแจงพูดพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้กับบัวไปด้วย

"บัวมีแฟนแล้ว ใครจะมาแย่งบัวอีกล่ะ ไม่มีหรอก" บัวบอกกับจุ๊บแจงพร้อมกับยิ้มเขินไปด้วย

"ไอ้แสงอ่ะนะ บัวไว้ใจมันเหรอ วันก่อนพี่ยังเห็นมันเดินไปกับ...ช่างเถอะ พี่บอกบัวแล้วหนิเนาะ เชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่บัวเถอะ ว่าแต่ว่าบัวสนใจไหม ไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายนะ ถ้าบัวสนใจ เดี๋ยวพี่สมัครให้ตอนนี้เลย ลองดูนะ เผื่อโชคดี" จุ๊บแจงถามบัวด้วยนํ้าเสียงที่ตื่นเต้นในท้ายประโยค

"ลองดูก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะพี่จุ๊บแจง ทุกเรื่องเลย" บัวพูดพร้อมกับมองจุ๊บแจงอย่างรู้สึกขอบคุณจริงๆ จุ๊บแจงกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆมาบอกเธอหลายครั้งแล้วเรื่องของแสง แต่เธอก็ไม่อยากให้คำพูดของคนอื่น ทำให้เธอกับแสงผิดใจกัน เพราะว่าคู่รักหลายคู่ เลิกกันเพราะคำพูดของคนอื่นมาหลายคู่แล้ว

"ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ขอถ่ายรูปหน้าของบัวชัดๆหน่อยนะ เพราะว่าเขาขอรูปถ่ายหน้าแบบชัดๆ" จุ๊บแจงขอบัวพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปไปด้วย

"พี่จุ๊บแจง...ถ่ายใกล้ไปแล้วค่ะ กล้องมือถือของพี่ยิ่งคมชัดอยู่ ถ่ายไกลๆเขาก็เห็นแล้วค่ะ มองร้อยเมตรยังเห็นเลย ว่าหน้าของบัวเป็นยังไง" บัวพูดด้วยท่าทางที่เขินอายเล็กน้อย เพราะว่าจุ๊บแจงเอาหน้าจอมือถือเข้ามาใกล้ จนแทบจะติดกับใบหน้าของเธออยู่แล้ว

"บัวเองก็น่าจะเปลี่ยนมือถือได้แล้วนะ คนอื่นเขาใช้รุ่นไหนกันแล้ว ไหนจะหน้าจอแตกอีก พี่เห็นบัวใช้ที พี่กลัวมันจะบาดมือเอา โอเคได้รูปแล้ว พี่ใช้รูปนี้ส่งไปนะ เห็นหน้าชัดสุดแล้ว" จุ๊บแจงพูดพร้อมกับให้บัวดูรูปที่เธอจะใช้ส่งไปพร้อมกับสมัครไปด้วย

"พี่จุ๊บแจง!! น่ากลัวอ่ะ ทำไมหน้าของบัวมันดู...อื้อ" บัวพูดไม่ออก หลังจากที่เธอได้เห็นหน้าของตัวเองในรูปชัดเจนแล้ว

"อย่าคิดมาก พี่เลือกเอารูปนี้ไปเอง พี่อยากให้บัวถูกรับเลือก ถ้าได้รับเลือกนะ บัวจะได้ทั้งความสวย ได้ทั้งเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับคลินิก เผลอๆได้ไปโชว์ตัวตามสาขาต่างประเทศอีกด้วยนะ" จุ๊บแจงพูดพร้อมกับตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์ตัวหนังสือในหน้าจอคอมพิวเตอร์ เพื่อสมัครให้บัวไปด้วย เธออยากให้บัวสวย เพื่อให้หนุ่มๆมาจีบบัวเยอะๆ เพราะว่าเธอสงสารบัว ที่โดนแสงนอกใจ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าแสงนอกใจ หรือว่าบัวไม่เคยอยู่ในใจของแสงเลย จากความรู้สึกเวลาที่เธอเห็นบัวอยู่กับแสง บัวไม่ได้อยู่ในแววตาของแสงเลย เรื่องนี้เธอเคยพูดกับบัวหลายครั้งแล้ว แต่ก็นั่นแหละ คนเราเมื่อความรักมันบังตา ใครพูดอะไรก็ไม่เชื่อหรอก ถ้าไม่เจอกับตัวเอง