บทที่ 6

"คุณจะทำอะไร!!" วันหนึ่งพยายามแกะมือของเขาออก สายตาเธอมองกลับไปที่โต๊ะของเสี่ยคนนั้น แต่ขาของหญิงสาวไม่สามารถที่จะหยุดได้ เพราะถูกเขาฉุดกระชากให้เดินตามออกมาด้านนอก

"เอาตัวมันไป" มาเฟียหนุ่มสั่งขอนไม้คนสนิท ที่เดินตามมาแบบไม่ห่าง

"ครับ" ขอนไม้กระชากตัวหญิงสาวร่างระหงต่อจากผู้เป็นนาย

"ฉันเจ็บนะ!!" ตอนนี้ถึงแม้หญิงสาวคิดจะร้องตะโกนให้คนช่วย คงไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยแน่ เพราะพวกเขาดูเหมือนคนมีอิทธิพลมาก

เพียงไม่นานเธอก็ถูกพาตัวมาที่รถ

"คุณจะพาฉันไปไหน ฉันไปกับคุณไม่ได้นะ" หญิงสาวไม่ยอมก้าวขึ้นรถคันนั้น เธอยังพยายามดิ้นรนต่อสู้

"ทำยังไงก็ได้ อย่าให้มันพูดมาก..รำคาญ!" มาเฟียหนุ่มสั่งคนสนิทพร้อมกับก้าวขึ้นไปนั่งบนรถอีกฝั่งนึง ที่มีคนของเขาเปิดไว้รอแล้ว

ตุ้บ!

"โอ้ย!" มือเรียวกุมท้องตัวเองไว้โดยอัตโนมัติ เพราะตอนนี้เธอทั้งเจ็บและจุก

ร่างบางค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น เพราะถูกกำปั้นของผู้ชายร่างบึกบึนเข้าที่หน้าท้อง ถึงแม้ว่าจะไม่แรงมาก แต่สำหรับผู้หญิงที่ตัวเล็กบอบบางอย่างเธอ มันยากที่จะต้านทานได้

"หมดฤทธิ์หรือยัง" ขอนไม้กระชากต้นแขนของหญิงสาวให้ลุกขึ้น โดยไม่มีความปราณีเลย

ตอนนี้เธอไม่กล้าแม้แต่จะร้องเจ็บปวด วันหนึ่งได้แต่กลืนความเจ็บปวดนั้นลงไปในลำคอ

เพียงไม่นานพวกมันก็พาเธอออกมาจากคลับนั่น

“ลูกพี่เล่นแรงไปหรือเปล่า เดี๋ยวมันก็ตายก่อนหรอก” สันติคนขับรถทำลายความเงียบในรถโดยการพูดกับขอนไม้

“แค่นี้มันไม่ตายหรอก..แล้วเราจะเอายังไงกับมันต่อดีครับนาย” ขอนไม้พูดกับผู้เป็นนายที่นั่งอยู่ด้านหลัง โดยผ่านกระจกหน้ารถ

“ถ้ามันสร้างความรำคาญมากนัก ก็ปล่อยไปพร้อมผู้หญิงล็อตนี้เลย”

ทันใดนั้นมือเรียวได้จิกลงที่ต้นขาของตัวเองจนเป็นรอย

สายตามาเฟียหนุ่มมองไป เขารู้ได้ทันทีว่าเธอคงจะแกล้งไม่ได้สติ

ขอนไม้และสันติต่างก็มองหน้ากันแบบไม่ได้นัดหมาย เหมือนกับทั้งสองจะรู้แล้วว่า ผู้เป็นนายกำลังจะสื่อถึงอะไร

“พอดีเลยครับนาย ผมกำลังหาผู้หญิงที่จะเป็นดาวเด่นในล็อตนี้ส่งไปด้วย”

พอได้ยินคนสนิทของเขาพูดออกมา หญิงสาวเริ่มห่อตัวเข้า แล้วจิกลงที่ต้นขาแรงกว่าเดิม เพราะตอนนี้เธอเริ่มจะจับใจความได้แล้วว่าพวกเขาพูดเรื่องอะไรกัน

นี่พวกเขาไม่ได้เป็นแค่มาเฟียเจ้าของบ่อนใช่ไหม พวกเขายังส่งผู้หญิงไปขายอีก.. ร่างเล็กสั่นกลัวขึ้นมา ตอนนี้เธอต้องคิดหาวิธีเอาตัวรอดให้ได้ก่อน

ครืออ~ ครือออ~

ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านหน้าก็ดังขึ้น มันล้วงโทรศัพท์นั้นออกมาจากกระเป๋า

"เสี่ยธานินทร์โทรมาครับนาย"

หญิงสาวถึงกับหายใจเข้าเต็มปอด เสี่ยธานินทร์ที่พวกมันพูดถึง คงจะเป็นเสี่ยธาคนที่ดาหลันจะแนะนำให้เธอรู้จักแน่เลย

วันหนึ่งคิดว่าถ้าพวกมันรับโทรศัพท์ เธอจะร้องตะโกนออกมาให้เสี่ยคนนั้นได้ยิน ตอนนี้เธอกำลังตั้งหลักรอ

"ไม่ต้องรับ"

แต่ความคิดของหญิงก็ได้มลายหายไปทันที เมื่อได้ยินประโยคนั้น

เพียงไม่นานพวกมันก็มาถึงจุดหมายปลายทาง เพราะหญิงสาวสังเกตได้ว่ารถของพวกมันกำลังเลี้ยวเข้าที่ไหนสักแห่ง แต่เธอก็ไม่กล้าลืมตาขึ้นมาดู

"เอาตัวมันไปเก็บไว้ก่อน" เขาพูดพร้อมกับเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถ

ส่วนคนสนิทของเขา เดินมาเปิดประตูด้านที่เธอนั่งอยู่

จังหวะที่ประตูเปิดออกวันหนึ่งรีบก้าวลงด้วยตัวเอง แล้ววิ่งทันทีที่เท้าถึงพื้น

อุ้บ!!!

"กรี๊ดดดด!" หญิงสาวกรีดร้องเพราะความตกใจ

แทนที่เธอจะวิ่งออกไปด้านนอกแต่ กลับวิ่งตามหลังเขามา จนชนเข้าที่แผ่นหลังของเขาอย่างแรง ร่างบางกระเด็นล้มลงไปที่พื้น โดยที่คนตัวสูงไม่สะทกสะท้านเลย

ชายหนุ่มค่อยๆ หันมาช้าๆ สายตาของเขาไม่มีแม้แต่ความปราณี

"ขอโทษครับนายผมนึกว่าเธอสลบอยู่” ขอนไม้รีบเดินเข้ามาหวังจะจับตัวเธอไว้

วันหนึ่งมองซ้ายมองขวาแทนที่เธอจะวิ่งออกไปด้านนอก แต่กลับวิ่งเข้ามาจนชนเขา อะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้

"คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ นี่ก็ยังไม่ถึงสามวันที่คุณให้โอกาสฉันเลย ฉันจำเป็นต้องกลับไปบ้านก่อนเพราะคุณปู่ของฉัน.."

"มันยังไม่ตายอีกเหรอ" หญิงสาวยังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำเขาก็พูดขัดขึ้นมาทันควัน

"คุณหมายความว่ายังไง" หญิงสาวเริ่มจะโกรธที่เขาพูดถึงปู่แบบนั้น

"คนอื่นเขาตายไปหมดแล้ว..แล้วเมื่อไรมันจะตาย" เสียงที่เย็นชาค่อยๆ ถูกพ่นออกจากปาก ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา

"คุณหมายความว่ายังไง คุณรู้จักปู่ฉันเหรอ"

"ถ้าพูดมาก ก็ยิงทิ้งได้เลย" เขาสั่งลูกน้องคนสนิทโดยที่ไม่สนใจคำพูดของเธอ

วันหนึ่งรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้ จากที่จะเอาเธอไปขาย ตอนนี้เขาจะยิงทิ้งเลยเหรอ ผู้ชายคนนี้ช่างโหดเหี้ยม

เธอถูกพาตัวเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่โต

"คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ ปู่ของฉันไม่มีคนดูแลจริงๆ ตอนนี้ท่านเป็นผู้ป่วยติดเตียง" หญิงสาวพยายามจะไม่พูดมาก แต่จะไม่ให้พูดเลยก็ไม่ได้

"เอาปืนมา" มาเฟียหนุ่มสั่งลูกน้อง และลูกน้องก็ทำตามในทันที

แกร้ก! เขาเตรียมไกปืนนั้นไว้พร้อมกับเล็งมาที่หัวของเธอ

เปลือกตาของหญิงหน้าหวาน ค่อยๆ ปิดลงทีละน้อย เหมือนเธอท้าทายอำนาจของเขา

"เอามันขึ้นไปที่ห้องนอนของกู"