บทที่ 4

พอออกมาจากบ่อนคาสิโน วันหนึ่งก็รีบตรงกลับมาที่บ้าน

"เจอ..แม่..ไหม" คำแรกที่ปู่ถามเมื่อเห็นหน้าหลานสาวเดินเข้ามา

"เจอค่ะ แม่ไปอยู่บ้านเพื่อน คุณปู่หิวหรือยังคะ" หญิงสาวจำเป็นต้องโกหกปู่ไปก่อน เพราะไม่อยากจะให้ท่านไม่สบายใจไปด้วยอีกคน

ปู่ผงกหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบรับว่าหิวข้าวแล้ว ที่จริงปู่ของเธอหิวมาตั้งนานแล้ว แต่ก็จำเป็นต้องได้รอหลานสาว

"คุณปู่รอแป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวหนึ่งไปหาอะไรมาให้ทาน" หญิงสาวรีบเข้าครัวทันที

เพียงไม่นานเธอก็เดินออกมาพร้อมกับโจ๊กร้อน ๆ

19 : 30 น.

"ปู่นอนนะคะ หนึ่งขอออกไปทำธุระข้างนอกก่อน ปู่ไม่ต้องรอหนึ่งนะ" วันหนึ่งห่มผ้าให้ปู่แบบอ่อนโยน ใบหน้าหวานของเธอพยายามส่งยิ้มให้ผู้เป็นปู่ แต่ในใจหญิงสาวเคว้งคว้างและว้าเหว่มาก ไม่รู้ว่าเธอจะพึ่งใครได้ มีเพียงคนเดียวที่วันหนึ่งคิดถึงในตอนนี้....

หญิงสาวเดินออกมาเรียกแท็กซี่ที่หน้าปากซอยกว่าจะเดินมาถึงก็ใช้เวลาเกือบยี่สิบนาที และต้องได้นั่งรอรถแท็กซี่อีกพักใหญ่

[ ครุฑธาคลับ ]

นั่งแท็กซี่เพียงไม่นาน ก็มาถึงจุดหมายปลายทาง

วันหนึ่งเดินตรงเข้าไปถามผู้ชายสามสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหน้า

"สวัสดีค่ะ ฉันมาขอพบผู้หญิงที่ชื่อนุชนาถ"

"คุณมีธุระอะไรกับเธอ" น้ำเสียงที่พูดออกมาดูไม่เป็นมิตรเลย

"เพื่อนฉันทำงานที่นี่ ฉันขอเข้าไปพบเธอหน่อยได้ไหมคะ" วันหนึ่งโทรติดต่อนุชนาถไม่ได้ก็เลยมาที่ทำงานของเพื่อน

ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะไปหาเงินที่ไหนตั้งมากมายมาใช้หนี้ ก่อนอื่นต้องมาขอปรึกษาเพื่อนดูก่อน เธอรู้ว่าเพื่อนทำงานกลางคืนที่นี่ แต่ไม่รู้ว่าทำงานอะไร ที่รู้ๆ คือเงินดีมาก

และเพียงไม่นานผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหน้า ก็ให้อีกคนพาเธอเข้ามา

"วันหนึ่ง?"

"นาฏ" วันหนึ่งรีบเดินตรงเข้าไปหาเพื่อน

ห้องนี้คือห้องแต่งตัวของผู้หญิงที่ทำงานกลางคืนในคลับแห่งนี้

"หนึ่งเธอมาทำอะไร"

"ฉันอยากจะทำงาน"

"ทำงานที่นี่นะ?" นุชนาถถึงกับตกใจที่ได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้น

"ฉันต้องการเงินก้อนหนึ่ง ให้ฉันทำงานอะไรก็ได้"

"เรื่องแม่ของเธออีกแล้วใช่ไหม" นุชนาถรู้เรื่องนี้ดี แต่ไม่คิดว่าครอบครัวของเพื่อน จะตกต่ำถึงเพียงนี้

"มีงานอะไร..ที่ทำภายในสามวันแล้วได้เงินสามสิบล้านบาทไหม"

"สามสิบล้าน!!!" ไม่ใช่แค่นุชนาถที่ตกใจ ผู้หญิงอีกหลายคนที่กำลังนั่งแต่งตัวอยู่ในห้องนั้นต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน