ตอนที่ 2 (แค้นซ่อนไฟใจซ่อนรัก)

(2)

วันนี้อาลอนโซ่รีบเดินทางกลับจากกรุงโรมหลังการประชุมใหญ่ประจำไตรมาสสิ้นสุดลงและตรงมายังอะพาร์ตเม้นต์ที่ให้หญิงสาวคู่รักพักอาศัยอยู่มานานสามเดือน การห่างหล่อนแค่หนึ่งสัปดาห์ก็ทำให้เขาคิดถึงและปรารถนาได้ลิ้มรสสวาทจากหล่อนอีกโดยไม่รู้เบื่อ

มัลลี่หรือมัลลิกาต้อนรับเขาอย่างดีอกดีใจ หล่อนพร่ำพรรณนาว่าคิดถึงเขามากมายและปรนนิบัติเอาอกเอาใจเขาด้วยอาหารการกินที่เขาชื่นชอบกับการบีบนวดอย่างที่เขาไม่เคยได้รับจากสาวคู่พิศวาสคนไหน และที่เขาพอใจมากที่สุดคือการมอบตัวหล่อนเป็นของขวัญต้อนรับการกลับบ้านของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาต้องการและทำให้เขามีความสุขมาก

“ท่านขา...มัลลี่คิดถึงท่านเหลือเกิน...”

เจ้าของร่างสีน้ำผึ้งคล้ำเปลือยเปล่าเย้ายวนตากระซิบพร่ำออดอ้อนจากความสุขสมที่อารมณ์พิศวาสของทั้งสองกำลังโหมแรง หล่อนรู้ซึ้งดีว่าการมอบความสุขแก้เขาก็ทำให้หล่อนมีความสุขได้ไม่น้อยกว่า และความสุขทางเพศรสตอนนี้กำลังดึงรั้งอารมณ์ให้จมดิ่งสู่ความหฤหรรษ์ที่ทำให้หล่อนต้องเปล่งเสียงครวญครางจากบ่วงเสน่หาที่ต้องการเพิ่มขึ้น

“ฉันก็คิดถึงเธอมาก มัลลี่ ยอดรักของฉัน”

คำบอกกล่าวจากอาลอนโซ่แว่วกระทบโสดประสาทเจ้าของร่างสีน้ำผึ้งคู่ร่วมรักที่กำลังเสนอเรือนกายรับความสุขสมใจและเปล่งเสียงครวญครางมากขึ้นจนกลายเป็นกรีดร้องดังเมื่อหล่อนได้สัมผัสจุดสุขสมสูงสุดที่รอคอย ซึ่งการเปิดเปลือยอารมณ์ของหล่อนเป็นที่ชื่นชอบของอาลอนโซ่และช่วยส่งเขาให้ไต่ขึ้นสู่จุดหมายตามหล่อนไปด้วยเสียงครางดังเนิ่นนาน

ร่างหนานอนทาบนิ่งอยู่บนร่างเต่งตึงไม่กี่วินาทีก็พลิกลงนอนเหยียดเคียงข้าง ท่าทางหมดเรี่ยวแรงของเขาเรียกเสียงหัวเราะใสระรื่นจากอีกฝ่ายที่ฟื้นตัวได้เร็วกว่า หล่อนเป็นสาววัยกำดัดสุขภาพดีจึงมีพละกำลังรองรับความเหน็ดเหนื่อยจากเกมพิศวาสมากกว่าชายวัยกลางคนอายุเกินห้าสิบอย่างเขา

“ท่านขา มัลลี่มีความสุขม้ากมากเลยค่ะ” หล่อนอ้อน เบียดตัวเข้ากระแซะอย่างยั่วยวน

“ฉันก็มีความสุขมาก ไม่เคยมีความสุขกับใครแบบนี้เลย ดูสิเธอรีดฉันเสียหมดตัวเลยนะ...” เขาหัวเราะในลำคอ พอใจต่อความสุขที่มีร่วมกับหญิงสาวคราวลูกผู้มีผิวสีน้ำผึ้งตรึงใจ

อาลอนโซ่ตอบสนองการเบียดกระแซะจากรูปร่างสาวสะคราญของมัลลิกาที่อวบอัดเต่งตึงเย้ายวนตาและอารมณ์ด้วยการพลิกตัวหันมาจูบซุกไซ้ตามซอกคอหอมกรุ่นด้วยน้ำหอมฝรั่งเศสราคาแพงที่เขาเลือกซื้อให้อย่างหลงใหลไม่ยอมหยุดเสียเวลา

“เป็นคำชมใช่ไหมคะ อย่างนี้ก็ต้องให้รางวัลมัลลี่เยอะๆสิคะ กระเป๋ารองเท้ากับเสื้อผ้าชุดใหม่ๆสักสองสามชุดหรือจะเป็นคอนโดฯสักห้องดีคะ ท่านสัญญาว่าจะให้มัลลี่อยู่แล้ว พรุ่งนี้เราไปดูคอนโดฯของท่านดีไหมคะ มัลลี่อยากเห็นจังเลยค่ะ” มัลลิกาออดอ้อน หล่อนต้องรีบฉวยโอกาสเรียกร้องสิ่งที่ไม่เคยมีไม่เคยได้จากเขาไว้ให้มาก เพราะหล่อนไม่สามารถทำงานหาเงินมาซื้อของแบรนด์เนมราคาหลักร้อยหลักพันยูโรมาใช้เอง

สัปดาห์นี้เป็นวันครบกำหนดเวลาสามเดือนตามข้อตกลงว่าถ้ามัลลิกาทำให้อาลอนโซ่พอใจและมีความสุขที่ได้ อยู่ด้วยกัน อาลอนโซ่จะยกห้องหนึ่งในคอนโดฯริมแม่น้ำอาร์โนของเขาให้มัลลิกาอยู่ถาวร เพื่อจะอยู่กินเป็นคู่รักโดยที่เขายังไม่ได้พูดถึงความสัมพันธ์ใดมากไปกว่านี้ ซึ่งหล่อนยังไม่พอใจนักเพราะต้องการอยู่ที่อิตาลีนานที่สุดเท่าที่จะนานได้

“ ไม่ต้องใจร้อน ขอเวลาฉันจัดการเรื่องคนเช่าเก่าให้เสร็จเสียก่อน เขาเป็นพนักงานของฉันเอง ฉันจัดการย้ายเขาไปประจำที่สำนักงานในกรุงโรม และเขาจะย้ายออกไปไม่เกินสองสัปดาห์นี้ แต่ฉันก็มีรางวัลปลอบใจให้เธอนะ เป็นเงินสดในธนาคารกับบัตรเครดิตที่ผูกชื่อของเธอ ”

“อุ๊ย จริงหรือคะ ไหน อยู่ไหน ให้มัลลี่ดูหน่อยค่ะ” หล่อนร้องตื่นเต้น มองตามลำแขนใหญ่ที่เอื้อมหยิบกระเป๋าเอกสารเปิดเอาสมุดบัญชีกับบัตรเครดิตมาโบกสะบัดตรงหน้า

มัลลิการีบคว้ามาดูด้วยความอยากรู้และตัวเลขห้าหลักในค่าเงินสกุลยูโรก็ทำให้หล่อนตาโตเท่าไข่ห่าน รางวัลครั้งนี้มากกว่าครั้งไหนๆที่เขาเคยให้ อาทิตย์ก่อนอาร์ลอนโซ่เอาเอกสารของธนาคารมาให้หล่อนเซ็นสองสองสามใบเพื่อเปิดบัญชีรับเงินเดือนที่เขาบอกให้ แต่ไม่คิดว่าเขาจะแถมบัตรเดรดิตวงเงินสูงหลายร้อยยูโรและเอาเงินเข้าบัญชีให้เป็นพันยูโรอย่างนี้

ถ้าจะคิดคำนวณถึงความคุ้มค่ากับที่หล่อนยอมเป็นคู่รักของอาลอนโซ่ก็คุ้มเกินคุ้ม เพราะอาลอนโซ่เป็นคนใจดีใจกว้างเขามักจะให้รางวัลความถูกใจแก่หล่อนเป็นเงินสดเป็นเครื่องประดับหรือข้าวของเครื่องใช้หรูหราแก่หล่อนอยู่เสมอ เดือนก่อนหล่อนก็ได้น้ำหอมขวดใหม่พร้อมสร้อยจี้เพชรราคาแพงหนึ่งเส้นแถมด้วยการพาไปช็อปปิ้งเสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้าอีกหลายรายการ

“เป็นไง พอใจหรือเปล่า” เจ้าของเงินไม่นึกเสียดาย เงินจำนวนเท่านี้ไม่มีปัญหาสำหรับมหาเศรษฐีที่มีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้านยูโรอย่างเขา และก็เต็มใจแจกจ่ายให้หญิงสาวสวยทุกคนที่ทำให้เขาพึงพอใจ โดยเฉพาะหญิงสาวสวยผิวสีน้ำผึ้งคมขำที่เขากำลังหลงใหลในตัวหล่อนอย่างถอนตัวไม่ขึ้นจากความร่าเริงสดใสช่างเอาอกเอาใจและทำให้เขามีความสุขมากกว่าใครๆ

“พะ...พอค่ะ” มัลลิกาบอกเสียงรัว แล้วอ้อนเขาด้วยคำพูดเอาใจ “มัลลี่รักท่านที่สุดเลย” หล่อนจุ๊บปากเขาสองสามทีก่อนจะจูบเย้ายวนเป็นการขอบคุณแทนคำพูดอื่นในแบบที่รู้ว่าเขาชอบ

“จริงหรือ รักฉันก็อยู่กับฉันนานๆนะ มัลลี่ที่รัก” อาลอนโซ่ลุ่มหลง ปรารถนาจะมีสาวผิวสีน้ำผึ้งคนนี้อยู่ข้างกายต่อไปให้นานเท่านานเช่นกัน

“โถ...อยู่สิคะ แต่มัลลี่ก็อยากมีบ้านมีห้องเป็นของตัวเอง จะได้มีครัวเอาไว้ทำอาหารอร่อยๆร้อนๆไว้ต้อนรับท่านทุกวันไงคะ” มัลลิกาเบียดร่างงามสะคราญ เข้าสัมผัสถูไถตามร่างหนาด้วยจริตมารยาที่อยากเอาใจอาลอนโซ่ให้ดีที่สุด พลางนึกขอบคุณโชคชะตาที่นำพาหล่อนให้มาเจอมหาเศรษฐีใจดีคนนี้

มัลลี่หรือมัลลิกามีพื้นเพทางครอบครัวที่อพยพจากต่างจังหวัดเข้ามาอยู่เมืองหลวง หล่อนศึกษาเล่าเรียนจนเรียนจบวิทยาลัยสายอาชีพแห่งหนึ่ง และอาศัยที่หล่อนเป็นคนใฝ่รู้การศึกษาพยายามฝึกฝนเรียนภาษาจนพูดคล่องพอเขียนได้ถึงสามภาษา คือ อังกฤษ ฝรั่งเศส จีน และได้ทำงานเป็นผู้ติดตามหรือล่ามพิเศษประจำคณะทัวร์ต่างประเทศ

ครั้งล่าสุดทางบริษัททัวร์มอบหมายให้หล่อนที่พูดภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสได้ดีมาเป็นล่ามให้กับคณะทัวร์ไฮโซที่ต้องการมาท่องเที่ยวอิตาลีประเทศในฝันของคนหลายคน ซึ่งคณะทัวร์ไฮโซผู้มีเงินทองใช้จ่ายเหลือเฟือให้จองห้องพักที่โรงแรมหรูระดับห้าหรือหกดาวในทุกที่ที่พวกเขาต้องการท่องเที่ยว โดยเฉพาะที่เมืองฟลอเรนซ์พวกเขาต้องการเข้าพักโรงแรมที่สร้าง ด้วยสถาปัตยกรรมแบบเรอเนสซองส์ที่มีอายุเก่าแก่พอสมควร และหล่อนก็ได้มาเจออาลอนโซ่มหาเศรษฐีเจ้าของโรงแรมที่พักเข้ามาทักทายก่อน

อาลอนโซ่ ออสซินี่ แสดงออกชัดเจนว่าเขาสนใจในตัวหล่อนทันทีที่ได้เจอกัน โดยเสนอตัวเป็นผู้ช่วยหล่อนพาคณะทัวร์ท่องเที่ยวในเมืองฟลอเรนซ์ และที่หล่อนไม่ปฏิเสธข้อเสนอความสัมพันธ์ลึกซึ้งจากเขาเพราะชีวิตหญิงสาวหาเลี้ยงตัวเองอย่างหล่อนต้องการเงินดำรงชีพที่สามารถให้ความสุขสบายกว่าเงินรายได้จากงานล่ามแปลภาษากึ่งมัคคุเทศก์กับคณะทัวร์มากมายนัก

หลังจากส่งอาซ้ออาม่าในคณะทัวร์ไฮโซไทยขึ้นเครื่องกลับประเทศ มัลลิกาก็หอบเสื้อผ้ามาอยู่กับอาลอนโซ่ในอะพาร์ตเม้นต์หรูตามเงื่อนไขที่ตกลงกันพร้อมเงินห้าร้อยยูโรต่อเดือนไม่รวมค่าทิปที่เป็นเงินสดและเครื่องประดับหรือข้าวของช็อปปิ้งที่เขามากินนอนกับหล่อนเกือบทุกวัน

“ส่วนคอนโดฯที่ฉันจะให้เป็นกรีนคอนโดฯนะ ครอบครัวฉันชอบสร้างที่พักที่มีต้นไม้เยอะๆ ฉันว่าเธอต้องชอบแน่ ตอนนี้เธอต้องให้รางวัลฉันบ้างละ” อาลอนโซ่ดึงตัวสาวผิวสีน้ำผึ้งลุกจากเตียงนอนหลังใหญ่จูงเข้าห้องน้ำสวยหรูลงอ่างน้ำวนหอมกรุ่น

ความจริงคอนโดมิเนียมขนาดใหญ่หลายแห่งของอาลอนโซ่จะมีห้องชุดส่วนตัวของเขาอยู่แล้ว ที่อาลอนโซ่เลือกคอนโดฯแบบกรีนให้มัลลิกาเพราะเป็นคอนโดฯขนาดกลางที่ไม่มีห้องชุดของเขา เนื่องจากเขาไม่อยากมีปัญหากับบุตรชายที่จะต้องไม่ชอบใจที่เขาซื้อห้องในคอนโดฯของตัวเองให้หญิงสาวคู่รัก ซึ่งโดยปกติแล้วครอบครัวออสซินี่จะไม่เอาธุรกิจไปเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัว แต่คอนโดฯนี้เป็นกรีนคอนโดฯที่เขาเปิดให้เช่าซื้อเป็นรายปีถึงห้าปีโดยที่เขากับบุตรชายไม่ต้องดูแลด้วยตัวเอง และไม่ต้องการให้บุตรชายมารู้เห็นว่าเขาพาคู่รักมาอยู่ที่นี่

“ชอบสิคะ มัลลี่ชอบทุกอย่างที่ท่านเห็นว่าดีว่าเหมาะ ขอบคุณมากค่ะที่เมตตามัลลี่ วันนี้มัลลี่ก็มีรางวัลให้ท่านเหมือนกันนะคะ รับรองว่าท่านต้องชอบ” มัลลิกาฉะอ้อนเสียงหวานใส ตั้งใจปรนนิบัติเขาให้สุดฝีมือจากประสบการณ์ที่เรียนรู้ใจเขาในช่วงสามเดือนมานี้

มัลลิกายอมรับว่าพอใจในตัวอาลอนโซ่อยู่มาก แม้ช่วงวัยจะห่างกันเกือบสามสิบปีแต่อาลอนโซ่ก็เป็นชายวัยกลางคนรูปร่างหน้าตาดีมีเสน่ห์ของเพศบุรุษเต็มเปี่ยม เขาช่ำชองเรื่องรักใคร่เปรียบไม่ได้กับอดีตแฟนหนุ่มชาติเดียวกันที่เลิกรามาหนึ่งปีก่อนหน้าที่หล่อนจะเดินทางมาประเทศอิตาลีกับคณะทัวร์ไฮโซ

ความเอาใจใส่ในความรู้สึกของหล่อนยามร่วมรสพิศวาสของอาลอนโซ่ทำให้หล่อนพึงพอใจและยินยอมคล้อยตามอย่างเต็มใจไม่ว่าเขาจะต้องการอะไร โดยใช้ทักษะเรียนรู้บทบาทของการสนองตอบสิ่งที่เขาชอบไปพร้อมกับคอยสังเกต สิ่งที่เขาไม่ชอบด้วยเช่นกัน