ตอนที่ 3 (แค้นซ่อนไฟใจซ่อนรัก)

(3)

การเล่นเกมรักกลางอ่างน้ำวนที่คนสามัญอย่างมัลลิกาไม่เคยสัมผัส เมื่อได้ลองลิ้มก็ติดอกติดใจในความสุขสดชื่นของสายน้ำอุ่นหอมกรุ่นกลิ่นดอกไม้นานาพรรณจากน้ำมันหอมระเหยราคาแพง กลิ่นหอมแรงของมันช่วยปรุงอารมณ์คู่เสน่หาให้ร้อนแรงมากขึ้น หล่อนปฏิเสธไม่ได้ว่าความสุขในรสกำหนัดเป็นสิ่งเสพติดของผู้ที่เคยรู้รสของมัน หล่อนเองก็ต้องการสิ่งที่เขา หยิบยื่นให้และสนองตอบไปไม่น้อยหน้ากัน

มัลลิกาโผเข้ากอดซบร่างหนาของอาลอนโซ่ทันทีที่เขาพาเข้ามายืนในอ่าง หล่อนยื่นหน้าเสนอจูบกระหายหยอกล้อเนื้อตัวเขาด้วยปากลิ้นเรื่อยลงมาตามลำคอแผ่นอกหนาแล้วคุกเขาลงมาหยุดปรนเปรอตรงจุดที่รู้ว่าจะทำให้เขาพึงพอใจ

เมื่อได้ยินเสียงครางหล่อนสนองตอบแบบรู้จิตรู้ใจจนเรียกเสียงซี้ดปากสลับเสียงร้องครางอื้ออึงจากเขาได้และยิ่งปรนเปรอหนักมากขึ้น การบำเรอสุขของมัลลิกาเป็นที่พอใจของอาลอนโซ่เหมือนเคย เขาจับใบหน้าหล่อนเบนออกจากตัวก่อนพยุงหล่อนขึ้นจูบปากควานลิ้นเข้าลิ้มรสของตัวเองขณะที่หล่อนตะหวัดเรียวขาข้างหนึ่งเกี่ยวสะเอวเปิดทางให้การประสานแทรกของทั้งสองลึกล้ำไม่นานหล่อนก็ละแขนที่เหนี่ยวรั้งลำคอค่อยเลื่อนลงลูบไล้บนบ่ากว้างค่อยกดรั้งให้ใบหน้าเขาซุกซบลงกลางหว่างทรวงและครางเสียงดังด้วยความซ่านใจ

ความสุขรื่นรมย์ที่คู่พิศวาสต่างปรนเปรอต่างแสวงหาจากกัน เป็นสิ่งยั่วยวนอารมณ์และปลุกเร้าความรู้สึกให้รุ่มร้อนด้วยไฟกำหนัด จากนั้นก็แผดเผารุนแรงจนกว่าแรงปรารถนาที่ร้อนเร่าจะลุกไหม้ไปหมดสิ้น

“ท่านขา มัลลี่ชอบเหลือเกิน” หล่อนออดอ้อนรับความสุขซาบซ่านภายในกาย ยิ่งเขาปรนเปรอมากเท่าไรหล่อนก็ยิ่ง สุขซ่านจนแทบกรี๊ดร้อง ขณะเดียวกันหล่อนก็ได้เรียนรู้ความต้องการของอีกฝ่ายที่ต้องการให้สนองกลับเขาอย่างเดียวกันทำให้สองร่างตกอยู่ในบ่วงกามารมณ์ดั่งคลื่นทะเลซัดเข้าฝั่งครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนไม่มีวันจบสิ้น

“โอ...รางวัลของเธอถึงใจฉันจริงๆ...ที่รัก...” อาลอนโซ่กระซิบเสียงพร่า ก่อนชะลอความสุขลงขณะก้มลงจูบจุ๊บบนแผ่นหลังนวลเนียนเรียบลื่นจากหยาดเหงื่อของการออกกำลัง เขาพึงใจในเรือนร่างเต่งตึงหนั่นแน่นทุกสัดส่วนอย่างสาววัยกำดัดของมัลลิกา หล่อนช่างเป็นสาวร้อนแรงมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหลเสียเหลือเกิน

“มัลลี่ดีใจค่ะที่ท่านชอบ...แล้วมัลลี่ก็ชอบ...ชอบมาก...” มัลลิกาสูดปากร้องครางดังด้วยความสุขถึงใจจากแรงซ่านเสียวที่อาลอนโซ่เคล้าคลึงปุ่มพิศวาสช่วยให้น้ำหวานในกายหลั่งรินชุ่มฉ่ำเพิ่มมากขึ้น

“อา...เธอร้อนจัดจนฉันแทบละลายเลย...” อาลอนโซ่กระซิบด้วยเสียงปนหอบ สูดหายใจแรงจากสัมผัสซาบซ่าน สองกรามของเขาขบแน่นแค่นเสียงครางออกมาราวกับเจ็บปวดรวดร้าว ภาพการเสพรักระหว่างเขากับหญิงสาวตรงหน้านำพาอารมณ์กำหนัดในตัวเขาให้ร้อนแรงมากขึ้น

กลิ่นน้ำมันหอมระเหยฟุ้งกระจายตามการเคลื่อนไหวของคลื่นน้ำในอ่าง เขาหรี่ตามองใบหน้าแหงนเงยหลับตาพริ้มเผยความรู้สึกด้วยเสียงร้องดังรับจังหวะรักที่ทั้งสองโถมใส่กัน และกัน แต่เขาต้องการเก็บความสุขสุดท้ายเอาไว้ทีหลังจึงชะลอจังหวะและหยุดลง

“อุ๊ย ทำไมคะ...มัลลี่ทำอะไรไม่ถูกใจหรือเปล่าคะ” มัลลิกาลืมตาโพลง ถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก เมื่ออีกฝ่ายชะลอการเคลื่อนไหวจนเกือบจะหยุด หล่อนกลัวเขาจะไม่พอใจ

“เปล่าที่รัก ฉันอยากมีความสุขกับเธออีกสักพัก และอยากถึงสวรรค์กับเธอบนเตียงมากกว่าที่นี่” อาลอนโซ่ยิ้มกว้าง มองใบหน้าคมขำที่แดงซ่านด้วยดวงตาเจ้าเล่ห์ขณะถอนตัวออกจากความคับแน่นร้อนรุมอย่างช้าๆเป็นการยั่วเย้า

“คอยดูเถอะ มอลลี่จะแก้เผ็ดท่านให้สาสมเลย” มัลลิกาแสร้งว่า ไม่ถือสาคนทำให้อารมณ์ค้าง เพราะรู้ว่าสิ่งที่ต้องการจะมาถึงอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า และยังมีเกมเสน่หาสนุกๆให้หล่อนเล่นอีกหลายยกจนกว่าทั้งสองจะหมดแรง

“ก็เอาสิ ฉันก็อยากสาสมใจกับเธอเหมือนกัน”

เจ้าของฝ่ามือหนาจับคว้าตัวคนขู่ที่แกล้งทำหน้างอง้ำเข้านั่งซ้อนตัก แล้วเริ่มลูบไล้เคล้นคลึงไหล่ลาดเรื่อยไปตามเนื้อตัวหนั่นแน่นที่เขาชอบใจนัก สาวผิวสีน้ำผึ้งคล้ำคนนี้มีสิ่งที่เขาต้องการทุกอย่าง กลางตัวของหล่อนซ่อนความงามเร้าใจของอิตถีเพศเอาไว้ ความอูมอิ่มอ่อนนุ่มกับกรวยน้ำหวานคับแน่นรุมร้อนสร้างความสุขหฤหรรษ์ได้แสนอัศจรรย์ใจเกินคาดฝัน เขาเพลิดเพลินกับทุกสัดส่วนบนเรือนร่างที่สนองรับด้วยความเต็มใจอย่างเปี่ยมสุข เขาถอนใจต่อความสุขรื่นรมย์สาสมใจยามได้อยู่กับหล่อน หล่อนทำให้เขาประทับใจมาก และอยากมีความสุขกับหล่อนนานมากขึ้นทุกวัน

หลังการอาบน้ำอย่างมีความสุขด้วยกันแล้ว ทั้งสองก็กลับออกมาหาความสุขบนเตียงต่อโดยไม่รอเวลา อาลอนโซ่กำลังลุ่มหลงคลั่งไคล้รสเสน่หาจากสาวสวยผิวสีน้ำผึ้งที่เขาโปรดปราน การเสพสุขกับมัลลิกาทำให้เขามีความสุขและรู้สึกกระชุ่มกระชวยเหมือนกลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง

“เอาเลยที่รัก...ฉันอยากชมการแก้เผ็ดของเธอแล้ว” อาลอนโซ่นอนแผ่ลงกลางเตียง ดวงตาหิวกระหายจับจ้องเรือนร่างเปลือยเปล่าเย้ายวนที่เดินนวยนาดมายืนเท้าสะเอวยิ้มยั่วอยู่ริมขอบเตียง ในมือของหล่อนมีผ้าพันคอหลายผืนโบกสะบัดมาที่เขาก่อนจะคลานขึ้นมาคุกเข่าผูกข้อเท้าข้อมือเขากับเสาเตียงทั้งสี่ด้าน เขาไม่ขัดขืนเพราะรู้ว่าสิ่งที่จะเกิดต่อไปในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะทำให้เขามีความสุขท่วมล้น

“นี่ละการแก้เผ็ดของมัลลี่” มัลลิกาขึ้นมาคุกเข่านั่งคร่อมร่างหนา โน้มใบหน้าลงจูบปากอย่างที่เคยเรียนรู้มาจากเขาจนรู้ว่าจะจูบแบบไหนให้เขาพึงพอใจ

หล่อนจูบสร้างความซ่านสยิวบนผิวเนื้อตามตัวอยู่ไม่นานนักด้วยรู้ว่าเขาไม่ชอบความเชื่องข้างุ่มง่ามปรนเปรอส่งความซ่านสยิวให้เขาส่งเสียงครางดังฟังเหมือนทุกข์ทรมานหนักหนาและดังมากขึ้นกับจังหวะที่รู้ว่าจะทำให้เขาพึงพอใจ

“ฉันต้องการเธอ มัลลี่...ส่งตัวเธอมา...” เสียงร้องขอกระหืดกระหอบได้รับการตอบสนองทันที คราวนี้อาลอนโซ่เป็นฝ่ายส่งความซ่านเสียวลึกล้ำทำเอามัลลิกากรีดเสียงครางอื้ออึงอยู่ในลำคอและต้องเร่งจังหวะรักรัวเร็วตาม

ภาพสองร่างกำลังแสดงศาสตร์แห่งรักเสมือนดังคลื่นน้ำพลิ้วไหว สะโพกผายของมัลลิกาย่อยืดรับแรงสุขซ่านจากอาลอนโซ่ไปพร้อมกับที่หล่อนปรนเปรอให้เขาสุขซ่านมากขึ้นทุกขณะ แม้ทั้งสองจะรื่นรมย์กับสิ่งนี้มากเพียงใดแต่มิได้สุขสมใจเท่ากับการประสานร่างรวมกัน ฉับพลันร่างเปลือยเย้ายวนของมัลลิกาก็หันกลับมาเสนอตัวเองให้อาลอนโซ่และต่างเร่งเร้าส่งความสุขรื่นรมย์จากเกมพิศวาสเร่าร้อนให้ถึงใจกันและกัน

“ท่านขา...มัลลี่ทำดีไหมคะ...” มัลลิกากระซิบปนเสียงหอบกระเส่า ขณะเอนกายไปด้านหลังเผยให้อาลอนโซ่ได้เห็น เนื้อตัวของทั้งสองได้ถนัดตามากขึ้น การกระทำของหล่อนได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้ารัวๆพร้อมเสียงครางดังแสดง ความถูกใจ หล่อนปรนเปรอจนเขาใกล้ถึงจุดเสร็จสมจึงชะลอจังหวะลงขณะแกะปมผ้าปล่อยมือเท้าเขาเป็นอิสระ

“ถึงคราวฉันบ้างละ มัลลี่ที่รัก...เธอต้องเจอแบบนี้” อาลอนโซ่ ผลักร่างเปลือยเย้ายวนลงนอนแล้วเร่งจังหวะรักใส่ ร่างหล่อนรัวเร็วตามอารมณ์ปรารถนา ยิ่งได้เห็นมัลลิกามีความสุขก็ยิ่งเร่งตัวเองให้หล่อนได้ รับความสุขหนักหน่วงยิ่งขึ้น

“...ท่านขา...” มัลลิกามีความสุขแทบดิ้นพราด แล้วในวินาทีต่อมาหล่อนก็ต้องกรีดเสียงร้องดังมากขึ้นเมื่ออาลอนโซ่ โถมใส่ลึกล้ำมากขึ้น “มัลลี่...ที่รัก...” อาลอนโซ่มีประสบการณ์รักมากมายที่จะรู้ว่าทำอย่างไรให้คู่พิสวาสมีความสุขจนเข้าถึงจุดหมายได้แรงตามความปรารถนาและทำให้มัลลิกากรีดร้องลั่นขณะที่ร่างเกร็งสะท้านรับความสุขสุดยอดที่กระตุ้นให้กรวยน้ำหวานของหล่อนบีบรัดรุนแรง ทำให้อาลอนโซ่ต้องปล่อยตัวเองให้ถึงความสุขสูงสุดอันเป็นยอดปรารถนาของการร่วมรสเสน่หาตามไปเช่นกัน

มัลลิกาได้รับความสุขสมใจกับเกมพิศวาสของอาลอนโซ่หลายครั้งหลายคราจากความมัวเมาลุ่มหลงในตัวหล่อน การที่ อาลอนโซ่สรรหาวิธีเสพสุขสารพัดอย่างมาปรนเปรอแก่หล่อนทำให้หล่อนประทับใจในตัวเขามาก และการกระทำของเขาก็ทำให้หล่อนติดใจในรสรักของเขาเช่นกัน

หล่อนนอนหมดเรี่ยวแรงจนผล็อยหลับลงทันทีที่หัวถึงหมอน มารู้สึกตัวตื่นขึ้นตอนสายของอีกวันจึงรีบเข้าห้องน้ำอาบแช่น้ำอุ่นกรุ่นหอม ออกจากห้องน้ำแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสั้นคลุมสะโพกแบบที่อาลอนโซ่ชอบให้แต่งเวลาอยู่ในห้อง หล่อนมองเห็นเขายังไม่ตื่นจึงเดินเลยออกมาเตรียมอาหารที่จัดการง่ายๆด้วยตู้ไมโครเวฟ และนั่งดื่มกาแฟรอเขาออกมา

เวลาผ่านมานานกว่าชั่วโมงไม่มีวี่แววว่าอารอนโซ่จะลุกจากเตียงมัลลิกาอุ่นอาหารที่เขาชอบจัดใส่ถาดพร้อมกาแฟ รสเลิศนำเข้าไปเซอร์ไพรส์เขาถึงที่นอน แต่แปลกใจที่เห็นร่างเขายังนอนหลับสนิทอยู่ท่าเดิมไม่เปลี่ยน หล่อนวางถาดอาหารบนโต๊ะข้างโซฟาตัวใหญ่มุมข้างประตูห้องที่ยังจดจำบทรักเร่าร้อนที่เขาปรนเปรอให้ถึงอกถึงใจและพากันถึงจุดหมายพร้อมกันหลายครั้งบนเตียงกว้างกลางห้อง

มัลลิกาจับจ้องร่างหนาใต้ผ้าห่มเนื้อบางอย่างสงสัยจนต้องเดินเข้ามาดูใกล้ๆ สังเกตเห็นอาการไม่ขยับไหวบนร่างหนาของอาลอนโซ่ก็ใจหายวาบ หล่อนยืนงงงันอยู่เป็นครู่จึงรีบตะกายขึ้นเตียงเขย่าตัวเรียกเขา...โอ...พระเจ้า...ร่างของเขาเย็นชืดเหมือนคนตาย...

พอคำว่า...ตาย...วิ่งแล่นเข้าจับความรู้สึกรับรู้ หัวใจของมัลลิกาที่เต้นแรงระทึกด้วยความหวั่นกลัวก็แทบจะหยุดเต้น หล่อนผงะหงายด้วยอาการตกใจสุดขีด เสียงกรีดร้องติดอยู่ในลำคอตีบตัน เกิดอาการหน้ามืดอยู่ชั่วขณะก่อนจะพาตัวเองลงจากเตียงด้วยตัวเนื้อสั่นและน้ำตานองหน้า

“ ...อ...อาลอนโซ่ ตายแล้ว... ” มัลลิการ่ำร้องอยู่ในใจ หมดเรี่ยวแรงจะยืนทรงตัวอยู่ได้ ทรุดตัวลงนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างเสียขวัญ

การจากไปอย่างกะทันหันของอาลอนโซ่พรากความสุขทั้งมวลในชีวิตของหล่อนไปหมดสิ้นพร้อมความสบายหรูหราที่จะได้จากคอนโดมิเนียมที่อยู่ถาวรที่อาลอนโซ่จะซื้อให้ เมื่อไม่มีอาลอนโซ่ก็ไม่มีใครในอิตาลีที่หล่อนจะพึ่งพิงได้อีก และหากอยู่ชักช้าหล่อนอาจจะถูกตำรวจจับดำเนินคดีข้อหาฆ่าคนตาย

มัลลิกาตะเกียกตะกายลุกจากพื้นเดินโซซัดโซเซเข้าเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของหล่อนใส่กระเป๋าเดินทาง หล่อนมีแค่เสื้อผ้าใหม่ไม่ถึงสามสิบชุดกับเครื่องสำอางและเครื่องประดับห้าหกชิ้นที่อาลอนโซ่ซื้อให้ เพราะเสื้อผ้าราคาถูกที่หล่อนนำมาถูกเก็บทิ้งถังขยะหมดแล้ว หล่อนเลือกใส่เสื้อกางเกงสีหม่นสวมโค้ทดำเนื้อหนาเหมาะกับอากาศหนาวเย็นสวมแว่นดำอันโตอำพรางใบหน้าและนับเป็นโชคดีที่หลบออกจากห้องมาทางด้านหลังอะพาร์ตเม้นต์โดยไม่มีใครพบเห็น