บทที่ 4 สถานะ ‘คู่นอน’ (2)

บทที่ 4

สถานะ ‘คู่นอน’ (2)

“พี่ไม่ได้มีใคร ไม่มีโรคด้วย แล้วเมื่อคืนพี่ก็ใส่ถุงยางทุกครั้ง”

คำว่า ‘ทุกครั้ง’ ทำเอาหน้าหวานเห่อร้อน เพิ่งรู้ก็ตอนนี้ว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว!

หากแต่คำพูดก่อนหน้าที่เขาบอกว่าไม่มีใครนั้นสามารถเป็นความสบายใจให้เธอได้หรือเปล่า แปลว่าเธอยังพอมีหวังมีโอกาสอยู่ใช่ไหมกับการได้อยู่เคียงข้างคนที่แอบชอบมาตลอดสิบปี

“พี่ปริญอย่ารู้สึกผิดเลยค่ะ เรื่องนี้ไหมผิดจริง ๆ แล้วไหมก็ไม่คิดโทษพี่ปริญเลย” เธอบอกให้เขาสบายใจเมื่อเห็นว่าเขายังทำหน้าเครียด การกระทำของเขาพาลให้เธอใจเสียตามไปด้วยเพราะไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรื่องพลั้งพลาดที่เกิดขึ้น

ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะมองเธอในรูปแบบไหน...

“ไหมอยากให้พี่รับผิดชอบยังไงบอกมาได้เลย ถึงไหมจะพูดแบบนั้นแต่พี่ก็ไม่สบายใจจริง ๆ อย่างที่บอก...เมื่อคืนพี่ไม่ได้เมา แต่พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพี่ถึง...” ปริญหยุดคำพูดตัวเองไป เขาผ่อนลมหายใจและยกมือขึ้นทึ้งเรือนผมตัวเองจนยุ่ง ยิ่งพูดถึงจุดนี้เขาก็ยิ่งโกรธตัวเอง ไม่ได้มึนเมาแท้ ๆ แต่ดันปล่อยให้เรื่องมันเกิดขึ้นได้

และไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย!

“ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลยค่ะ แต่ในเมื่อพี่ปริญยังไม่มีใคร ไหมอยากขอโอกาสให้ตัวเองได้ไหมคะ” ม่านไหมหลับตาและพูดโพล่งสิ่งที่คิดออกไป

ความคิดที่พุ่งเข้ามาในหัวก็คือสิ่งนี้ ในเมื่อปริญยังไม่มีใคร แล้วเธอจะขอโอกาสให้ตัวเองได้ใกล้ชิดกับเขาได้หรือเปล่า?

เธอไม่อยากแอบชอบเขาอยู่ห่าง ๆ อีกต่อไปแล้ว อย่างน้อยการบอกความรู้สึกและความต้องการตัวเองออกไปมันก็ทำให้เธอพอมองเห็นทางในอนาคตว่าควรไปต่อยังไง

หากเขาตกลงเธอก็พร้อมเดินหน้าเต็มที่ และหากเขาปฏิเสธเธอก็พร้อมถอยและขอเก็บเขาไว้ในหัวใจดังเดิมโดยไม่คิดแสดงออกอะไรให้เขารับรู้อีก และอีกไม่นานเธอก็มั่นใจว่าคงตัดใจและหาทางออกให้กับความรู้สึกนี้ได้เอง

“โอกาสเหรอ...” เป็นอีกครั้งที่ปริญมองเธอด้วยความตกใจ

“ค่ะ...ไหมอยากลองทำตามหัวใจตัวเอง ไหมขอแค่โอกาสจากพี่เท่านั้น และถ้ามันไม่ใช่จริง ๆ ไหมจะเป็นคนไปเองค่ะ”

“คือพี่...” ความวิตกกังวลเด่นหราประดับ ม่านไหมมองเขาด้วยความวูบไหวทันทีจนหน้าตาเอ่อคลอ

“พี่ปริญไม่อยากมีใครใช่ไหมคะ”

“พี่ไม่อยากผูกมัดกับใคร”

ทว่าไม่นานเธอก็พรั่งพรูความกล้าเฮือกสุดท้ายออกไป มันคืออีกหนึ่งตัวเลือกที่เธอคิดไว้เพียงพอแค่ได้อยู่ใกล้ชิดเคียงข้างเขาในช่วงเวลาหนึ่งก็ยังดี

“ไม่ผูกมัดกันก็ได้นี่คะ”

“ไหมหมายถึงอะไร” ปริญไม่เข้าใจกับคำว่าไม่ผูกมัดของเธอ

“ไม่ต้องคบกันเป็นแฟน ไม่ต้องผูกมัด ไหมขอแค่ได้เป็นผู้หญิงของพี่ ยังไงเราต่างก็ไม่มีใครทั้งคู่ไม่ใช่เหรอคะ”

“ไหมหมายถึงคู่นอน?”

“อึก...” ม่านไหมสะอึกกับคำนิยามที่เขาให้ หากแต่มันก็ไม่สามารถใช้คำอื่นใดได้นอกจากคำนี้จริง ๆ

“ไหมรู้จักมันดีหรือเปล่า พี่รู้นะว่าไหมชอบพี่ แต่การขอโอกาสเป็นคู่นอนพี่แบบนี้พี่ไม่เห็นด้วย พี่ไม่ใช่คนดีขนาดนั้น ผู้ชายเวลามันมีอารมณ์มันก็เป็นอีกแบบ แล้วพี่ก็แยกเซ็กซ์กับความรักออกจากกันได้” เหมือนเป็นนัย ๆ ว่าเขาสามารถหลับนอนกับหญิงอื่นได้แม้ไร้ซึ่งความรัก เพราะชีวิตวัยรุ่นจวบจนทำงานเขาก็ไม่เคยขาดเรื่องนี้ มีบ้างที่ซื้อกินเป็นครั้งคราว แต่พอมีแฟนก็หยุดทุกอย่าง แต่ในเมื่อตอนนี้เขาโสดไม่มีพันธะและยังเห็นชีวิตมีความสุขดีจึงไม่อยากดึงใครเข้ามาในวงจร

“ไหมถึงได้ขอโอกาสจากพี่ปริญไงคะ ไม่ต้องผูกมัด ไม่ต้องมีสถานะ เพราะไหมแค่อยากอยู่กับพี่” รอยยิ้มหวานหยัดกว้าง หากแต่มันเป็นการฝืนที่สุดในชีวิตของเธอ

เธอพยายามเสแสร้งว่าตัวเองไม่ได้เจ็บปวด ทำตัวไม่ทุกข์ร้อนกับคำพูดตรงไปตรงมาของเขา หากแท้จริงแล้วเธอแทบหลั่งน้ำตาให้รู้แล้วรู้รอด

“ไหมแน่ใจใช่ไหม” ปริญถามเสียงเข้มที่เต็มไปด้วยความดุดัน

“ค่ะ ไหมแน่ใจ พี่ปริญให้โอกาสไหมได้ไหมคะ” ไม่เคยแน่ใจอะไรเท่านี้มาก่อน และเธอก็เลือกแล้วด้วยว่าเธอยอมอยู่ในสถานะนี้แค่เขาคนเดียวเท่านั้น

ปริญกดสายตาจ้องมองไปยังคนตัวเล็กที่สบประสานมองเขาด้วยเช่นกัน เขาโกรธในความใจกล้าและดื้อรั้นของเธอจนอยากปราบพยศให้อยู่หมัด

และคำตอบที่เปล่งชัดก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาและเธออยู่สถานะคู่นอนกันนับแต่นี้

“ในเมื่อไหมขอโอกาสพี่ก็จะให้ แต่อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน!”