ตอนที่ 3. แค่นอนไม่หลับเลยแวะมาหาที่นอน

ตอนที่ 3. แค่นอนไม่หลับเลยแวะมาหาที่นอน

“มึงอยากรู้เรื่องยัยแว่นนั่นไปทำไม หรือว่า...”

“อย่าพยายามเดาเลย มึงเดาไม่ถูกหรอกไอ้เอก”

“เออมึงมันรูปหล่อพ่อรวย แถมกล้วยอันเท่านี่” เอกทศพูดประชดประชัน เขาแอบเบ้ปากใส่ ก่อนจะพูดต่อ “หากมึงสนใจยัยนั่น กูบอกเลยไม่มีทาง”

“หือ” คีรีชะงัก เลิกหัวคิ้วขึ้นสูง

“กูไม่ได้โกหก นอกจากไม่มีเวลาแล้ว ยัยกันตาไม่เคยมองผู้ชายคนไหนเลย รูปหล่อกว่ามึงก็มี แม่นั่นไม่เคยชายตาแลสักนิด”

“ทำไม” คีรีย้อนถาม

“จะทำไมละ คงเข็ดนั่นแหละ สงสัยขยาดการมีความรักจนตาย”

คีรีกดยิ้มมุมปาก ไม่ได้ต่อล้อต่อเถียง ผู้หญิงที่ไม่เคยแยแสผู้ชายเขาเพิ่งพรากความบริสุทธิ์เธอไปเมื่อวันก่อน

“ว่าก็ว่าเถอะ ยัยแว่นนั่นสวยขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ หากมึงจะรู้สึกสนใจก็ไม่แปลกหรอกนะไอ้เคนท์”

“ไร้สาระ” เขาปฏิเสธเสียงแข็ง

“เป็นกูนะ กูก็คงไม่เอามึงเหมือนกันแหละ ได้ข่าวตอนอยู่ที่นั่น กล้วยมึงไม่เคยแห้งเลยไม่ใช่เหรอ

“เลิกพูดเถอะ” คีรีตัดบท เขาออกจะรำคาญเมื่อมีใครสักคนพูดเรื่องราวในอดีต ตอนนั้นเขาแค่ประชดโลก เลยใช้ชีวิตแบบเละเทะ เขาสะใจที่ทำร้ายความรู้สึกบิดาได้สำเร็จ ทุกครั้งที่ข่าวของเขาลอยไปเขาหูบิดา เขาถึงจะได้ยินเสียงของท่าน แม้คำรนจะแค่โทรศัพท์มาด่าก็ตาม

นั่นเป็นวิธีเดียวที่เขาจะได้ยินเสียงของท่านไง

“กูบอกตรงๆ เลยนะไอ้เคนท์ กูโครตอิจฉามึงเลย ผู้หญิงฝรั่งทั้งเนื้อทั้งนม กูยอมตายโว้ย!” เอกทศพูดอย่างใส่อารมณ์

กันตานั่งซึมกะทือ เธอคิดไม่ตกว่าจากนี้จะทำยังไงต่อ เธอรีบเผ่นมาทันทีที่คีรีเผลอ หลังจากเหตุการณ์เมื่อวาน เธอรีบหนีออกมาเพราะไม่รู้จะวางหน้า วางตัวยังไงดี

เธอไม่กล้าที่จะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใครฟังเลย เพราะมันคือเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตเธอนั่นแหละ

กันตานั่งไว้อาลัยให้กับตัวเอง เธอนอนตาค้างทั้งคืน ขนาดซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินกันไว้ เธอก็ยังไม่วางใจอยู่ดี เรื่องแบบนี้มันไว้ใจไม่ได้ เธอผู้ซึ่งอยู่ในวัยเจริญพันธุ์ แถมกำหนดวันตกไข่ยังคาบเกี่ยวเช่นนี้

เธอไม่อยากนึกถึงผลพวงที่อาจเกิดขึ้นได้

ไหนจะเรื่องความบริสุทธิ์ที่เก็บไว้อย่างดี เพื่อมอบให้คู่ชีวิต ในวันวิวาห์ แต่กลับถูกเขาเปิดประตูห้องออกมาและฉึกทึ้งความภาคภูมิใจของตัวเองจนไม่เหลือชิ้นดี

เธอสะเพร่าเพราะมัวตะลึ่งในความหล่อของเขา

แถมดันนึกว่านั่นคือความฝัน ที่มักจะเกิดขึ้นบ่อยๆ

คีรีเป็นผู้ชายหน้าตาดี เขาดูดีมาตั้งแต่วัยรุ่น กาลเวลาหล่อหลอมให้เขาดูดีมากขึ้น เขาดูน่าหลงใหลทุกอย่าง เธอไม่เคยเห็นใครหล่อสูสีกับเขาได้มาก่อน

เธอเผลอตัว เสียความบริสุทธิ์ให้เขาไปแล้ว จากนี้ไป กันตายังนึกภาพไม่ออก เธอจะวางตัวยังไงหากเจอกับคีรีอีก

“นังหนูกันตา วันนี้ไม่ไปเรียนเรอะ” เสียงทุบประตูดังโครมคราม เสียงนั่นจะเป็นใครไปไม่ได้เลย นอกจากญาติผู้ใหญ่คนเดียวที่กันตามี หลังจากย้ายมาอาศัยใบบุญของท่าน เพื่อจะได้มีเวลาเตรียมตัวสอบได้อย่างเต็มที่ และกันตาก็ไม่ได้ทำให้ครอบครัวผิดหวัง เธอสอบติด และใกล้จะเรียนจบแล้วด้วย เธอสามารถทำให้ครอบครัวมีหน้ามีตาขึ้นมาได้

“ตาปวดหัวค่ะป้า” เธอตอบกลับแล้วก็เดินลากขาไปเปิดประตู เพราะไม่อย่างนั้นลำดวนจะไม่มีทางกลับ จนกว่าจะได้เจอหน้าหลานสาว

“ไม่สบายเรอะ เรียนหนักหรือไง?” ลำดวนถาม แล้วก็มองหลานสาวเต็มๆ ตา “ทำไมขอบตาดำขนาดนั้นละ?”

“เมื่อคืนไปปาร์ตี้กับเพื่อนมาค่ะ”

“เอ้า เดี๋ยวนี้ริกินเหล้าแล้วเรอะ ถ้ามีคราวหน้า ฉันจะฟ้องแม่แกนะ!!”

กันตาอมยิ้ม มองท่าทางสูดจมูกฟุตฟิตของลำดวนตาปรอย “ป้าคะ แค่ครั้งเดียวเอง”

แค่ครั้งเดียวนี่แหละที่เปลี่ยนกันตาไปจากเดิม เธอเองยังคิดไม่ตกเลย เธอไม่มีทางแตะเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์อีกต่อไปแล้ว

“ป้าทำกับข้าวมาเผื่อ แม่แกส่งหนูนามาให้ เลยผัดเผ็ดมาให้กิน หิวไหมกำลังร้อนๆ เลย”

กันตายื่นมือไปรับ แต่ลำดวนไม่ได้ส่งปิ่นโตให้ นางเดินแทรกหลานสาวเข้าไปด้านใน จัดแจงเทอาหารจากปิ่นโตลงจาน และยกมาเสิร์ฟให้ถึงที่ ห้องพักเล็กๆ ของกันตาใช่พื้นที่เต็มทุกตารางนิ้ว กองหนังสือตั้งใหญ่ๆ วางแอบไว้มุมห้อง