28อยากจะอ้วก

ใบบัว...

"นี่น่ะเหรอคะใบบัวที่พี่ศิวาช่วยไว้ หน้าตาน่ารักดีนะคะ ใบบัวจ๊ะฉันชื่อลูกศรนะเป็นน้องสาวพี่ศิวาแล้วก็เป็น.....แฟนของฟิว^^" คุณลูกศรย้ำคำว่า แฟนของฟิว ชัดเจนมากเหมือนกลัวว่าฉันจะได้ยินไม่ชัด

"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้เพราะเธอเป็นแขกของเจ้าของบ้านเป็นแฟนของคุณฟิว

"บัวเดินไหวมั้ยลูกเดี๋ยวอาช่วยนะ" คุณเฟื่องถามฉันพร้อมกับขยับตัวลุกมาหาแต่ถูกคุณลูกศรปรามไว้เธอหันไปยิ้มให้คุณเฟื่องก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่เดี๋ยวศรช่วยบัวเอง บัวค่อยๆ เดินนะจ๊ะ เดินดีๆ ล่ะ อ่ะนั่งข้างๆ พี่ศิวานะ^^" คุณลูกศรลุกมาประคองฉันแล้วพาฉันไปนั่งข้างๆ คุณศิวาทั้งที่จริงแล้วฉันจะไปนั่งอีกฝั่งเพราะฉันเป็นแค่คนรับใช้จะให้ไปนั่งโซฟาตัวเดียวกับเจ้านายมันไม่เหมาะ

"เอ่อคือบัวขอไปนั่งตรงโน้นดีกว่าค่ะคือบัวเป็นแค่คนรับใช้คงไม่เหมาะที่จะนั่งตรงนี้" ฉันบอกอย่างเกรงใจ

"อ้าวเหรอ เอ่อขอโทษนะคือศรคิดว่าบัวเป็นญาติของฟิวเป็นหลานของคุณแม่ซะอีก"

"บัวไม่เคยบอกใครว่าบัวว่าเป็นญาติของคุณฟิวเลยนะคะ" ที่ฉันพูดเพราะฉันกลัวว่าคุณเฟื่องจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันไปบอกใครต่อใครว่าเป็นญาติไม่ใช่คนรับใช้ทั้งที่ฉันไม่เคยพูดแบบนั้นกับใครเลยแม้แต่คนเดียว

"ช่างมันเถอะศรคงจะคิดไปเองว่าบัวคือญาติของฟิวเพราะเห็นบัวไปไหนมาไหนกับฟิวตั้งหลายครั้งไหนจะผับไหนจะห้างวันนั้นอีกไหนจะการแต่งตัวที่ดูไม่ออกเลยว่าเป็นคนรับใช้แต่ถึงบัวจะเป็นแค่คนรับใช้ก็ไม่เป็นไรหรอกเพราะยังไงพี่ศิวาเค้าก็ไม่คิดมากใช่ไหมคะพี่ศิวา^^"

"ยัยศรอย่าพูดมาก" ฉันรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงไม่พอใจของคุณศิวาที่พูดกับน้องสาวตัวเอง

"หนูศรจะคิดแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอกนะจ๊ะเพราะจริงๆ แล้วอาก็ไม่เคยมองว่าบัวเป็นคนรับใช้อารับบัวมาดูแลเพราะสงสารที่พ่อแม่ของใบบัวเสียเธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนและอีกอย่างอาก็ไม่มีลูกสาวมีแต่ลูกชายอาก็เลยเอ็นดูใบบัวเหมือนลูกเหมือนหลานอาคนนึงและที่สำคัญไปกว่านั้นบัวเค้าเป็นเด็กดีมากๆ เค้าขยันขันแข็งช่วยทำงานบ้านทุกอย่างบัวไม่เคยเอาตัวเองไปโอ้อวดกับใครว่าอารักและใจดีกับเขาอารู้จักนิสัยบัวดีอาก็เลยรักและเอ็นดูบัวมากถ้าหนูลูกศรจะคิดแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอกจ๊ะสำหรับอาใบบัวก็คือลูกคือหลานของอาและอนาคตใบบัวอาจจะเป็นมากกว่านั้นก็ได้นะจ๊ะ^^"

"คะ....คุณแม่หมายความว่ายังไงคะ" คุณลูกศรทำหน้าสงสัยรวมถึงฉันด้วยเพราะไม่รู้ว่าที่คุณเฟื่องพูดมันหมายความว่ายังไงที่ว่าอนาคตจะเป็นมากกว่านี้

"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ^^ อ๊ะนั่นตาฟิวเดินลงมาพอดีเลย" คุณเฟื่องหันไปมองที่บันไดทำให้ทุกคนหันตามคุณฟิวเดินลงบันไดมาพอดีเขายังอยู่ในชุดนอนอยู่เลยและเราสองคนก็สบตากันโดยบังเอิญก่อนที่ฉันจะรีบหลบสายตาหันไปทางอื่นแทนเพราะแววตาของเขาที่มองฉันตอนนี้มันเหมือนเขาไม่พอใจอะไรสักอย่างมันดูเหวี่ยงๆ อย่างบอกไม่ถูกหรืออาจจะเป็นเพราะเขาเพิ่งตื่นก็ได้

"ฟิว^^"

"มาทำไมไม่โทรมาบอกกันก่อน" น้ำเสียงสีหน้าท่าทางของคุณฟิวแสดงออกมาได้อย่างชัดเจนว่าไม่ค่อยโอเคที่แฟนเขามาหาที่บ้านคือแค่ฉันมองหน้าเขาก็รับรู้ได้เพราะฉันอยู่กับเขามานาน หมายถึงเป็นคนรับใช้บ้านหลังนี้มานานหลายปีก็เลยรู้นิสัยของเขาดีซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องทำเสียงและสีหน้าแบบนี้กับแฟนตัวเอง

"ก็อยากมาเซอไพร์สน่ะสิแล้วอีกอย่างพี่ศิวาก็อยากมาเยี่ยมใบบัวด้วยว่าแต่ฟิวเพิ่งตื่นเหรอ"

"อืม"

"บัวครับวันนี้คุณเป็นยังไงบ้างยังปวดขาอยู่ไหม" คุณศิวาหันมาถามด้วยน้ำเสียงห่วงใยจนฉันสัมผัสได้

"นั่นสินี่เมื่อกี๊ป้าคำปันมาบอกว่าบัวแอบไปช่วยทำงานในครัวอีกแล้วใช่ไหมอาบอกว่าไงว่าช่วงนี้ยังไม่ต้องทำงานตัวเองไม่สบายอยู่" คุณเฟื่องดุฉันแต่ไม่ได้จริงจังมากนักซึ่งฉันรู้ดีว่าท่านห่วงฉันมาก

"มันก็ยังปวดๆ อยู่ค่ะแต่งานในครัวบัวพอทำไหวค่ะคุณเฟื่องบัวไม่อยากนั่งอยู่เฉยๆ ของให้บัวได้ทำอะไรบ้างก็พอค่ะ" พอฉันพูดออกไปแบบนั้นสายตาของคุณลูกศรก็มองมาทางฉันแต่มองด้วยหางตาแล้วก็แอบเบะปากใส่ฉันเหมือนเธอไม่โอเคกับฉันเท่าไหร่อันนี้ฉันคิดว่าตัวเองไม่ได้คิดมากไปเองอย่างแน่นอน

"เรานี่น๊าดื้อจริงๆ เลย เอาล่ะต่อให้อาห้ามยังไงเราก็ไม่ฟังอยู่ดีแต่อาขออย่างนะว่าอย่าทำงานหนักเข้าใจไหมห้ามเดินเยอะด้วยเดี๋ยวจะไม่หายสักที นี่อาทิตย์หน้าเรามีสอบใช่ไหม"

"ใช่ค่ะอาทิตย์หน้าบัวมีสอบ" มันเป็นการสอบที่เลื่อนหรือขอสอบภายหลังไม่ได้ฉันเลยคิดว่าฉันจะเรียกแกร๊ปเอาถึงราคาจะแพงกว่านั่งรถเมล์ก็ต้องยอม

"อ้าวแล้วแบบนี้บัวจะไปยังไงครับ" คุณศิวาพอรู้ว่าฉันจะไปสอบเขาก็ถามฉันอีกครั้ง

"บัวว่าจะเรียกให้รถแกร๊ปมารับที่บ้านค่ะ"

"เอางี้มั้ยเดี๋ยวผมมารับเองทั้งมารับทั้งมาส่งเลย"

"อย่าเลยค่ะบัวเกรงใจ" เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ที่คุณศิวาต้องมาคอยรับคอยส่งฉันบอกตามตรงว่าฉันเกรงใจตั้งแต่ที่เขาช่วยออกค่ารักษาพยาบาลให้ฉันแล้วยังนั่งรอฉันเกือบครึ่งค่อนวันที่โรงพยาบาลอีกแค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว

"ห้ามเกรงใจสิบัวก็รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับบัว" คุณศิวาพูดแบบนี้ต่อหน้าทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกและสายตาที่แต่ละคนมองมาทางฉันมันแตกต่างกันมาก คุณเฟื่องมองฉันยิ้มๆ ส่วนฉันบอกตามตรงว่าฉันไม่ได้เขินหรืออายแต่ฉันรู้สึกอึดอัด อึดอัดกับสายตาของคุณฟิวที่มองมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อโดยที่เขาไม่สังเกตเลยว่าคุณลูกศรแฟนของตัวเองกำลังสังเกตอาการของเขาอยู่ด้วยตอนนี้

"หวังว่าคุณอาคงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าผมจะขออนุญาตมารับบัวไปสอบที่มหาลัยอาทิตย์หน้า"

"อาไม่มีปัญหาหรอกจ๊ะแต่ก็ขึ้นอยู่กับใบบัวว่าจะเอายังไง ว่าไงบัวจะให้คุณศิวามารับมั้ย"

"ไม่...." ฉันกำลังจะปฏิเสธแม้จะดูเหมือนไร้มารยาทก็ตามเพราะฉันไม่ต้องการแบบนั้นแต่...

"ให้พี่ศิวามารับแล่ะดีแล้วนะบัวจะเรียกแกร๊ปทำไมให้เปลืองเงินล่ะเงินเดือนคนใช้ก็ไม่ได้เยอะแยะมากมายอะไรไม่ใช่เหรอจ๊ะ เนี๊ยะมีพี่ชายศรมารับมาส่งสบายจะตายนั่งตากแอร์เย็นๆ ไปเรียนรับรองมีแต่คนอิจฉาบัวแน่ๆ ที่มีผู้ชายหน้าตาดีแถมยังรวยมากๆ ขับรถคันหลายสิบล้านมาคอยดูแลมารับมาส่งดีจะตาย^^" ฉันรับรู้ได้ถึงคำพูดแดกดันจิกกัดของแฟนคุณฟิวแม้ว่าน้ำเสียงของเธอจะฟังดูไม่มีอะไร อาจจะเป็นไปได้ว่าคุณลูกศรเธอไม่พอใจที่คุณศิวาพี่ชายของเธอแสดงท่าทีแบบนี้กับฉันหรือเปล่านั่นคือสิ่งที่ฉันคิดเพราะฉันมันเป็นแค่คนรับใช้ส่วนคุณศิวาเป็นถึงเจ้าของกิจการมากมายฐานะทางบ้านก็ร่ำรวยเขาควรที่จะหันไปสนใจผู้หญิงที่เพียบพร้อมเหมาะสมกับเขาทั้งฐานะชาติตระกูลไม่ใช่ฉันที่เป็นแค่คนใช้ต่ำต้อย ถึงแม้ว่าเขาจะเคยพูดต่อหน้าคุณฟิวว่าเขาไม่แคร์ว่าฉันเป็นคนใช้แต่สำหรับฉันแล้วฉันรู้ว่าตัวเองไม่มีวันคิดกับคุณศิวาเป็นอย่างอื่นไปได้เพราะหัวใจของฉันมันไม่มีที่ว่างสำหรับใครอีกแล้ว

"นะครับให้พี่มารับนะครับน้องบัวอย่าปฏิเสธความหวังดีของพี่เลยนะ^^" สรรพนามที่คุณศิวาเรียกฉันทำเอาฉันทำอะไรไม่ถูกคือไม่เคยมีใครมาเรียกฉันแบบนี้เลยสักครั้งตั้งแต่เกิดมามันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นแบบแปลกๆ กับสรรพนามที่ถูกเรียก แต่จู่ๆ ก็เหมือนฉันจะรับรู้ถึงพลังงานบางอย่างที่ถูกส่งผ่านมาฉันหันไปทางคุณฟิวที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขามองฉันด้วยสายตาขุ่นเคืองก่อนที่ทุกคนจะได้ยินคำพูดของคุณฟิวที่เอ่ยออกมาคำนึง

"จะอ้วก!!! "

"........"

"........"

"........"

"........."