ตอนที่ 3

กลุ่ม ธรรมะสวัสดี

สมาชิก(5)

โฟกัสคนแมน : พวกมึง..กูจะจีบพี่อิฐ!

กัสพิมพ์เข้าไปในกลุ่มเฟสของตัวเองเมื่ออยู่คนเดียว เพราะเอ็มได้กลับไปที่ห้องของตัวเองตั้งแต่หกโมงเย็นแล้ว กัสเองนั่งคิดนอนคิดตะแคงคิดมาทั้งคืนแล้วว่าจะลงทุนเสี่ยงมือเสี่ยงตีนบุกป่าฝ่าดงไปจีบพี่เขาดีมั้ย แต่ผลสรุปในใจออกมาได้ว่า ลองดู! และวันพรุ่งนี้เขาจะเดินหน้าจีบอีกคนอย่างจริงจังแน่นอน กัสได้แต่คิดในใจด้วยความมุ่งมั่น

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : เดี๋ยวนะอีกัส! มึง จะ จีบ พี่อิฐ!!

พักพิง รายงานตัวค่ะ : จีบ? จีบพี่อิฐเนี้ยนะ!?

M&Mอ่านว่าเอ็มแอนด์เอ็ม : 10 10 10 ไปเลยเพื่อนน อย่าไปสนใจคำหมาเห่า จีบเลยมึงเชื่อกู

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : มึงนี่เองที่คอยเสี้ยมมันไอห่าเอ็ม! มึงก็รู้ว่าพี่เขาเป็นใคร มีคนในปกครองเยอะขนาดไหน ถ้าบรรดาลูกน้องพี่อิฐรู้ว่าไอกัสมันจะจีบพี่อิฐนะ บรึ๋ยยยกูไม่อยากจะคิด มึงเตรียมเงินทำศพไอกัสได้เลย!

พักพิง รายงานตัวค่ะ : ไอน้ำมึงอย่าคิดเยอะดิ บางทีพี่อิฐเขาก็อาจจะไม่ขนาดนั้นก็ได้ปะวะ

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : งั้นกูจะให้พวกมึงลองคิดกันดีดีนะ พี่อิฐเขาเป็นใคร อีกัสมันเป็นใคร แค่สภาพก็ต่างกันฉิบหายละ แล้วมึงคิดว่าใครจะยอมรับอีกัสผู้ท่ี่ไม่มีอะไรเทียบพี่เขาได้เลยนอกจากหน้าตาที่หวานกว่าผู้ชายทั่วไป

โฟกัสคนแมน : กูแค่ทักมาบอกพวกมึงว่ากูชอบเขาและพวกมึงต้องช่วยกู จบนะจ๊ะ! ไม่ต้องมาบอกอะไรกูทั้งนั้นนะครับเพื่อนๆ เพราะกูไม่ฟังเว้ย!

M&Mอ่านว่าเอ็มแอนด์เอ็ม ได้ตอบกลับแชทของ น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : มึงคิดว่ามันจะฟังอะไรมึงอยู่มั้ยไอแข็ง ออกตัวแรงแซงป้าเฉื่อยขนาดนี้แล้วอ่ะ เก็บแรงมึงไว้ทะเลาะกับหมาหน้าปากซอยหอเหอะ

พักพิง รายงานตัวค่ะ ได้ตอบกลับแชทของ โฟกัสคนแมน : ใครแดกมึงลงไปอีกัสสบอกกูมาา อะไรที่ทำให้มึงมั่นหน้ามั่นโหนกขนาดนี้

อีฟ คือผู้ชายครับ : นี่เพื่อนกูมันขนาดนี้แล้วหรอวะเนี้ย

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : ทำไมมึงดื้อแบบนี้ว่ะกัส มึงอยากลองจีบพี่เขามากใช่มั้ย

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : ได้!!

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : เดี๋ยวกูจะช่วยมึงเองเพื่อนรักกก หุหุ

M&Mอ่านว่าเอ็มแอนด์เอ็ม : กูก็นึกว่าจะห้าม ที่ไหนได้เฮ้ออ

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : แล้วมึงจะทำไมอีเอ็ม มึงไปห้ามคนที่กำลังมีความรักมันบาปนะเว้ย!สมองโง่ๆอย่างมึงไม่รู้รึไง

M&Mอ่านว่าเอ็มแอนด์เอ็ม : แล้วตอนแรกมึงจะห้ามทำเผือกอะไรห๊ะ ไอแข็ง

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : ก็กูแค่อยากให้คิดเยอะๆก่อนไงแต่ถ้าเพื่อนเลือกแล้วกูก็จะช่วยอีกแรง มึงอย่าพูดมากได้มั้ยอีเอ็ม! แล้วก็เรียกชื่อกูให้มันดีดีด้วย กูชื่อน้ำแข็งโว๊ยย อีหน้าปลาวาฬ

โฟกัสคนแมน : พวกมึงหยุดตีกันก่อน

โฟกัสคนแมน : กูกำลังจะบอกพวกมึงว่า

โฟกัสคนแมน : พรุ่งนี้พวกมึงจะต้องมากันแต่เช้า เพราะกูจะไปหาพี่อิฐที่คณะแพทย์เพื่อเอาขนมไปให้พี่เขา

โฟกัสคนแมน : ส่วนมึงน้ำแข็ง มึงจะต้องไปสืบมาให้กูว่าพี่เขาบ้านอยู่ไหน ชอบอะไรไม่ชอบอะไร แล้วมีแฟนรึยัง ตามนี้นะ

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : ร่ายมาขนาดนี้ทำไมมึงไม่โทรมาหาพวกกูแล้วคุยทีเดียวว่ะ

5นาทีผ่านไป...

(อ่านแล้ว4คน)

น้ำแข็งไงจะใครล่ะ : เออ โอเค กูเข้าใจล่ะ! มาสั่งเสร็จก็หายหัวไปเลยนะ ไอเพื่อนชั่ว!! รับบัญชาในทุกคำสั่งเพคะ! @โฟกัสคนแมน

-----------

มหาลัย

" มึงเอาแน่ใช่มั้ยอีกัส " น้ำแข็งถามเพื่อนเสียงจริงจังในช่วงเวลาตอนเช้า และตอนนี้ทั้งหมดก็ได้รวมตัวกันตามที่นัดหมายที่หน้าคณะแพทย์ ในเวลาแปดโมงครึ้ง ซึ่งทุกคนต่างมาในสภาพที่เรียกว่าผ่านศึกมาไม่มากก็น้อย

" เอ๊ะ! ถ้ากูไม่จริงจังกูจะนัดพวกมึงมาตอนเช้าแบบนี้ทำไม " กัสตวัดสายตาไปมองน้ำแข็งที่ยืนทำหน้าง่วงอยู่ข้างๆตัวเอง ส่วนพวกที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็จะเป็นอีฟและพักพิงส่วนทางด้านซ้ายของเขาก็จะเป็นเอ็มที่ยืนประกบอยู่

" อะไรดลจิตดลใจมึงวะไอกัส ร้อยวันพันปีไม่เคยจะชอบผู้ชายคนไหนตอนนี้เสือกชอบใครไม่ชอบดั๊นนไปชอบผู้ชายที่มีดีกรีความโหดระดับพระกาฬ " พักพิงพูดไปรู้สึกขนลุกไป

" พวกมึงหยุดพูดไร้สาระแล้วช่วยกูมองหาพี่เขาก่อนได้มั้ย จะสงสัยอะไรไว้ค่อยคุยกับกูวันหลัง " กัสหันไปโวยวายใส่เพื่อนและบอกอย่างตัดรำคาญ

" จะมีผัวแล้วทิ้งเพื่อนเลยนะมึง " น้ำแข็งพูดอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ช่วยเพื่อนมองหารุ่นพี่สุดโหด

" นั่นไงมึง กลุ่มพวกพี่อิฐ " อีฟรีบสะกิดกัสให้ดูทางซ้ายตรงสวนก่อนจะถึงตึกคณะ กัสหันขวับไปมองทันทีรวมถึงคนอื่นๆด้วย

" เชี้ยยยหล่อสัส เขาจะเอามึงแน่หรอวะไอกัส " เอ็มหันหน้าไปถามเพื่อนด้วยความไม่มั่นใจ เพราะออร่าของอิฐที่กำลังเดินมาท่ามกลางเพื่อนๆมันช่างดูเด่นมากเสียจนเอ็มคิดว่า อิฐไม่มีทางมาชอบผู้ชายแน่ๆโดยเฉพาะผู้ชายแบบเพื่อนเขาเนี้ย

" ถ้าเขาไม่เอากูเดี๋ยวกูก็ปล้ำจับเขาทำเมียกูเองนั่นแหละ ไออีฟไหนขนมกู " พูดกับเอ็มเสร็จก็หันไปหาอีฟเพื่อทวงเค้กและคุกกี้ที่เขาฝากให้เพื่อนซื้อมาให้ร่างสูง

" อ่ะ เอาไป " อีฟทำหน้าเซ็งและยื่นถุงขนมที่เพื่อนสั่งให้เขาหยิบมาจากที่บ้านเพราะบ้านของอีฟนั้นคือร้านขนมเค้กซึ่งมีทั้งเค้กและคุกกี้รวมถึงเครื่องดื่มต่างๆด้วย เจ้าตัวโทรมาสั่งเขาตอนตี5โดยที่ทักไลน์มาบอกก่อนในตี4 แล้วพอเขาไม่ตอบ ไอเพื่อนตัวดีมันก็กระหน่ำโทรมาหาเขาตั้งแต่ตี4เกือบตี5 ประมาณ20สายจนสุดท้ายเขาทนรำคาญไม่ไหวจึงต้องกดรับสายเพื่อตัดความรำคาญ

" กู...จะบอกเขาว่าไรดีว่ะ " กัสหันมาถามเพื่อนๆทุกคนอย่างไม่มั่นใจนัก ทุกคนพร้อมใจกันกรอกสายตามองบนด้วยความเหนื่อยใจ ทั้งๆที่ตอนแรก ไอเพื่อนตัวดีพกความมั่นใจมาเต็มกระเป๋าแต่ตอนนี้นี่สิดันมาตายตอนจบเสียได้

" มึงก็บอกไปเลยว่า 'พี่ครับผมชอบพี่ เรามามีอะไรกันเถอะ' มึงเชื่อกูถ้ามึงพูดงี้เขาใจอ่อนยอมมึงชัว " เอ็มพูดออกมาอย่างมั่นใจ

ผั๊วะ!!

เสียงตบหัวที่ดังสนั่นนั้นจะมาจากฝีมือของใครไม่ได้เลยนอกจากน้ำแข็งที่ตบเข้าไปที่หัวของเอ็มด้วยความจงใจและหมั่นไส้กับคำพูดของเพื่อน

" โอ๊ย! เชี้ยแข็ง! มึงตบกูทำไมเนี้ย " เอ็มกุมหัวที่โดนตบและหันไปมองเพื่อนผู้หญิงที่ยืนท้าวเอวมองเขาอย่างหาเรื่องอยู่

" ก็ดูสิ่งที่มึงพูดออกมาแต่ล่ะอย่าง หาความสร้างสรรค์ไม่มีเลย " น้ำแข็งมองขวางคนที่เอามือกุมหัวอยู่

" มึงอยากหาอะไรสร้างสรรค์ มึงก็ไปดูงานศิลปะดิ " พูดจบก็วิ่งไปหลบหลังอีฟด้วยความเร็วสูง เพราะถ้าขืนเขาช้ามีหวังฝ่าเท้า เอ้ย! ฝ่ามือของผู้หญิงแรงช้างตรงหน้าได้ประทับมาอีกแน่นอน อีฟได้แต่กรอกตาไปมาเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้ตีกันแบบนี้

" มึงจะหลบทำไมห๊ะอีเอ็ม! " น้ำแข็งถลึงตามองคนที่อยู่ข้างหลังอีฟ เอ็มโผล่หน้าไปแลบลิ้นใส่น้ำแข็งด้วยความกวน น้ำแข็งได้แต่ชี้หน้าคาดโทษอีกฝ่ายไว้

" พี่เขาจะเดินมาถึงมึงอยู่แล้วไอกัส จะทำไรก็รีบๆทำดิวะ! " พักพิงพูดเร่ง เมื่อเห็นว่ากลุ่มของอิฐเดินข้ามถนนเล็กๆเพื่อที่จะเดินมาเข้าที่ตึกคณะ ซึ่งตอนนี้มันใกล้กับพวกเขามากพอสมควร

" เอา เอา เอาไงดีว่ะ " กัสเดินวนไปมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น มุมที่พวกเขาอยู่นั้นมันเป็นมุมหลังเสาจึงทำให้กลุ่มของอิฐถ้ามองมาปกติจะไม่เห็นอย่างแน่นอนเพราะมันเป็นมุมที่อยู่ข้างบันไดใต้ตึกแล้วมีเสาบังอยู่

" มาแล้วไอกัส!! " พักพิงรีบตะโกนบอกกัสเมื่อเห็นกลุ่มของอิฐได้เดินเข้ามาใกล้พวกเขา

และในที่สุดกลุ่มของอิฐก็เดินมาถึงบริเวณตึกของตัวเองแล้ว

" เรียนของจาร์ยแฟ้บกี่โมงว่ะ " พีพีหันไปถามนัท เพื่อนในกลุ่มถามถึงชื่ออาจาร์ยประจำวิชาเคมี ที่มีชื่อว่าโอโม่

" น่าจะเก้าว่ะ " นัทตอบ

" เก้าโมง! แล้วกูมาทำไรที่นี่ตอนแปดโมงครึ้งว่ะเนี้ยย " ภาคเกาหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด เพราะเขาพึ่งเลิกเล่นเกมส์ตอนตีสาม เลยทำให้อารมณ์ไม่คงที่มากนักด้วยความที่น้อย

" นี่พวกมึงจะบ่นกันทำไม มึงดูไออิฐดิ๊มันบ่นห่าไรมั่ง " แอลพูดขึ้นเมื่อเพื่อนสามสี่คนเดินบ่นกันมาไม่หยุด

" มันเอาปากมามั้ยเหอะวันๆ " พีพีได้ทีแขวะเพื่อนหน้านิ่งของตัวเองเสียเลย

กัสได้แต่มองเพื่อนตัวเองซ้ายทีขวาทีด้วยความตื่นเต้น จนน้ำแข็งเองที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหวผลักกัสออกมาจากหลังเสา

กึก!

กัสยืนประจันหน้ากับคนตัวสูงทันทีเหมือนดั่งในนิยาย ดวงตาหวานเบิกโพรงขึ้นด้วยความตกใจที่จู่ๆก็โดนผลักออกมาแบบนี้ ส่วนเพื่อนๆที่เหลือของกัสก็ค่อยๆเดินออกมาจากหลังเสาและมายืนอยู่ข้างหลังของกัส

" เอ่อ.... " กัสอึกอัก อ้าปากค้างเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง

" อ้าว นี่มันน้องวันนั้นนี่ " นัทพูดและชี้ไปที่กัสอย่างนึกขึ้นได้ กัสยิ้มแหยๆส่งไปให้

" น้อง?? น้องไหนว่ะ " พีพีขมวดคิ้วถามนัทด้วยความสงสัย

" ก็น้องที่วันนั้นมาเรียกไออิฐไง ที่วิ่งมาเรียกตอนจะเข้าเรียนของวิภาอ่ะ " นัทพูดทวนความจำให้กับพีพีได้ฟัง เพราะเขาจำน้องคนนี้ได้อย่างแม่นยำเพราะด้วยความน่ารักและความขาวของคนตรงหน้าซึ่งสามารถทำให้จดจำได้ง่าย

" อ๋ออ กูจำได้ละ ที่เรียกชื่อไออิฐแล้วก็เงียบไปนี่เอง " พีพีบอกออกมาเมื่อนึกได้

" น้องมีอะไรกับเพื่อนพี่รึเปล่าครับ " แอลถามขึ้น ทั้งหมดมองหน้ากัสด้วยความสงสัยและรอคำตอบ

" คือผม.. " กัสกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก มือไม้สั่นด้วยความตื่นเต้น น้ำแข็ง เอ็ม พักพิงและอีฟต่างก็ทั้งลุ้นทั้งง่วงให้กับสิ่งที่เพื่อนกำลังจะพูดออกไป

" มึงมีปัญหาอะไรกับกู " อิฐถามเสียงเรียบ ใบหน้าคมมองคนที่ตัวเตี้ยกว่าเขาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยไม่ได้บ่งบอกถึงอารมณ์อะไร

" คือผม.. " กัสอ้ำอึ้ง หันไปมองทางเพื่อนตัวเองเพื่อขอความช่วยเหลือซึ่งเพื่อนๆก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยการส่งยิ้มให้กำลังใจไปทางกัสอย่างพร้อมเพรียงกัน

เมื่อกัสเห็นท่าทางแบบนั้นก็คงคิดว่าอาจจะต้องพึ่งตัวเองแล้ว จึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับยื่นถุงขนมที่เขาพึ่งให้เงินอีฟไปเมื่อเช้า ยื่นไปให้ร่างสูง

" ผมชอบพี่ครับ "