ตอนที่ 2

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงนาฬิกาปลุกที่อีกคนตั้งไว้ในช่วงเวลา8โมงเช้าดังขึ้น และถ้าถามว่าทำไมเขาต้องตื่นเช้าขนาดนี้ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีเรียนเลยสักวิชา นั้นก็เพราะว่า....ไอบ้าพี่อิฐยังไงล่ะ! เขาเป็นคนขอให้น้ำแข็งหาตารางเรียนของอิฐมาให้มันจึงทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายนึงมีเรียนตอน10โมงเช้า นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องแหกขี้ตาตื่นมาขนาดนี้ทั้งๆที่พึ่งเล่นเกมส์เสร็จตอนตี4!

กัสเงยหน้ามองเพดานนิ่งๆอย่างคนตื่นไม่เต็มตา

" อะไรดลใจให้กูทำขนาดนี้ว่ะเนี้ยย " กัสทึ้งหัวตัวเองอย่างหัวเสีย พร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำเพื่อไปดักรอคนบางคนที่มหาวิทยาลัย

มหาลัย

เวลา 9:35น.

เมื่อกัสมาถึงและขี่มอเตอร์ไซต์คันโปรดไปยังคณะแพทย์ทันทีโดยไม่ลังเล นักศึกษาหลายคนหันมามองทางกัสเล็กน้อยเพราะเครื่องแบบที่แต่งเข้ามามันไม่ใช่เครื่องแบบของคณะแพทย์เลยสักนิด กัสเดินไปหาที่นั่งตรงข้างต้นไม้ใหญ่ของทางเข้าคณะ

' นั่งขนาดนี้แล้วให้มันรู้ไปสิว่าจะหาไม่เจอ ' กัสคิดในใจอย่างมุ่งมั่น ยังไงวันนี้เขาจะต้องเจอตัวอีกคนให้ได้

" กรี๊ดดด พี่อิฐขาาา ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ "

" พี่อิฐๆๆๆ มีแฟนรึยังคะ หนูชอบพี่มว๊ากกก "

" พี่อิฐขาาาา "

เสียงที่แสนจะแสบแก้วหูดังมาแต่ไกล ทำให้กัสจำต้องละสายตาจากโทรศัพท์เงยหน้าหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน เมื่อมองไปก็พบเข้ากับผู้ชายจำนวนห้าคนและผู้หญิงอีก... จำนวนมากก ที่เดินล้อมผู้ชายกลุ่มนั้นอยู่ โดยมีผู้ชายหน้านิ่งอยู่ตรงกลางเป็นแกนนำเดินตรงจะเข้ามาภายในตึกคณะที่อิฐนั่งอยู่ ส่วนผู้ชายคนอื่นๆก็หันหน้ามองกันไปมาด้วยความหวาดกลัว แต่ก็มีคนนึงที่ยังส่งยิ้มให้กับผู้หญิงคนอื่นๆได้อยู่

" นั่นมันไอพี่อิฐรึเปล่าว่ะเนี้ย " กัสคิ้วขมวดพึมพำออกมาอย่างไม่มั่นใจนัก

กลุ่มชายเหล่านั้นได้เดินผ่านกัสและขึ้นตึกไป เหลือก็แต่กลุ่มผู้หญิงที่ยืนกรี๊ดกร๊าดกันอยู่หน้าตึก แต่ก่อนที่กัสจะเห็นอิฐเดินขึ้นบันไดไป เขาได้มองเห็นหางตาของอิฐที่หันมามองทางเขาแว๊บนึง เพียงแค่แว๊บเดียวเท่านั้นแล้วก็เดินผ่านไป ประหนึ่งว่าเขาเป็นเพียงเศษก้อนขี้หมากองนึงเท่านั้น!

" หล่อตายแหละไอหน้าดุเอ๊ย! ทำตัวนิ่งหยิ่งใส่ชาวบ้านเขาอีกคิดว่าเท่ห์มากมั้ง! " กัสบ่นออกมาทันทีอย่างหมดความอดทนเมื่อกลับมาถึงหอของตัวเอง

" ใจเย็นมึงๆ อะแดกเย็นๆก่อน " เอ็มยื่นแก้วน้ำแข็งให้เพื่อน หลังจากที่กัสกลับมาจากมอ.เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงครึ้งด้วยใบหน้าที่งองำ เอ็มก็เห็นว่าเพื่อนมานั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่บนเตียง ใบหน้าที่ดูโกธรแค้นราวกับใครไปฆ่าบรรพบุรุษของเพื่อนเขามาอย่างนั้น และสาเหตุที่เขามาอยู่หอของกัสได้นั่นก็เพราะ..เขาหนีบรรดากิ๊กของเขามานั่นเอง

" น้ำแข็งใส่แก้วบ้านป้ามึงเรียกเย็นๆหรอไอห่าเอ็ม " กัสหันไปด่าให้กับความกวนตีนของเพื่อน

" เออน่าาแดกแล้วใจเย็นเหมือนกัน กูลืมซื้อขึ้นมา เอาไอนี่แดกแทนไปก่อนเชื่อกู อ่ะ " เอ็มยัดแก้วที่มีน้ำแข็งอยู่เต็มใส่มือกัส กัสเองก็รับมาแล้วมองหน้าเพื่อนอย่างเอือมๆ

" ตรรกะมึงป่วยมาก " พูดจบก็จกน้ำแข็งจากแก้วที่เพื่อนให้ขึ้นมากินก้อนนึง

" เออกูลืม เมื่อกี้กูเผลอเกาตูดแล้วล้วงเอาน้ำแข็งเมื่อกี้ " เอ็มกระพริบตาปริบๆมองกัสอย่างนึกได้ กัสชะงักมือที่จ้วงน้ำแข็งเข้าในปาก

" อะ..ไอเชี้ยเอ็ม! ไอเวร! แล้วกูก็แดกขี้ตูดมึงอ่ะนะไอห่า " กัสโวยวายออกมาจนแทบจะปาแก้วทิ้ง

" ฮ่าๆๆๆ กูล้อเล่นเว้ยย กูเห็นมึงเครียดๆไง " เอ็มหัวเราะออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นใบหน้าที่จะอ้วกของเพื่อน

" กวนสนตีน! แม่ง " กัสเอาแก้วไปวางไว้ที่โต๊ะอย่างเซ็งๆ

" ฮ่ะๆๆ เออแล้วมึงจะเล่าให้กูฟังได้ยังว่าใครเขาไปทำอะไรมึง มึงถึงได้หัวร้อนกลับมาขนาดนี้เนี้ย " เอ็มหัวเราะเล็กน้อยและถามกัสไปด้วยความสงสัย

" แม่ง! พูดล่ะโมโห เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง " กัสนั่งขัดสมาธิพิงหัวเตียงส่วนเอ็มก็นั่งอยู่ปลายเตียงแล้วหันหน้าเข้ามาหาเพื่อนพร้อมกับตั้งใจฟังในสิ่งที่เพื่อนกำลังจะเล่า..

" คืองี้นะมึง... "

--------

หลังจากที่กัสเห็นว่าคนเริ่มซ่าลงแล้ว ร่างบางก็แอบเดินตามกลุ่มผู้ชายเมื่อกี้ขึ้นไปด้านบน กัสเดินตามกลุ่มผู้ชายที่อยู่ออกห่างไปไม่น้อยจากที่เดินเร็วก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเพื่อหวังว่าจะให้ทันคนกลุ่มนั้น แต่ด้วยที่ท่อนขาอาจจะสั้นเกินไปจึงทำให้ยิ่งวิ่งก็ดูเหมือนจะยิ่งไกลออกไป กัสคิดว่าถ้าวิ่งตามอยู่แบบนี้ไม่ทันแน่ๆจึงเปลี่ยนเป็นตะโกนเรียกแทน

" หยุดก่อน!! รอเดี๋ยว! " กัสจะโกนจนสุดเสียง และมันได้ผล เมื่อกลุ่มข้างหน้าที่กำลังเดินอยู่นั้นหยุดชะงักทันที ชายหนุ่มทุกคนต่างหันมามองบุคคลปริศนาที่ตะโกนเมื่อกี้ด้วยสายตาขอฝคำถาม

กัสเมื่อเห็นทั้งหมดนั้นหยุดเดินแล้วก็รีบนำขาที่สั้นๆของตัวเองวิ่งไปหากลุ่มนั้นทันที

" น้องเรียกพวกพี่ทำไมหรอครับ " คนที่เป็นมิตรที่สุดในความคิดของกัสถามขึ้น

' นี่มันพี่ที่ยิ้มที่หว่า ' กัสคิดในใจเมื่อจำได้ว่าพี่คนนี้คือคนเดียวในกลุ่มที่ยิ้มให้กับผู้หญิงคนอื่นๆ

" เอ่อ..คือว่า..ใครชื่ออิฐหรอครับ " กัสถามพี่หน้ายิ้ม

" อ๋ออ มันอยู่นี่ " พี่หน้ายิ้มชี้ไปยังบุคคลที่อยู่หลังสุด ที่ทำหน้านิ่งเป็นรูปปั้นอยู่นั่นเอง

" เอ่อ... พี่อิฐครับ " กัสเรียกชื่อคนหน้าตี๋ด้วยความกล้าๆกลัว แต่สิ่งที่ได้ยินกลับมานั้นมันยิ่งทำให้กัสถึงกลับไปไม่เป็นเลยทีเดียว อิฐเดินออกมาข้างหน้า มือขวาพลาดเสื้อกาวน์ของตัวเองไว้ที่บ่า มืออีกข้างดันแว่นขึ้นเล็กน้อย กัสจำเป็นต้องเงยหน้ามองอีกคนเพราะคนที่กำลังอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้นั้นดูสูงมาก ถ้ายืนเทียบกับเขาจริงๆเขาคงเป็นลูกหมูตัวแคระในสายตาคนตัวสูงเป็นแน่

" มึงเป็นใคร " เสียงนิ่งเอ่ยถาม อิฐใช้สายตาก้มมองไปยังวัตถุที่เตี้ยกว่าเขาเป็นสิบเซนตรงหน้า

" เอ่อ... " กัสได้แต่อ้ำอึ้งเพราะไม่รู้ว่าจะตอบร่างสูงไปยังไง

" เสียเวลา ไปเหอะ " อิฐพูดจบก็หันไปบอกเพื่อนและทุกคนก็พากันเดินออกไปจกสบริเวณที่กัสยืนอยู่ทันที ไม่เว้นแม้กระทั่งพี่หน้ายิ้ม แต่พี่แกยังดีที่หันมายิ้มให้เขาหนึ่งทีก่อนจะเดินจากไป

---------

" เรื่องทั้งหมดแม่งก็เป็นแบบนี้แหละ! " กัสพูดด้วยความโมโห เอ็มเมื่อฟังเรื่องทั้งหมดจากเพื่อนก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

" กูไม่เข้าใจวะ " เอ็มหันมาพูดกับกัส

" ใช่ป่ะ กูเองก็ไม่เข้าใจ " กัสหันมาพูดสมทบกับเพื่อน

" เออใช่...กูไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจมึงนี่แหละ! เป็นห่าอะไรทำไมไม่บอกพี่เขาว่ามึงเรียกพี่เขาทำไม มึงมาทำอะไร พูดไปตอนนั้นก็จบแล้วมั้ย " เอ็มโวยวายใส่เพื่อน กัสอ้าปากค้างเมื่อเจอเพื่อนตะคอกตอกกลับมาแบบนี้

" กะ..ก็กู...เออทำไมว่ะ " กัสถามเอ็มด้วยความไม่เข้าใจอีกครั้ง

" ตอนมึงไปประจันหน้ากับพี่เขาตอนนั้นมึงคิดอะไรอยู่เนี้ย " เอ็มขยี้หัวด้วยความไม่พอใจ

" กะ.. ก็พี่มันหล่อดีอ่ะ กู..กูเลยมัวแต่มองหน้าเขาอะมึง " กัสยิ้มแหยๆใส่เพื่อน เอ็มชะงักไปนิดเมื่อได้ยินในสิ่งที่เพื่อนบอกมา

" มึง..ชอบพี่เขาหรอว่ะ " เอ็มถามอย่างจริงจัง กัสนิ่งค้างไปนิดเมื่อเจอคำถามของเพื่อน กัสไม่ได้ตอบอะไรเอ็มไปแต่พยายามนิ่งนึกทบทวนความรู้สึกของตัวเองอยู่ เพราะเขาเองไม่เคยมีความรู้สึกชอบผู้ชายมาก่อน จึงค่อนข้างสับสนในความรู้สึกตัวเองไม่น้อย

" กู..น่าจะมั้ง " กัสตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจนัก

" งั้นมึงต้องจีบเขา " เอ็มขยับมาใกล้กัสทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากกว่าเดิม

" เดี๋ยวๆๆนี่มึงไม่ตกใจหน่อยหรอว่ะ " กัสกระพริบตาปริบๆมองเพื่อนตัวเองอย่างสงสัย

" จะตกใจทำห่าไร มึงกำลังจะมีความรักนะเว้ย ถึงจะเป็นผู้ชายก็เหอะ ดีสะอีกอย่างน้อยพี่เขาอาจจะไม่ทำให้มึงเสียใจเหมือนผู้หญิงพวกนั้นอีกไง " เอ็มพูดยิ้มๆ เขารับเรื่องอะไรแบบนี้ได้อยู่แล้วจึงไม่ได้มีความกังวลอะไรมากนักเมื่อเพื่อนจะมีคนรักเป็นผู้ชายด้วยกัน

" แล้ว..กูต้องทำไงว่ะมึง " กัสกัดปากอย่างลังเล เพราะไม่เคยจีบผู้ชายมากก่อนจึงไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตรงไหน

" มึงต้องจีบ จีบจนกว่าจะได้ใจ ถึงจะเสี่ยงได้ตีนแทนมากก็ตาม " เอ็มยิ้มแหยๆเมื่อนึกถึงอิฐและพรรคพวกที่เคยเห็นมาตอนที่อิฐไปมีเรื่องกับต่างสถาบัน

" จะดีหรอมึง " กัสถามอย่างลังเล

" เชื่อกูไม่ลองไม่รู้ พวกกูจะช่วยมึงเอง " เอ็มบอกกัสอย่างมั่นใจ ถึงจะไม่มีความมั่นใจอยู่ในใจจริงๆเลยก็ตาม แต่เพื่อเพื่อนเขายินดีจะช่วยเสมอ

" เอาก็เอาว่ะ ลุย! กูจะเอาเขาทำเมียให้ได้เลยคอยดู " กัสคิดอย่างมุ่งมั่น เอ็มได้แต่มองใบหน้าที่มั่นใจของเพื่อนด้วยแววตากังวลเป็นอย่างมาก เขาไม่แน่ใจว่าเพื่อนจะโดนอะไรก่อน ระหว่างหมัดกับฝ่าเท้า! คิดแค่จะเอาคนชื่ออิฐเป็นแฟนว่ายากแล้ว แต่นี่ดันคิดจะจับทำเมียอีก เขาไม่อยากนึกสภาพเลยว่าผลที่ได้ออกมาจะเป็นยังไง

' มั่นมากนะมึงว่าจะจับเขาทำเมียได้ แค่ตัวมึงกับตัวเขาก็ต่างกันจะตายห่าอยู่แล้ว เฮ้อออ โชคดีนะไอกัสเอ้ยยย ' เอ็มคิดในใจ พลางส่งกำลังใจไปให้เพื่อนอยู่ห่างๆ