2

“มาสอยไข่มดแดงต้องดีใจด้วยเหรอคะ” ปาริมาเอ่ยถามคนที่เดินมากับเธอ เธอรู้ว่าเขาชอบเธอ แต่เธอไม่อาจเอื้อม อาจเพราะรู้ฐานะตัวเองดีว่าเป็นแค่ลูกคนงานจน ๆ อีกทั้งเขายังดีกับครอบครัวเธอมาก ไม่ใช่เพิ่งมาดีตอนจะจีบเธอ นั่นยิ่งทำให้ครอบครัวของเธอเจียมเนื้อเจียมตัว

บิดามารดาเล่าให้ฟังว่าเสือนั้นดีกับพวกท่านมาตลอด ตั้งแต่ที่พวกท่านพาเธอย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่เพื่อของานทำ สิ่งไหนที่จะทำให้เขาได้ เธอก็จะทำมันในทันที หากไม่เหนือบ่ากว่าแรงจนเกินไป

“ได้มาสอยไข่มดแดงกับปาเลยทำให้ฉันดีใจ” ปาริมาได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกเขิน แม้จะบอกตัวเองเสมอว่าให้เจียมตัว แต่การโดนจีบบ่อย ๆ แถมยังเจอหน้ากันทุกวัน ก็ทำให้เธอหวั่นไหวเป็นธรรมดา

เธอยอมรับว่าตัวเองหวั่นไหว เพราะเขาเป็นคนที่จริงใจ นิสัยดีมาก ๆ คนหนึ่ง เคยคิดเสมอว่าอยากให้เขาได้เจอผู้หญิงที่ดี แต่เขาก็ไม่ยอมไปจีบสาวที่ไหน รุกจีบแต่เธอ แถมยังมีน้ำใจเอื้อเฟื้อกับครอบครัวของเธอตลอด ยามใดที่เขารู้ว่าครอบครัวของเธอขัดสน เขาก็จะรีบเข้าช่วยเหลือในทันทีโดยไม่เกี่ยงงอน

ปาริมาซาบซึ้งในบุญคุณของเขายิ่งนัก เพราะไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง มีปัญหาอะไร เขาเป็นคนแรกที่ปรากฏกายให้เธอเห็นก่อนเสมอ เขาดีมากจนเธอคิดเสมอว่าไม่อาจเอื้อม

“เมื่อไหร่ปาจะใจอ่อนกับฉันสักที”

“เอ่อ.... คือว่าปา” ปาริมาโดนรุกเธอก็ไปไม่เป็น บิดามารดาไม่ได้บังคับให้เธอรับรักเขา และก็ไม่เคยบอกให้เธอปฏิเสธเขา แต่เธอเองนี่แหละที่ไม่กล้ารับรักเขา เธอกลัวคนจะครหาว่าเธออยากจะจับคนรวย เพราะฐานะของเขาที่ต่างกับเธอราวฟ้ากับเหว

“นายหัวคะ นั่นรังมดแดงค่ะ” เธอเหลือบไปเห็นรังมดแดงเข้าพอดิบพอดีก็เลยชี้ไปยังรังมดแดงรังนั้น และเพื่อเปลี่ยนหัวข้อสนทนาด้วย

เขามองเธออย่างรู้ทันแต่ไม่เอ่ยถามเพื่อกดดันอะไรเธออีก

เสือจัดการสอยไข่มดแดง ก่อนจะเทใส่ถังที่หญิงสาวถือเอาไว้ และรับแป้งมันมาเทใส่ลงไปในถัง มือที่สัมผัสกันทำให้ปาริมาหน้าแดง ก่อนที่เธอจะรีบดึงมือหนี

เสือเทแป้งมันใส่ถังไข่มดแดงไป มองหน้าสาวน้อยหน้ามนคนน่ารักตาหวาน ก่อนจะร้องเสียงหลง

“โอ๊ย!”

“นายหัวเป็นอะไรคะ” ปาริมาเอ่ยถามอย่างตกใจ

“มดแดงกัดจ้ะ”

“กัดตรงไหนคะ เดี๋ยวปาช่วยเอาออกให้” เธอวิ่งออกมาจากถังที่ใส่มดแดงลงไป เพื่อหนีมดแดงที่จะคลานมากัด

“จะช่วยเอาออกให้จริง ๆ น่ะเหรอ” เขาถามไปกระโดดไปมาด้วยความเจ็บปวด

“จริงค่ะ ตรงไหนคะ”

“มดแดงกัดที่ไข่จ้ะ” ประโยคของเขาทำเอาปาริมาหน้าแดงจัดลามไปถึงใบหู เป็นปกติที่เสือจะพูดจาจ๊ะจ๋ากับเธอแบบนี้ บางครั้งก็พูดคะขาเวลาจะอ้อนเธอ

“เอ่อ...” เธออึกอักอ้ำอึ้ง เพราะอาย จะให้เธอล้วงมือไปเอามดแดงออกจากไข่ของเขาน่ะเหรอ บ้าน่ะสิ!

ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้พูดอะไรออกมา ฝนห่าใหญ่ก็ตกลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา เสือต้องดึงปาริมาวิ่งไปหลบฝนที่กระท่อมบริเวณนั้นในทันที

“ฝนตกหนักมากเลยค่ะ” เธอมองสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก พอหันมามองเสือก็ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอาย เสไปมองสายฝนแทนเพราะเขากำลังจัดการเอามดแดงออกจากตัว โดยปลดกางเกงลงมาหน้าตาเฉย แต่เธอก็เข้าใจว่าเขาต้องทำแบบนั้น

“หนาวไหม” น้ำเสียงแหบพร่าของเขาทำให้ปาริมาสะดุ้ง หันไปก็เจอว่าเขายืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง ลมหายใจของเขาเป่ารดอยู่ที่ต้นคอของเธอ

“ไม่ ไม่ค่อยหนาวค่ะ” ปาริมาตอบเสียงสั่นพลางกอดตัวเองเอาไว้

“เมื่อกี้โดนฝน ฉันหนาวมากเลยนะ” เขากอดเธอเอาไว้ ปาริมาถึงกับสะท้าน รีบหมุนร่างกลับมาหา ดันอกกว้างของเขาเอาไว้

“นายหัวจะทำอะไรคะ” เธอเอ่ยถามเขาหน้าตาตื่น

“ทำไมเธอถึงได้น่ารักน่าปรารถนาขนาดนี้ปาริมา” เขามองใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยไฟเสน่หา

“อย่าค่ะนายหัว” เธอเบี่ยงหลบพลางดันใบหน้าของเขาออกห่าง

“ว้าย!” เสียงฟ้าร้องที่ดังสนั่นทำให้เธอตกใจ หวีดร้องออกมาก่อนที่จะโผเข้ากอดเขาแทน

“กลัวเหรอ” เขาประคองเธอไปนั่งบนพื้นทางด้านหลัง กอดรัดเธอเอาไว้อย่างแนบแน่น

“กลัวค่ะ อุ๊ย!” พอเงยหน้าขึ้นตอบก็พบว่าเขามองเธออยู่ก่อนแล้ว

เสือประคองใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักของสาวน้อยเอาไว้ในอุ้งมือ ก่อนที่เขาจะประกบริมฝีปากบดจูบเธออย่างดูดดื่ม เธอเบี่ยงหลบ ดันอกกว้างของเขาเอาไว้ แต่เขาก็จับท้ายทอยของเธอบังคับให้เธอรับจุมพิตอันแสนเสน่หาของเขา

“อื้อ...” เธอหลุดเสียงครางออกมา พร้อมทั้งหอบหายใจระงมเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากเป็นอิสระ

“ปากหวานจัง จูบอีกได้ไหม” เสือใช้นิ้วโป้งไล้เกลี่ยกับปากอวบอิ่มของเธอเล่น ตั้งแต่รู้ว่าชอบเธอ ตามจีบ ตามเปย์ทุกอย่าง เขาก็ไม่เคยล่วงเกินเธอเลย แต่ตอนนี้มันสุดจะหักห้ามใจ ความรักของเขามันจุกอกไปหมดแล้ว