บทที่ ๔ ฮันนีมูนแสนหวาน (๒)

ได้เวลาขึ้นเครื่องก็เดินตามชายหนุ่ม พวกเขานั่งชั้นธุรกิจ ที่ค่อนข้างกว้างและมีความเป็นส่วนตัว ร่างบางตื่นตาตื่นใจไปหมดทุกอย่าง แล้วปลาบปลื้มก็ใจดีสอนเขียนใบผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองให้หล่อน

“ขอบคุณนะคะ” เอ่ยเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ เล่นเอาคนมองถึงกับสะอึกจนต้องกระแอมแล้วหันไปทางอื่น

เวลาหล่อนยิ้มจริงใจและส่งความสุขไปถึงแววตา ทำให้คนมองเหมือนตกอยู่ในภวังค์ไปด้วย

ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงก็ถึงสนามบินของเขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ผู้คนเดินกันขวักไขว่ ชายหนุ่มจึงจับมือเล็กแล้วลากกระเป๋าให้หล่อนหลังผ่านด่านตรวจเรียบร้อย ทุกอย่างแสนง่ายดายเพราะมีมารดาเตรียมไว้ให้

มาด้านหน้าก็มีรถของทางโรงแรมจอดรอรับ ไม่นานก็ถึงที่พักซึ่งอยู่ไม่ห่างจากสนามบินมากนัก ขับรถประมาณยี่สิบนาทีก็ถึงแล้ว เข้ามาด้านในก็ตกตะลึงในความสวยงาม การตกแต่งที่เน้นสไตล์จีนยุโรป ความกว้างและโอ่โถง

ปลาบปลื้มเช็คอินเรียบร้อยก็พาหล่อนขึ้นไปยังห้องพัก และเมื่อถึงห้องที่ต้องนอนคืนนี้ก็เริ่มคิดหนัก หล่อนนึกว่าจะเป็นเตียงคู่เสียอีก ทำไมถึงเป็นเตียงเดี่ยวล่ะ

“เอ่อ เราขอเสริมเตียงดีไหมคะ” ปิดประตูเรียบร้อยก็หันมาถามสามี

“เธอจะให้เขาคิดว่าคู่สามีภรรยาที่มาฮันนีมูนด้วยกันแต่มีแววจะหย่าร้างเหรอ” ส่ายหน้าทันทีคิดว่ามันอาจส่งผลเสียไปถึงเขา

หล่อนจึงเดินเอากระเป๋าของตนมาวางยังที่ว่างข้างตู้เสื้อผ้า ห้องสวีทมีพื้นที่กว้างและมีโซนสำหรับนั่งเล่นดูทีวี ทำให้ร่างสูงที่เหนื่อยจากการเดินทางต้องเอนหลังนอนบนโซฟา เขาไม่ชอบนอนบนเตียงทั้งที่ยังไม่อาบน้ำให้เรียบร้อย

“ขอพักก่อน อีกหน่อยจะพาไปเที่ยว” ทริปนี้เป็นการฮันนีมูนซะเมื่อไหร่ เหมือนพาเด็กมาเที่ยวมากกว่า

มารดาของเขากระซิบก่อนเดินทางว่าอยากให้ปารารินมีความสุข แถมยังแนะนำว่าควรพาไปเที่ยวที่ไหนบ้าง จนลูกชายคร้านจะเถียงด้วยจึงเออออห่อหมก ทั้งที่ในใจเขาคิดอยากนอนเปื่อยอยู่ห้อง ไม่อยากออกไปข้างนอก

แต่พอเห็นดวงตากลมดูตื่นเต้นกับทุกสิ่งตั้งแต่ขึ้นเครื่อง จึงตัดสินใจจองตั๋วสถานที่ท่องเที่ยวผ่านแอพลิเคชั่นเรียบร้อยแล้ว

“ค่ะ” คนตื่นเต้นรีบเปิดกระเป๋าแล้วนำชุดเดรสสีหวานออกมา เธอหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตเห็นว่าเกาะฮ่องกงมีสวนสนุกดิสนีย์แลนด์ อยากมาตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสสักที เชื่อว่าถ้าอ้อนหน่อยปลาบปลื้มน่าจะพาไป

เขาทำเพียงหลับตาแต่ไม่ได้เข้าสู่ห้วงนิทรา ได้ยินเสียงกุกกักตลอดเวลาและฮึมฮัมอย่างมีความสุขของคนตัวเล็ก ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรนักหนาก็แค่ไปเที่ยวเท่านั้นเอง

ผ่านไปเกือบชั่วโมงเขาถึงได้ลุกนั่งแล้วมองรอบห้อง เห็นร่างบางแต่งหน้าแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว หล่อนอยู่ในชุดเดรสแขนตุ๊กตายาวเพียงเข่าสีครีม ผมสั้นประบ่าถูกรวบครึ่งหัวแล้วมัดจุก หน้าแต่งอ่อนๆ มองเผินๆ เหมือนพาเด็กมาเที่ยวไม่มีผิด

นี่เขามีความสัมพันธ์กับคนอายุน้อยกว่าขนาดนี้เลยเหรอ

“ไปกันแล้วใช่ไหมคะ” รีบสะพายกระเป๋าพร้อมออกเดินทาง

“ขอฉันล้างหน้าก่อนแล้วกัน” เธอพยักหน้าเหมือนตุ๊กตาสปริง รอไม่นานก็ได้ออกไปเที่ยวสมใจอยากโดยมีคนนำทางคือสามี

ตอนแรกก็กังวลว่าทริปนี้จะล่ม เขาคงไม่พูดกับเธอและปล่อยให้ไปเที่ยวตามมีตามเกิด แต่ใครจะคิดว่าร่างสูงแนะนำดีมาก เขาจองรถเพื่อไปยังสวนสนุกและจองตั๋วไว้แล้วด้วยทำให้ไม่ต้องไปต่อแถวยาวใช้เวลานาน

“คุณปลื้มคะ ถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหม” แค่เห็นตัวการ์ตูนที่เคยดูตอนเด็กมาปรากฏตรงหน้า หล่อนก็ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก หันไปหาคนมาด้วยแล้วอ้อนตาปริบ เขาเห็นอย่างนั้นก็พยักหน้าแล้วหยิบกล้องที่หล่อนยื่นให้มาเตรียมกดถ่าย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าใครซื้อกล้องให้เธอ แม่เขายังไงล่ะ

มองคนตัวเล็กฉีกยิ้มกว้างถ่ายรูปข้างตัวการ์ตูนที่ชอบ หลังจากนั้นก็แทบจะวิ่งเข้าไปข้างในจนเขาต้องคว้าแขนเธอเอาไว้

“คุณปลื้มคะๆ ไปตรงนั้นกัน” มองเห็นตัวอักษรที่เขียนบอกว่า Duffy and friends ตุ๊กตาหมีที่อยู่ในเรื่องมิกกี้เมาส์ เป็นตุ๊กตาที่มินนี่เย็บให้มิกกี้เมาส์เองกับมือเอาไว้เป็นเพื่อนคลายเหงายามล่องเรือ

และเธอก็ชอบมันมากจนต้องฉุดกระชากร่างสูงให้ตามมาเพื่อไปถ่ายรูป ท่าทางตื่นเต้นของหล่อนที่ไม่ค่อยพบเห็นบ่อย ทำให้เขาเผลอมองแล้วอมยิ้มตามอย่างเอ็นดู

“คุณปลื้มคะ ถ่ายรูปให้หน่อยนะคะ ขอสวยๆ” ต่อแถวเพื่อรอถ่ายรูปจนถึงคิว หล่อนไหว้วานเขาเพราะคิดว่าชายหนุ่มคงไม่อยากร่วมเฟรมด้วย ซึ่งสามีก็ทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะหันไปหาคนข้างหลังพร้อมเอ่ยเป็นภาษาจีนอย่างคล่องแคล่ว

ไม่นานเขาก็มายืนข้างหล่อนพร้อมโอบไหล่เล็กไว้ ทำให้ปารารินตาโตไม่คิดว่าร่างสูงอยากถ่ายรูปเช่นกัน แต่เธอก็ไม่ถามอะไรมากเพียงยิ้มให้กล้องแล้วค่อยรีบปลีกตัวออกมาเพราะคนรอเก็บภาพค่อนข้างเยอะเหมือนกัน

“ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ถามว่าคุณอยากถ่ายหรือเปล่า” ออกมาข้างนอกก็เอ่ยอย่างสำนึกผิด

“ฉันไม่ได้อยากถ่ายสักหน่อย แค่ต้องเก็บรูปไปให้คุณแม่เท่านั้นเอง เธอถ่ายไปเถอะ” บอกอย่างไม่แยแส ทำเหมือนว่าตนเองไม่สนใจ ทั้งที่ความจริงแอบเหลือบมองร่างบางบ่อยครั้ง

เธอถอนหายใจก่อนจะพาเขาไปยังTomorrow land และเห็นคำว่า Iron man ตื่นเต้นจนต้องพาเขาเข้าไปดู ทุกอย่างดูตื่นตาตื่นใจไปหมด จนกระทั่งมีไอรอนแมนออกมาให้ทุกคนได้ถ่ายรูป

“คุณปลื้มๆๆๆ ไปถ่ายรูปกันค่ะ” ตีแขนหนาอย่างลืมตัว ตอนนี้ตื่นเต้นมากเหมือนเจอดารา ทำให้เขาหลุดหัวเราะแล้วพาหล่อนเข้าไปถ่ายรูปกับไอรอนแมน

ทั้งทริปเขาได้ยินหล่อนเรียกชื่อตนเองหลายรอบมาก ทั้งให้ถ่ายรูป ทั้งชวนดูสิ่งตื่นตาตื่นใจ และแปลกที่ปลาบปลื้มไม่ได้รำคาญ กลับเพิ่มความเอ็นดูมากกว่าเดิมซะอีก

เข้าใจแล้วว่าทำไมมารดาถึงตัวติดกับลูกสะใภ้นัก เวลาที่หญิงสาวชอบอะไรดวงตาก็จะเป็นประกาย หันมาอ้อนตาปริบจนต้องยอมทำตาม

“ระวังหน่อย เธอท้องอยู่นะ” เห็นหล่อนแทบจะวิ่งไปสถานที่ต่างๆ ก็ต้องเอ่ยเตือน หญิงสาวเหมือนเพิ่งนึกออก

“อ่ะ จริงด้วย” ส่งยิ้มแหยให้เขาแล้วค่อยพาไปที่อื่น ชายหนุ่มเลือกเครื่องเล่นที่เหมาะสำหรับคนท้อง พามาเล่นมิสทิค แมนเนอร์ ด้านนอกเป็นปราสาทสูงหลายชั้น พอเข้ามาข้างในค่อนข้างมืด เป็นเครื่องเล่นที่เหมือนพาเข้าไปชมปราสาท อิงจินตนาการและไม่ค่อยน่ากลัว

มีรถเลื่อนให้นั่งโดยไม่ต้องเดิน แต่ละโซนจะถูกเล่าเป็นตำนาน หญิงสาวค่อนข้างถูกใจอย่างมากแต่ก็นั่งชิดเขาไม่ยอมห่างเหมือนกลัว

ออกมาข้างนอกก็ได้ยินเสียงท้องหล่อนร้อง แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้เพราะยังสนุกกับสถานที่ละเล่น เขาจึงพาเดินไปยังช็อปที่ขายของในดิสนีย์แลนด์ เป็นแหล่งสำหรับซื้อของกลับบ้านโดยเฉพาะ แค่เห็นหล่อนก็ละลานตาจนแทบไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง

ปารารินเดินดูของจนไม่สนใจร่างสูง เธอหยิบตุ๊กตามาดูแล้วถ่ายรูปเอาไว้ เก็บใส่ตะกร้าจะซื้อกลับบ้าน

“หนูอยากได้อะไรคะ แม่จะซื้อให้..ไม่สิ เดี๋ยวแม่ยืมเงินพ่อซื้อให้” ลูบท้องลูกน้อยแล้วถาม แต่ก็ไม่มีคำตอบเธอจึงเลือกสิ่งที่ตัวเองชอบ เป็นมิกกี้เมาส์และมินนี่ ไม่ลืมสเตลล่า ลูตัวโปรด ยิ้มมีความสุขจนผ่านไปสักพักค่อยนึกถึงสามี

พอเธอหันมากลับไม่เจอเขาอยู่ข้างกาย ดวงตากลมสั่นไหวแล้วพยายามชะเง้อหาร่างสูง ตอนนี้ทิ้งของทุกอย่างแล้วเดินวนรอบร้านที่ค่อนข้างกว้าง ตาแดงก่ำเริ่มกลัวว่าตนเองจะถูกเขาทิ้งไว้ที่นี่