3 ผลประโยชน์

ก่อนหน้าเขาได้รับข้อความจากอี้เยว่หลินนัดให้ไปเจอกันที่เลาจน์ของโรงแรมที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมง เธอบอกว่าที่นี่คนไม่ค่อยพลุกพล่านเลยเที่ยงคืนไปแล้วก็จะไม่ค่อยมีลูกค้าแล้ว ต่อถึงให้มีก็ไม่ได้มีใครมาใส่ใจกันว่าใครเป็นใคร เป็นคนดังมีชื่อเสียงมาจากไหน

หลังจากที่คิดว่าอี้หยูซีหลับไปแล้วจ้าวลู่หยางก็ตั้งใจขึ้นไปหาเธอ เขาหวังอะไรน่ะเหรอ ก็หล่อนทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ ทรวดทรงองค์เอวราวกับนางแบบวิคตอเรียซีเครท ถ้าเชื้อเชิญด้วยถ้อยคำหวานหยาดเยิ้มขนาดนั้นมีหรือที่ผู้ชายเช่นเขาจะไม่ออกไปหา

ซึ่งได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที ถึงอย่างไรก็มีโอกาสที่จะสานสัมพันธ์กันในอนาคต แน่นอนจ้าวหลู่หยางคิดเช่นนั้น สำหรับเขาถ้าจ้าวลู่หยางอยากได้หากล็อกเป้าแล้วย่อมไม่มีพลาด

สำหรับเขาจะเป็นอี้หยูซีหรืออี้เยว่หลินก็ได้เหมือนกันหมด คนน้องก็มีผลประโยชน์ที่เขาต้องการ ส่วนคนพี่ก็มีบางสิ่งที่เขาปรารถนา

เมื่อไปถึงไพรเวทเลาจน์ เขาเห็นหญิงสาวหุ่นอวบอัดสวมชุดสีดำเซ็กซี่รัดรูปนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ แค่เห็นเธอจากด้านหลังเขาก็รู้แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ๆ กลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวของเธอลอยมาเตะจมูก

มือรุ่มร่ามโอบเอวแน่งน้อยจากด้านหลัง อี้เยว่หลินสะดุ้งเล็กน้อย เธอดึงมือเขาให้ออกจากเอวแล้วจับเอามากุมไว้

“ทำไมช้านักล่ะ” หญิงสาวถาม

“ต้องรอให้เขาหลับก่อนผมถึงจะกล้าออกมา” เจ้าลู่หยางบอกพลางหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์สาว

“....” อี้เยว่หลินยิ้มหยาดเยิ้ม แต่ไหนแต่ไรมาเธอเป็นคนที่มั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองอยู่แล้ว สมัยยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย เธอน่ะตัวท็อปเรื่องการโปรยเสน่ห์ กับผู้ชายคนนี้เธอก็มั่นใจเช่นกัน

“วันนี้คุณสวยจัง” จ้าวลู่หยางดึงเก้าอี้ที่คนตัวเล็กนั่งให้มาชิดกับเก้าอี้เขา

คนตัวเล็กเท้าแขนข้างนึ่งที่เคาน์เตอร์บาร์ เธอเอียงคอเล็กน้อยแสร้งเขินอาย วันนี้เธอจะต้องจับจ้าวลู่หยางให้อยู่หมัด

“ฉันก็สวยแบบนี้ของฉันทุกวัน” เธอบอก

ยิ่งเข้าใกล้เธอเท่าไหร่ความรู้สึกในกายยิ่งพลุ่งพล่าน กลิ่นน้ำหอมแบบเฉพาะของเธอเย้ายวนความรู้สึกเขาที่สุด จ้าวลู่หยางจุมพิตที่ต้นขอเธออย่างถือวิสาสะ

“เมื่อไหร่นายจะบอกความจริงกับหยูซี”

“อย่าเพิ่งใจร้อนสิคนดี รออีกนิด รอให้ผมกอบโกยผลประโยชน์จากเขาให้ได้ก่อน” จ้าวลู่หยางยกบรั่นดีที่บาร์เทนเดอร์นำมาเสิร์ฟดื่ม

“งั้นเหรอ” อี้เยว่หลินแสร้งทำหน้าบูด

นอกจากภาพลักษณ์ของความเซ็กซี่ยั่วยวนแล้ว คนอย่างเธอก็รู้จักใช้ความน่ารักของผู้หญิงให้เป็นประโยชน์

“อีกไม่นานหรอกหลินหลิน” เขาเรียกชื่อเล่นของเธอ มือข้างหนึ่งก็วนเวียนอยู่กับเส้นผมสีมะฮอกกานี “เมื่อไหร่เราจะถึงวันนั้นสักที” เจ้าลู่หยางกระซิบ ยอมรับตามตรงว่าเข้าใกล้เธอทีไร ความร้อนในร่างกายเขาสูบฉีดทุกครั้ง ยิ่งคืนนี้เธอออกจะมีเสน่ห์ขนาดนี้

เขามั่นใจว่ายังไงอี้เยว่หลินก็ต้องหลงเสน่ห์เขา เธอไปไหนไม่รอด ความสัมพันธ์ของเขาและเธอยิ่งข้ามเส้นแบ่งแห่งศีลธรรมเท่าไหร่ยิ่งน่าตื่นเต้นเท่านั้น

อี้หยูซีใส่เสื้อฮูดสีทึมเดินคล้อยหลังจ้าวลู่หยางออกมา เขาพยายามที่จะไม่เข้าใกล้และดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้ระมัดระวังตัวว่ากำลังมีใครตาม

ชายหนุ่มกำโทรศัพท์ในมือแน่น เมื่อตอนก่อนจะเลิกกองเขาบังเอิญเห็นโทรศัพท์ของเยว่หลิน ‘เจอกันที่ไพรเวทเลาจน์’ จนถึงตอนนี้ก็ยังหวังว่าคนที่เยว่หลินนัดให้มาเจอจะไม่ใช่จ้าวลู่หยาง

เธอเป็นพี่สาวเขาแน่นอนว่าพี่น้องย่อมไม่ทรยศกัน

กระทั่งถึงไพรเวทเลาจน์ ผู้หญิงผมสีมะฮอกกานีคนนั้นคุ้นตาเขาที่สุด หัวใจของอี้หยูซีเต้นรัวเป็นกลอง

เป็นเธอ...เป็นอี้เยว่หลิน ที่เป็นพี่สาวของเขา

ความรู้สึกราวกับโลกทั้งโลกพังทลาย เขาบอกกับเธอตลอดไม่ใช่เหรอว่าเขาจริงจังกับจ้าวลู่หยางขนาดไหน

‘ผมจริงจังกับลู่หยางนะพี่’

‘นายคิดดีแล้วใช่ไหม’

ที่เธอถามเขาว่าคิดดีแล้วใช่ไหม หมายถึงเรื่องนี้หรือเปล่า

‘ได้!! ไม่ว่านายจะรักใครชอบใครฉันจะสนับสนุนทุกอย่าง ขอแค่นายรักให้ถูกคนก็เท่านั้น’

โกหก ที่บอกเราพี่น้องเป็นโลกทั้งใบของกันและกัน พี่น้องเขาทำแบบนี้เหรอ น่าเสียดายที่อยู่ตรงนี้เขาได้ยินบทสนทนาไม่ถนัดและไม่กล้าเข้าไปใกล้มากกว่านี้

อี้หยูซีไม่ลืมที่จะถ่ายคลิปวิดีโอเอาไว้ด้วย ชายหนุ่มแววตาดำมืด พอแล้ว เขาพอแล้ว ความเจ็บปวดนี้พอแล้ว เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนจะเดินมาทางนี้ เขาจึงรีบวิ่งกลับห้องทันที

“เราเปิดห้องใหม่ก็ได้นะ” จ้าวลู่หยางเสนอ

“ฉันว่าที่นี่ไม่เหมาะจะทำเรื่องแบบนั้น ไว้กลับไปก่อนเราค่อยว่ากันอีกที ดีไหม” เธอปฏิเสธ

จ้าวลู่หยาง จุมพิตหน้าผากของอี้เยว่หลินหนึ่งทีให้หายอยาก

“ก็ได้แล้วแต่คุณเลย” ส่วนมือปลาหมึกก็วนเวียนอยู่ที่สะโพกอิ่ม

อี้เยว่หลินสะดุ้ง พร้อมกับผลักให้เขาออกห่าง

“คุณขึ้นไปก่อนดีกว่า” เธอไล่ “เดี๋ยวซีซีตื่นขึ้นมาไม่เห็นคุณจะเป็นเรื่อง”

แน่นอนว่าสุดท้ายจ้าวลู่หยางยอมกลับขึ้นไปแต่โดยดี เธอเองก็กลับไปที่ห้องเช่นกัน ความรู้สึกของอี้เยว่หลินเวลานี้ยากจะบอก เธอควรรู้สึกอย่างไรดี

เมื่อถึงห้องชุดเดรสสีดำถูกเธอฉีกออกเป็นเศษผ้า เธอรีบอาบน้ำทันที คนตัวเล็กทั้งขัดทั้งถูจนผิวบอบบางเป็นรอยถลอกสีแดง อี้เยว่หลินขยะแขยงทุกการสัมผัสของจ้าวลู่หยาง อีกนิดเดียวเท่านั้นแผนการเธอจะสำเร็จแล้ว