เออ! อย่ามาหลงรักก็แล้วกัน -Ep.8-

-Ep.8-

หลังจากซักผ้าเสร็จ ใบหม่อนก็ไม่ได้ขึ้นไปต่อปากต่อคำกับศินอีก ปล่อยให้คนบ้าได้รวบรวมสติก่อน ขืนเธอไปพูดอะไรตอนนี้มีหวังได้มีมวยเกิดขึ้นแน่!

หลายวันต่อมา

นี่ก็เกือบๆ จะเดือนนึงแล้วที่ศินเอาแต่กินเหล้ากินเบียร์ บางวันก็ไปดื่มข้างนอก เมาไม่ได้สติจนวัยรุ่นในเมืองต้องหามมาส่ง บางวันก็กินอยู่ที่บ้าน นั่งเพ้อรำพันหาแต่รินรติ สักพักก็หัวทิ่มหัวตำ ลำบากรติกรต้องหามลูกชายขึ้นห้อง หลายวันเข้าเธอก็เริ่มจะเอือมระอาศินจนไม่อยากมองหน้า เลยปล่อยให้เขานอนเรี่ยราดกับพื้นยันเช้า ใบหม่อนเข้ามาเห็นก็อดไม่ได้ที่จะดูแล แต่พอตื่นก็ไม่วายจะสรรหาสารพัดคำต่อว่ามาว่าให้เธอ ก็เพราะว่าเห็นเธอลงจากรถพร้อมแม่ในคืนวันที่รินส่งข้อความมาลาจึงเข้าใจผิด และการไม่เป็นผู้เป็นคนของศินก็ทำให้คนเป็นพ่อที่กำลังจะออกไปดูสวนอดรนทนไม่ไหว จึงต้องเดินไปเตือนสติคนที่นั่งกินเบียร์อยู่ในศาลาหน้าบ้านแต่หัววัน

"แกไม่คิดจะทำอะไรแล้วใช่มั้ย! ดูสภาพหน้าตาแกซิ...ยังใช่คนอยู่รึเปล่า?" มองหน้าลูกชายที่เริ่มมีหนวดเคราขึ้นบางๆ แล้วส่ายหัวให้อย่างสมเพศ

ศินเหลือบมองหน้าพ่อทีนึงแล้วดึงสายตากลับมามองกระป๋องเบียร์ตรงหน้า หากคนที่พูดเป็นแม่เขาก็คงจะเถียง แต่นี่เป็นพ่อและเพราะพ่อไม่เคยลดตัวลงมายุ่งวุ่นวายกับเรื่องพวกนี้ศินจึงค่อนข้างที่จะเกรงใจอยู่บ้าง

"ผมขอเวลา"

"ฉันถึงปล่อยให้แกเมาเรี่ยราดเป็นเดือนนี่ไง! แกเป็นถึงเจ้าคนนายคน แต่กลับปล่อยให้เรื่องส่วนตัวเข้ามาทำลายระบบงานในฟาร์ม ขนาดเจ้านายมันยังโหลยโท่ยขนาดนี้ แล้วลูกน้องในฟาร์มจะขนาดไหน แกจะคุมคนอยู่มั้ยเจ้าศิน!"

"ผมขอโทษจริงๆ ครับ" ศินไม่กล้าแม้แต่จะเอาสายตาเหม่อลอยที่มันเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์มองหน้าพ่อตัวเอง ยิ่งสบตากูยิ่งโดนด่า นั่งเงียบๆ ดีกว่าเดี๋ยวท่านก็ไป

"ฉันให้เวลาแกอีกสามวันนะ ไปปรับจูนสมองซะใหม่ แล้วกลับมารับผิดชอบหน้าที่ตัวเองซะ!" ว่าจบกิจก็หมุนตัวเตรียมเดินออกไป แต่ก่อนไปก็อยากจะเตือนสติลูกชายที่โง่งมคนนี้เสียหน่อย "แล้วก็...ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกนะที่จะไปจากผู้ชายที่ตัวเองรักเพียงเพราะลมปากของคนอื่น แกเก็บเอาไปคิดดูให้มันดีเถอะว่าที่ผ่านมาผู้หญิงของแกรักแกที่ตัวหรือว่ารักเงินของแกกันแน่"

คำพูดของกิจทำให้ศินกำมือแน่น รู้สึกว่าคำพูดของพ่อมันทิ่มแทงใจดำยังไงไม่รู้ แม้ตอนนี้จะแอบเถียงอยู่ในใจว่ารินรักเขาจริงๆ แต่ทำไมส่วนนึงในใจลึกๆ ถึงแอบคิดว่าอาจเป็นอย่างหลัง

ใบหม่อนถอนหายใจให้กับคนที่นั่งอยู่ในศาลา เธอพึ่งจะเอาผ้าไปตากข้างบ้าน เดินออกมาก็เห็นกิจกำลังต่อว่าศินอยู่พอดี ไม่อยากรุกล้ำความเป็นส่วนตัวระหว่างพ่อลูกจึงยังไม่เดินออกไป เลยได้ยินทุกอย่างด้วยความบังเอิญ

ตั้งแต่ที่ทะเลาะกับศินวันนั้น ใบหม่อนก็ไม่ทำกับข้าวในบ้านใหญ่อีก อธิบายให้แม่นกฟังถึงเหตุผลแล้ว ก็ถ้าเธอทำศินก็จะไม่กินข้าวเลย เลยปล่อยให้แม่นกทำไป ศินจึงยอมกินข้าวบ้างบางมื้อ ส่วนเธอก็จัดการเก็บกวาดล้างครัวแล้วก็ทำความสะอาดห้องศินตามเดิม แต่ต้องทำตอนเขาไม่อยู่นะ ถ้าเข้าไปเอาผ้าหรือเข้าไปเก็บกวาดตอนเจ้าของห้องอยู่มันก็อดไม่ได้ที่จะกัดกันอีก ที่เธอทำทุกอย่างนี้ส่วนนึงก็เป็นเพราะอยากตอบแทนแม่นกที่คอยช่วยเหลือครอบครัวเธอ อีกส่วนนึงก็เพราะดันไปหลงรักปีศาจเสียสติอย่างศินนั่นแหละ!

หลังจากสามวันที่กิจให้เวลาศินจูนสติ วันนี้เขาก็ได้กลับมาเป็นศินคนเดิม โกนหนวดโกนเครา เอาการเอางานเหมือนแต่ก่อน แต่ดูเหมือนจะเข้มงวดกับงานในฟาร์มมากขึ้น และยังคงเย็นชาไม่ชอบหน้าใบหม่อนเหมือนเดิม ถ้าไม่จำเป็นเขาแทบไม่คุยกับเธอเลย

เช้านี้ศินได้เรียกคนงานมาประชุมที่โรงอาหาร เนื่องจากต้องเข้าไปเช็คของในโกดังเพราะเป็นวันต้นเดือนเขาจึงมาไม่ทันมื้อเช้าของคนงาน ก็เลยต้องเรียกมารวมกันใหม่อีกครั้ง จะให้รอเที่ยงก็ไม่ไหว

"ผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทุกคนทราบโดยทั่วกัน! ใครที่ขยันเอาพี่เอาน้องหรือญาติโกโหติกามาฝากทำงานในฟาร์ม กรุณาหาที่ให้ตัวเองอยู่ด้วย! ไม่ใช่มาเดินเลาะไปเลาะมาพอสิ้นเดือนก็เข้ามารับตังค์ เห็นใจดีหน่อยก็พาญาติมานั่งกินนอนกินรับเงินเดือนในฟาร์มกันเป็นว่าเล่น งานทุกงานเรามีคนงานจำกัดนะครับ! และใครที่รู้ตัวว่ากำลังทำแบบที่ผมพึ่งพูดไปเมื่อกี้...เตรียมออกจากฟาร์มได้เลย! หรือถ้าใครไม่รู้ตัวผมจะส่งคนไปกระซิบบอกให้!"

คนงานที่มารวมตัวกัน ณ ที่นี้ไม่ได้มีเพียงแค่คนงานที่ใช้แรงทำงาน แต่รวมไปถึงพวกที่ใช้สมองทำงานนั่นก็คือออฟฟิศด้วย ใบหม่อนถือเป็นพนักงานในออฟฟิศเช่นกัน เลยหนีไม่พ้นการประชุมในครั้งนี้

แต่หลังจากศินพูดจบ คิ้วเรียวสวยก็เริ่มขมวดเบาๆ มองซ้ายมองขวาจนตาหลุกหลิก ทำไมใบหม่อนถึงรู้สึกว่าศินจงใจบอกเธอเป็นพิเศษ แน่นอนแหละว่ามันมีคนงานอย่างที่เขาพูดถึงอยู่จริง แต่ด้วยสายตาของเขาที่มองเธอบ่อยครั้งในตอนที่พูดเลยอดคิดไม่ได้ว่าศินจงใจแขวะเธออยู่แน่ๆ

งานเข้าแล้วรึเปล่าเนี่ย!

หลังจากทุกคนรับทราบหัวข้อในการประชุม ใบหม่อนก็วิ่งปู๊ดไปหากิ่งทันที เพราะกิ่งคือคนที่ทำบัญชีอยู่ตอนนี้

"พี่กิ่งๆ!"

"ว่าไงหม่อน?" เสียงหวานถามเด็กสาวพร้อมกับเปรยยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร กิ่งคือคนทำบัญชีส่งให้ใบหม่อนทุกวัน และทั้งคู่รู้จักมักจี่กันเป็นอย่างดี

"หม่อนว่า...หม่อนคงต้องมานั่งหน้าคอมบ้างแล้วแหละ คอมหม่อนยังอยู่มั้ยคะ?"

"อยู่สิ ใครจะเอาไปไหน ว่าแต่...หม่อนจะกลัวอะไร มีแม่นกอยู่ทั้งคน" กิ่งยิ้มแซว ทุกคนที่นี่รู้ดีว่าใบหม่อนเป็นคนพิเศษของแม่นก เพราะนอกจากแม่ของใบหม่อนจะเป็นเพื่อนสนิทกับคุณนายแล้ว ทุกคนยังรู้อีกด้วยว่ารติกรทาบทามใบหม่อนในฐานะลูกสะใภ้เอาไว้

ทั้งนี้เนื่องจากเด็กสาวเป็นคนร่าเริง อัธยาศัยดี และยังมีนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มีเมตตากับทุกคน จึงทำให้หลายๆ คนในฟาร์มสนับสนุนช่วยเธออีกแรง

"เอ่อ...หม่อนว่าต่อไปนี้หม่อนมานั่งช่วยพี่กิ่งทำบัญชีดีกว่า" เธอหัวเราะร่วน คิดว่าทุกคนคงยังไม่มีใครรู้เรื่องแฟนของศินที่หนีไป และคงไม่มีใครรู้ว่าใบหม่อนกับศินกำลังทะเลาะกันอยู่ เนื่องจากปกติศินก็ไม่คุยเล่นกับเธออยู่แล้ว มันเลยไม่เป็นที่น่าสงสัยอะไร

"โอเคๆ เริ่มวันนี้เลยใช่มั้ยเรา"

"ใช่ค่ะ" ใบหม่อนแอบหันไปมองคนที่กำลังนั่งคัดรายชื่ออยู่ที่โต๊ะในโรงอาหาร แต่คิดไม่ถึงว่าจะโดนสายตาคมที่แสนชิงชังนั่นมองเธออยู่ก่อนแล้ว เห็นแบบนั้นร่างเล็กก็สะดุ้งเบาๆ แล้วรีบหันหน้ากลับมา ก่อนจะกลืนน้ำลายเหนียวลงคอแล้ววิ่งอย่างกระตือรือร้นตามกิ่งไป