เออ! อย่ามาหลงรักก็แล้วกัน -Ep.2-

-Ep.2-

ฟาร์มอรุณวรินทร์

หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ๊ตแขนสั้นลายสก๊อตสีแดงฝั้นแขนสองทบกับเอี๊ยมยีนส์ขาสั้นปลายขากางเกงขาดริ่วเป็นฝอยๆ บนศีรษะทุยสวมหมวกแก๊บสีแดงถักเปียยาวสองข้าง และสวมใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว กำลังเดินเตะฝุ่นให้กระจายปลิวไปตามลมที่พัดผ่านเข้ามาข้างโรงเรือนโคนม

หลังจากกลับมาจากคอนโดของศินที่อยู่ในเมือง ใบหม่อนก็นำคลิปไปส่งถึงมือแม่นก ด้วยความอยากรู้แผนของแม่นกว่าจะทำอะไรต่อเธอจึงเลียบเคียงถาม แต่ก็ไม่ได้ความอะไรเพราะแม่นกบอกว่าจะจัดการผู้หญิงคนนั้นเอง ให้เธอเทียวตื๊อศินตามเดิมก็พอ

มันก็ดีอยู่หรอกที่แม่นกสนับสนุนและให้ท้ายเธอ แต่ถ้าศินเอาจริงขึ้นมา เธอหรือจะอยู่รอดในฟาร์มเหมือนทุกวันนี้ แม่นกใช้ข้ออ้างว่าให้เธอเข้ามาช่วยทำบัญชี แต่จวบจนตอนนี้จะสามปีแล้วใบหม่อนยังไม่รู้เลยว่าบัญชีฟาร์มอรุณวรินทร์หน้าตาเป็นยังไง พูดให้เข้าใจง่ายๆ คือแม่นกจ้างเธอให้มาจีบศินให้ติด

ด้วยความที่ใบหม่อนเองก็ปลาบปลื้มศินเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เห็นข้อเสนอแบบนั้นก็เข้าทางพอดี และด้วยความที่แม่นกเป็นเพื่อนรักเพื่อนเลิฟกับแม่ไหมของใบหม่อนอีก ไม่พอ คุณลุงกิจพ่อของศินดันนับถือและเคารพอดีตสารวัตต่ายพ่อของใบหม่อนที่เสียชีวิตในหน้าที่อีกด้วย ทุกอย่างเลยลงตัวเป๊ะเหมือนจับวาง

"แกว่าแม่นกจะจัดการปลิงอย่างยัยรินลวงโลกได้มั้ยมอมอรี่?" ใบหม่อนยืนเท้าเอวถามแม่วัวนมตัวหนึ่งในคอกหลังจากเดินคิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยจนมาหยุดยืนอยู่ในโรงเรือน

"มอวว~" แต่เสียงตอบรับของแม่วัวนมตัวนี้กลับทำให้ใบหม่อนต้องถอนหายใจทำหน้าเพลีย เพราะเสียงมันคล้ายกับคำว่า 'โนว!' คนจินตาการเป็นเลิศอย่างเธอเลยรู้ความหมายที่มอมอรี่ตอบกลับมา

"ตายๆๆ! โดนพี่ศินเตะออกจากฟาร์มแน่ ไม่รู้ป่านนี้กลับมารึยัง" ใบหม่อนบ่นพลางเดินออกจากโรงเรือนไปยังบ้านใหญ่

ถามว่ากลัวโดนไล่ออกไหม? จะว่ากลัวก็กลัว ไม่กลัวก็ไม่กลัว ยังไงดีล่ะ เธอคิดว่าถึงแม้ศินจะผ่านด่านแม่นกมาได้ แต่ยังไงก็คงไม่ผ่านด่านลุงกิจแน่นอน ถ้าเรื่องไม่ใหญ่โตพอลุงกิจก็จะปัดตกไปทันทีและไม่เสียเวลาเจรจาให้มากความ

"เมื่อไหร่แม่จะเลิกกีดกันผมกับรินสักที รินเค้าไม่ดีตรงไหน แม่ยังไม่รู้จักเธอดีด้วยซ้ำ!"

"แม่รู้จักแม่นั่นดีกว่าแกอีกตาศิน! แกจบตั้งเมืองนอกเมืองนามา ดูคนไม่ออกเหรอว่าเค้าคิดยังไงกับแก"

"รินเค้าน่าสงสารมากเลยนะแม่ เมื่อไหร่แม่จะเปิดใจยอมรับคนที่ผมรักสักที"

"ก็เมื่อวันที่แกหายโง่นั่นแหละ!" รติกรเค้นเสียงเถียงสู้กับลูกชายที่อายุอานามก็ปาเข้าไปสามสิบสองปีแล้ว แต่ก็ยังมองมารยาผู้หญิงสลัมนั่นไม่ออก โกรธลูกชายก็โกรธ เกลียดแม่นั่นก็เกลียด แต่ด้วยความรักที่ลูกชายมีให้ผู้หญิงคนนั้นหมดทั้งใจทำให้เธอไม่อาจเปิดเผยคลิปฉาวโฉ่ของรินรติให้ศินดูได้ นึกกลัวว่าถ้าลูกชายเห็นและได้ยินภาพบาดตาบาดใจแล้วจะคิดสั้น ไม่ก็หมดอาลัยตายอยากจนตรอมใจตายในที่สุด ถึงเวลานั้นก็ไม่รู้จะสงสารหรือสมเพศลูกชายตัวเองดี

ร่างงดงามสวยสะพรั่งแม้จะอยู่ในช่วงวัยกลางคนเดินหนีลูกชายที่ยังโง่ไม่ยอมเลิกราขึ้นบ้านไป หงุดหงิดตัวเองเสียมากกว่าที่ยังใจอ่อนไปสงสารศิน ไม่ยอมบอกความจริงเรื่องที่รินรติมีผัวอยู่แล้วและทั้งคู่ก็รวมหัวหลอกลูกชายตนอยู่ ด้วยความที่กลัวว่าลูกชายคนเดียวจะคิดสั้นไม่ก็ตรอมใจตายจึงไม่กล้าปริปากบอก มีเพียงความหวังเดียวนั่นก็คือให้ใบหม่อนตามตื๊อตามแจกขนมจีบศินจนศินหลงรักหัวปักหัวปำ ถึงวันนั้นเธอคงดึงลูกชายออกมาจากผู้หญิงลวงโลกคนนั้นได้

ใบหม่อนนั่งแอบฟังอยู่ข้างตู้โชว์ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป เห็นศินไม่สบอารมณ์อย่างนั้นแล้ว ร่างเล็กจึงค่อยๆ ขยับเท้าก้าวไปทีละนิดพร้อมกับคลานเข่าร่วมด้วย เวลานี้ไม่ดีนักหากจะพบหน้าเขา เพราะฉะนั้นรีบออกไปไกลๆ ก่อนจะดีกว่า

"มาแล้วเหรอตัวดี!"

"อุ่ย!" แต่แล้วใบหม่อนก็ต้องสะดุ้งทั้งที่ยังคลานไปไม่ถึงประตูหน้าบ้านเมื่อถูกเสียงเข้มของศินทักขึ้นด้านหลัง ก่อนที่เขานั้นจะก้าวอาดๆ ตรงมากระชากข้อมือเธอให้ลุกขึ้นยืน แล้วลากออกไปคุยไกลบ้าน

"บอกอะไรกับแม่พี่?"

"โอ๊ย!" ร่างเล็กเซถลาไปไกลเมื่อถูกศินเหวี่ยงตอนปล่อยมือ ใบหม่อนบีบนวดต้นแขนตัวเองป้อยๆ เพราะถูกเขาบีบแน่นตอนที่ลากมา คนนะไม่ใช่เชือกวัว จะได้กระชากลากถูอย่างกับตัวเธอหนักเป็นสองสามร้อยโล

โดยปกติแล้วศินจะถูกแม่ค่อนขอดเหน็บแนมทุกครั้งที่กลับมาจากข้างนอกเพราะรู้ว่าเขาไปหารินมา แต่พอวันนี้กลับโดนแม่ยื่นคำขาดสั่งให้เลิกรากับแฟนสาว แถมยังมีปากเสียงกันรุนแรง ส่วนที่ใบหม่อนแอบได้ยินการทะเลาะวิวาทนั้นเป็นเพียงส่วนท้ายๆ ที่ใกล้จบบทสนทนาแล้วเท่านั้น หากฟังตั้งแต่แรกจะรู้ว่าแม่เขาเดือดดาลให้กับเรื่องนี้แค่ไหน สาเหตุต้องมาจากใบหม่อนเป็นแน่ ที่คาบข่าวอะไรมาฟ้อง เพราะวันนี้เธอไปอยู่ที่คอนโดเขา

นี่เหรอผู้หญิงที่แม่รบเร้าให้แต่งงานด้วย ไม่มีอะไรดีสักอย่าง! วันๆ ตามตื๊อแต่ผู้ชาย ได้เรื่องได้ราวที่ไหนกัน

"หม่อนฟ้องอะไร ไม่มี๊!" คนถูกคาดโทษปฏิเสธเสียงสูงแล้วลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้ ฟ้องอะไรใคร? เธอก็แค่...จีบปากจีบคอเล่นละครเหมือนยัยรินลวงโลกเป๊ะๆ ถอดทั้งน้ำเสียงและหน้าตาให้แม่นกดูก็เท่านั้นเอง

"อย่าให้มันมากไปนะหม่อน! ที่เธอมายืนอยู่ในฟาร์มได้ก็เพราะแม่ไหมหรอกนะ" ถึงจะไม่ชอบลูก แต่ศินกลับเคารพแม่ของใบหม่อนเหมือนแม่แท้ๆ เนื่องจากก่อนเขาไปเรียนเมืองนอกตอนที่แม่ของใบหม่อนยังไม่เจ็บออดๆ แอดๆ เหมือนตอนนี้ แม่ไหมเทียวไปเทียวมาที่ฟาร์มกับน้าต่ายบ่อยๆ ชอบมาทำกับข้าวทำขนม แถมยังเคยมาอยู่ดูแลเขาตอนเรียนประถมบ่อยด้วย ช่วงนั้นพ่อกับแม่ไปต่างจังหวัดเป็นว่าเล่น ไปทีก็หลายวัน จึงได้แม่ไหมมาคอยรีดผ้าทำกับข้าวให้กินก่อนไปโรงเรียนบ่อยครั้ง

"หม่อนก็ไม่ได้ทำอะไรหนิ เอาจริงๆ แม่นกก็ไม่ได้ยอมรับแฟนพี่มาตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ? เกี่ยวกับหม่อนที่ไหน" เอาจริงๆ ถ้าแฟนคนปัจจุบันของศินเป็นคนดีอย่างที่ศินคิดจริง แม่นกคงยอมรับตั้งนานแล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอด้วยซ้ำ แม้แม่นกจะรบเร้าเขาให้แต่งงานกับเธอตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนก็ตาม แต่ในเมื่อลูกไม่แต่ง แล้วไปเจอผู้หญิงที่ถูกตาต้องใจ แถมผู้หญิงคนนั้นยังเป็นคนดี มีหรือที่แม่นกจะไม่ยอมรับ ดีไม่ดีไปสู่ขอให้ตั้งนานแล้ว

"ขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆ เถอะ อย่าให้พี่ถึงขั้นต้องเกลียดเธอเลยหม่อน! ไม่งั้นพี่จะรู้สึกผิดกับแม่ไหมมาก"

เขาบอกว่าอย่าให้ถึงขั้นเกลียดเธอ แต่สายตาคู่นั้นแสดงออกมาหมดแล้วว่าชังเธอแค่ไหน แววตาตัดพ้อ ผิดหวัง และหมดความเอ็นดู เห็นชัดเจนว่าศินรักผู้หญิงที่ชื่อรินรติแค่ไหน

"เออ! แล้วอย่ามารักก็แล้วกัน" ตัดบทแค่นั้นใบหม่อนก็เดินหนีออกมา ก็รู้ตัวดีว่าก้าวก่ายเรื่องของเขามากเกินไป สำนึกก็ได้ ทุกอย่างก็เพราะรักไหมล่ะ! แต่ถ้าศินรักผู้หญิงคนนั้นจนยอมผิดใจกับแม่ได้ขนาดนี้ เธอยอมปล่อยเขาไปก็ได้ จะไม่ยุ่งอีกแล้ว