เออ! อย่ามาหลงรักก็แล้วกัน -Ep.1-

-Ep.1-

...การที่ได้รักใครสักคนแล้วมีแม่ของเขาคอยซัพพอร์ต ช่างเป็นอะไรที่เรียกว่า 'โชคเข้าข้าง' ถึงแม้เขาจะยังไม่รักตอบก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเพราะไม่รีบ ลองตื๊อลองตามติดให้หลุดโลกไปเลย เอาให้ไม่เสียประโยคที่ว่า 'ฉันทำเต็มที่แล้ว' ถึงวันนั้นเขาจะยังไม่รักก็ไม่เสียดาย...

ณ ช่องแคบๆ ของบานเลื่อนตู้เสื้อผ้า ด้านนอกกำลังมีศึกสงครามกระทบกระแทกกันบนเตียงนอนสีเทาขนาดคิงไซส์เสียงดังกึกก้อง ด้านในมีมือถือเครื่องหนึ่งอัดคลิปวีดีโอผ่านช่องว่างเล็กๆ แต่มันก็ไม่ได้เล็กไปกว่าตากล้องของ iphone 15 pro max ที่แม่นกซัพพอร์ตซื้อให้เป็นขวัญกำลังใจ

"อื๊อพี่ศินคะ! รินเสียว~" เสียงหญิงสาวที่ถูกเจ้าของห้องในคอนโดหรูหรายี่สิบเก้าชั้นตอกตรึงความเป็นชายใส่ร่องกลางกายสาวร้องครางอย่างออกรส

ใบหม่อนที่นั่งคุดอยู่ในตู้เสื้อผ้าได้แต่เบ้ปากมองบน มือก็ถือโทรศัพท์ถ่ายคลิปไปด้วย เธอล่ะอยากออกไปแฉจริงๆ ว่าเมื่อครู่ก่อนศินจะมา แม่นี่ก็ร้องแบบนี้ไปแล้ว เพียงแค่ชื่อในประโยคไม่ใช่ศิน แต่เป็น 'พี่ภาคคะ' ภาคไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ แม่นกบอกว่าเป็นผัวนางที่รวมหัวกันหลอกเอาเงินพี่ศิน

จนกระทั่งศึกรักนักต้มตุ๋นจบลง คนที่ต้มตุ๋นน่ะไม่ใช่พี่ศินของเธอลูกชายแม่นกหรอก แต่เป็นหล่อนที่ชื่อรินรติต่างหาก!

"พี่ศินคะ แม่รินน่ะต้องเข้าผ่าตัดสมองมะรืนนี้ เรื่องเงินค่าผ่าตัด..."

"ไม่ต้องห่วง แม่รินก็เหมือนแม่พี่ เดี๋ยวพี่ดูแลค่ารักษาพยาบาลให้เอง" ศินลูบหัวผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอคือแฟนสาวของเขาคนเดียว และเขาก็คือแฟนหนุ่มของเธอเพียงคนเดียวอย่างเอ็นดู ก่อนจะได้รับอ้อมกอดขอบคุณจากเธอกลับมา

"ขอบคุณพี่ศินนะคะ สองปีที่เราเป็นแฟนกัน พี่ศินดีกับรินตลอดเลย"

"ไว้พี่คุยกับแม่พี่เข้าใจกันเมื่อไหร่ พี่จะให้ท่านมาขอรินนะ"

"ค่ะ งั้นรินไปอาบน้ำก่อนนะคะ" รินรติลุกขึ้นยืน หยิบผ้าคลุมที่อยู่ปลายเตียงมาสวมใส่ ก่อนจะก้มลงจุ๊บริมฝีปากหยักได้รูปของผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวย และฉลาดในการหาเงิน แต่ดันโง่เรื่องความรู้สึก แยกแยะไม่ออกว่าความรักจริงๆ กับรักลวงโลกมันเป็นยังไง แต่แบบนี้มันดีสำหรับเธอแล้ว

ใบหม่อนนั่งเบ้ปาก ขมุบขมิบปากล้อเลียนอยู่ในความมืด ฝันอยู่เหรอนั่นน่ะ แม่นกไม่มีทางมาขอผู้หญิงลวงโลกหน้าเงินแบบหล่อนแน่ๆ พี่ศินน่าจะฝันกลางวันอยู่

ถ่ายแค่นี้พอ บันทึกคลิปดีกว่า

กึก!

'ฉิบหายแล้ว!'

ใบหม่อนอุทานในใจพลางยกมือปิดปาก หลังจากกดบันทึกคลิปเสร็จ ไอโฟนสิบห้าโปรแม็กก็ดันหัวทิ่มลงกระแทกกับประตูตู้ เหลือบมองคนผ่านช่องแคบๆ ก็เห็นร่างสูงเดินมาถึงหน้าตู้แล้ว หลังจากนั้นก็...

ครืด!!

"หม่อน!" เสียงเข้มร้องเรียกชื่อเด็กสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีอย่างตกใจ คาดไม่ถึงว่าเสียงที่ได้ยินจะมาจากเด็กผู้หญิงที่แม่รบเร้าให้แต่งงานด้วยมาสามปีเต็ม "มาทำบ้าอะไรที่นี่!"

"โอ๊ยหม่อนเจ๊บ!" ใบหม่อนโวยใส่เจ้าของมือหนาที่กระชากแขนเธอให้ออกไปจากตู้เสียงสูง

"ชู่ว! เงียบเลยหม่อน!" ศินดุขึ้นพร้อมยกนิ้วชี้แตะปาก จุ๊ปากให้ใบหม่อนรีบเบาเสียง ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะหันไปมองทางห้องน้ำอย่างหวาดระแวง เสียงน้ำดังขนาดนี้รินคงไม่ได้ยินหรอก ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย!

"โทษทีนะคะพี่ศิน หม่อนไม่ได้คิดจะแอบดูพี่ศินกับแม่สาวลวง!..." ใบหม่อนรีบอึ๊บปากไว้พลางกะพริบตาปริบๆ เกือบแล้ว เธอเกือบจะหลุดปากพูดออกไปแล้ว นี่ถ้าแม่นกไม่กำชับอย่างเฉียบขาดว่าห้ามบอกศินเรื่องยัยรินลวงโลกนี่ เธอจะยื่นคลิปที่ถ่ายได้ก่อนหน้านี้ให้เขาดูเลย

ดวงตากลมเสมองไปด้านข้างอย่างลอยหน้าลอยตา แล้วพูดต่อว่า "หม่อนไม่ได้...ตั้งใจ! แม่นกให้มาตามพี่ศินกลับฟาร์มค่ะ สองอาทิตย์แล้วที่พี่ศินไม่ยอมกลับบ้าน"

"ส่งข้อความมาก็ได้มั้ยหม่อน ไม่เห็นต้องบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวคนอื่น!"

"บุกรุก!..." ..อะไรกัน ใบหม่อนต่อเองในใจ แม่นกให้คีย์การ์ดห้องนี้มาต่างหากล่ะ แต่ก็...ยอมรับนะว่าเธอเข้ามาในห้องของเขาโดยพลการ ก็นั่นแหละ! บุกรุกก็บุกรุกสิ ยอมรับก็ได้

"อีกอย่างพี่อยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับเองแหละ งานที่ฟาร์มก็ทำให้เรียบร้อยไม่ได้ปล่อยเละละ อย่ามาทำแบบนี้อีก!" ศินบอกกับเด็กสาวท่าทีจริงจัง

ตอนแรกเขาก็ไม่ได้คิดอะไรที่เห็นใบหม่อนมาเทียวหยอดขนมจีบวิ่งไล่ตามเขา เพราะคิดว่าเธอคงถูกแม่เขาเป่าหู แต่นี่คนตรงหน้าเองก็โตมากแล้ว ยังคิดไม่ได้อีกเหรอว่าควรมีความคิดเป็นของตัวเองไม่ใช่ฟังแม่เขาพูดแล้วมาเทียวทำตามจนเกินงามขนาดนี้ คิดสภาพถ้าเขาเป็นผู้ชายคนอื่นสิ ยัยเด็กนี่โดนปู้ยี่ปู้ยำแล้ว!

"รู้แล้วค่ะ!" ใบหม่อนจือปากบอกพลางทำแก้มป่องเพราะโดนดุ พร้อมกับบิดมือออกจากการจับกุมอย่างแน่นหนาของมือศิน จากนั้นก็ยืนบิดอย่างเคอะเขินถามเขาออกไป "ว่าแต่เมื่อกี้...สนุกมากเลยเหรอคะ?"

".....!!" ศินมัวแต่ตกใจกับการมีอยู่ของใบหม่อนในตู้เสื้อผ้า จนลืมกิจกรรมบนเตียงเมื่อครู่ไปเสียสนิท ทั้งเขาทั้งรินแก้ผ้าเล่นท่ากันร่วมหลายนาที ถูกยัยเด็กแก่แดดอย่างใบหม่อนเห็นเข้าให้แล้ว กูจะบ้าตายรายวัน!

"รินอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ" เสียงตะโกนดังมาจากห้องน้ำในขณะที่ศินกำลังจะอ้าปากต่อว่าใบหม่อน กลายเป็นเขาต้องดันหัวเล็กให้ถอยกรูดกลับเข้าไปข้างในตู้แล้วชี้หน้าขู่เธอว่า

"อยู่เงียบๆ ปริปากแม้แต่คำเดียวพี่จะไล่เธอออกจากฟาร์ม! อย่าคิดว่ามีแม่พี่ให้ท้ายแล้วพี่จะไม่กล้านะหม่อน!"

ครืด!!

สิ้นคำขู่ ประตูตู้ก็ถูกเลื่อนปิด คราวนี้ปิดสนิทจนข้างในดำมืดไปหมด มีช่องระบายอากาศเป็นเส้นเล็กๆ ก็มองคนไม่เห็นอยู่ดี เพราะศินไม่ได้ยืนอยู่ทางปลายเตียงแล้ว

"มีอะไรรึเปล่าคะ?" รินรติถามพลางชะโงกมองเลยไปยังตู้เสื้อผ้าหลังเห็นศินพึ่งผละออกมาจากตรงนั้น

"เปล่าหรอก พี่แค่เปิดดูว่ารินมีชุดสวยๆ เยอะมั้ย ว่าจะซื้อเพิ่มให้"

"จริงเหรอคะ?" เธอร้องถามอย่างตื้นตันใจ แสร้งทำเป็นผู้หญิงที่อ่อนต่อโลกคนนึง มันอาจไม่ได้ผลกับคนอื่น แต่มันได้ผลกับศิน เพราะเขาทั้งรักและเอ็นดูเธอ ยิ่งเรื่องแม่ป่วยที่กุขึ้นมาหลอกเงินศินร่วมสองปี ยิ่งทำให้เธอดูเป็นลูกที่กตัญญู และได้รับความเอ็นดูจากศินมากขึ้น

"จริงสิ เรารีบไปกันเลยมั้ย เห็นว่าจะรีบไปเฝ้าแม่ผ่าตัดไม่ใช่เหรอ?"

"ใช่ค่ะ" หญิงสาวรีบเปลี่ยนแววตาและน้ำเสียงให้ดูซอฟลงหลังจากเผลอระริกระรี้มากเกินไป นั่นทำให้ใบหม่อนที่ต้องกลับมานั่งคุดอยู่ในตู้รอบสองเบะปากใส่รอบที่ล้าน!

แม่ป่วยอะไร ป่วยทิพย์น่ะสิ แม่นกให้คนไปสืบมาแล้ว แม่หล่อนยังถกผ้าถุงนั่งชันเข่าอยู่ในวงไพ่แรงดีไม่มีตกอยู่เลย งานการทำที่ไหน เอาแต่โทรมาขอเงินลูกสาวที่ลูกสาวก็ไปหลอกเอาเงินจากลูกชายบ้านอื่นมาอีกทีเหมือนกัน และลูกชายบ้านนั้นดันเป็นบ้านอรุณวรินทร์ฟาร์มเสียด้วยสิ!

หลังจากต้องทนฟังน้ำเสียงเศร้าทิพย์และคำปลอบโยนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลยของศิน ใบหม่อนก็ถึงกับต้องพ่นลมหายใจออกมา จากนั้นร่างเล็กก็นั่งเท้าคางอยู่ในนั้นราวยี่สิบนาที ก่อนได้ยินเสียงประตูห้องนอนปิดลง รออีกสามนาที เธอถึงค่อยเปิดประตูตู้ออกมาเพราะต้องรอให้สองคนนั้นออกจากห้องนี้ไปเสียก่อน จังหวะนั้นมือถือในมือก็สั่นขึ้นสองครั้ง ใบหม่อนจึงรีบเปิดดู

P'ศิน : รีบออกจากห้องแล้วกลับฟาร์มไปซะ! เดี๋ยวพี่ตามไปคิดบัญชีเราแน่ แล้วถ้าสร้างเรื่องวุ่นวายอีกล่ะก็ เตรียมออกจากฟาร์มได้เลยหม่อน!