4 เพชรสีชมพู ถูกโจรกรรมอย่างอุกอาจ

ลีลาการเดินแบบยั่วๆ ของหญิงสาวหุ่นเซ็กซี่ในชุดเสื้อหนังเกาะอก เอวลอยกับกางเกงขาสั้น ความยาวแค่คืบกว่าๆ อวดสรีระร่างกายเด่นชัด ผิวขาวทอประกายด้วยกากเพชรที่โรยเอาไว้ตามเนื้อตัว เพิ่มความเซ็กซี่ด้วยจิวหัวเพชรที่ห้อยเป็นสายยาวตรงสะดือ แต่สู้ประกายเพชรที่วับวาวออกมาจากต่างหู สร้อยคอและสร้อยข้อมือไม่ได้

เหนือกว่าสิ่งใดทั้งหมด ความอวบขาวที่กระเพื่อมโผล่พ้นขอบเสื้อเกาะอกด้านบนดึงดูดความสนใจจากสายตาทุกคู่

“โอ้โห นั่นมันมะพร้าวห้าวหรือเปล่า ทำไมถึงมโหฬารอย่างนั้น ใหญ่กว่าหัวพี่อีกแน่ะ”

พ.ต.ท.จารึกเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่เห็นอวัยวะส่วนเกินของร่างกายหญิงสาว สั่นไหวตามจังหวะการเดิน ดิลกซึ่งเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา แต่งานนี้อดคันปากไม่ได้ แย้มออกมาเช่นเดียวกัน

“ของปลอมครับพี่”

“เฮ้ย! อะไรมันจะปลอมได้เนียนเหมือนจริงขนาดนี้”

“พี่ดูให้ดี เห็นไหมดันเป็นก้อนๆ กลมบล็อกขนาดนั้น ไม่ธรรมชาติ ผมไม่ชอบ”

สองหนุ่มยังคงวิจารณ์เกี่ยวกับความตูมเต่งของหน้าอกดารานางแบบ ขณะนี้กำลังวาดลวดลายเซ็กซี่ โพสท่าด้วยการแอ่นไปข้างหน้าให้บรรดาช่างภาพถ่ายรูป แสงสว่างจากเฟลชวูบวาบเป็นระยะ ณภัทรรู้สึกเบื่อออกมาเดินเกร่ๆ ใกล้กับบูทเพชรสีชมพู แสงสว่างจากไฟดวงเล็กๆ ที่สาดส่องลงมากระทบกับเพชรราคาแพงที่อยู่ในตู้กระจกทำให้เธอมองด้วยความสนใจ

แสงวูบวาบระยิบระยับจากประกายเพชรที่หมุนช้าๆ อยู่บนแท่นรูปมือสีดำ ท่ามกลางความมืดสลัว ดึงดูดความสนใจไม่น้อย เธอเห็นว่ามีผู้คนจำนวนหนึ่งชะโงกหน้าเข้ามามองเช่นเดียวกัน ลมหายใจถูกผ่อนออกมาจากปลายจมูกเบาๆ

“เฮ้อ ไม่รู้ว่าทำไมคนถึงให้ความสำคัญกับหินพวกนี้นัก ตีราคาเสียสูง แล้วยังต้องจ้างคนมาอารักขาราวกับเป็นบุคคลสำคัญของโลก”

“ณภัทร สิ่งไหนที่เราให้การยกย่อง ตั้งราคาเอาไว้สูง ย่อมมีความสำคัญทั้งนั้นแหละ เหมือนกับความรัก ถ้าเราเทใจให้เต็มร้อย คือสิ่งสำคัญของเรา”

มาลีเพื่อนสาวรูปร่างดีเอ่ยขึ้น เธอไม่ใช่คนสวย แต่ชวนมอง ใบหน้ารูปไข่ ผมซอยสั้น ดวงตาคมวาว จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบาง ณภัทรเงยหน้าขึ้นมอง ยิ้มจางๆให้ทันที

“มายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตามเธอมานั่นแหละ เราไม่ควรไว้ใจใครทั้งสิ้น ของราคาแพงอย่างนี้ย่อมเป็นที่สนใจแก่ผู้ที่กระสันอยากได้เป็นเจ้าของ”

“เธอคิดว่าจะต้องมีคนคิดอยากโจรกรรมเพชรสีชมพูนี่หรือ”

“ไม่รู้สิ อาจจะคิดมากก็ได้ ถ้าหายไปคงต้องยืมมือสกอตแลนด์ยาร์ดอย่างพวกเราอีกหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นเหนื่อยแย่เลย แล้วไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือเปล่า”

ท่าทางวรัทเซ็งต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ที่ยังไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นจริงตามการคาดหมายหรือไม่ ณภัทรตบบ่าเพื่อนสาวหน้าเก๋เพียงเบาๆ ตามด้วยเสียงหัวเราะ ริมฝีปากรูปกระจับขยับขึ้นลงตามจังหวะการเปล่งเสียง

“เรื่องยังไม่เกิด คิดมากน่า ประเดี๋ยวจะมีรายการเอาเพชรสีชมพูไปโชว์บนเวที เราจะต้องอารักขาให้แน่นหนา”

“คงอีกนาน หมดชุดนางแบบแมวยั่วสวาทก็คงเป็นชุดเสื้อผ้าชั้นสูงที่เรียกว่าโอตกูตูร์ พร้อมกับเครื่องเพชรอภิมหาบึ้ม”

“เธอรู้ได้ไง”

“เราไปขอดูสคริปจากพิธีกรมาแล้ว จากนั้นก็ตามด้วยเพชรสีชมพูเม็ดนี้แหละ ได้ข่าวว่ามีคนจ้องประมูลแล้วนะ”

ณภัทรทึ่งต่อความรอบรู้ของเพื่อนร่วมงานไม่น้อย เรื่องข้อมูลทุกอย่างแน่น รู้จริง รู้ลึก วรัทจึงเป็นสำนักข่าวกรองที่ผิดพลาดน้อยที่สุด ส่วนเธอจะเน้นหนักไปทางบู๊ สู้ทุกรูปแบบ ส่วนดิลกจะเป็นฝ่ายหน้า ลุยเปิดทางให้ก่อน

เมื่อมารวมกันจึงเป็นทีมงานที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุด เจ้านายเบื้องสูงชื่นชอบ มีความไว้วางใจมอบงานสำคัญให้ทำบ่อยๆ

“พวกไหนที่สนใจเพชรราคาแพงขนาดนี้”

“ก็พวกแขกแถวทะเลทรายนั่นแหละ รู้ๆ อยู่พวกนี้ร่ำรวยมหาศาลจากการค้าน้ำมัน นอกจากเพชรสีชมพูเม็ดใหญ่นี้แล้ว ยังมีเพชรสีชมพูเล็กๆ สำหรับทำหัวแหวนอีกจำนวนหนึ่ง แต่ราคาไม่เล็กนะ หลักสิบล้านขึ้นไป”

“เธอรู้ดีจริง”

“คุณถกลเจ้าของบริษัทเค้าบอกฉันเอง แต่ยังไม่ได้นำมาโชว์ เพราะยังเจียระไนไม่เสร็จ งานหน้าคงได้เห็น ไม่แน่ะนะ บางทีอาจจะมีบุรุษรูปงามซื้อให้เธอเป็นแหวนแต่งงานก็ได้”

เพื่อนสาวทำเสียงล้อๆ เป็นการสัพยอกให้จักกะจี้หัวใจ ณภัทรสั่นใบหน้าสวยหวานไปมา เพราะรู้ว่าโอกาสที่จะเป็นไปได้นั้นน้อยมาก