4 ทางเลือกที่ดีที่สุด

4

ทางเลือกที่ดีที่สุด

“คุณอย่าคิดอะไรให้มันเกินเลยไปได้ไหม ผมไม่เลวขนาดนั้น”

“แต่คุณก็เคยเลว คุณลืมไปแล้วเหรอคุณธวัชชัย”

บงกชยังไม่เคยลืม เรื่องราวในอดีตที่สามีของเธอนอกใจ ถึงแม้ปัทมาจะเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว

“คุณจะพูดเรื่องเก่าขึ้นมาทำไม มันจบไปนานแล้ว อายุผมก็ปาเข้าไปจะหกสิบ คงไม่คิดจะมีเมียเด็กตอนนี้หรอก”

ธวัชชัยโมโหที่ภรรยาชอบขุดเรื่องเก่ามาพูด แต่มันก็เป็นเรื่องจริงเขาเลยไม่เคยเถียงได้เต็มปากเสียที

หนาวกับฐิติต่างก็ผ่านมาทันได้ยินที่ทั้งคู่กำลังทะเลาะกันพอดี จึงมองสบตากันด้วยความไม่สบายใจ

“ฉันควรไปจากที่นี่ ทุกอย่างจะได้ดีขึ้น” หญิงสาวรู้ว่าปัญหาทุกอย่างมันมาจากเธอ

“เธอแน่ใจอย่างนั้นเหรอ ถ้าเธอไปคุณพ่อจะต้องทุกข์ใจ ที่ไม่สามารถดูแลเธอได้ตามที่สัญญากับพ่อแม่ของเธอไว้ และคนที่จะโดนพ่อไม่พอใจใส่และหาว่าเป็นคนทำให้เธอไปก็คือคุณแม่”

ชายหนุ่มเป็นคนรอบคอบ เขาเป็นคนที่มองการณ์ไกล เขาจึงคาดเดาเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นได้ล่วงหน้าอย่างรอบคอบเสมอ

“แล้วคุณจะปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เหรอ บ้านคุณต้องมาทะเลาะกันเพราะฉันนะ”

หนาวพยายามที่จะคิดหาทางออกที่ดีที่สุด เพราะเธอคิดว่าตัวเองคือต้นเหตุของปัญหา

“ผมก็พยายามหาทางออกที่ดีที่สุด ที่จะไม่ทำให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดต้องทุกข์ใจ”

ฐิติแบกรับคำสัญญาที่รับปากคนเป็นพ่อไว้ และเขาก็รักบิดามากเกินกว่าจะทำให้ท่านผิดหวัง

ความรักที่บงกชมีให้กับเขา เลี้ยงดูมาเหมือนเป็นลูกในไส้ ฐิติเองก็ไม่สามารถที่จะทนเห็นมารดาทุกข์ใจได้เหมือนกัน

“คุยอะไรกันอยู่ ขอพี่คุยด้วยคนได้ไหม” ฐานันดรเดินมาจากทางด้านหลังของคนทั้งคู่

“คุยทักทายกันทั่วไปครับ พี่ฐามีอะไรหรือเปล่า”

ชายหนุ่มไม่ยอมเปิดโอกาสให้พี่ชายได้พูดคุยกับหญิงสาวข้างๆตัวเขา ด้วยการตอบคำถามแทน และพยายามส่งสายตาให้หนาวเดินออกไปจากตรงที่ยืนอยู่

“เมื่อกี้นี้พี่ไปหาที่ห้องมาไม่เจอ ตั้งใจจะชวนไปกินข้าวข้างนอกด้วยกัน”

ฐานันดรหันหลังไปพูดกับหญิงสาวที่กำลังเดินหันกลับไปที่ครัวซึ่งอยู่ใกล้กับห้องนอนของเธอ

“พี่มาช้าไปครับ วันนี้ผมกับหนาวเรามีนัดไปกินข้าวกันแล้ว” ฐิติรีบตอบแบบโกหกแทนคนถูกถาม

“ไว้วันหลังพี่พาไปเที่ยวนะ พี่รอต่อจากเจ้าฐิติได้ พี่ไม่ถือ”

สายตาที่เจ้าเล่ห์แสดงออกให้รู้ว่าชายหนุมผู้มักมากในกามอารมณ์กำลังหมายถึงเรื่องอะไรที่รอต่อน้องชายได้

“รอนานหน่อยนะคะ พอดีหนาวกับคุณฐิติกินกันนานค่ะ”

เมื่อสุดจะทนให้ฝ่ายลูกชายเจ้าของบ้านใช้วาจาลวนลาม หญิงสาวจึงตอบโต้บ้าง เพื่อให้รู้ว่าเธอก็มีปากเหมือนกัน

“ปากดีแบบนี้ยิ่งชอบเลย” ฐานันดรเลียปากเหมือนคนที่กำลังหิวแล้วได้เจอเข้ากับอาหารจานโปด

“พี่ฐาจะทำอะไรพูดอะไรก็เกรงคุณพ่อบ้างนะครับ”

“แกไม่ต้องมาสอนพี่ พี่กับพ่อมันก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่หรอก ทั้งบ้านก็เหลือแต่แกล่ะฐิติที่ยังเป็นลูกแหง่ติดคุณแม่อยู่”

ฐานันดรไม่เคยคิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำ สาเหตุที่ทำให้บงกชต้องติดลูกเลี้ยงมากว่าลูกแท้ ๆ ของตัวเอง เพราะฐานันดรไม่เคยมีเวลาให้กับมารดาเลย ชีวิตของเขาคิดอยู่แต่เรื่องกามอารมณ์

“ครับ ผมยอมรับ แต่ผมก็มีความสุขดี ที่ได้ตามติดกับคุณแม่แบบนี้”

พูดจบน้องชายคนเล็กก็เดินหันหลังมุ่งหน้ามาทางห้องของหญิงสาวชาวเหนือ

ก๊อกๆ

“ผมเองหนาว”

“คุณฐิติหรือคะ” หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจ

“ใช่เปิดประตูหน่อย”

“มีอะไรหรือเปล่า หรือคุณกับพี่ชายทะเลาะกัน” หญิงสาวกังวลใจ

“ผมกับพี่ฐาเกิดมายังไม่เคยทะเลาะกันเลย มีอะไรเราพูดกันตรงๆ คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ผมจะมาพาคุณไปกินข้าวข้างนอก”

“ฉันนึกว่าคุณพูดเล่น” หญิงสาวสับสน

“ผมไปรอที่รถนะ”

ชายหนุ่มมีเรื่องที่อยากจะคุยกับหญิงสาวเพื่อหาทางออกที่จริงจังในปัญหาที่เกิดขึ้น

“ร้านน่ารักจังเลยค่ะ คุณมาบ่อยเหรอคะ”

หญิงสาวถามเพราะร้านนี้เป็นเพียงร้านอาหารเล็กๆที่ดูน่ารักแต่อยู่ลับตาคน

“ใช่ครับ มันเงียบและอร่อยเป็นส่วนตัวดี”

คนมาบ่อยทำหน้าที่สั่งอาหาร เมนูที่อร่อยที่ชายหนุ่มชอบ จนอาหารวางเรียงเต็มอยู่บนโต๊ะ

“แน่ใจไหมคะว่าเราจะกินหมด” หญิงสาวมองอาหารบนโต๊ะด้วยสายตาที่ตกใจ

“หมดสิ กินยันเย็นเลย”

ระหว่างการรับประทานอาหาร ทั้งคู่มีโอกาสได้พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวของกันและกัน

“เรื่องของฉันคงไม่สนุกใช่ไหมคะ วิถีชีวิตเด็กดอย ฮาๆๆ”

หญิงสาวขำเมื่อคิดถึงความซุกซนของตัวเองสมัยเด็กๆ เมื่อตอนยังใช้ชีวิตอยู่บนเขาบนดอย

“ดูน่ามีความสุขกว่าชีวิตเด็กในเมืองอย่างผมเสียอีก ไว้คุณปิดเทอมพาผมไปเที่ยวเล่นบ้านคุณบ้างนะ”

สองคนมองสบตากัน พากันยิ้มเมื่อคิดภาพที่ทั้งคู่จะพากันไปซุกซนในป่าเหมือนเด็กๆ

“หนาว ผมขอเข้าเรื่องเลยนะ” ชายหนุ่มเปลี่ยนอารมณ์ จนหญิงสาวปรับสีหน้าไม่ทัน

“อ่อๆ ได้ค่ะ”

“เราแต่งงานกันไหม” ฐิติพูดโพล่งออกมา

“เพื่ออะไรคะ เราไม่ได้รักกัน” หนาวไม่เข้าใจ

“คุณแม่จะได้สบายใจเรื่องคุณพ่อ ผมก็จะได้สบายใจเรื่องคุณกับพี่ฐา” ชายหนุ่มอธิบายเหตุผล

“และฉันล่ะ” หนาวอยากให้ชายหนุ่มคิดถึงเธอบ้าง

“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้รักผม แต่ผมสัญญาว่าจะดูและซื่อสัตย์กับคุณ ความดีของผมคงทำให้คุณรักผมได้ในสักวัน” ฐิติสัญญาจากหัวใจ

“แล้วคุณล่ะ” หนาวถามเพราะเขาก็ไม่ได้รักเธอเมือนที่เธอไม่ได้รักเขา

“ผมตั้งใจจะแต่งงานแค่ครั้งเดียว และจะดูแลครอบครัวให้ดีที่สุด วันนี้ผมอาจจะยังไม่ได้รักคุณ แต่ถ้าคุณมาเป็นภรรยาของผม คุณจะคือคนเดียวที่ผมรัก”

“มันคือทางออกที่ดีที่สุดจริงๆใช่ไหมคะ”

หญิงสาวไม่ได้ถามแค่เพียงฐิติ แต่เธอถามตัวเองด้วย สำหรับหนาวเธอไม่กลัวว่าเธอจะไม่รักเขา แต่เธอกลัวว่าเขาจะไม่รักเธอมากกว่า

“ฉันขอกลับไปคิดดูก่อนนะคะ”

ชายหนุ่มพยักหน้า ส่งยิ้มอย่างอบอุ่น เพราะเข้าใจดีว่าเรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลา