3 ผู้หญิงคนนี้ผมขอ

3

ผู้หญิงคนนี้ผมขอ

“ไปไหนกันมาสองคน”

ฐานันดรเดินมาทักทาย ฐิติและหนาวที่กำลังถือของเต็มมือเดินเข้าประตูหน้าบ้านเข้ามา

“ผมพาหนาวเขาไปหาซื้อของใช้ส่วนตัวมาครับ” ฐิติตอบด้วยท่าทางแบบเร่งรีบเหมือนไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน

“ทีหลังเธออยากไปไหนก็มาบอกพี่ได้นะ อย่าไปรบกวนเวลาฐิติเขาเลย เขาไม่ค่อยว่างต้องคอยดูแลคุณแม่”

ฐานันดรเดินลงจากบันไดหน้าบ้าน มายังหญิงสาวที่ยืนหลบสายตาเขา เพราะภาพที่เธอเพิ่งเห็นมันยังติดตาอยู่

“วันหลังไม่ต้องแอบดูนะ ไว้ฉันจะไปแสดงให้ดู”

ชายหนุ่มกระซิบข้างหูด้วยเสียงที่แสดงถึงความหื่นอย่างเห็นได้ชัด

“เอ่อ พี่ฐาผมขอพาหนาวเขาเข้าไปเก็บของก่อนนะครับ”

ฐิติรีบเดินมาขวางคนทั้งคู่ เพราะเขารู้ดีว่าพี่ชายของเขากำลังคิดอะไรอยู่

“รีบขึ้นไปเก็บของ และจำคำที่ผมบอกคุณไว้นะ อย่าอยู่ใกล้พี่ฐาแล้วคุณจะมีความสุขที่ได้อยู่ที่นี่”

หญิงสาวเดินขึ้นไปเก็บของที่ห้องนอนของเธอ ธวัชชัยจัดห้องนอนของเธอให้อยู่ติดกับห้องนอนของสาวใช้ แต่ตกแต่งให้ดูดีกว่า ความจริงเขาอยากให้เธอขึ้นมาอยู่ข้างบนบ้าน แต่ไม่อยากมีปัญหากับบงกช

ห้องนอนถูกปิดลง หญิงสาวนั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้ เธอคิดถึงบ้านเธอเริ่มกลัวการอยู่ที่นี่ ภาพหญิงสาวกับชายหนุ่มมีอะไรกันยังติดตาเธออยู่เลย และเมื่อครู่เขาก็เพิ่งเดินมาพูดจาแปลกๆกับเธอ

“หนาว คุณธวัชชัยให้มาตามไปกินข้าว” จอยสาวใช้ของบ้านและเป็นอีกหนึ่งคนที่ตกเป็นเมียบำเรอของฐานันดรเดินมาเรียกเธอตามคำสั่งเจ้านาย

หญิงสาวเดินตามสาวใช้ไปยังโต๊ะอาหาร ที่มีทุกคนนั่งรออยู่พร้อมหน้าแล้ว

“ทีหลังก็ไม่ต้องให้ไปตามนะ ที่นี่เขากินอาหารตรงเวลาทุกวัน”

บงกชมองหญิงสาวที่มาใหม่ด้วยสายตาชิงชัง เพราะเธอกำลังคิดระแวง ว่าสามีของเธออาจจะพาสาวชาวเหนือคนนี้มาเป็นเมียอีกคนเหมือนเมื่อคราวปัทมา

“หนาวเขามาใหม่ ไว้ค่อยให้เขาเรียนรู้ไป” ธวัชชัยพยายามคลี่คลายสถานการณ์

“มานั่งข้างพี่ดีกว่า ตรงนั้นมันแน่นแล้ว”

ฐานันดรชี้มาที่เก้าอี้ข้างตัวเขา เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังเดินไปนั่งข้างๆน้องชายของเขา ซึ่งนั่งข้างมารดาอยู่

“ค่ะ”

คนร่างเล็กรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาดที่ทุกคนต่างพากันส่งสายตาจับจ้อง

“มหาวิทยาลัยเปิด พ่อจะรบกวนให้ฐา....” ยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะพูดจบ ฐิติก็พูดขัดขึ้นทันที

“เดี๋ยวผมไปส่งเองครับ ถ้าวันไหนไม่ว่าง เธอนั่งรถไปเองได้ วันนี้ผมลองพาเธอไปสอนแล้วครับ ว่าต้องนั่งรถอะไร”

พูดจบฐิติเอานิ้วสะกิดมารดาที่นั่งข้างๆ ให้บงกชช่วยพูดสนับสนุน

“ใช่ค่ะ ให้ตาฐิติไปส่งดีแล้ว เพราะลูกต้องคอยไปไหนมาไหนกับฉันอยู่แล้วเดี๋ยวฉันดูแลให้”

“ตกลงตามนี้นะ ฐานันดรก็เข้าบริษัทบ่อยๆหน่อย เอกสารค้างอยู่ที่ลูกหลายเรื่องเลยนะ”

บงกชและฐิติต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก ว่าอย่างน้อยถึงแม้เขาอาจจะป้องกันหญิงสาวจากฐานันดรไม่ได้ทุกเวลาแต่ก็คงยืดเวลาไว้ให้นานที่สุด

“โทรศัพท์ใช้เป็นใช่ไหม ถ้าผมมาถึง ผมจะโทรหาแล้วคุณมารอผมตรงนี้ทุกวัน”

ฐิตินัดแนะกับเด็กใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย เพื่อที่เขาจะได้มารับเธอได้สะดวกไม่ต้องหาที่จอดรถ

“ฐิติแม่ไม่เข้าใจทำไมลูกต้องไม่อยากให้แม่หนาวนั่นเสร็จพี่ชายลูก”

บงกชสงสัยเพราะไม่เคยเห็นลูกชายคนเล็กปกป้องผู้หญิงคนอื่น ที่ฐานันดรต้องการเลย

“หนาวเธอเป็นเด็กที่คุณพ่อรับมาดูแล ถ้าพี่ฐาไปยุ่งกับเธอ มีหวังความลับที่เราช่วยกันปกปิดไว้ต้องถูกเปิดเผยให้คุณพ่อรู้แน่ๆ”

ชายหนุ่มอธิบายเหตุผลที่เขาคิดให้มารดาฟัง แต่มันไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด เพราะลึกๆเขาแอบสงสารสาวน้อยเมืองเหนือที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่ตัวคนเดียวและเขาเองก็รู้สึกหวงหญิงสาวอย่างบอกไม่ถูก

“พ่อลูกก็แปลก ไปเอามาเลี้ยงให้เป็นภาระทำไมไม่รู้ ถ้าฐิติสืบให้แม่ได้ อย่าลืมนะลูก แม่ร้อนใจไปหมด”

“ได้ครับคุณแม่”

ชายหนุ่มเองก็อยากรู้ไม่ต่างจากมารดาว่าการมาของหญิงสาวชาวเหนือมีสาเหตุมาจากอะไร

“ส่งแม่ที่ร้านนะลูก ส่วนตอนเย็นลูกก็ไปรับแม่นักศึกษาเขาก่อน ร้านปิดแล้วค่อยมารับแม่ทีหลัง”

บงกชหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านขายเพชร แต่ตัวเธอเองไม่ค่อยมีความรู้เรื่องธุรกิจรวมทั้งเรื่องเพชรด้วย ธวัชชัยเคยห้ามแต่เธอไม่ยอมฟัง เขาเลยต้องตามใจภรรยา

“ฐิติ ทำงานของลูกเสร็จแล้วเข้ามาหาพ่อที่ห้องด้วยนะ”

ธวัชชัยเดินมาตามลูกชายที่ห้องทำงาน เพื่อให้ไปคุยกับเขา ปกติแล้วเขาแค่เพียงให้เลขาโทรมาตามก็ได้ แต่ครั้งนี้เขากลับมาตามลูกชายด้วยตัวเอง

“คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงได้ไปตามผมด้วยตัวเอง”

“พ่อจะวางมือเรื่องไม้ที่เหนือแล้วนะ” คนพูดถูมือไปมาด้วยความกังวล

“มีปัญหาเหรอครับ” ลูกชายคนเล็กเป็นห่วง

“พ่อโดนยิงเมื่อปีที่แล้ว ที่พ่อไปจัดการเรื่องสัมปทาน” ธวัชชัยมองหน้าลูกชายด้วยสายตาที่จริงจัง

“คุณพ่อหมายถึงเมื่อครั้งที่คุณพ่อไปอยู่ที่เชียงใหม่เป็นหลายเดือนเมื่อคราวนั้นใช่ไหมครับ”

“ใช่ ครอบครัวของหนาวช่วยพ่อไว้ พ่อต้องตอบแทนเขา”

ฐิติได้คำตอบที่เขาและมารดาต่างสงสัยแล้ว ชายหนุ่มคิดว่ามันเป็นเหตุผลที่สมควร ที่บิดาของเขาต้องเอาหญิงสาวมาดูแล

“ตอนนี้แม่ของหนาวเธอป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย น้องสาวก็ยังเด็กอยู่ พ่อเลยคิดว่าถ้าหนาวได้เรียนสูงๆทำงานดีๆ จะได้กลับไปดูแลครอบครัวได้” ธวัชชัยอธิบาย

“แต่พ่อไม่สบายใจ ความเป็นความตายมันไม่แน่นอน พ่อจะฝากให้ลูกดูแลหนาวให้ดีที่สุดแทนพ่อได้ไหม”

“ทำไมคุณพ่อไม่ฝากที่ฐาล่ะครับ”

ลูกชายคนเล็กถามเพราะฐานันดรอายุมากกว่าเขา และบิดาของเขาก็ยังไม่รู้เรื่องที่ฐานันดรมีพฤติกรรมทางเพศแบบรุนแรง

“ลูกรู้คำตอบอยู่แล้ว อย่าให้พ่อต้องพูดเลย สัญญากับพ่อนะ”

ฐิติตกใจที่บิดาของเขา พูดเหมือนรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่ชายคนโต แต่เขาก็ไม่กล้าถาม ได้แต่รับปากในสิ่งที่พ่อขอร้อง

“ครับคุณพ่อ ผมสัญญา”