2/2ประสบการณ์ใหม่กับสังคมที่เธอไม่คุ้นเคย

“วันนี้ลองขึ้นรถเมย์ไปมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนกัน เพราะคงไม่ใช่ทุกวันที่จะมีคนไปรับไปส่งเธอ”

ฐิติเผลอตัวจับมือหญิงสาวให้เดินตามเขา ออกจากประตูหน้าบ้าน เพื่อเดินไปยังหน้าปากซอย

หัวใจของคนโดนจับมือเต้นไม่เป็นจังหวะ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งจะมีผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อมาจับมือเธอครั้งแรกก็คราวนี้แหละ

“จากบ้านไปหน้าปากซอยไม่ไกลมาก เดินออกกำลังกายเอา ไม่จำเป็นต้องนั่งรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างหรอก” ฐิติอธิบาย

“ยืนรอตรงนี้นะ รถที่ผ่านเธอสามารถขึ้นได้เลย เพราะผ่านมหาวิทยาลัยเธอทุกคัน เอ้า...รถมาแล้ว”

“อุ๊ย!”

“เจ็บไหม”

ชายหนุ่มเข้าประคองหญิงสาวที่โดนชนล้มไปกองอยู่บนพื้นของรถโดยสารประจำทาง

“เจ็บตรงเข่าค่ะ”

ชายหนุ่มค่อยๆพาหญิงสาวมานั่งยังเบาะที่ว่างอยู่ เขาค่อยๆจับเข่าข้างซ้ายของหนาวให้หันมาให้เห็นชัดเจน ว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า

“เลือด”

หนาวถึงแม้จะดูเข้มแข็งแต่เมื่อเธอเห็นเลือดร่างการของเธอก็เหมือนหมดแรงลงทันที

“หายใจเข้าลึกๆ อย่าไปมอง อย่าไปคิดถึงมัน คนอะไรกลัวกับแค่เลือด”

ฐิติส่ายหัว ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดจากเข่าของหญิงสาว

เมื่อสาละวนกับการเช็ดเลือดที่ซึมออกมาจนเรียบร้อย ชายหนุ่มก็เงยหน้ามองหญิงสาวที่ตอนนี้หน้าซีดเหมือนคนกำลังจะเป็นลม

“นอนซะ”

ชายหนุ่มจับศีรษะของหญิงสาวให้ซบลงบนไหล่ของเขา จากที่ตั้งใจ จะพาเธอไปดูมหาวิทยาลัย แต่ดูจากสภาพแล้ว เขาตัดสินใจจะพาเธอนั่งรถไปเรื่อยๆแทน

“เป็นไงบ้างดีขึ้นไหม”

ฐิติถามเมื่อเห็นคนที่เป็นลม ค่อยๆเอาศีรษะออกจากไหล่ของเขา

“ดีขึ้นแล้วค่ะ ทำไมมหาวิทยาลัยไกลจัง ป่านนี้ยังไม่ถึงเลย”

หนาวถามเพราะเธอหลับตามาตลอดทาง จนไม่รู้ว่าที่แท้ มันเลยที่เรียนของเธอมาไกลมากแล้ว

“เราเลยมาไกลแล้ว ไว้วันหลังค่อยมาใหม่นะ”

ฐิติพาหนาวลงจากรถหน้าห้างชื่อดัง เพื่อพาเธอเดินเล่นแทนที่จะกลับเลย เพราะอยากให้เธอได้เห็นว่าชีวิตของคนในกรุงเทพเป็นอย่างไร

“คนเยอะมากเลยค่ะ มีแต่เสื้อผ้าสวยๆทั้งนั้น”

หญิงสาวตื่นตาตื่นใจ กับทุกสิ่งที่เธอได้เห็น เพราะชีวิตของเธอเคยเห็นเต็มที่ก็ตลาดนัดข้างโรงเรียน เมื่อครั้งไปเรียนที่ตัวจังหวัด

“อยากได้อะไรก็บอก เดี๋ยวผมจ่ายให้ แล้วไม่ต้องเกรงนะ เพราะเดี๋ยวเงินที่จ่ายไปทั้งหมด ผมจะไปเบิกกับคุณพ่ออีกที”

ถึงแม้ฐิติจะพูดแบบนั้น แต่หนาวเองก็เกรงใจ ไม่กล้าซื้ออะไรสักชิ้น มีแต่ชายหนุ่มเองที่บังคับให้เธอเป็นหุ่นลองเสื้อผ้าแล้วก็ซื้อให้เธอ

“สวัสดีครับคุณพ่อ”

ชายหนุ่มรับโทรศัพท์และเดินห่างจากหญิงสาวออกไป เพื่อไปคุยกับบิดา ก่อนจะเดินกลับมาเพียงไม่กี่นาที

“เดี๋ยวผมจะพาคุณไปซื้อของใช้ส่วนตัวของผู้หญิงแล้วเดี๋ยวคุณพ่อจะมารับ”

ของส่วนตัวที่ว่าชายหนุ่มหมายถึงชุดชั้นใน เมื่อเข้าไปในร้านหนาวไม่กล้าแม่แต่จะเลือกได้แต่เดินเกาะแขนชายหนุ่มเหมือนลูกลิง

“ทำไมไม่เลือก หรือต้องให้ผมเลือกให้เหมือนทุกร้านที่ผ่านมา”

ชายหนุ่มพูดประชดแต่หญิงสาวกับพยักหน้าเอาจริง เพราะเธอเลือกไม่ถูก เพราะมันละลานตาไปหมด

“ช่วยเลือกให้คุณผู้หญิงคนนี้หน่อยครับ” ฐิติแจ้งพนักงาน

ไม่นานก็ได้ชุดชั้นในสำหรับหญิงสาวเมืองเหนือหลายชุดด้วยกัน โดยที่ฐิติเองเป็นคนเลือกลายทั้งหมด จนคนขายพากันมองด้วยความเขินอาย

“น่ารักจังเลยคู่นี้ สงสัยจะเพิ่งจีบกันใหม่ๆ”

เสียงพนักงานในร้านพูดคุยกัน ตามหลังทั้งคู่ที่กำลังเดินออกจากร้าน

“คุณพ่อมาถึงแล้ว เรากลับกันเถอะ”

หนาวหญิงสาวผู้กำลังแตกวัยสาวเดินตามหลังชายหนุ่มที่เธอรู้สึกปลื้มอย่างบอกไม่ถูก ที่เขาช่างแสนดีกับเธอเหลือเกิน