ลาออก【1】

พระพายนอนร้องไห้คลุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่มจนหลับ​ เมื่อตื่นมาก็ต้องตกใจกับสภาพตาของตัวเองที่บวมแดงจากการร้องไห้อย่างหนัก​ พระพายล้างหน้าล้างตาเดินลงไปที่ข้างล่างหาน้ำแข็งมาประคบตาของตัวเอง​ เผื่อว่าจะลดอาการบวมแดงได้บ้าง​ เดินลงมาก็ไม่เห็นพ่อกับแม่คงเข้าไปที่ไร่แล้วล่ะมั้ง​เพราะนี้ก็เจ็ดโมงครึ่งแล้ว​ เมื่อเขาเดินเขามาที่ห้องครัวก็ตรงไปที่ตัวเย็นเปิดหาผ้าเย็นที่เขาจำได้ว่าแช่อยู่ในช่องฟรีซ​ และเมื่อปิดตู้เย็น​ลงก็เห็นโพสอิดสีส้มที่ติดอยู่หน้าตู้เย็น

"วันนี้ลูกไม่ต้องทำงานน่ะพ่อทำเรื่องลาออกให้แล้ว​ อย่าลืมกินข้าวน่ะครับอยู่ในตู้กับข้าวพ่อกับแม่เป็นห่วงลูกมากเลยน่ะครับ"

จาก​ พ่อพล

​​​​​​และแถมอิโมจิรูปยิ้มมาให้มันทำให้พระพายยิ้มออกมาเขารู้สึกดีทุกครั้งไม่ว่าเขาจะทำอะไรพ่อกับแม่ก็คอยอยู่ข้างเขาทุกช่วงเวลาของชีวิตเป็นครอบครัวเล็กที่อบอุ่นมากครอบครัวหนึ่ง​ พระพายแกะผ้าเย็นออกจากห่อพลาสติกประคบตาทั้งสองจ้างเพื่อบรรเทาอาการบวดจากการร้องไห้อย่างหนัก​ เมื่อคิดถึงเรื่องร้องให้ก็ลามไปคิดถึงพ่อเลี้ยงที่กำลังจะมีลูกเป็นของตัวเองเขา​คงจะรักลูกมาก พระพายฝืนยิ้มให้กับตัวเองทั้งที่ในใจมันเจ็บเจียนตาย​ 

เมื่อคืนเขาคิดว่าจะไปทำงานที่เมืองหลวงเมื่อคิดได้อย่างนั้นพระพายก็กดเข้าเว็บไซต์หางาน​ และเมื่อเลื่อนลงมาเรื่อยๆ​ ก็เห็นกับโพสประกาศรับพนักงานฝ่ายการตลาดสองตำแหน่งเป็นบริษัทที่ใหญ่พอสมควรในประเทศไม่รู้ว่าจะเข้าได้ไหมเขาไม่ควรคาดหวังมากไปคนต้องสมัครไปเยอะมากแน่ๆ​ ถึงแม้ว่าเพื่อนและอาจารย์​จะบอกว่าเขาเก่งเกียรตินิยมอันดับหนึ่งแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนที่เก่งมากกว่าเขา​ และลองสมัครที่บริษัทอื่นๆ​ บ้างเผื่อเขาเรียกไปสัมภาษณ์​งาน​ และก็ต้องหาที่อยู่ใหม่​ พระพายนั่งเลื่อนโทรศัพท์ดูที่ห้องที่ปล่อยเช่าไว้​ไม่นานก็ลุกขึ้นไปหาข้าวกิน

ระหว่างที่กินข้าวอยู่ๆ​ ในหัวก็รู้สึกว่าพ่อเลี้ยงคงดีใจมากที่แกมีลูกเป็นของตัวเอง​   ก่อนหน้านี้พระพายก็พยายามที่จะลองตัดใจจากพ่อเลี้ยงแต่ก็ทำไม่ได้เหมือนเดิม​ เขาควรจะถอยออกมาเพราะคุณอันหนิงนั้นมาก่อนเขา​ ไม่หวังที่จะได้รับความรักความเอ็นดูจากพ่อเลี้ยงแล้ว​ คอยดูเถอะครั้งนี้เขาจะตัดใจจริงๆ​  และจะไม่กลับมาที่นี้อีกถ้าเขายังลืมพ่อเลี้ยงไม่ได้​ พระพายให้คำปฏิญาณ​กับตัวเองครั้งนี้เขาต้องทำได้

พ่อเลี้ยงธารา

เมื่อวานตอนเช้าหลังจากที่รู้ว่าอันหนิงภรรยาที่แต่งงานกันมาเข้าสู่​ปีที่สิบห้า​ แล้วท้องเขารู้สึกเอะใจว่าทำไมถึงท้องเขาไม่ได้มีอะไรกับเธอมาหลายเดือนแล้ว​ แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดออกไปและเขาเริ่มสงสัยพฤติกรรมของเธอที่เริ่มเปลี่ยนไป​จากเดิม​เอาแต่เล่นโทรศัพท์ทั้งยิ้มและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี​ และที่สำคัญพวกเขาแยกห้องนอนกันได้มาสองเดือนแล้ว​เขาแน่ใจว่าลูกที่อยู่ในท้องนั้นไม่ใช่ลูกของเขาแน่ๆ​ ตั้งแต่ที่พฤติกรรมของภรรยาที่อยู่กินกันมานานเปลี่ยนไปเขาก็ใจหายเหมือนกัน​ เพราะอันหนิงอยู่กับเขามาตั้งแต่อายุยี่สิบสามจนตอนนี้เขาอายุสามสิบแปดแล้ว​ เพราะรู้ว่าสิ่งที่ภรรยาทำนั้นมันไม่ถูกต้อง​  เขาให้ทุกคนในไร่ช่วยดูว่าอันหนิงนั้นออกไปที่ไหนกับใครหรือไม่เขาพยายามเก็บหลักฐานมามัดตัวเธอเอาไว้ฟ้องหย่า

และเมื่อเข้ามาที่ออฟฟิตก็เจอเอกสารต่างๆที่รอการอุนุมัติ​  และมีใบลาออกที่วางอยู่บนโต๊ะก็ต้องแปลกใจ​  เพราะคนที่จะลาออกนั้นนานๆ​ ทีจะมีมาให้เห็น​ มือหนาหยิบใบลาออกขึ้นมาอ่านและวางลงบนโต๊ะดังเดิมสงสัยเป็นลูกของพลหัวหน้าคนงานที่ไร่องุ่นเพราะดูจากนามสกุลที่เด่นสะดุดตา​ จากนั้นก็นั่งทำงานไปเรื่อยๆ​  และก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลกๆ​ รีบวิ่งออกจากห้องทำงานขับรถตรงไปที่บ้านที่เพิ่งออกมาไม่นาน​ เขาจอดรถที่หน้าบ้าน​  และไม่ไกล้จากตัวบ้านของเขามีรถยนต์คันหรูจอดอยู่ขายาวก้าวเข้าไปข้างในบ้านให้เงียบที่สุด​ ตอนนี้เขามาอยู่ที่หน้าห้องของอันหนิงได้ยินเสียงพูดจาหยอกล้อของสองคนที่ดังเข้าหู

"ปิงอย่าทำค่ะ​  อื้ออ"

ธาราล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาและบิดลูกบิดแงมออกเบาๆ​ ประตูเปิดนิดหนึ่งให้ทั้งสองคนนั้นไม่รู้ตัว​ และกดอัดวิดีโอจนพอใจแล้วก็เปิดประตูเข้าไป

"ทำอะไรกัน"