เหนือหัวธารา

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาตั้งตารอ​ นั้นก็คือการได้เจอพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่ธาราแห่งนี้​ ความจริงคือเขาแอบชอบพ่อเลี้ยงมาตั้งแต่ที่เขาเห็นหน้าพ่อเลี้ยงครั้งแรกวันนั้นเป็นวันที่พ่อเลี้ยงเขามาตรวจไร่องุ่นแห่งนี้อาทิตย์ละครั้ง​ เพื่อดูความเรียบร้อย​ คนตัวเล็กเดินฮำเพลงอย่างอารมณ์ดีเดินไปที่ประจำที่แอบส่องประจำ​  และเห็นพ่อเลี้ยงธาราได้อย่างชัดเจนแต่พ่อเลี้ยงไม่เคยมองมาที่เขาที่ยืนอยู่ตรงนี้

เมื่อมาถึงไร่องุ่นก็ตัดองุ่นรอเวลาที่พ่อเลี้ยงจะมาตรวจที่สวน​ขอเพียงได้แค่เห็นใบหน้าคมเข้มที่เขาเฝ้าฝันหาทุกคืนวัน​  มีหนวดประปรายของชายไวสามสิบปลายๆ​ ​และผิวคล้ำแดดจากการทำงานสวนตากแดดแทบทั้งวันนั้น​ พ่อเลี้ยงธารานั้นเป็นเจ้าของไร่แห่งนี้​  ​คุณธาราเข้ามาดูแลควบคุมธุรกิจในไร่เองตั้งแต่อายุยี่สิบปี​ ที่ต้องมาดู​แลตั้งแต่ที่อายุยังน้อยเหตุผลก็​มาจากพ่อแม่ของคุณธาราเสียจากเหตุโศกนาฏกรรม​ไฟไหม้รัดวงจรทั้งสองสามีภรรยา​ และครอบครัวนี้ก็ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนมีเพียงคุณ​ธาราที่เป็นเพียงลูกชายคนเดียวของพวกท่าน​ คุณธาราขึ้นมาบริหารงานที่ไร่  และทุกอย่างก็เริ่มขยับขยายออกไปอย่างรวดเร็ว​ พื้นที่ไร่ของคุณ​ธาราเป็นเจ้าของมีพื้นที่หนึ่งพันไร่​  และมีการสร้างวิลล่าคืนหนึ่งราคาเป็นแสน​วิวสวยมากเขาเคยได้ยินจากพี่คนงานที่เคยขึ้นไป และมีฟาร์มม้าและธุรกิจไวท์และอีกหลากหลายคนที่นี้เลยเรียกคุณ​ธาราว่าพ่อเลี้ยง

และลูกพนักงานทุกคนในไร่  ทางไร่ธาราแห่งนี้คุณท่านให้ทุนการศึกษาทุกคนจนถึงปริญาตรี และหลังจบมาทุกคนสามาถเลือกได้ว่าจะทำงานที่ไร่หรือจะไปทำงานที่อื่นคุณธาราก็ไม่บังคับ  พระพายเองก็​เพิ่งที่จะจบปริญญาตรีสาขาการตลาดมาได้ไม่นาน​ และเลือกที่จะมาทำงานในไร่​ เขาก็เลือกที่จะสมัครเป็นคนงานที่สวนองุ่นที่พ่อของเขาเป็นหัวหน้าคนงานที่นี้​ ไม่อยากที่จะเข้าใกล้พ่อเลี้ยงเพราะว่ายังไงเรื่องของเขากับพ่อเลี้ยงคงไม่มีวันที่จะเป็นไปได้แน่นอน​  ถ้าถามว่าเพราะอะไรน่ะหรอ​  คงเพราะว่าพ่อเลี้ยงมีภรรยาแล้วชื่อว่าคุณ​อันหนิงเป็นผู้หญิงที่พ่อเลี้ยงนั้นรัก​ และเขาก็ไม่หวังสูงเพียงแค่มองอยู่ห่างแบบนี้ก็โอเคแล้ว​ พ่อเลี้ยงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขานั้นเป็นคนงานที่ไร่แห่งนี้หรือเขาเป็นใคร​  พระพายมองพ่อเลี้ยงที่เพิ่งเดินผ่านตัวเองไปเมื่อสักครู่สายตาคมไม่ได้มองมาที่เขา​ พ่อเลี้ยงเดินเข้าไปหาพ่อของเขาที่เป็นหัวหน้าคนงานที่ไร่องุ่นร้อยไร่แห่งนี้รายงานเรื่องเกี่ยวกับการเก็บผลผลิตองุ่น​ พลที่เห็นสายตาของลูกตัวเอง​ ก็ได้แต่สงสารลูกชายของตัวเองเขานั้นรู้มานานแล้วว่าพระพายลูกชายคนเดียวของเขากับพลอยดาวที่เกิดขึ้นมาจากความรักของพวกเขาทั้งสองคน​ แต่เห​็​นลูกชายของตัวเองที่เอาแต่แอบมองพ่อเลี้ยงแบบนั้นก็แอบที่จะสงสารลูกตัวเองสงสัยวันนี้เขาต้องพูดเรื่องนี้จริงจัง

"ครับทุกอย่างเรียบร้อยดี"

พลมองร่างสูงสองเมตรของพ่อเลี้ยงชุดที่ธาราใส่ทุกวันนั้นเป็นเสื้อแขนยาวลายสก็อต​ และกางเกงขายาวรองเท้าบูทและตามด้วยหมวกใบหน้าคมคายที่ได้มาจากคนเป็นพ่อทำให้พลนึกถึงตอนที่นายท่านพ่อของธาราที่เป็นเจ้าของไร่คนเก่า​ ธารานั้นแทบจะถอดแบบคนเป็นพ่อมาเกือบทั้งหมดทั้งรูปร่างหน้าตา​ บุคลิกและความ​ฉลาด​ นับวันไร่ธาราแห่งนี้ก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ​ มีนักท่องเที่ยวมาไม่ขาดสาย​ 

"โอเคครับ​ อาทิตย์หน้าผมอาจจะไม่ได้มาตรวจงานน่ะครับ​  ผมต้องอยู่เฝ้าอันหนิงแพ้ท้อง"

"คุณอันหนิงท้องแล้วหรอครับ​ ขอแสดงความยินดีด้วยน่ะครับ"

พลเก็บความตกใจไว้และเอ่ยความแสดงยินดีกับพ่อเลี้ยงที่ยืนอยู่ข้างๆ​

"ครับ​ ผมก็เพิ่งที่จะรู้วันนี้ว่าเธอท้อง"