09 แสดงให้รู้ว่าสนใจ

09

(แสดงให้รู้ว่าสนใจ)

~✧✧✧~

มิรากลับมาจากคฤหาสน์ของเหนือสมุทรด้วยใจที่ยังว้าวุ่น เธอจ้องมองขวดไวน์ประมูลที่มาเฟียหนุ่มมอบให้มาฟรี ๆ ทั้งที่ของสิ่งนี้มูลค่าไม่ธรรมดา ทั้งคำพูดและสายตาตอนที่เขามองมานั้น มันทำให้เธอคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้ ใช่ เขากำลังสนใจเธอ

หัวใจดวงน้อยเต้นขึ้นในจังหวะเร็ว และใช่ เธอเองก็กำลังสนใจเขาเช่นกัน ทว่า ก็ยังมีกำแพงในใจอยู่เล็กน้อย สำหรับเธอ ไม่ได้มองว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม

"ไม่กล้าเปิดดื่มเลยแฮะ" มิราพึมพำหยิบขวดไวน์เข้าตู้สำหรับเก็บไวน์ ทั้งที่ใจของเธอก็อยากลองลิ้มรส แต่ในตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันตื่นเต้นแปลก ๆ เมื่อนึกถึงหน้าหล่อคมของเหนือสมุทร

Rrrrrrr~ [เอเชีย]

ดวงตากลมเหลือบมองโทรศัพท์เครื่องหรูบนโต๊ะ ชื่อบนหน้าจอขึ้นเป็นเพื่อนรักคนสนิท มิราก้าวมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดรับสายทันที

"อืม..ว่ายังไงเอเชีย?"

[ "มิรา ฉันต้องSorryแกจริง ๆ เพื่อนรัก วันพรุ่งนี้ไม่ว่างไปฟิสเนสกับแกแล้ว]

"ไม่เป็นไรเลยแก" มิราบอกคนในสายยิ้ม ๆ เธอไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะช่วงวันหยุดเข้าฟิตเนสเป็นประจำ จึงคุ้นชินกับผู้คนในนั้นเป็นอย่างดี

[ "ได้ข่าวว่าวันนี้ไปคฤหาสน์นายเหนือสมุทรเหรอ?" ]

"แกรู้ได้ยังไง?" มิราเลิกคิ้วยุ่งเล็กน้อย ทำไมเอเชียถึงได้หูไวถึงเพียงนี้ แสดงว่าต้องมีคนอื่นบอก

[ "นีโอบอกฉันค่ะ เป็นไงคฤหาสน์ใหญ่โตสมกับความรวยเขาไหม?

"ก็ใหญ่โตดี มีบอดี้การ์ดล้อมเต็มบ้าน" มิราตอบเสียงเรียบ

[ "แล้วแกชอบเขาไหม" ]

-*- ริมฝีปากอมชมพูเม้มแน่น เธอเริ่มสนใจเหนือสมุทร แต่คำว่าชอบยังไม่สมควรใช้ เสียงนิ่งจึงกล่าวบอกเพื่อนรัก "ยังไม่ถึงขั้นนั้น"

[ "กรี๊ด มิรา!" ]

"เอเชียแกจะกรี๊ดทำไม หูฉันแทบแตก" มิราต่อว่าคนในสายหน้ายุ่ง

["ก็แกเริ่มสนใจมองผู้ชายแล้วอะ ฉันดีใจนี่"] เอเชียเอ่ยน้ำเสียงตื่นเต้น

"ก็แค่เริ่มสนใจ ไม่เห็นต้องตื่นเต้นอะไรเลย" มิราว่า อย่างน้อยเธอก็ยอมรับความรู้สึกที่มีต่อเหนือสมุทรแล้ว ถึงแม้ว่าจะยังไม่เต็มร้อยก็ตาม

[ "จ้ะ ๆ แม่สาวHot "]

"ฉันวางแล้วนะ" มิรากล่าว หากเธอยังไม่วางสายเอเชียตอนนี้ ได้โดนจี้ถามเรื่องเหนือสมุทรอีกแน่

วันต่อมา... @Fitness

บนลู่วิ่งไฟฟ้าถูกเปิดทำงาน มิราสวมอยู่ในชุดสปอร์ตบรารัดรูปสีชมพูเผยเห็นเอวคอดสัดส่วนสุขภาพดีของหญิงสาว ยิ่งเธอเป็นดีไซเนอร์ก็ต้องดูดีเข้าไว้ ทุกสัปดาห์ในวันหยุดเธอจะมาเล่นเครื่องออกกำลังกายอย่างเคร่งคัด

"สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้ว"

"...." มิราใช้หางตาเหลือบมองชายหนุ่มอเมริกันที่วิ่งอยู่บนลูวิ่งข้าง ๆ เธอไม่ทักทายกลับ เพราะบ่อยครั้งชายคนนี้ชอบมองสัดส่วนร่างกายของเธอด้วยสายตาลวนลาม

ลู่วิ่งถูกกดปิด มิราก้าวลงมาเตรียมไปเล่นเครื่องออกกำกายตัวอื่น เธอเลือกหลีกเลี่ยงมากกว่าการปะทะ

"เดี๋ยวสิครับ ผมทักทายคุณดี ๆ นะ" ชายคนเดิมตามมาดึงแขนเธอไว้

มิราเป่าลมหายใจ พยายามทำจิตให้เย็นแล้วเอ่ย "ปล่อยค่ะ คุณกำลังคุกคามฉันนะคะ"

ชาวอเมริกันเหยีบดยิ้ม เสียงห้าวจึงกล่าว "หึ นึกว่าสาวเอเชียจะง่ายเสียอีก"

กรอด! มิรากำมือแน่น หมดความอดทน ไม่มีความจำเป็นต้องให้เกียรติบุคคลตรงหน้าอีกต่อไป และเธอเองไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ

ปึง!

"โอ้ย!" ชายชาวอเมริกันร้องจุกจากฝีมือสาวเอเชียที่ตนเองได้ถูกไว้ก่อนหน้า ผู้คนในฟิตเนสที่มาใช้บริการต่างมองเป็นตาเดียวกัน

"ไปลงนรกไปไอ้เวร" มิราพ่นภาษาหยาบคาย กอดอกแสยะยิ้มมองร่างกำยำของชาวอเมริกันที่กำลังร้องจุกด้วยสีหน้าเจ็บ

"มึง!' ดวงตาเขม็งมีความโกรธ ร่างตัวโตพร้อมจู่โจมทำร้ายหญิงสาว

"...." มิรายืนสงบนิ่ง เธอเองก็พร้อมต่อสู้เช่นกัน ทว่าชายอเมริกันผู้นี้ยังไม่ทันได้ถึงตัวก็ถูกร่างสูงของใครบางคนแทรกตัวเข้ามา ยกเท้าใช้แรงมหาศาลถีบกระเด็น หัวฟาดลงพื้น

ปึง ! "โอ้ย!"

"..!!" หญิงสาวเบิกตากลมมองร่างสูงที่หันมาหาเธอ นี่เขามาที่นี่ได้ยังไงกัน นับเป็นครั้งที่สามที่ได้เจอกัน

"...." เหนือสมุทรมองหญิงสาวในชุดสปอร์ตบรารัดรูปนิ่ง เมื่อครู่ก่อนเขามองเห็นตั้งแต่แรกที่หญิงสาวโดนคุกคาม กำลังจะมาช่วยเธอในรอบแรก ดันเห็นว่าเธอตีเข่าใส่เป้าชายที่คุกคามเธอ จึงถอยออกมาดูอยู่ห่าง ๆ ทว่าพอเห็นเธอกำลังจะถูกทำร้ายจริง ๆ ถึงได้แสดงตัว

"มีงทำร้ายกู!" ชาวอเมริกันลุกขึ้นมาหมายจะเอาเรื่องเหนือสมุทร ไม่ทันได้ถึงตัวบอดี้การ์ดร่างกายสูงกำยำพุ่งเข้ามาจัดการตะลุมบอนกลางฟิตเนส โดยไม่ใครกล้ายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

"มากับผมเถอะครับ" เหนือสมุทรถือวิสาสะ คว้ามือหญิงสาวให้เดินตามหลังตนเองมา

"เอ่อ เมื่อกี้ขอบคุณมากจริง ๆ นะคะ" มิราไม่รอช้ากล่าวขอบคุณมาเฟียหนุ่มทันที

เหนือสมุทรที่หันหลังให้คนตัวเล็กแต่มือยังสวมจับเธอไว้ หยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวหันมามองหน้าเธอ

ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง เหนือสมุทรไม่กล่าวคำพูดใดออกมา ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าสวยของคนตรงหน้านิ่ง

จนมิรารู้สึกถึงความอึดอัด ดูจากตอนนี้สายตาของเขาเหมือนกำลังระงับอารมณ์โกรธ

"เอ่อ.." มิราแกะมือหน่าออกจากมือ ลืมไปเลยว่าเขากำลังสวมจับมือเธอไว้แน่น

เหนือสมุทรไม่ยอมปล่อยมือเธอ มือหนาสอดนิ้วเกาะรัดมือนุ่มนิ่มไว้เหนี่ยวแน่นกว่าเดิม

"เอ่อ คือคุณ.." มิรากำลังอ้าปากเอ่ย ว่าอีกฝ่ายกระชับมือเธอแน่นไป

"คุณทำให้ผมเป็นห่วงนะ เมื่อกี้หากช่วยคุณไม่ทัน ผมคงรู้สึกแย่" เสียงทุ้มพูดแทรกขึ้นมา

"ฉัน.." มิรากล่าวไม่ทันจบประโยคเช่นเดิม

"คุณชอบทำให้ใจผมปั่นป่วนอยู่เรื่อยเลย"

"...." รอบนี้มิราพูดอะไรไม่ออก เมื่อเขาพูดความรู้สึกออกมาเช่นนี้ แถมดวงตาคมของเขายังดูจริงจังมาก

"ผมแสดงแบบนี้ คุณควรร้บรู้ได้แล้ว ว่าผมกำลังสนใจคุณอยู่มิรา"

"...."

"ผมชอบคุณตั้งแต่แรกเจอ"

"...." มิราอึ้ง ไปต่อไม่ถูก พูดอะไรไม่ออก ไม่คิดว่าเขาจะสารภาพออกมาตรงนี้ งานนี้เธอเองก็จิตใจปั่นป่วนด้วยเช่นกัน

~✧✧✧~