10 Love Story ♡

10

( Love Story ♡ )

~✧✧✧~

"ผมชอบคุณตั้งแต่แรกเจอ" หลังได้บอกความในใจของตนเองเหนือสมุทรมองหน้าหญิงสาว เธอเบิกตากลมโต ดูอึ้งและพูดไม่ออก แก้มนวลทั้งสองข้างของเธอแดงระเรื่อ ริมฝีปากหยักของของมาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มเอ็นดู

มิราเห็นอีกฝ่ายที่ทำให้เธอใจปั่นป่วนนั้นยิ้มออกมา ก็แอบประท้วงเขาอยู่ในใจ หากแกล้งเป็นลมได้เธอจะทำ หากมีพลังพิเศษเธอจะหายตัวไปต่อหน้าต่อตาเขา เพื่อไปตั้งหลัก

"ผมคิดว่า.." เหนือสมุทรไม่ทันได้กล่าวจบประโยค ดวงตาสีฟ้าเข้มจรดมองมือนุ่มนิ่มที่ยื่นมาปิดปากตนเอง

"เอาเป็นว่าฉันรับรู้ ความรู้สึกของคุณแล้วค่ะ"

หัวคิ้วหนาของเหนือสมุทรเข้าหากันเล็กน้อย รอฟังคำพูดต่อไปของเธอ หัวใจของเขาเริ่มระสับระส่ายขึ้นทุกที ทว่าในใจส่วนลึกก็แอบคิดว่าเธอคงมีหัวใจที่ตรงกันเช่นเดียวกับตนเอง

"ฉันเองก็มีความรู้สึกดี ๆ กับคุณเช่นกันค่ะ" มิราตัดสินใจบอกสิ่งที่อยู่ในใจ พร้อมปล่อยมือนุ่มนิ่มของตัวเองที่ปิดปากของมาเฟียหนุ่มในตอนแรกออก

เหนือสมุทรคว้ามือหญิงสาวมาจับไว้ เสียงทุ้มเอ่ย "คุณเปิดโอกาสให้ผมได้ไหมครับ?"

"...." มิรามองหน้าหล่อคม แววตาของเขาดูจริงใจ จนเธอใจเต้นอีกรอบ อีกใจก็กลัว เดิมทีเธอมีมุมมองว่าความรักไม่ใช่สิ่งสวยงาม ทว่าอีกใจก็อยากลองเปิดโอกาสให้คนตรงหน้า เพราะเขาเป็นคนแรกที่ทำให้ใจเต้น ในคืนเต้นรำเขาผู้นี้ทำให้เธอประทับใจตั้งแต่ยังไม่ถอดหน้ากาก

ดวงตาสีน้ำตาลมองหน้าหล่อคมที่รอฟังคำตอบ เธอนับหนึ่งถึงสามในใจ ริมฝีปากอมชมพูแอบเป่าลมก่อนเอ่ย "ตกลงค่ะ ฉันเปิดโอกาสให้คุณ"

เหนือสมุทรยิ้มออกมา ได้แต่ยืนดีใจเงียบ ๆ อยากจะดึงคนตัวเล็กตรงเข้ามากอดก็เกรงว่าจะเป็นการกระทำที่อุกอาจ กลัวเธออาจจะไม่ชอบใจที่ถึงเนื้อถึงตัวเธอเร็ว

มิราคลี่รอยยิ้มบางให้มาเฟียหนุ่ม ทั้งที่ในใจกลัวการมีความรักแทบตาย แต่ไม่รู้ทำไมกับผู้ชายคนนี้ เธอถึงเอาชนะความกลัวยอมเปิดใจให้เขาจนได้

"ว่าแต่ คุณมาออกกำลังกายที่นี่ด้วยเหรอคะ?" มิราเอ่ยถามเหนือสมุทร เพราะเธอไม่เคยเจอเขาเลย อีกอย่างคนระดับเขาไม่จำเป็นต้องเข้าฟิตเนสรวมแบบนี้ก็ได้

เหนือสมุทรทำสีหน้านิ่งเดียว เอ่ยยอมรับอย่างตรงไปตรงมา "เปล่าครับ ผมตามคุณมา"

มิราถึงกับหลุดขำ เริ่มนึกบางอย่างออก รวมถึงเรื่องความบังเอิญที่เธอได้ไปคฤหาสน์ของเขา แสดงว่าเจนนี่คือผู้ยื่นมาเป็นตัวช่วย

"ขำอะไรหรือครับ" มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วขึ้นข้างนึง เมื่อเห็นรอยยิ้มขำยังไม่จางหายไปจากใบหน้าของเธอ

"คุณนี่เจ้าเล่ห์ไม่เบานะคะ" มิราว่าออกมายิ้ม ๆ เจอกันครั้งที่สามเขากับทำให้เธอยิ้มได้มากขนาดนี้

"เป็นเพราะคุณ ผมถึงยอมเป็นคนเจ้าเล่ห์" เหนือสมุทรกล่าวยิ้ม แล้วถอดเสื้อคลุมของตนเองสวมให้หญิงสาว

"...?? มิราทำสีหน้ามึนงง ทำไมอยู่ ๆ เขาถึงทำแบบนี้ นำเสื้อแจ็คเก็ตตัวใหญ่โคร่งมาคลุมให้เธอทำไม

"ได้โปรดใส่เถอะครับ ผมไม่ชอบให้ใครมองคุณ" น้ำเสียงทุ้มกล่าวพลางสบตา

"...." ปกติหากใครมาวุ่นวายต่อตัวเธอเช่นนี้ คงได้เจอกับมิราสายวีน พอเป็นเขาเธอกับเลือกที่จะปล่อย เห็นทีว่าในอีกไม่ช้า ผู้ชายคนนี้คงได้หัวใจเธอไปครอบครอง

หลายวันต่อมา...

มิราทำงานอย่างหนักจนมาถึงสุดสัปดาห์วันหยุด วันนี้เป็นอีกวันที่เธอจะไปเดทกับเหนือสมุทร หลังได้เปิดใจกับมาเฟียหนุ่ม เขาจะหาเวลาว่างมาเจอกับเธอทุกช่วงทานอาหารกลางวัน ไม่ก็ช่วงเย็น เนื่องด้วยตัวเขาก็มีงานที่ต้องบริหารเช่นกัน เรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขา มีคนสนิทใกล้ตัวรู้เพียงไม่กี่คน และผู้ที่รู้คนแรกนั่นก็คือเอเชีย

"เขาจะไม่ว่าอะไรเหรอ ที่ฉันไปด้วย" เสียงใสของเอเชียดังขึ้น

มิรากำลังยืนสำรวจความเรียบร้อยของชุดที่สวมใส่ตอบเพื่อนรัก "ไม่ว่าอะไรหรอก ฉันบอกเขาว่าจะพาแกไปเลือกเครื่องเพชรก่อน แล้วค่อยไปDinnerกับเขา"

"ไว้ค่อยไปเลือกวันอื่นก็ได้นะ ฉันเกรงใจเขา" เอเชียทำสีหน้ามุ่นเล็กน้อย

"แกจะซีเรียสอะไร ฉันมีเวลาไปช่วยแกเลือกเครื่องเพชรชั่วโมงนึง ส่วนเวลาที่เหลือก็เป็นของฉันกับเขา" มิราตวัดใบหน้ามาตอบยิ้ม ๆ เมื่อช่วยเลือกเครื่องประดับให้เพื่อนรักเสร็จก็แยกกันทันที

เอเชียเห็นความอามรมณ์ดีของมิราจึงเอ่ยแซว "แหม่ ตั้งแต่เริ่มเดทกับนายเหนือสมุทร แกดูยิ้มเก่งอารมณ์ดีมากเลยยะคะ"

"ฉันอาการออกขนาดนั้น" มิราขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งเล็กน้อย

"อือ แต่ก็ดีแล้วล่ะ แกมีคนของใจมาดูแล ส่วนพี่ชายฉันอกหักกินแห้วไป" เอเชียเอ่ยพลางบ่นไปถึงพี่ชาย เอมิลแอบชอบมิรามาตั้งหลายปี หาสารพัดวิธีมาจีบ แต่มิราก็ยังไม่สนใจ คิดแค่แค่เป็นเพียงพี่ชายเท่านั้น

"พี่เอมิลโปรไฟล์ดี อีกหน่อยเขาต้องเจอสาวถูกใจตรงสเปคแน่นอน" มิราเอ่ยแล้วคว้ากระเป๋าใบหรูมาคล้องแขน

เอเชียเห็นมิราเตรียมพร้อมแล้ว จึงหยิบกระเป๋าของตัวเองมาคล้องแขนบาง เสียงใสเอ่ย "ฉันก็ขอให้มีสาวที่ถูกใจเข้ามาหาพี่เอมิลเร็วนี้ ๆ ถ้ายังไม่มี ฉันกลัวเขาจะตามตื้อแก จนได้ปะทะกับนายเหนือสมุทรล่ะสิ"

"...." มิรายกยิ้มบาง ๆ ให้เอเชีย ในใจพลางคิดไปด้วย หากเหนือสมุทรมีอารมณ์หึงจะเป็นเช่นไร หรือเอาเข้าจริง ๆ แล้ว เขาจะไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เลย เพราะเขาก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว

เวลาต่อมา...

มิรากับเอเชียเดินมาถึงห้างใจกลางเมืองนิวยอร์ก ทั้งสองสาวเดินเข้ามาย่านร้านกาแฟที่นัดเจอกับมาเฟียหนุ่ม

"ฉันถึงแล้วค่ะ คุณอยู่ร้านไหนนะคะ?" มิราพูดโทรศัพท์กับเหนือสมุทรพลางหันมองซ้ายมองขวา

ขณะเดียวกันเอเชียที่กำลังเดินเชิดหน้าก็ต้องถอดแว่นตากันแดดออก เมื่อเจอบุคคนไม่พึงประสงค์

"ไอ้บ้าลีวาย"

"ฉันเห็นคุณแล้วค่ะ" มิราโบกมือให้เหนือสมุทรที่ลุกจากเก้าอี้ ผลักประตูออกมาจากร้านกาแฟ

"เจอหน้ากันแต่ละทีปีนเกลียว อยากโดนเล่นเหรอไง" ลีวายแสยะยิ้มกวน ล้วงกระเป๋ากางเกงมาหยุดยืนตรงหน้าเอเชีย

"จะเล่นอะไรฉันฮะ อย่ามายิ้มทุเรศอย่างนี้นะ" เอเชียแว้ดใส่หน้าลีวายทันที

"...." มิรามองสองหนุ่มสาวที่กำลังเปิดศึกตีกันหน้ามุ่น คู่นี้เจอกันไม่เคยคุยกันดีสักครั้ง

เหนือสมุทรเดินเข้ามาถึง คลี่ยิ้มให้หญิงสาวแล้วเอ่ย "หาร้านยากไหมครับ?"

"ไม่ค่ะ" มิราส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

ในขณะที่อีกคู่กำลังมองกันอย่างหวานชื่น แต่อีกคู่กำลังเริ่มตีกัน

"นายมาหาเรื่องฉันก่อนนะ ไอ้บ้า" เอเชียเตรียมยกเท้าจะกระทืบลีวาย

ลีวายที่รู้เท่าทันเอเชียก็ถอยตัวหลบ แล้วคว้าแขนน้องสาวศัตรูลากให้เดินไปด้วย

"มานี่ มาเคลียร์กับฉันหน่อย ไม่ต้องไปเป็นก้างเขาสองคนหรอก"

"ฉันไม่ไปนะ ไม่ไปกับนาย!" เอเชียร้องตะโกนลั่นหันหน้ามายุ่งมามองมิราที่ยืนคู่กันอยู่กับเหนือสมุทร

"เพื่อนฉันถูกลากไปแล้ว จะเป็นอะไรไหมคะ?" เอเชียถามเหนือสมุทร ยิ่งทั้งคู่ไม่ถูกกันอยู่ แถมพี่ชายของเอเชียยังเป็นศัตรูของลีวาย

เหนือสมุทรก้มหน้ามองคนตัวเล็กแล้วตอบยิ้ม ๆ "ลีวายมันไม่รังแกผู้หญิงหรอกครับ"

"แต่ว่าพี่ชายของเอเชีย" มิรากำลังกล่าวแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมือเธอถูกสวมจับโดยมือหนาของอีกฝ่าย

"ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกครับ ตอนนี้สนใจแค่เรื่องของเราดีกว่า"

"...."

~✧✧✧~

เหนือสมุทรขยันทำน้องเขิน เรื่องราวความรักของทั้งสองเริ่มขึ้นแล้วค่ะ คอมเมนต์มาเยอะๆเป็นกำลังใจให้ไรท์น้า กำลังเร่งปั่นให้10

( Love Story ♡ )

~✧✧✧~

"ผมชอบคุณตั้งแต่แรกเจอ" หลังได้บอกความในใจของตนเองเหนือสมุทรมองหน้าหญิงสาว เธอเบิกตากลมโต ดูอึ้งและพูดไม่ออก แก้มนวลทั้งสองข้างของเธอแดงระเรื่อ ริมฝีปากหยักของของมาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มเอ็นดู

มิราเห็นอีกฝ่ายที่ทำให้เธอใจปั่นป่วนนั้นยิ้มออกมา ก็แอบประท้วงเขาอยู่ในใจ หากแกล้งเป็นลมได้เธอจะทำ หากมีพลังพิเศษเธอจะหายตัวไปต่อหน้าต่อตาเขา เพื่อไปตั้งหลัก

"ผมคิดว่า.." เหนือสมุทรไม่ทันได้กล่าวจบประโยค ดวงตาสีฟ้าเข้มจรดมองมือนุ่มนิ่มที่ยื่นมาปิดปากตนเอง

"เอาเป็นว่าฉันรับรู้ ความรู้สึกของคุณแล้วค่ะ"

หัวคิ้วหนาของเหนือสมุทรเข้าหากันเล็กน้อย รอฟังคำพูดต่อไปของเธอ หัวใจของเขาเริ่มระสับระส่ายขึ้นทุกที ทว่าในใจส่วนลึกก็แอบคิดว่าเธอคงมีหัวใจที่ตรงกันเช่นเดียวกับตนเอง

"ฉันเองก็มีความรู้สึกดี ๆ กับคุณเช่นกันค่ะ" มิราตัดสินใจบอกสิ่งที่อยู่ในใจ พร้อมปล่อยมือนุ่มนิ่มของตัวเองที่ปิดปากของมาเฟียหนุ่มในตอนแรกออก

เหนือสมุทรคว้ามือหญิงสาวมาจับไว้ เสียงทุ้มเอ่ย "คุณเปิดโอกาสให้ผมได้ไหมครับ?"

"...." มิรามองหน้าหล่อคม แววตาของเขาดูจริงใจ จนเธอใจเต้นอีกรอบ อีกใจก็กลัว เดิมทีเธอมีมุมมองว่าความรักไม่ใช่สิ่งสวยงาม ทว่าอีกใจก็อยากลองเปิดโอกาสให้คนตรงหน้า เพราะเขาเป็นคนแรกที่ทำให้ใจเต้น ในคืนเต้นรำเขาผู้นี้ทำให้เธอประทับใจตั้งแต่ยังไม่ถอดหน้ากาก

ดวงตาสีน้ำตาลมองหน้าหล่อคมที่รอฟังคำตอบ เธอนับหนึ่งถึงสามในใจ ริมฝีปากอมชมพูแอบเป่าลมก่อนเอ่ย "ตกลงค่ะ ฉันเปิดโอกาสให้คุณ"

เหนือสมุทรยิ้มออกมา ได้แต่ยืนดีใจเงียบ ๆ อยากจะดึงคนตัวเล็กตรงเข้ามากอดก็เกรงว่าจะเป็นการกระทำที่อุกอาจ กลัวเธออาจจะไม่ชอบใจที่ถึงเนื้อถึงตัวเธอเร็ว

มิราคลี่รอยยิ้มบางให้มาเฟียหนุ่ม ทั้งที่ในใจกลัวการมีความรักแทบตาย แต่ไม่รู้ทำไมกับผู้ชายคนนี้ เธอถึงเอาชนะความกลัวยอมเปิดใจให้เขาจนได้

"ว่าแต่ คุณมาออกกำลังกายที่นี่ด้วยเหรอคะ?" มิราเอ่ยถามเหนือสมุทร เพราะเธอไม่เคยเจอเขาเลย อีกอย่างคนระดับเขาไม่จำเป็นต้องเข้าฟิตเนสรวมแบบนี้ก็ได้

เหนือสมุทรทำสีหน้านิ่งเดียว เอ่ยยอมรับอย่างตรงไปตรงมา "เปล่าครับ ผมตามคุณมา"

มิราถึงกับหลุดขำ เริ่มนึกบางอย่างออก รวมถึงเรื่องความบังเอิญที่เธอได้ไปคฤหาสน์ของเขา แสดงว่าเจนนี่คือผู้ยื่นมาเป็นตัวช่วย

"ขำอะไรหรือครับ" มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วขึ้นข้างนึง เมื่อเห็นรอยยิ้มขำยังไม่จางหายไปจากใบหน้าของเธอ

"คุณนี่เจ้าเล่ห์ไม่เบานะคะ" มิราว่าออกมายิ้ม ๆ เจอกันครั้งที่สามเขากับทำให้เธอยิ้มได้มากขนาดนี้

"เป็นเพราะคุณ ผมถึงยอมเป็นคนเจ้าเล่ห์" เหนือสมุทรกล่าวยิ้ม แล้วถอดเสื้อคลุมของตนเองสวมให้หญิงสาว

"...?? มิราทำสีหน้ามึนงง ทำไมอยู่ ๆ เขาถึงทำแบบนี้ นำเสื้อแจ็คเก็ตตัวใหญ่โคร่งมาคลุมให้เธอทำไม

"ได้โปรดใส่เถอะครับ ผมไม่ชอบให้ใครมองคุณ" น้ำเสียงทุ้มกล่าวพลางสบตา

"...." ปกติหากใครมาวุ่นวายต่อตัวเธอเช่นนี้ คงได้เจอกับมิราสายวีน พอเป็นเขาเธอกับเลือกที่จะปล่อย เห็นทีว่าในอีกไม่ช้า ผู้ชายคนนี้คงได้หัวใจเธอไปครอบครอง

หลายวันต่อมา...

มิราทำงานอย่างหนักจนมาถึงสุดสัปดาห์วันหยุด วันนี้เป็นอีกวันที่เธอจะไปเดทกับเหนือสมุทร หลังได้เปิดใจกับมาเฟียหนุ่ม เขาจะหาเวลาว่างมาเจอกับเธอทุกช่วงทานอาหารกลางวัน ไม่ก็ช่วงเย็น เนื่องด้วยตัวเขาก็มีงานที่ต้องบริหารเช่นกัน เรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขา มีคนสนิทใกล้ตัวรู้เพียงไม่กี่คน และผู้ที่รู้คนแรกนั่นก็คือเอเชีย

"เขาจะไม่ว่าอะไรเหรอ ที่ฉันไปด้วย" เสียงใสของเอเชียดังขึ้น

มิรากำลังยืนสำรวจความเรียบร้อยของชุดที่สวมใส่ตอบเพื่อนรัก "ไม่ว่าอะไรหรอก ฉันบอกเขาว่าจะพาแกไปเลือกเครื่องเพชรก่อน แล้วค่อยไปDinnerกับเขา"

"ไว้ค่อยไปเลือกวันอื่นก็ได้นะ ฉันเกรงใจเขา" เอเชียทำสีหน้ามุ่นเล็กน้อย

"แกจะซีเรียสอะไร ฉันมีเวลาไปช่วยแกเลือกเครื่องเพชรชั่วโมงนึง ส่วนเวลาที่เหลือก็เป็นของฉันกับเขา" มิราตวัดใบหน้ามาตอบยิ้ม ๆ เมื่อช่วยเลือกเครื่องประดับให้เพื่อนรักเสร็จก็แยกกันทันที

เอเชียเห็นความอามรมณ์ดีของมิราจึงเอ่ยแซว "แหม่ ตั้งแต่เริ่มเดทกับนายเหนือสมุทร แกดูยิ้มเก่งอารมณ์ดีมากเลยยะคะ"

"ฉันอาการออกขนาดนั้น" มิราขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งเล็กน้อย

"อือ แต่ก็ดีแล้วล่ะ แกมีคนของใจมาดูแล ส่วนพี่ชายฉันอกหักกินแห้วไป" เอเชียเอ่ยพลางบ่นไปถึงพี่ชาย เอมิลแอบชอบมิรามาตั้งหลายปี หาสารพัดวิธีมาจีบ แต่มิราก็ยังไม่สนใจ คิดแค่แค่เป็นเพียงพี่ชายเท่านั้น

"พี่เอมิลโปรไฟล์ดี อีกหน่อยเขาต้องเจอสาวถูกใจตรงสเปคแน่นอน" มิราเอ่ยแล้วคว้ากระเป๋าใบหรูมาคล้องแขน

เอเชียเห็นมิราเตรียมพร้อมแล้ว จึงหยิบกระเป๋าของตัวเองมาคล้องแขนบาง เสียงใสเอ่ย "ฉันก็ขอให้มีสาวที่ถูกใจเข้ามาหาพี่เอมิลเร็วนี้ ๆ ถ้ายังไม่มี ฉันกลัวเขาจะตามตื้อแก จนได้ปะทะกับนายเหนือสมุทรล่ะสิ"

"...." มิรายกยิ้มบาง ๆ ให้เอเชีย ในใจพลางคิดไปด้วย หากเหนือสมุทรมีอารมณ์หึงจะเป็นเช่นไร หรือเอาเข้าจริง ๆ แล้ว เขาจะไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เลย เพราะเขาก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว

เวลาต่อมา...

มิรากับเอเชียเดินมาถึงห้างใจกลางเมืองนิวยอร์ก ทั้งสองสาวเดินเข้ามาย่านร้านกาแฟที่นัดเจอกับมาเฟียหนุ่ม

"ฉันถึงแล้วค่ะ คุณอยู่ร้านไหนนะคะ?" มิราพูดโทรศัพท์กับเหนือสมุทรพลางหันมองซ้ายมองขวา

ขณะเดียวกันเอเชียที่กำลังเดินเชิดหน้าก็ต้องถอดแว่นตากันแดดออก เมื่อเจอบุคคนไม่พึงประสงค์

"ไอ้บ้าลีวาย"

"ฉันเห็นคุณแล้วค่ะ" มิราโบกมือให้เหนือสมุทรที่ลุกจากเก้าอี้ ผลักประตูออกมาจากร้านกาแฟ

"เจอหน้ากันแต่ละทีปีนเกลียว อยากโดนเล่นเหรอไง" ลีวายแสยะยิ้มกวน ล้วงกระเป๋ากางเกงมาหยุดยืนตรงหน้าเอเชีย

"จะเล่นอะไรฉันฮะ อย่ามายิ้มทุเรศอย่างนี้นะ" เอเชียแว้ดใส่หน้าลีวายทันที

"...." มิรามองสองหนุ่มสาวที่กำลังเปิดศึกตีกันหน้ามุ่น คู่นี้เจอกันไม่เคยคุยกันดีสักครั้ง

เหนือสมุทรเดินเข้ามาถึง คลี่ยิ้มให้หญิงสาวแล้วเอ่ย "หาร้านยากไหมครับ?"

"ไม่ค่ะ" มิราส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

ในขณะที่อีกคู่กำลังมองกันอย่างหวานชื่น แต่อีกคู่กำลังเริ่มตีกัน

"นายมาหาเรื่องฉันก่อนนะ ไอ้บ้า" เอเชียเตรียมยกเท้าจะกระทืบลีวาย

ลีวายที่รู้เท่าทันเอเชียก็ถอยตัวหลบ แล้วคว้าแขนน้องสาวศัตรูลากให้เดินไปด้วย

"มานี่ มาเคลียร์กับฉันหน่อย ไม่ต้องไปเป็นก้างเขาสองคนหรอก"

"ฉันไม่ไปนะ ไม่ไปกับนาย!" เอเชียร้องตะโกนลั่นหันหน้ามายุ่งมามองมิราที่ยืนคู่กันอยู่กับเหนือสมุทร

"เพื่อนฉันถูกลากไปแล้ว จะเป็นอะไรไหมคะ?" เอเชียถามเหนือสมุทร ยิ่งทั้งคู่ไม่ถูกกันอยู่ แถมพี่ชายของเอเชียยังเป็นศัตรูของลีวาย

เหนือสมุทรก้มหน้ามองคนตัวเล็กแล้วตอบยิ้ม ๆ "ลีวายมันไม่รังแกผู้หญิงหรอกครับ"

"แต่ว่าพี่ชายของเอเชีย" มิรากำลังกล่าวแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมือเธอถูกสวมจับโดยมือหนาของอีกฝ่าย

"ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกครับ ตอนนี้สนใจแค่เรื่องของเราดีกว่า"

"...."

~✧✧✧~