07 coincidence?

07

(coincidence?)

~✧✧✧~

Per.* "คุณ"

"...." เหนือสมุทรมองหญิงสาวที่เบิกตากลมตอนเห็นเขา ทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ เขาได้พบเธออีกครั้ง

เป็นความบังเอิญที่เขาตั้งใจลิขิต ย้อนไปเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน เมื่อกลับจากงานเลี้ยง เขาต่อสายตรงหาเจนนี่ลูกพี่ลูกน้อง หลังได้ข้อมูลว่าหญิงสาวเป็นรุ่นน้องสมัยเรียนของเจนนี่ เขาก็ไม่รอช้าขอความช่วยจากเธอทันที

ทั้งที่กำหนดงานแต่งงานของเจนนี่ยังอีกยาวไกล ไม่มีความจำเป็นต้องรีบตัดชุดแต่งงาน

"รู้จักกันด้วยเหรอคะ?" เจนนี่แสร้งถามหน้ายิ้ม ๆ ทั้งที่ในใจรู้อยู่เต็มอกว่าอะไรเป็นอะไร เธอเป็นตัวเชื่อมเพื่อให้เหนือสมุทรได้เข้าใกล้หญิงสาวเพียงเท่านั้น

"หนึ่งสัปดาห์ก่อนเจอกับคุณมิราที่งานเลี้ยง" เสียงทุ้มนิ่งของเหนือสมุทรเอ่ย พลางมองหน้าเรียวสวยของมิรา ยามกลางวันเธออยู่ในชุดธรรมดา ใบหน้าไม่ค่อยแต่งเติม เธอก็ยังดูสวยมีออร่า

"อ้ออย่างนี้นี่เอง" เจนนี่พยักหน้าให้ จูงมือมิรามานั่งที่โซฟาด้วยกัน

"มิราเตรียมแบบสเก็ตมาทั้งหมดห้าแบบค่ะ พี่เจนนี่ลองเลือกดูนะคะ" น้ำเสียงใสของมิรากล่าว

ในขณะเดียวกันเหนือสมุทรก็เข้ามานั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว

~*~ มิรามองหน้าเจ้าของร่างสูงเพียงแวบนึงแล้วก้มหน้าเปิดภาพสเก็ตชุดให้เจนนี่ดู ความจริงแล้วเธอไม่อยากต้องมองมาเฟียหนุ่มนานตั้งหาก

"โฮ แบบสวยทุกชุดเลยมิรา แค่สเก็ตแรกพี่ก็ชอบแล้ว" เจนนี่เอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้าง คำชมของเธอมากจากใจจริง ๆ ฝีมือการออกแบบของหญิงสาวนั้นสมคำล่ำลือ ไม่แปลกใจว่าทำไมแบรนด์เสื้อผ้าของเธอถึงโด่งดัง

"มิราเอาตัวอย่างเนื้อผ้ามาให้พี่เจนนี่ดูด้วยนะคะ" หญิงสาวเอ่ยพลางพยักหน้าให้นีโอส่งแบบตัวอย่างผ้ามาให้เธอ

เหนือสมุทรที่นั่งใกล้กว่าจึงรับตัวอย่างผ้าจากนีโอยื่นส่งให้มิราแทน

ดวงตากลมโตมองหน้ามาเฟียหนุ่ม เธอเอื้อมมือรับสมุดตัวอย่างผ้าจากเขา ทว่าปลายนิ้วดันสัมผัสกับมือหนาอย่างไม่ตั้งใจ คล้ายกับไฟฟ้าวิ่งผ่าน ภาพเหตุการณ์ในงานเลี้ยงจูนเข้ามาในหัวของมิรา หัวใจดวงน้อยเต้นจังหวะเร็วขึ้น บุคคลตรงหน้ากำลังมีอิทธิพลต่อเธอ

เหนือสมุทรไม่ยอมปล่อยเล่มสมุดตัวอย่าง สบตากับเธอนิ่งงัน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้คนนิ่งขรึมอย่างเขาอยากพุ่งเข้าหา

เจนนี่มองดูอาการสองหนุ่มสาว ริมฝีอวบอิ่มแอบยกยิ้มยิ้ม

นีโอมองเจ้านายสาวสลับกับใบหน้าคมของมาเฟียหนุ่ม หากไม่มีอะไรผิดจากความคาดเดา ชายหนุ่มกับหญิงสาวเหมือนกำลังแอบชอบกัน

เจนนี่เห็นทั้งสองสบตากันไม่ยอมเลิก เลยส่งเสียงกระแอม "อะแฮ่ม"

_*_ เหนือสมุทรยอมปล่อยเล่มสมุดผ้าให้หญิงสาว

มิรานำเล่มสมุดวางตรงหน้าเจนนี่พร้อมกับเอ่ย "ถ้าพี่เจนนี่เลือกแบบสเก็ตเสร็จแล้ว ลองดูเนื้อผ้าได้เลยนะคะ"

"จ้ะ" เจนนี่พยักหน้ายิ้มพลางเหลือบตามองหน้าลูกพี่ลูกน้องของเธอ เขาแนบเนียนได้หน้านิ่งเดียวเหลือเกิน

"พี่เลือกแบบได้แล้วนะคะ ส่วนชุดเจ้าบ่าวค่อยว่ากันอีกที" เจนนี่เอ่ย ส่งสเก็ตแบบที่สองให้มิรา

"ส่วนเนื้อผ้าพี่เลือกตัวที่เล่นลายปักลูกไม้"

"ได้ค่ะพี่เจนนี่" มิราคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้รุ่นพี่สาว

นีโอลุกจากโซฟามาเก็บแบบสเก็ตและเล่มสมุดเพื่อเตรียมเดินทางกลับ

ในระหว่างนั้น เสียงของเจนนี่ก็ดังขึ้น "มิราจ๊ะ พี่ขอรบกวนอีกเรื่องนึงสิ"

"เรื่องอะไรคะ?" มิราเอ่ยมองรุ่นพี่สาวที่กำลังมองหน้าของเหนือสมุทร

“พี่เหนือสมุทรเขามีแต่สูทสีโทนเดียวคือสีดำแบบเดิม ๆ มิราช่วยตัดสูทให้เขาสักสามสี่ชุดได้ไหมคะ"

"...." มิราหันมองหน้าเหนือสมุทร

ใบหน้าหล่อคมขยับริมฝีปากเอ่ย "ขอรบกวนคุณด้วยคนได้ไหมครับ"

"...."

เวลาต่อมา เจนนี่เอ่ยขอให้นีโอไปช่วยเลือกชุดออกงานเลี้ยงกลางคืน ภายในห้องนี้จึงเหลือเพียงเขาและเธออยู่กันตามลำพัง

มิราไล่มองสูทบนรถเข็นของเหนือสมุทร สไตล์ของเขาคือ Super Black Suits รสนิยมของเขาก็ดีอยู่แล้ว แต่ส่วนมากสูททุกตัวจะเป็นทรงสีดำเยอะเป็นพิเศษอย่างที่เจนนี่ว่าไว้จริง ๆ

สายวัดตัวถูกดึงเป็นเส้นยาว มิราก้าวมาหาเหนือสมุทรที่นั่งอยู่บนโซฟาหรู

"เอ่อ รบกวนยืนขึ้นได้ไหมคะ?"

"ครับ" เหนือสมุทรลุกจากโซฟาตามคำสั่งของเธอทันที

"ขอวัดสัดส่วนร่างกายคุณหน่อยนะคะ" เสียงหวานกล่าว

มิราเขย่งปลายเท้าขึ้น ส่วนสูงของเขากับเธอต่างกันราวกับฟ้ากับเหว ขนาดสวมใส่ส้นสูงเธอยังเท่าแค่หน้าอกเขา

"...." ใบหน้าสวยยื่นมาให้สายตาคมกริบได้สำรวจชัด ๆ เหนือสมุทรยืนนิ่ง แก้มของเธออมชมพูเห็นเลือดฝาด จมูกสันโด่งได้รูปตัดกับโครงหน้าเรียว แม้วันนี้เธอจะไม่ได้แต่งหน้าจัดเท่ากับวันงานในคืนนั้น ทว่าความสวยของเธอกับไม่ได้ลดลงเลย ยิ่งมองใกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งมีความสวยสง่า

"คุณชอบสีโทนเข้ม มีความเป็นผู้ใหญ่ สูทสีกลมก็เหมาะดีนะคะ ดูสุภาพด้วยค่ะ" มิรากล่าว มือเรียวเอื้อมใช้สายวัดตรงบริเวณเอวสอบ ยิ่งเข้าใกล้ชิดร่างสูง กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆของเขาเตะเข้าจมูกเธอ

"ผมมีความเป็นผู้ใหญ่?" เหนือสมุทรกล่าวประโยคหนึ่งในคำพูดของเธอสีหน้านิ่ง

มิราเงยหน้า มือยังคงใช้สายคล้องเอวสอบไว้ เสียงใสจึงเอ่ย "ใช่ค่ะ ก็คุณดูเป็นผู้ใหญ่นี่คะ" เมื่อกี้เธอมั่นใจว่าไม่ได้พูดจาอะไรผิดหรือไร้มารยาท ทำไมเขาถึงต้องทวนคำพูดเมื่อครู่ของเธอด้วย'?'

"คุณอายุเท่าไหร่?" จู่ ๆ ทำไมเขาถึงมาถามอายุเธอขึ้นมา

"--? "มิรามึนงงเล็กน้อย ทว่าก็ยอมให้คำตอบแก่เขา "ฉันอายุ 23 ค่ะ"

"อ่อ" เหนือสมุทรพยักหน้า น้ำเสียงทุ้มกล่าวขึ้นมา "คุณห่างกับผม 7 ปี"

มิราแอบคำนวณอายุมาเฟียหนุ่มแล้วเอ่ย "อายุ 30 นี่หน่า" ในใจหญิงสาวตอนเจอกับเขาครั้งแรก ไม่คิดว่าเขาจะเลขหลักสามสิบเลยด้วยซ้ำ

"ผมไม่ได้แก่สำหรับคุณเกินไปใช่ไหม?"

"...." ไม่ได้แก่สำหรับเธอเกินไป ประโยคนี้ทำไมฟังดูแล้วแปลก ๆ เหมือนเขาต้องการสื่อเป็นนัยบางอย่าง มิรายังไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป

"ผมอายุ 30 อย่างที่คุณว่า"

"...."

~✧✧✧~