06 Stuck With You

06

(Stuck With You)

~✧✧✧~

มิรากลับเข้ามาภายในงานเลี้ยง จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มีผู้ชายตั้งมากเข้าหาเธอ ทว่าพอเป็นเขาจิตใจก็ถึงกับว้าวุ่น

"ผู้หญิงสวย ๆ อย่างคุณ ไม่คู่ควรที่จะสูบมันเลย"

ประโยคนี้ก้องอยู่ในหัว แม้ใบหน้าเขาจะนิ่งไปหน่อยแต่ดวงตาของเขากับสื่อว่ากำลังหวังดี

"มิรานี่แกเมาแล้วหรือ?"

"ฮะ" มิราหลุดจากภวังค์ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ตั้งแต่เข้ามาในงานเธอยังไม่ได้สนทนากับเอเชียสักคำ

เอเชียทำสีหน้ามุ่น สัมผัสได้ว่ามิรามีความผิดปกติ น้ำเสียงเรียบว่า "ก็หน้าแกแดง ดูเหม่อ ๆ "

"ไม่ได้เมาหรอก" มิราว่าเหลือบตามองเหนือสมุทรที่เดินกลับเข้ามา ดวงตาสีฟ้าเข้มมองหน้าและสบตาเธอ

"...."

เอเชียมองหน้าเพื่อนรักที่มองตรงไปที่เหนือสมุทร ริมฝีปากบางแอบยกยิ้ม หากให้เดาทั้งสองคงไปเจอกันด้านนอกอีกครั้ง

มิราหลบสายตามาเฟียหนุ่ม ทำทีเป็นก้มหยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบ กระทั่งเหนือสมุทรได้เดินผ่านโต๊ะไปแล้ว มิราจึงวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะอย่างเดิม

"ถึงฉันจะเกลียดไอ้บ้าลีวาย แต่นายเหนือสมุทรฉันเชียร์นะ" เอเชียเอ่ย เมื่อกี้จากที่ได้สังเกต ดูมิราให้ความสนใจเหนือสมุทรไม่น้อย

"เชียร์อะไรของแก?" มิราว่าพร้อมยู่หน้ายุ่งเล็กน้อย พลางแอบตวัดหน้ามองโต๊ะของเหนือสมุทร ซึ่งในตอนนี้มาเฟียหนุ่มกำลังยกไวน์จิบพยักหน้าอันนิ่งเดียวพูดคุยกับกลุ่มเพื่อน

"เหนือสมุทรน่ะรวยมากนะ ตระกูลเขาเป็นเจ้าของเครือห้างทั่วอเมริกา นี่ยังไม่รวมธุรกิจอื่น ๆ อีก"

"ฉันไม่สนผู้ชายรวยแกก็รู้" มิรากล่าวเพียงสั้น ๆ ดวงตาของเธอแอบเหลือบมองใบหน้าหล่อของเหนือสมุทรอีกแล้ว จนเพื่อนของมาเฟียหนุ่มจับได้

ดีออสสะกิดเหนือสมุทรทันที กระซิบบอกเพื่อนรักว่าสาวสวยกำลังแอบมองอยู่

ใบหน้าหล่อนิ่งของเหนือสมุทรมองมิรา พลางกระทุ้งศอกใส่ดีออส เสียงขรึมเอ่ย "อย่าแกล้งเธอ"

มิรารีบตวัดหนี ต่อว่าตัวเองในใจ ว่าไม่ควรหันมองเขาเลย แถมยังโดนเพื่อนเขาจับได้อีก เธอรู้สึกเสียหน้า

"ในกลุ่มนั้น นายเหนือสมุทรดีสุดแล้ว" เอเชียว่ายิ้ม ๆ หากเพื่อนเธอจะมีความรัก ก็อยากเชียร์ให้ได้ผู้ชายดี ๆ

"แกรู้ดีเรื่องของเขาจัง" มิรายู่หน้าเล็กน้อยพลางคิดถึงตอนเต้นรำกับมาเฟียหนุ่ม เธอทั้งเต้นไม่เก่งทั้งทำเขาเจ็บตัว แต่ไม่มีคำต่อว่าตำหนิหลุดออกมาจากปากเขาเลย

"ก็พอรู้นั่นแหละ คุณแม่ฉันสนิทกับคุณแม่เขาอยู่" เอเชียเอ่ย สายตาดันเหลือบมองลีวายกำลังจ้องเขม็งมาที่เธอ

"ไอ้โรคจิตนี่" เอเชียพึมพำด่ามาเฟียหนุ่มคู่กัด

"แกด่าใคร อย่าบอกนะ?" มิราหันมองพบว่าลีวายยกยิ้มให้อย่างสุภาพ และแน่นอนว่าเหนือสมุทรก็มองเธออยู่

"ไอ้ลีวายบ้า สงสัยอยากเจ็บตัวอีก" เอเชียกอดอกบ่นด้วยหน้าไม่สบอารมณ์

มิราหันกลับมามองหน้าเพื่อนรักที่กำลังของขึ้น เธอจึงว่า "เรากลับกันดีไหม?"

"อือ ดีมากๆ" เอเชียเอ่ย คว้ากระเป๋าใบหรูมาคล้องแขนสะบัดหน้าตัวเดินนำออกไป

ฝ่ายมิราก็ลุกยืนก้าวตามเอเชียไปติด ๆ โดยไม่คิดจะหันกลับไปมองโต๊ะของเหนือสมุทรอีก

"หึ" ดีออสเหยียดยิ้มเท้าคางมองหน้านิ่งเดียวของเหนือสมุทรที่กำลังมองตามหลังมิรา

"เธอสวยจนอยากได้มาครอบครองใช่ไหมล่ะ?" โรแวนถามเหนือสมุทร

ดวงตาคมกริบตวัดมองใบหน้าโรแวนนิ่ง ไม่คิดว่าอาการตนเองจะออกจนเพื่อนในกลุ่มจับได้

"ยัยมิราจะจีบก็จีบไป แต่งูพิษแบบยัยเอเชียอย่าได้คิดจีบเชียว" ลีวายโพล่งขึ้นมา

"มึงก็ไปเรียกเธอว่างูพิษ" โรแวนว่าขึ้นมาขำ ๆ หากเอาเข้าจริง ๆ เอเชียก็ไม่ใช่คนร้ายกาจขนาดนั้น

"ใช่ กูอยากครอบครองเธอ" น้ำเสียงทุ้มของเหนือสมุทรกล่าวตามความรู้สึกของตนเอง

"โอ้ว เฮียเหนือสมุทรกู" ดีออสกระตุกยิ้ม ในที่สุดหัวใจของเพื่อนรักเขาถูกทลายแล้ว

"นั้นมึงก็มีคู่แข่งที่น่ากลัวแล้วล่ะ"

คำพูดของลีวายทำเอาเหนือสมุทรนั้นขมวดคิ้วเป็นปม

"ไอ้เอมิล พี่ชายของยัยเอเชีย" ลีวายให้คำตอบหน้ายิ้ม ๆ

"กูได้ข่าวว่าตามจีบมิราตั้งแต่สมัยเรียน แต่เธอไม่เล่นด้วย สนใจทำแต่งาน" โรแวนเอ่ย เป็นเพราะมารดาสนิทกับหญิงสาวจึงทราบข้อมูลส่วนตัวของเธอ

"...." เหนือสมุทรได้ฟังอย่างนั้น เริ่มคลายที่เป็นปมยุ่ง ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ตนไม่กลัวคู่แข่ง กลัวใจของเธอมากกว่าบางครั้งในแววตาของหญิงสาวก็ดูมีกำแพงที่ดูไม่ออก

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา มิรานั่งสเก็ตเก็บรายละเอียดชุดแต่งงาน เพื่อนำตัวเลือกให้ลูกค้าระดับVIPคนสนิทเลือก ตลอดหลายวันที่ผ่านมาหญิงสาวใช้สมาธิออกแบบชุดทั้งหมดห้าแบบ เพื่อเป็นหลาตัวเลือกให้ลูกค้าคนสำคัญของเธอ

หลังกลับมาจากงานเลี้ยงของคุณหญิงเดซี่ พอตื่นเช้าในวันถัดมาก็ได้รับสายให้ออกแบบชุดแต่งงานอย่างเร่งด่วน ปกติเธอจะไม่รับงานที่เร่งรีบ ทว่ากับลูกค้าผู้นี้เธอไม่กล้าปฏิเสธ เพราะเธอเคยเป็นลูกค้าคนแรกแถมยังเป็นรุ่นพี่สาวคนสนิท

นีโอที่นั่งเตรียมแบบผ้า ยกมือดูนาฬิกาจึงบอกเจ้านายสาว "คุณมิราครับ ได้เวลาแล้วครับ"

มิราหยุดปลายดินสอทันที เธอเก็บรายละเอียดชุดสุดท้ายเสร็จได้ทันเวลาพอดี

ริมฝีปากอมชมพูเป่าลมหายใจอย่างโล่งอก ใบหน้าเรียวสวยหันมองเลขาคนสนิทพร้อมเอ่ย "ไปเตรียมรถเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันขนของไปเอง"

"ครับ" นีโอก้มหัวรับคำสั่งก่อนเดินออกไปจากห้อง

เวลาต่อมา…

รถซุปเปอร์คาร์หรูขับเข้าโซนคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ มิราหันมองนอกกระจกพลางเลิกคิ้วเล็กน้อย เสียงเล็กบ่นพึมพำ "นี่พี่เจนนี่ซื้อคฤหาสน์ไว้ที่เมืองนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"น่าจะหลังนี้นะครับ" เสียงของนีโอที่ทำหน้าที่ขับรถ

"...." มิราถอดแว่นตากันแดด มองคฤหาสน์หลังใหญ่สีดำทั้งหลัง รุ่นพี่เธอไม่น่าชอบสีนี้แน่นอน ความแคลงใจเริ่มเกิดขึ้นในใจหญิงสาว

ไม่ใช่เพียงหญิงสาวที่แปลกใจ นีโอก็เช่นกัน "รอบนี้คุณเจนนี่พกบอดี้การ์ดมาเต็มเลยนะครับ ปกติเห็นมีติดตามแค่สองสามคน"

"นั่นล่ะสิ" มิราเอ่ย จะว่าเธอมาผิดบ้านก็ไม่ใช่ เพราะบอดี้การ์ดเป็นคนกดประตูรั้วให้

มิราก้าวลงจากรถซุปเปอร์คาร์ มีบอดี้การ์ดจำนวนสองคนเข้ามาก้มหัวให้เธอพร้อมเอ่ย "คุณเจนนี่รออยู่ในห้องรับรองครับ"

"ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้าเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ การตกแต่งภายในดูไม่ใช่สไตล์สาวหวานอย่างเจนนี่

เมื่อถึงในห้องโถงรับแขก เจนนี่ที่นั่งรออยู่ก็เข้ามาโอบกอดมิราทันที "คิดถึงจังเลย"

พอผละออกจากการกอดรุ่นพี่สาว เสียงใส่ก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม "มิราก็คิดถึงพี่ค่ะ"

"คุณเจนนี่เปลี่ยนสไตล์หรือครับ คฤหานส์ทั้งหลังของคุณเป็นสไตล์Black in Blackทั้งหมดเลย" นีโอเอ่ยถามยิ้มๆ

"อ้อ ไม่ใช่ของฉันหรอกค่ะ คฤหาสน์หลังนี้เป็นของลูกพี่ลูกน้องฉัน"

มิรากับนีโอมองหน้ากันอย่างเข้าใจ ความสงสัยทั้งหมดได้รับ

"นั่นไง เจ้าของคฤหาสน์มาแล้ว" เจนนี่พยักหน้ายิ้ม ๆ ไปทางด้านหลังของคนทั้งสอง

"...." มิราตวัดหน้าหันมอง เมื่อเห็นร่างสูงของผู้เข้ามาใหม่ ริมฝีปากบางพึมพำเสียงแผ่วเบา "คุณ"

~✧✧✧~