ตอนที่ 41 มาเยือนฉัน ไปเยี่ยมเธอ คิดถึงดวงจันทร์ (1)

ตอนที่ 41 มาเยือนฉัน ไปเยี่ยมเธอ คิดถึงดวงจันทร์ (1)

แม่ชบาที่นั่งมองดูหลานสาวเต้นรำอยู่กับเจ้ายักษ์ลูกเพื่อนข้างบ้าน ความจริงแล้วเธอมองสองสามคนนี้เหมือนหลานตัวเอง โดยเฉพาะเจ้าสองคนที่ไม่ได้มีเชื้อสายเดียวกับเธอหากแต่อุ้มมาตั้งแต่เด็ก วิ่งตามก้นลูกชายเธอต้อย ๆ

จนทุกวันนี้กลายเป็นมือซ้ายมือขวา เงินเดือนบางเดือนมากกว่าคนที่ทำงานบริษัทใหญ่ ๆ เสียอีก... ทว่านั่นก็ขึ้นอยู่กับว่ามีงานให้ทำด้วยหรือเปล่า

เสือน้อยที่จูงมือเธอขึ้นมาบนบ้าน ก็ทำให้แม่ยกมือบอกให้หยุดเต้นก่อน จากนั้นก็เป็นคิวเสือน้อยที่จะแนะนำสมาชิกใหม่ให้ทุกคนได้รู้จัก เขาจึงไอแห้ง ๆ ทีหนึ่ง ตัวเขาเองก็เขินอยู่เหมือนกัน “ทุกคน…นี่เหมือนฝัน ตอนนี้เสือกำลังคบหาดูใจอยู่ครับ”

เหมือนฝันกล่าวสวัสดีผู้ใหญ่ตามมารยาท ก่อนที่เสือน้อยจะแนะนำว่าใครเป็นใคร เริ่มจากแม่ชบา ครูโจ้ แม่บ้านทั้งสอง เจ้ายักษ์-ใหญ่ที่แนะนำเป็นพิธีการ เพราะรู้จักกันอยู่แล้ว ส่วนคนสุดท้ายคือ “ยัยนกแก้วตัวแสบ” เสือน้อยไม่ลืมคำว่าตัวแสบ ทำเอาหล่อนหันมามองค้อนที่พี่ชายทีหนึ่ง

เหมือนฝันก็คลี่ยิ้มกล่าวทักทายทุกคนด้วยความเก้อเขิน ก่อนแม่ชบาเรียกมานั่งข้าง ๆ ดูเด็กสาวอนาคตว่าที่ลูกสะใภ้ เธอได้ชวนคุยอย่างเป็นกันเอง ส่วนทางแม่บ้านทั้งสองก็ยกน้ำชา และขนมทานเล่นมาให้

ด้วยแม่ชบาเป็นคนเข้าสังคมเก่ง ไม่นานก็ชวนพูดคุยเรื่องเรียนไปจนถึงเรื่องเต้นลีลาศ “หนูเคยเรียนเต้นลีลาศที่ไหนมาหรือจ๊ะ?”

เหมือนฝันยิ้มจาง ๆ “แม่ของหนูให้ไปเรียนที่โรงเรียนสอนเต้นค่ะ” จากนั้นเธอก็อธิบายไปเรื่อย ๆ แม่ชบาก็ชวนถามตอบอยู่พักหนึ่ง

ที่แปลกก็คือน้องสาวของเสือน้อยที่ชื่อนกแก้ว เธอเอาแต่เท้าคางมองเหมือนฝันไม่หยุด ดูเหมือนจะกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่?

หลังจากนั้นไม่นานคุยอยู่ครู่หนึ่ง ครูโจ้ก็ชักชวนทุกคนให้มาเต้นรำกันต่อ รวมถึงเหมือนฝันด้วย

เสือน้อยเหมือนกลายเป็นคนละคน เขายืดอกเชิดหน้า แฝงรอยยิ้มดูมีเสน่ห์ไว้ที่มุมปาก ชวนให้รู้สึกถึงความลึกลับที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในตัวเด็กหนุ่ม พร้อมกับสายตาที่ยั่วยวนที่จ้องมองสบตากับตัวของเธอ

หลังจากนั้นเสือน้อยก็ได้โอบเอวเธอเข้ามาแนบชิด จนทำเอาเธอสะดุ้งเพราะว่าไม่ทันได้ตั้งตัว

เสือน้อยราวกับพยัคฆ์ที่จ้องจะกลืนกินเหยื่อ ส่วนคราวนี้เธอดูคล้ายกวางน้อยที่ต้องมนตร์สะกด! เธอก้าวไปตามจังหวะเพลงโดยที่ไม่รู้ตัว…

เสือน้อยใส่อารมณ์เข้าไปในการเต้นมากกว่าปกติ จนทำให้แม่ชบาที่นั่งสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ สามารถสัมผัสถึงมันได้ รัศมีที่แผ่ซ่านออกมาจากลูกชายเธอ

สายตาที่จับจ้องทำให้เด็กสาวก้าวเดินไปตามจังหวะเสียงดนตรี จวบจนจะจบเพลงแรก เธอก็ยังอยู่ในภวังค์ สายตาที่ประสานกันจับจ้องเด็กหนุ่มตรงหน้า ไม่ยอมคลาด

จวบจนเพลงใหม่ขึ้น “เป็นจังหวะควิกซ์วอลซ์” เธอเหมือนจะชิงความได้เปรียบของผู้ถูกล่ากลายมาเป็น “กวางน้อยผู้เปี่ยมเสน่ห์…ที่หลอกล่อเชื้อเชิญเสือหนุ่มให้ก้าวตามมา”

ทั้งคู่ออกลีลาโยกเอวเต้นกันอย่างสุดฤทธิ์ “คนดูก็เพลินตา ส่วนคนเต้นก็เพลินใจ”

ผ่านไปหลายจังหวะทั้งคู่ก็ยังจมอยู่ในภวังค์ ยิ่งนานคนดูยิ่งเคลิบเคลิ้ม “สาวก็สวย…หนุ่มก็สง่าดูเข้ากันได้ดีมาก ๆ”

นกแก้วเหนื่อยจึงมานั่งพักหายใจหายคอก่อน ตัวเธอเองก็พึ่งเคยเห็นไอ้พี่เสือโง่ของเธอ ออกลีลาเต้นได้ดีขนาดนี้ ซึ่งเล่นทำเอาตัวเธอมองตาค้างไปเลย

ประจวบกับที่เธอตกตะลึงในใบหน้าอันงดงามของพี่เหมือนฝัน อันที่จริงเธอได้ยินชื่อมาตั้งหลายหน แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้เจอเสียที…

เมื่อเห็นทั้งคู่เต้นรำกันอยู่ตัวเธอก็ยังแอบขวยเขินแทนทั้งสองเลย…

กระโปรงของชุดนักเรียน พลิ้วสะบัดไปมาคล้ายชุดราตรีก็ไม่ปาน ทั้งคู่แฝงรอยยิ้มที่มุมปากยามเต้นไป นัยน์ตาสื่อความหมายแทนคำพูด การโอบกอดบอกถึงความรู้สึกที่มีให้แก่กัน ซึ่งยิ่งนานก็ยิ่งมากขึ้น!

แม้แต่แม่ชบายังเผลอยิ้มตาม

...…

หลังจากนั้นเต้นเสร็จก็เย็นเสียแล้ว แม่ชบาก็บอกว่า “ให้อยู่จนดึกได้ประเดี๋ยวขับรถไปส่งเองใกล้แค่นี้”

ทำให้เสือน้อยมีเวลาพาเธอไปเยี่ยมสัตว์เลี้ยงคู่ใจอย่างเจ้าควายทองสุข!

พอเหมือนฝันได้เห็นก็ตกตะลึง กับความแปลกประหลาด ในการเลือกสัตว์เลี้ยงของเขา จนเสือน้อยเล่าให้ฟังถึงความเป็นมา เธอก็เลยยิ่งเอ็นดูเจ้าทองสุข และมองเสือน้อยในแง่ดียิ่งขึ้น

จากนั้นก็ชวนกันรดน้ำพืชผักสวนครัวที่แปลงในบ้านสวน ซึ่งตอนนี้พ่อผันทำหน้าที่ดูแลพรวนดินด้วยตัวเอง พืชไม้นานาพันธุ์ยังดูแลได้ กับแค่สวนผักคงไม่เหลือบ่ากว่าแรงเขาไปได้

ทว่าพอพ่อทำเข้าจริงสวนแปลงมันใหญ่มาก ทำเอาเขาตาเหลือกไม่ใช่น้อยสุดท้ายต้องจ้างคนมาช่วย ส่วนใหญ่ปลูกไว้ขาย หากจะกินจะใช้ก็มาเด็ด ๆ ไป

เพราะแม่ชบาชอบแบบนี้มากกว่า มันดูปลอดสารพิษ เธอเห็นด้วยตาจึงวางใจได้

เมื่อทำอย่างอื่นเสร็จแล้ว เสือน้อยชวนเธอมานั่งที่ศาลาริมน้ำพร้อม หยิบคีย์บอร์ดไฟฟ้าคู่ใจ มาพร้อมเล่นบรรเลงเพลงให้เหมือนฝันฟัง…

เหมือนฝันก็ยิ้มรับรอดูการแสดงของเสือน้อย

หลังจากนั้นไม่นานเสือน้อยก็แสดงความสามารถออกมา ทั้งลีลาท่าทางพลิ้วไหว บวกกับเสียงร้องที่มีเสน่ห์ไปอีกแบบ ทำเอาไม่นานเหมือนฝันก็เปิดใจร่วมสนุกไปด้วย เริ่มร้องเพลงไปกับเขาด้วย เสือน้อยเล่นคีย์บอร์ดได้เก่งกว่าที่เธอคาดไว้ ซึ่งเธอไม่คิดว่าตัวเขาจะมีมุมนี้ด้วย

เสียงร้องของทั้งคู่ประสานคลอเคลียมากับเสียงดนตรี ดังออกมาจากทางศาลาริมน้ำ

ทำให้แม่ชบาแอบมองอยู่ห่าง ๆ ตัวเธอยังเขินแทนเด็กสาว ส่วนยัยนกแก้วที่ตามติดป้าของเธอแจ ก็ได้มาแอบมองดูอยู่ด้วย

และดูเหมือนบรรยากาศ แสงแดด สายลมจะเป็นใจให้กับทั้งคู่เป็นอย่างมาก…

เสือน้อยที่มีความสุขกำลังบรรเลงเพลง พร้อมชวนเธอร้องเพลงกันอยู่สองคน โดยไม่มีใครมาคั่นกลาง ไม่มีใครเข้ามาแทรก

ทำให้เสือน้อยอดนึกถึง “ละครเรื่อง สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ที่เติ้ลตะวัน กับนุ่น วรนุช” เล่นไว้ ชื่อของไอ้หรั่งกับบทละครสุดโรแมนติก มันยังตราตรึงฝังใจเสือน้อยจวบจนทุกวันนี้…

เขาเองก็คิดว่าตัวเองได้รับอิทธิพลจากละครเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

ใจหนึ่งเขามีความคิด อยากจะชวนเธอให้อยู่จนถึงตอนกลางคืน ยามที่พระจันทร์ลอยอยู่กลางฟากฟ้า เขาหมายมั่นจะพาเธอไปเหยียบดวงจันทร์เต้นรำคลอเคลียกันอยู่เพียงแค่สองต่อสอง

เสือน้อยพอนึกได้ดังนั้น จึงบอกเล่าความคิดของตนให้เหมือนฝันฟัง ทำเอาเด็กสาวอายใบหน้าแดงระเรื่อ แน่นอนว่าเธอต้องเคยดูละครเรื่องนี้อยู่แล้ว ในบางครั้งเธอหรือว่าพวกผู้หญิงหลาย ๆ คน ก็ยังคิดฝันว่า “ตัวเองคือ นุ่น วรนุช จากในละคร”

แต่กลับมาที่โลกแห่งความเป็นจริง เมื่อพลบค่ำแล้ว คงถึงเวลาที่ต้องได้จากลา

เสือน้อยจึงเลียนเสียงพูดหวาน ๆ คล้ายดีเจในคลื่นวิทยุ เสือน้อยกระแอมดัดเสียงเล็กน้อยให้ดูนุ่มนวล “ก่อนจากกันไปในวันนี้ขอฝากเพลงความหมายซึ้ง ๆ กินใจ ให้ท่านผู้ฟังไว้อีกหนึ่งบทเพลง…”

“เรียนเชิญท่านรับฟัง ‘เพลงหวานใจ’ ของวงบางแก้วครับ” ตัวเขาเองเตรียมซ้อมเพลงนี้ไว้ตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว

สองมือของเสือน้อยก็บรรเลงเมโลดี้ เสียงร้องก็ดังออกจากปากของเด็กหนุ่ม และพอได้ยินแล้ว ไพเราะเสนาะหูเป็นอย่างมาก เสียงของเด็กหนุ่มมีเอกลักษณ์พิเศษเฉพาะตัว สามารถเอาดีด้านนักดนตรีได้สบาย ๆ

♪ “เข้านอนเร็ว ๆ นะหวานใจ ไม่สบายไปฉันคงเหงา ...เดี๋ยวไม่เจอกัน ในตอนเช้าของวันใหม่ จะอยู่อย่างไร พรุ่งนี้…” ♪

เหมือนฝันก็เหนียมอาย เธอทำตัวไม่ถูกเช่นกันได้แต่นั่งยิ้มหวาน สองมือจับผ้าเช็ดหน้าบิดไปมา…ตอนนี้เธอเขินแทบจะแย่แล้ว!

“ร้ายนักนะไอ้เสือ!” แม่ชบายิ้มขณะเดียวกันก็หมั่นไส้ นกแก้วที่นอนหมอบเท้าคางอยู่กับพื้นขาก็แกว่งไปแกว่งมา ฟังเพลงที่พี่ชายร้องอย่างมีความสุข

นกแก้วหันไปมองป้าของตนพลางพูดขึ้น “ป้าหนูอยากเรียนดนตรีบ้างจัง!”

“เรื่องนี้ก็ไปอ้อนขอลุงหนูเอาโน่นแน่ะ ไอ้เสือน้อยมันก็เรียนมาจากลุงผันนั่นแหละ” แม่ชบาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ขณะที่สายตามองไปยังหนุ่มสาวที่กำลังหวานซึ้งกันอยู่ที่ศาลาริมน้ำ

จากนั้นแม่ก็อาสาขับรถไปส่งที่บ้าน อีกทั้งยังไม่อนุญาตให้สาวน้อยได้ปฏิเสธเด็ดขาด

ระหว่างทางก็ชวนคุยเรื่องประสาผู้หญิง ถามเรื่องอื่น ๆ ไปเรื่อย ด้วยเป็นคนคุยสนุก คุยเก่งทั้งคู่จึงเข้ากันได้อย่างรวดเร็ว

-------------------

ชวนคุยใครที่ทันสุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ของเติ้ล ตะวัน กับ นุ่น วรนุช คุณก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ…. (แซว ๆ) สำหรับใครที่ยังไม่เคยดูละครเรื่องนี้ ลองหาดูก็ได้ครับ แต่บอกได้เลยว่าเพลงประกอบละครดังทุกเพลง เช่น ไม่สมศักดิ์ศรี - ไท ธนาวุฒิ , ดาวประดับฟ้า - แมว จิราศักดิ์

พูดแล้วก็นึกถึงน้ำเต้าหู้ ไปหามากินเสียหน่อย….