06 ไม่รู้ตัว

“เธอหายไปไหนแล้ว” เสียงชินอิจิถามลูกน้องที่ยืนรออยู่หน้าห้อง

“เธอวิ่งขึ้นแท็กซี่ไปแล้วครับ ผมกำลังจะวิ่งไปตามแต่ก็ไม่ทัน”

“ไม่เป็นไร งั้นวันนี้ฉันจะขับรถไปมหา'ลัยเอง”

พูดจบชินอิจิก็เดินควงกุญแจรถหรูไปยังโรงเก็บรถใต้ดิน ก่อนจะขับรถแลมโบกินีสีแดงเพลิงออกไป ทำให้ชินอิจิและเมนิลามาถึงคณะในเวลาไล่เลี่ยกัน

ร่างสูงเดินตามหลังคนตัวเล็กเข้ามาในห้อง เธอทำตัวปกติเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นแต่แข้งขาที่สั่นนั้น มีเขาสังเกตเห็นเพียงคนเดียว

ทุกสายตาจ้องมองไปยังสองหนุ่มสาวที่เดินเข้าห้องมาเป็นคนสุดท้าย ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะชินอิจิทำตัวปกติเหมือนไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ามา

“หายไปไหนมา ปล่อยให้ฉันไปนั่งรอที่ห้องสมุดตั้งนาน ” ฟาติมา หรือ ฟ้าใส เพื่อนในคณะเพียงคนเดียวที่เมนิลาสนิทด้วยเอ่ยถาม

“อ้อ! อะ...เอ่อ...พอดีฉันลืมรายงานไว้ที่ห้องน่ะ ก็เลยปั่นจักรยานกลับไปเอา”

“แล้วทำไมเธอถึงเข้ามาพร้อมชินอิจิล่ะ”

“มะ...ไม่รู้สิ เธอก็รู้ว่าเขามาสายจะตาย” เมนิลาตอบเสียงสั่นเพราะรู้ว่าชินอิจิกำลังมองอยู่

ทำแบบนี้เพื่อนๆก็สงสัยสิ!

“งั้นหรอ ฉันนึกว่าชินอิจิกำลังจีบเธอซะอีก วันนั้นเห็นอยู่ในห้องด้วยกันสองต่อสอง”

“มะ...ไม่ใช่นะ เขาไม่ได้จีบฉัน และฉันเองก็ไม่ได้ชอบเขาด้วย”

“ถ้าเธอชอบฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ชินอิจิรวยจะตาย” ฟาติมาหัวเราะในลำคอเบาๆ

“ฉันจะชอบเขาได้ยังไง เธอก็รู้ไม่ใช่หรอว่าคนที่ฉันชอบคือใคร”

“แต่อาจารย์หนึ่งกำลังจะไปเรียนต่อนะ”

“เรื่องนั้นฉันรู้ แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันรู้ตัวดีว่าไม่เหมาะสมกับอาจารย์ คนอย่างฉันก็คงทำได้แค่แอบชอบ” เมนิลาก้มหน้าลงต่ำ เม้มริมฝีปากเข้าหากัน มีเพียงฟาติมาเท่านั้นที่รู้ว่าเธอชอบอดิรุจน์

ฟาติมาคือเพื่อนเพียงคนเดียวที่ไม่เคยตั้งแง่กับเธอ ส่วนคนอื่นๆแทบไม่อยากคุยกับเธอด้วยซ้ำ คงเป็นเพราะเธอมาจากชนชั้นรากหญ้า เลยไม่ค่อยมีใครอยากคบด้วย

“แต่ถ้าเธอไม่บอก บางทีเธออาจจะเสียโอกาสดีๆไปก็ได้นะ”

“ฉันว่าอย่าเลยดีกว่า เป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ฉันไม่อยากทำให้อาจารย์หนึ่งอึดอัด”

ชายหนุ่มนั่งฟังอย่างเงียบๆได้ยินบทสนทนาที่สองสาวนั่งคุยกัน

ทันทีที่รู้ว่าเมนิลาแอบชอบใครใบหน้าของเขาก็บึ้งตึงขึ้น เหมือนกำลังรู้สึกไม่พอใจอะไรบางอย่างในตัวของหญิงสาว

 หลังเลิกเรียนเมนิลาโบกมือลาเพื่อนสนิทอย่างฟาติมาก่อนจะแยกย้ายกลับบ้าน เพราะช่วงเย็นฟาติมานัดไปฉลองวันเกิดที่ไนท์คลับ แถมยังบอกอีกว่าให้คนรับใช้ฝากชุดไว้ที่น้องสาวของเธอเพราะกลัวใส่ชุดไม่ถูกตรีม

หญิงสาวรู้สึกโล่งใจมากที่วันนี้ไม่เจอชินอิจิดักรออยู่ที่โรงรถ เพราะเรื่องที่เขาเพิ่งทำกับเธอ ยังจำไม่ลืม รสจูบอันแสนดุดันและสายตาคมกริบคู่นั้นทำให้เธอคอยผวาอยู่เรื่อยเวลาเจอหน้าเขา แต่ก็พยายามไม่ใส่ใจเพราะกลัวเพื่อนในห้องรู้

“นี่ฟ้าใส่จะให้เราใส่ชุดนี้จริงๆหรอ” พอเห็นชุดที่ฟาติมาซื้อให้แล้วถึงกับจะเป็นลม เพราะมันเป็นชุดที่โป๊ที่สุดในชีวิต แต่ถ้าไม่ใส่ไปเลยก็กลัวจะไปเข้ากับเพื่อนๆ

เพราะฟาติมามักจะพูดเสมอว่า ‘โตแล้ว แซ่บได้’

เมนิลาใช้เวลาแต่งหน้าแต่งตัวราวๆหนึ่งชั่วโมงก่อนจะนั่งแท็กซี่มาหาเพื่อนๆที่ไนท์คลับ วันนี้เธอแต่งหน้าค่อนข้างจัดเต็มเพราะกลัวจะไม่เข้ากับชุด ส่วนผมที่ชอบผูกเป็นหางม้าถูกปล่อยสยายเต็มแผ่นหลัง ลอนปลายนิดๆ ทำให้เธอดูน่ารักและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน ด้วยความที่เมนิลาเป็นคนที่มีรูปร่างดีอยู่แล้ว ใส่ชุดไหนก็ดูดีไปหมด

“นั่นไง ยัยลูกหมีมาแล้ว ทางนี้เลยลูกหมี!” ฟาติมากวักมือเรียกทันทีที่เห็นเมนิลาเดินเข้ามา

เพื่อนที่ฟาติมาชวนมางานวันเกิดมีประมาณห้าคน ซึ่งทั้งห้าคนนั้นเป็นคนที่มีปัญหากับเมนิลาน้อยที่สุด หากเป็นเพื่อนคนอื่นๆคงไม่มีใครมา เพราะไม่มีใครอยากคลุกคลีกับเมนิลา

กึก!

แต่คนที่ทำให้เมนิลารู้สึกประหลาดใจนั่นก็คืออดิรุจน์หรืออาจารย์หนึ่ง ไม่คิดว่าเขาจะมางานนี้ด้วย

“อะ...อาจารย์”

“อ่าวลูกหมี เธอมางานนี้ด้วยหรอ” อดิรุจน์มองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงเพราะไม่เคยเห็นเมนิลาแต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้

เธอสวยมาก...สวยจนใจสั่น

จากหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มกลายเป็นสาวสวยสุดเซ็กซี่ภายในพริบตา

“อ้อ! ฉันลืมบอก วันนี้ฉันชวนอาจารย์หนึ่งมาด้วย” ฟาติมาฉีกยิ้มแล้วดึงแขนของเมนิลาให้นั่งลงข้างอดิรุจน์

เมนิลาหน้าซีด หากเธอรู้ว่าอดิรุจน์ก็มางานนี้ด้วย สาบานว่าจะไม่แต่งตัวแบบนี้เด็ดขาด

“นะ...หนูไม่คิดว่า อาจารย์จะมางานนี้ด้วย”

“พอดีฟ้าใสชวนมาน่ะ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดพอดี” อดิรุจน์ยิ้มหวาน ปรายตามองร่างเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความชื่นชมเพราะไม่คิดว่าเมนิลาจะซ่อนรูปขนาดนี้ “พอเธอใส่ชุดนี้แล้วก็ดูดีไปอีกแบบนะ ปกติอาจารย์ไม่ค่อยเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้”

“ฟ้าใสเป็นคนเลือกชุดให้ค่ะ ปกติหนูเองก็ไม่ค่อยแต่งตัวแบบนี้เหมือนกัน”

“เหมะกับเธอดีนะลูกหมี เธอใส่ชุดนี้แล้วดูดีที่สุดเลย”

“ขะ...ขอบคุณค่ะอาจารย์”

“จะมาเรียกอาจงอาจารย์อะไรเล่า นี่มันนอกเขตมหา’ลัยแล้ว เรียกพี่หนึ่งก็ได้”

“หนูชินไปแล้วค่ะ”

“ตามใจละกัน จะเรียกอะไรก็เรียกเถอะ ฉันไม่ได้ว่าอะไรหรอก”

เมนิลาอมยิ้ม พยักหน้ารับอย่างเคอะเขิน

น่าแปลก...ทั้งที่อยู่กับคนที่ชอบ แต่ก็ยังนึกถึงแต่หน้าของชินอิจิ จนเผลอนั่งเหม่อโดยไม่รู้ตัว กระทั่งเสียงของฟาติมาดังขึ้น

“ถึงตาเธอแล้วลูกหมี”

“ห้ะ?”

“นั่งเหม่ออยู่ได้ ยกสิ ถึงตาเธอแล้วนะ”

“อ๋อ ได้สิ แต่ฉันดื่มไม่เยอะนะ กลัวเมา”

“วันเกิดฉันทั้งที ไม่ต้องห่วงนะลูกหมี เดี๋ยวฉันให้อาจารย์หนึ่งไปส่ง”

“มะ...ไม่ดีกว่า ฉันนั่งแท็กซี่กลับก็ได้”

“บ้านเธอกับบ้านอาจารย์หนึ่งอยู่ใกล้กันไม่ใช่หรอ กลับด้วยกันจะเป็นไรไป ใช่ไหมคะอาจารย์” ประโยคหลังฟาติมาหันไปยิ้มให้อดิรุจน์ อาจารย์หนุ่มส่งยิ้มกลับ พยักหน้ารับเบาๆ

สายตาของชายชุดดำที่นั่งอยู่ในมุมมืดลุกวาวทันทีที่เห็นสองหนุ่มสาวกำลังนั่งกระหนุ่งกระหนิงกัน คิดไว้ไม่มีผิดว่าเมนิลาต้องมา แต่ที่คาดไม่ถึงเลยก็คือผู้ชายคนนั้น

ปึก!

มือใหญ่วางแก้วเหล้าลง ก่อนจะกวักมือเรียกให้ลูกน้องเดินมาหา

“ส่งใบเสร็จค่าซ่อมรถไปที่บ้านของเมนิลาซะ!”