9

เลิ่นชีมาถึงโต๊ะอาหารรับประทานไปได้ไม่กี่อย่าง สามแฝดนั่งลงประจำที่ล้วงตั๋วเงินในสาบเสื้อออกมาให้มารดาดู

"พวกเจ้าเอาเงินมาจากไหน" เสิ่นชีมองเจ้าแฝดยื่นตั๋วเงินให้นาง

"พระชายา คุณหนูน้อยทั้งสามลงขันเดิมพันว่าท่านจะต้องเป็นผู้ชนะ สุดท้ายจึงได้เงินมาเจ้าค่ะ" แม่นมจินเอ่ยอย่างยิ้ม ๆ ในความฉลาดของสามแฝด

ไม่ไกลนักพระชายาซัวอ๋อง ตงฮวา ลีฟาง ต่างทำหน้าไร้อารมณ์ เพราะเงินร้อยตำลึงที่นางเสียไปลีฟางรับมิได้

"เรื่องนี้ต้องขอบคุณชายาชินอ๋องพลอยทำให้พวกข้าได้เงินใช้" ชายคนหนึ่งพลันเอ่ยขึ้นอย่างมีความสุข

เสียงชื่นชมชายาชินอ๋องดังขึ้นเรื่อย ๆ

อีกด้านหนึ่งของร้านอาหารอันดับหนึ่งเจาอ๋องหรือองค์ชายห้า เซียวฮวนโอรสผู้เกิดแด่นางกำนัลล้างเท้า ลีกุ้ยเฟยเป็นคนเลี้ยงดูเขามากระนั้นเขาจึงรักและสนิทกับชินอ๋องอย่างมาก

"พระชายาของท่านไม่ธรรมดาเสียจริง ข้าลงขันไปกับนางเมื่อครู่ได้เงินมาหนึ่งพันตำลึง" เจาอ๋องมองตั๋วเงินในมืออย่างมีความสุขเสียจริง ส่วนชินอ๋องนั้นเดิมพันว่าเสิ่นชีต้องแพ้ เขาถึงได้เสียเงินพันตำลึงไป

ชินอ๋องจิบน้ำชาชั้นดีของหอน้ำชาอันดับหนึ่งสายตามองไปที่เสิ่นชีกับสามแฝด ไม่น่าเชื่อว่าคนไร้ประโยชน์เช่นนางจะรักษาบุตรสาวเถ้าแก่ฟ่านโรงรับจำนำได้

"เทียบเชิญไปงานพระราชสมภพของไท่ชางหวงมอบให้พระชายาซัวอ๋อง" ข้ารับใช้ในวังหลวงส่งเทียบเชิญให้พระชายาซัวอ๋องที่หอน้ำชาหรือร้านอาหารอันดับหนึ่ง

พระชายาซัวอ๋องมองเทียบเชิญแล้วมอบเงินก้อนให้กับข้ารับใช้ในวังหลวงเป็นการขอบคุณ

ตงฮวาคิดว่าที่จวนคงได้เทียบเชิญแล้วกระมังเพราะบิดาของนางเป็นขุนนางขั้นสาม ส่วนลีฟางนั้นนางเป็นหลานของลีกุ้ยเฟยต้องได้เทียบเชิญอย่างแน่นอน

"ข้านี่นะเป็นสะใภ้ราชวงศ์ยามมีงานเลี้ยงทุกครั้ง ในวังหลวงก็จะส่งเทียบเชิญมาให้ซัวอ๋องกับข้าผู้เป็นพระชายาไปออกงานทุกครั้ง..." พระชายาซัวอ๋องหยุดพูดแล้วหันไปมองเสิ่นชี

"ต่างจากบางคนที่แต่งงานมาห้าปีแล้วก็ยังไม่เคยไปร่วมงานเลี้ยงในวังหลวงเลยแม้แต่ครั้งเดียว" จากนั้นพระชายาซัวอ๋องกับคุณหนูทั้งสองต่างหัวเราะดังลั่นอย่างมีความสุข

ผู้ใดบ้างในเมืองหลวงต้าเยียนจะไม่รู้ว่าเสิ่นชีคือตัวตลกของเมืองหลวง นางจะมีความสามารถอันใดในตอนนั้น ทำได้แต่วิ่งไล่ตามบุรุษไปทั่ว ห้าปีมานี้ชินอ๋องไม่เคยสนใจนาง เขาละเลยนางมาตลอด

"นี่เสิ่นชีเจ้าอยากจะเข้าวังหลวงรึไม่ หากเจ้าอยากจะเข้าวังหลวงข้าสามารถพาเจ้าเข้าไปได้นะ" พระชายาซัวอ๋องเอ่ยขึ้นอย่างมีเลศนัย

"พระชายาซัวอ๋องท่านใจดีเกินไปเเล้ว" ตงฮวา

"นั่นสิ ท่านจะใจดีกับนางทำไม" ลีฟาง

"ฟังให้จบก่อน" จากนั้นพระชายาซัวอ๋องลุกขึ้นแล้วชี้มาทางเสิ่นชี

"เพียงแค่เจ้าลอดหว่างขาของข้า ข้าจะพาเจ้าเข้างานพระราชสมภพของไท่ชางหวงเอง" จากนั้นเสียงหัวเราะก็พลันดังขึ้น

ทุกสายตาต่างมองไปที่พระชายาซัวอ๋องสลับกับพระชายาชินอ๋อง

ปัง !!!

คนที่ตบโต๊ะดังไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพี่น้องสกุลฟ่าน ฟ่างเหอมองพระชายาซัวอ๋องรังแกกันเกินไปแล้ว

"ท่านจะรังแกนางเกินไปแล้ว" ฟ่านเหอให้ความเคารพพระชายาชินอ๋องดั่งพี่สาว

"คุณชายฟ่านข้ามิเป็นไร พระชายาซัวอ๋อง หากข้าจะเข้าวังข้าไม่รบกวนเจ้าหรอกนะ" เสิ่นชีคิดว่าการพูดกับคนสิ้นคิดเสียน้ำลายเปล่า กระนั้นนั่งกินอาหารกับสามแฝดและแม่นมดีกว่า

"หากเจ้าเข้าไปในงานเลี้ยงของไท่ชางหวงได้ ข้ายอมเสียเงินหนึ่งพันตำลึง" พระชายาซัวอ๋องคิดว่าชินอ๋องไม่มีทางให้นังคนชั้นต่ำอย่างเสิ่นชีเข้าไปในวังหลวงได้เป็นอันขาด

เสิ่นชีมองนังเหนียงยานกล้าถ้าพนันกับนาง กระนั้นนางจะพลาดเรื่องราวดี ๆ เอาเงินของพระชายาซัวอ๋องได้อย่างไร

"ข้าตกลง หากข้าเข้าไปในวังหลวงมิได้ ข้าจะมอบเงินให้เจ้าหนึ่งพันตำลึง หากข้าเข้าไปได้เจ้าอย่าลืมนำเงินมาให้ข้าด้วยเล่า"

"ดีประทับตราลงสัญญาด้วยให้ผู้คนในหอน้ำชาร้านอาหารอันดับหนึ่งเป็นพยาน" พระชายาซัวอ๋องเอ่ยขึ้น

เสิ่นชีมองไปที่ฟ่านเหอรีบนำหนังสือสัญญามาให้พวกนางทั้งสองคนลงนาม

"พวกท่านลงนามได้" ฟ่านเหอเอ่ยขึ้น เสิ่นชีกับพระชายาซัวอ๋องลงนามลายมือทันที

"พวกข้าทุกคนเป็นพยานให้" ฟ่านหยงเอ่ยขึ้น หอน้ำชาต่างเสียงดังเซ็งแซ่

"พระชายาชินอ๋องอยู่ที่ใด" ทุกคนหันไปมองขันทีน้อย

"ข้าอยู่นี่" ขันทีน้อยสาวเท้ามาหาเสิ่นชีทันที เขาได้รับการไหว้วานจากไท่ชางหวงให้มาส่งเทียบเชิญที่จวน แต่ทว่าจวนนั้นบอกว่าพระชายามิอยู่ เขาจึงมุ่งหน้ามาที่หอน้ำชา

"นี่คือเทียบเชิญของไท่ชางหวงฝากมาให้ท่าน" ขันทีน้อยเอ่ยเช่นนี้ เสิ่นชีกับแม่นมจินยิ้มปากจนฉีกถึงรูหู

เสิ่นชีรับเทียบเชิญ แม่นมจินมอบเงินก้อนให้ขันที ทุกคนบนชั้นสองถึงกับเงียบกริบในสิ่งที่เห็น เสิ่นชียิ้มอย่างผู้มีชัยชนะ

"เป็นไปมิได้ มันของปลอม ของปลอม" ชายาซัวอ๋องเต้นเป็นเจ้าเข้าเสียแล้ว

"ของปลอมเสิ่นชีจะรู้จักไท่ชางหวงได้อย่างไร" ตงฮวาพลันขมวดคิ้ว

"น้ำหน้าอย่างนางรึ ไท่ชางหวงจะมาเชิญ" ลีฟางเบ้ปาก