8

พระชายาซัวอ๋องถึงกับตกใจเมื่อได้ยินว่าเสิ่นชีไม่รู้จักพวกนาง เสิ่นชีรู้จักดีเลยล่ะแต่แกล้งไม่รู้จัก ตงฮวากับลีฟางทำไมพวกนางจะไม่รู้จักเสิ่นชีเมื่อห้าปีก่อน

ห้าปีก่อนเมืองต้าเยียนแข่งยอดสาวงามอันดับหนึ่งเสิ่นชีเข้าร่วมด้วยไม่ดูความสามารถตัวเองศิลปะทุกแขนงของเสิ่นชีล้วนแต่แพ้ราบคาบตกรอบทุกครั้ง คนที่ได้ที่หนึ่งคือเฟยหยีต่างหากเล่า ได้รับฉายาสาวงามแห่งต้าเยียน

"เสิ่นชีเจ้าหาว่าพวกข้าเป็นพวกวิปลาสใช่รึไม่" ลีฟางมองเสิ่นชีอย่างไม่กะพริบตา

"แล้วแต่จะคิด" จากนั้นเสิ่นชีก็คีบเนื้อให้สามแฝด

"เจ้า ๆ มันคนไร้ยางอ้าย คนอย่างเจ้าทั่วทั้งเมืองหลวงต้าเยียนมีใครจะไม่รู้เจ้าชอบเอาของคนอื่นไปจำนำ" เสิ่นชีทนไม่ไหวแล้ว

นังเหนียงยานมีสิทธิ์อะไรมาด่าทอนางกลางวันเสก ๆ

"พระชายาซัวอ๋องรู้จักกฎหมายเมืองต้าเยียนหรือไม่ ยิ่งกล่าววาจาว่าร้ายคนของราชวงศ์ต้องโบยห้าสิบที" เอาสินางก็รู้กฎหมายต้าเยียนเหมือนกัน

หากนังพระชายาหมูตอนกล่าวหานางสุ่มสี่สุ่มห้า เสิ่นชีคนนี้จะให้บทเรียนแกชายาซัวอ๋องเอง แม้ซัวอ๋องจะเป็นพระอนุชาของฮ่องเต้แคว้นต้าเยียน นางหาได้กลัวไม่

"นี่เจ้า" เสิ่นชียักคิ้วให้โดยไม่สนใจแล้วคีบอาหารให้เจ้าแฝดต่อ

แม่นมจินเห็นคุณหนูของนางตีฝีปากกับพระชายาซัวอ๋องในใจก็คิดว่าคุณหนูฉลาดขึ้นมาก จากเมื่อก่อนทำทีได้แต่ยืนก้มหน้าหากใครด่าทอนาง

มาบัดนี้ช่างแตกต่างจากวันวานนัก

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย บุตรสาวเถ้าแก่เนี้ยโรงรับจำนำเศษอาหารติดคอ" เสียงผู้คนตะโกนขึ้น เสิ่นชีคิดในฐานะที่นางเป็นหมอนางต้องรีบไปช่วยคนอย่างเร่งด่วน

"ท่านแม่ไปที่ใด" สามแฝดตะโกนถามมารดา

"ต้องรีบไปช่วยคนเสียก่อน" นางมุ่งหน้าไปทางชั้นสาม สามแฝดและแม่นมต่างรีบเดินตามนางไปเช่นกัน

ส่วนกลุ่มสตรีขี้นินทาก็มิอาจพลาดเรื่องราว ๆ ดีของเสิ่นชี เสิ่นชีรู้วิชาแพทย์รึเป็นไปมิได้เป็นอันขาด

เสิ่นชีมาถึงพบหนูน้อยอายุห้าขวบไออย่างแรง นางมองเถ้าแก่เนี้ยร้านรับจำนำของสกุลฟ่านได้

"ข้าเป็นหมอข้าสามารถช่วยท่านได้" ฟ่านถั่วที่ลูบหลังบุตรสาวตัวน้อยถึงกับหันหน้ามามองสตรีนางนั้นทันที

แม้นางจะสวมผ้าขาวบางปกปิดดวงหน้าไว้ แต่ฟ่านถั่วจำหน้านางได้ นางคือชายาเอกชินอ๋องที่เอาของมาจำนำกับเขาเมื่อหลายวันก่อน

"เจ้ามิได้เป็นหมอออกไป อย่ามาก่อกวน" ฟ่านเหอบุตรชายคนโตจองเถ้าแก่ฟ่านถั่วเอ่ยขึ้น

"เร็วเข้าให้ข้ารักษานางเถอะ มิเช่นนั้นอาหารจะติดหลอดลมนางอาจจะตายได้" เสิ่นชีมองหน้าหนูน้อยอย่างน่าสงสาร

"นางแค่คนบ้า นางจะเป็นหมอได้อย่างไร เถ้าแก่เนี้ยอย่าให้นางรักษาเป็นอันขาด" ลีฟางพลันเอ่ยขึ้น

ลีฟางคือญาติผู้น้องของชินอ๋อง ลีกุ้ยเฟยเป็นท่านป้าของนาง นางมีใจให้กับญาติผู้พี่อย่างชินอ๋อง กระนั้นลีฟางจึงนึกชังเสิ่นชี

"หากข้ารักษานางได้เจ้าต้องเสียเงินร้อยตำลึงให้ข้า หากข้ารักษานางมิได้ข้าจะมอบเงินให้เจ้าหนึ่งร้อยตำลึง" เสิ่นชีประกาศต่อหน้าทุกคน

"ข้าตกลง" ลีฟางตกลงทันทีพระชายาซัวอ๋องกับตงฮวาพลันสบตากัน พวกนางทั้งสามพลันมองความพินาศของเสิ่นชีในหนึ่งถ้วยชา

คนโง่เยี่ยงเสิ่นชีในเมืองต้าเยียนไม่มีผู้ใดจะไม่รู้บ้างเล่าว่านางโง่เขลาเพียงไหน

หากนางรักษาคนได้ พวกนางทั้งสามเป็นเทพเซียนไปแล้วกระมัง

ทุกคนต่างลงขันว่าเสิ่นชีจะแพ้ แต่ทว่าคุณชายรองสกุลฟ่าน ฟ่านหยงลงว่านางจะชนะ

เสิ่นชีไม่รอช้ารีบพาหนูน้อยเข้าไปด้านในห้องจากนั้นให้ทุกคนออกไปให้หมด นางเข้าไปในแหวนจิตวิญญาณเพื่อนำเครื่องมือแพทย์สุดท้ายเสิ่นชีนำเศษอาหารออกจากคอของเด็กน้อยออกมาได้

ฟ่านเปาเดินออกมาพร้อมกับเสิ่นชี ทุกคนต่างอึ้งงันเถ้าแก่เนี้ยฟ่านถั่วนึกว่าจะต้องจัดงานศพให้บุตรสาวคนที่สามเสียเเล้ว

คนที่เดิมพันข้างเสิ่นชีนั้นต่างได้เงินคืนเป็นจำนวนมาก คนที่เสียเงินต่างคอตกร่ำไห้ สามแฝดลงขันข้างมารดานางต่างนับตั๋วเงินอย่างมีความสุข ในตอนลงเดิมพันพวกนางสามพี่น้องขอเงินกับแม่นมจิน แม่นมจินรู้วิชาแพทย์ของเสิ่นชีกระนั้นจึงมั่นใจว่าจะได้คืนได้คืนมาจริง ๆ ด้วย

เสิ่นชีหันไปมองทางพระชายาซัวอ๋อง ตงฮวา ลีฟาง

"หนึ่งร้อยตำลึง" เสิ่นชีแบมือรับเงินกับลีฟาง

"นี่มันปล้นกันชัด ๆ" ลีฟางทำหน้าไม่พอใจ

"ทุกคนในที่นี้ล้วนเป็นพยานได้ว่า คุณหนูนางนี้เป็นคนพนันเอง จะเบี้ยวพระชายาชินอ๋องรึ" ทุกคนเข้าข้างเสิ่นชี

ลีฟางได้เเต่เจ็บใจมอบตั๋วเงินให้เสิ่นชีแล้วเดินลงไปที่ชั้นสอง พระชายาซัวอ๋องกับตงฮวาก็ลงไปด้วย

"ข้าฟ่านเหอคำนับพระชายาชินอ๋อง" ฟ่านเหอเอ่ยอย่างเป็นมิตร

"ข้าฟ่านหยงคำนับพระชายาชินอ๋อง"

"ข้าฟ่านเปาขอบคุณพระชายาที่ช่วยชีวิต" ไม่เพียงแต่คนสกุลฟ่านจะเป็นมิตรต่อเสิ่นชีพวกเขาได้เงินกลับจวนเป็นกอบเป็นกำอีกทั้งสั่งให้เสิ่นชีไปรับของจำนำกลับคืนไป เรื่องดี ๆ เช่นนี้เสิ่นชีก็ต้องรับไว้...