บทที่1 เจ้านายคนใหม่ & จูบแรกพบ (3)

หญิงสาวสะบัดหน้าไปมา พยายามขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากสมอง เธอเป็นใคร แล้วเขาล่ะเป็นใคร... เธอจะต้องไม่คิดอะไรกับเจ้านายรูปหล่อคนนี้ของตัวเองโดยเด็ดขาด เพราะเธอกับเขานั้น แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ความคิดของเธอสะดุดลงเมื่อมือหนาเอื้อมมาคว้าข้อมือเธอกระชากลงไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว

“ว้าย!” ลันตาอุทานออกมาสุดเสียง แก้มร้อนผะผ่าวเมื่อร่างสูงพลิกขึ้นมาคร่อมอยู่บนร่างเธอ แขนแข็งแรงท้าวอยู่บนที่นอนข้างๆศีรษะของหญิงสาว ดวงตาคู่คมดูดุดันและเหยียดหยามเมื่อพูดออกมาว่า

“ออกไปจากบ้านฉันซะ ฉันไม่ต้องการสาวใช้เพราะฉันดูแลตัวเองได้”

“ออกไปนะ ฉันอึดอัด” หญิงสาวพยายามผลักอกเปลือยแข็งๆของเขาออก ไม่ยอมรับปากว่าจะไปจากบ้านนี้ตามคำไล่ของชายหนุ่ม เล่นเอาธนัตโทสะแล่นขึ้นสูงเป็นริ้วๆ

“ฉันไม่ออก เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันนะ”

“คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันเหมือนกัน” หญิงสาวพูดตอกกลับไปเสียงดัง รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดอยู่ที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา

“มาเป็นคนใช้เพราะหวังผลอย่างอื่นใช่มั้ย อยากเป็นของฉันก็บอกมาตรงๆสิ” ธนัตพูดเสียงกร้าวปนหยันๆพร้อมกับก้มศีรษะลงจรดริมฝีปากร้อนลงที่กลีบปากนุ่มอย่างรุนแรง ลิ้นร้อนๆสอดเข้าไปในโพรงปากหวานอย่างพลิ้วไหวและชำนาญทาง หยอกล้อพัวพันกับลิ้นอ่อนนุ่มเล็กๆอย่างร้อนแรง

“อื้อๆ” หญิงสาวพยายามทุบต้นแขนหนาแรงๆแต่แล้วจากที่ทุบหนักๆก็เริ่มเปลี่ยนเป็นทุบเบาๆจนหยุดทุบไปอย่างไม่รู้ตัว

ธนัตถอนริมฝีปากออก หลุบตามองคนตัวบางที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาด้วยแววตาประหลาด ก่อนที่อารมณ์บางอย่างจะพุ่งขึ้นสูงจนอดใจไม่ไหวต้องซุกหน้าคมลงกับซอกคอหอมกรุ่น จูบซับเอาความหอมหวานเข้าไปจนเต็มปอดก่อนจะขบกัดเบาๆจนเป็นรอยแดงเล็กๆ

“อย่ามาทำแบบนี้นะ” ลันตาสั่งเสียงเข้มทั้งๆที่แววตาสั่นระริกไปมา

“เธออยากให้ฉันทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอไง ถึงได้มาสมัครเป็นคนใช้ของฉัน” เขาถามเสียงเยาะ ตั้งท่าว่าจะเลื่อนตัวลงต่ำไปที่หน้าอกของเธอ แต่เล็บยาวๆที่จิกที่แขนเขา ทำให้ชายหนุ่มต้องชะงักการกระทำลง

“คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ ฉันมาสมัครเป็นสาวใช้ ไม่ได้มาสมัครเป็นคู่นอนของคุณ!” หญิงสาวพูดเสียงเรียบพร้อมหยิกแขนเขาสุดแรง

“โอ๊ย!” ร่างสูงลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วก่อนจะก้มลงมองรอยหยิกที่แขนตัวเอง ยิ่งเห็นรอยแดงๆเป็นรอยเล็บ เขาก็ยิ่งโมโห

“แขนฉันแดงหมดแล้ว เธอเห็นมั้ย ห๊ะ!” ชายหนุ่มตะคอกเสียงดัง ในขณะที่ลันตาลุกลงจากเตียงด้วยท่าทางเชิดๆแล้วตอบกลับมาว่า

“ถือว่ามันเจ๊ากันก็แล้วกัน เพราะคุณก็ทำคอของฉันเป็นรอยแดง” พูดออกไปแล้วก็อดที่จะรู้สึกอายไม่ได้ แต่ก็ต้องกัดฟันเชิดหน้าทำท่าเหมือนว่าไม่รู้สึกอะไรเพราะกลัวเสียฟอร์ม

“แล้วถ้าฉันทำเธอ...เป็นรอยทั้งตัวล่ะ” ธนัตพูดพลางก้าวเข้ามายืนประชิดตัวเธอ หรี่ตาคมมองคนที่ตัวสูงแค่หน้าอกของเขาด้วยสายตากึ่งเจ้าเล่ห์

“ฉันก็จะ...ซัดคุณทั้งตัวน่ะสิคะ” ลันตาเชิดหน้าขึ้นตอบเขาจนคอตั้งบ่า แม้ว่าจะกลัวเขาเอาจริงอยู่ไม่น้อย แต่ก็อย่าหวังว่าเธอจะยอมเขาง่ายๆ ถึงเขาจะเป็นเจ้านายแต่คุณทัศนีย์ก็ได้ให้สิทธิ์เธอเต็มที่แล้ว เพราะฉะนั้น...เธอจะไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้นในเมื่อคุณทัศนีย์เป็นคนจ่ายเงินเดือนให้เธอ

“แล้วถ้าฉันยอมโดนเธอซัดล่ะ” เขาถามพลางกอดอกเพื่อเป็นการห้ามตัวเองไม่ให้ยื่นมือไปจับร่างเล็กๆนั่นมากอดจูบให้สมกับความต้องการ

“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเขาทางคำพูดขึ้นมาอย่างไรชอบกล

“เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน” เขาพูดเสียงลอดไรฟัน

“แต่คุณทัศนีย์ให้สิทธิ์ฉันแล้ว” คำพูดของเธอเล่นเอาชายหนุ่มคอแข็ง ดวงตาสีสนิมเหล็กสว่างวาบอย่างไม่พอใจ

“แต่ฉันไม่ทำตาม”

“ตามสบายนะคะ ถ้าคุณไม่อาบน้ำ จะไปทำงานทั้งๆที่ไม่อาบก็ได้ หน้าตาก็ดีไม่น่าซกมกเลยนะคะ” ลันตาว่าพลางลอยหน้าลอยตาเฉิบๆไม่สนใจเลยสักนิดว่าตอนนี้คนตัวสูงกำลังทำท่าเหมือนอยากจะบีบคอเธอขนาดไหน

“ที่ฉันอาบน่ะ ไม่ใช่เป็นเพราะว่าเธอสั่งหรอกนะ” เขากระแทกเสียงใส่เธอหนักๆก่อนจะเดินลงส้นเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูตามหลังเสียงดัง

“เฮ้อ..” ลันตาถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนจะยกมือขึ้นกำหมัดแล้วชกลมไปมา

“เยสสส ยกแรกฉันชนะ” ลันตาเปิดรอยยิ้มเบิกบาน ถึงแม้ว่าเธอจะเสียเปรียบโดนเขาลวนลามตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า แต่อย่าหวังเลยว่าเธอจะยอมให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบนั้นอีกง่ายๆ

ถึงเขาจะมีท่าทางดุดันร้ายกาจ แต่...เธอรู้แล้วล่ะว่าจะเอาชนะเขาได้ยังไง

สำหรับผู้ชายคนนี้แล้ว การใช้ไม้อ่อนดูจะไม่ได้ผล เพราะเขาจะยิ่งได้ใจ มันต้องใช้ไม้แข็งเท่านั้น

มือบางยกขึ้นมาลูบเรียวปากตัวเองอย่างเผลอๆ สัมผัสที่เขาจาบจ้วงไปเมื่อครู่ยังคงติดอยู่ที่ริมฝีปากไม่ยอมจางหาย

ลันตาส่ายศีรษะไปมาแรงๆเพื่อขับไล่ใบหน้าหล่อๆกับการกระทำที่หยาบคายของเขาออกไป ตอนนี้ต้องท่องเอาไว้ว่า...เงินห้าหมื่น ขันติ ขันติ ขันติเอาไว้สิลันตา

เธอหลับตาลงก่อนจะลืมตาขึ้นมาใหม่พลางสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆก่อนจะล้มตัวลงทำเนียนนอนบนเตียงของเขาเสียเลย

เตียงนอนหนานุ่มดูสบาย ทำให้เปลือกตาบางเผลอหลับลงก่อนจะจมดิ่งลงสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดาย

“ฟี้ZZzzz”

“คร่อกกก”

“งากกกกคร่อก”

“แจ่บๆ” ฟันซี่ขาวๆเล็กๆขบกัดกันดังกรอดๆ มือเรียวยกขึ้นมาลูบพุงตัวเองป้อยๆทั้งๆที่ตายังปิดสนิท

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้น ทำให้ลันตาปรือตาขึ้นมาอย่างง่วงงุน ก่อนจะอ้าปากหาวแล้วบิดขี้เกียจสองสามที ดวงตาคู่สวยเหลือบมองไปที่ผนังห้องที่มีนาฬิกาฝังเพชรติดอยู่ แล้วเธอก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจสุดขีดพร้อมอุทานออกมาว่า

“เฮ้ย!!”