บทที่ 2 สาวใช้จอมจุ้น (1)

บทที่ 2

สาวใช้จอมจุ้น

เข็มสั้นชี้ที่เลข8 เข็มยาวชี้ที่เลข12 ไม่ว่าเธอจะขยี้ตาเท่าไหร่ มันก็ยังเป็นเวลาเท่าเดิม นี่เธอเผลอหลับไปตั้ง1ชั่วโมงครึ่งเชียวเรอะ!

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้หญิงสาวต้องดีดตัวลุกผึงถลาไปเปิดประตูออกอย่างรวดเร็ว และบุคคลที่เธอได้พบหลังจากเปิดประตูแล้วก็คือ..ใบหน้าสวยสมวัยของคุณทัศนีย์นั่นเอง

“แหะๆ” ลันตาฉีกยิ้มแหยๆพลางถูมือไปมาในขณะที่คุณทัศนีย์ส่ายหน้าไปมาเมื่อพูดออกมาว่า

““ตานัตเขาอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวแล้วไปที่บริษัทแล้วนะ”

“ห๋า!”

“เป็นไงล่ะ ฤทธิ์พ่อลูกชายตัวดีของฉัน หนูเจอมาบ้างแล้วใช่มั้ย” คุณทัศนีย์ถามอย่างขันๆ พอจะโล่งใจอยู่บ้างที่เห็นเพียงหน้าตาเหวอๆตกใจๆไม่ได้เห็นท่าทางเหมือนหวาดกลัวลนลานเหมือนที่สาวใช้คนก่อนๆเป็นหลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับธนัต

“คุณนัตเป็นผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดเลยค่ะ” หญิงสาวตอบออกมาตามตรง เพียงแค่คิดถึงตอนที่โดนเขาจูบเขากอด หน้าเธอก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาราวจะจับไข้

“แล้วหนูกลัวเขาหรือเปล่าล่ะจ๊ะ” คุณทัศนีย์ถามหยั่งเชิง ในใจนึกกลัวว่าผู้หญิงตรงหน้าจะลาออกไปอีกคนเหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมา

“ไม่กลัวค่ะ ลันไม่มีทางลาออกแน่ๆ ถ้ายังไม่ได้เอาคืนผู้ชายคนนี้” พูดไปก็ทำตาวาววับไปจนคุณทัศนีย์อยากปรบมือแล้วร้องเฮรอบห้องเมื่อเห็นท่าทางเด็ดเดี่ยวเอาจริงเอาจังของสาวใช้ตรงหน้า

“คอยดูนะคะ ลันจะทำให้เขาเปลี่ยนจากคนดุดันมาเป็นคนอ่อนโยนให้ได้” ลันตาพูดอย่างมุ่งมั่น แต่มุมปากกลับแสยะออกจนคุณทัศนีย์ที่เหลือบไปเห็นต้องขนลุกด้วยความรู้สึกกลัวแทนผู้เป็นลูกชายขึ้นมาอย่างจับใจ

ท่าทางคราวนี้ตานัดของเธอคงจะเจอศึกหนักแน่ๆ แต่ก็ดูท่าทางจะเป็นมวยถูกคู่ แล้วแบบนี้เธอจะเชียร์ฝ่ายไหนดีล่ะ ถ้าจะบอกว่าเธอเชียร์ลันตา...มันจะผิดหรือเปล่านะที่ไม่เข้าข้างลูกตัวเอง

“ดีแล้วล่ะ เออนี่ ตานัดเขาทำงานที่บริษัท ฉันเองก็ไม่ค่อยได้ไปดูเลย ไม่รู้ว่าเลือกใครมาเป็นเลขา แล้วตานัตทำงานกันยังไงบ้างก็ไม่รู้สิ” คุณทัศนีย์พูดออกมาเกริ่นๆพลางเหล่ตามองลันตาไปด้วย ซึ่งหญิงสาวก็ยืดตัวขึ้นแล้วบอกว่า

“งั้นลันจะไปดูคุณนัตที่บริษัทให้เองค่ะ ขอแค่บอกที่อยู่ของบริษัทมาให้ลันก็พอ”

“จะดีเหรอจ๊ะ”

“ดีสิคะ เป็นการสร้างความคุ้นเคยระหว่างเจ้านายกับสาวใช้ไปอีกทาง หึหึ” หญิงสาวลงท้ายประโยคด้วยเสียงหัวเราะในลำคอที่ฟังเท่าไหร่ก็ดูไม่น่าไว้วางใจเลยแม้แต่น้อย

“งั้นก็ดีสิจ๊ะ ช่วยไปสอดส่องแทนฉันด้วยก็แล้วกันนะ ตอนนี้หนูลงไปหาอะไรทานก่อนสิ พอท้องอิ่มแล้วจะได้พร้อมรับมือกับตานัด”

“ค่ะ” ลันตารับคำตาใส ก็แหงล่ะ จะไม่ให้ตาใสได้อย่างไร ในเมื่อเธอเพิ่งหลับไปตั้งเป็นชั่วโมงเมื่อครู่นี้

ดวงตาคู่กลมโตฉายแววมุ่งมั่น เธอจะต้องทำงานชิ้นนี้ให้สำเร็จ และเธอก็จะรับเงินห้าหมื่นมานอนนับเล่นบนที่นอน แค่คิดก็มีความสุขแล้วค่ะ

ขาเรียวก้าวตามร่างของคุณทัศนีย์ลงจากชั้นสองเพื่อไปที่ห้องอาหาร โดยที่ดวงตายังคงฉายประกายเหมือนเดิม นั่นก็คือประกายแห่งความเด็ดเดี่ยวและมั่นใจว่า...

การรบกันครั้งที่สองระหว่างเธอกับธนัต...เธอจะต้องเป็นฝ่ายชนะอย่างแน่นอน!!