ตอนที่ 2

เมื่อกี้ริมฝีปากเขากับหล่อนประกบกันพอดี ไม่รู้สิ… มันรู้สึกใจเต้นแรง เกิดอาการวาบหวิวแปลกๆ อย่างที่ดลยาร์ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยในชีวิต

“ขอโทษค่ะ… หนูมัวแต่ถ่ายภาพดอกไม้จนเพลิน… ไม่ทันได้ระวัง”

“เป็นความผิดของผมด้วยที่เดินเร็วจนไม่ทันได้ระวังว่าจะมีใครเดินสวนมา”

ชายหนุ่มขยับลุกขึ้นยืนเมื่อหล่อนผละออกจากอ้อมกอดของเขา

“แล้วหนูเป็นใคร… แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไงคะ”

หัวคิ้วเป็นแพสีดำหนาชิดเข้าหากัน ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย

“หนูเป็นเพื่อนของปัทมาค่ะ”

หญิงสาวเฉลยข้อสงสัย

“อ๋อ… รู้ละ เห็นยัยปัทม์บอกว่าจะมีเพื่อนมาพักด้วยหนึ่งสัปดาห์… ที่แท้ก็เธอนี่เอง”

“ค่ะ… ถ้างั้นคุณคงเป็นพี่ยักษ์”

ดลยาร์เดา ด้วยปัทมาเคยเอ่ยถึงพี่ชายคนนี้ให้ฟังบ่อยๆ แต่ดลยาร์ไม่เคยเห็นหน้า เพิ่งรู้ว่าเขาหล่อวัวตายควายล้ม หน้าตาคมคร้ามมีความเป็นฝรั่งอย่างเด่นชัดเพราะว่าแม่ของยักษ์เป็นคนอิตาลี ยักษ์เป็นลูกต่างแม่แต่พ่อเดียวกับปัทมา

“โอ้ว… นึกว่าหายไปไหน ได้เจอกันแล้วงั้นปัทม์คงไม่ต้องแนะนำแล้วมั้งคะพี่ยักษ์”

เป็นเสียงของปัทมาที่ดังมาจากด้านหลัง

ครั้นเมื่อเดินเข้ามาใกล้หล่อนก็ต้องเอ่ยถามด้วยความสงสัย เมื่อเหลือบไปเห็นใบหญ้าและเศษดินติดอยู่ที่เสื้อของยักษ์

“ว้าย… ตัวพี่ยักษ์เปื้อนหมดเลย… เกิดอะไรขึ้นคะนี่”

ปัทมาถามรัวๆ ด้วยความสงสัย

“พี่เดินเร็วไปน้อยก็เลยชนกับเพื่อนของปัทม์ที่มุมรั้ว”

ยักษ์อธิบาย

“มันไม่ใช่ความผิดของพี่ยักษ์หรอกค่ะ… ยาร์ซุ่มซ่ามเองต่างหาก มัวแต่ถ่ายภาพดอกไม้จนไม่ได้มองทางข้างหน้าก็เลยชนกัน”

หล่อนแทนตัวเองว่า ‘ยาร์’

“พี่ก็เดินเร็วไปนิดจนไม่ทันได้ระวัง”

ยักษ์กล่าว ต่างคนต่างแย่งกันรับผิด ยักษ์สะดุดตากับความสวยของหญิงสาว

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ปัทมาถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรค่ะ… แต่พี่ยักษ์น่ะสิคะไม่รู้เจ็บหรือเปล่า เพราะว่าพี่ยักษ์เอาตัวรับยาร์ไว้… ”

ดลยาร์ยังไม่ลืมเหตุการณ์เมื่อครู่

ตอนที่หล่อนล้มลงไปคร่อมร่างของเขา แล้วปากก็ประกบกัน ร่างน้อยๆ ของหล่อนทาบทับอยู่บนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามของยักษ์ครู่สั้นๆ เพราะอาการตะลึงงันด้วยกันทั้งคู่

“รู้จักกันก็ดีแล้วค่ะ… เข้าบ้านก่อนเถอะยาร์ เพิ่งมาถึงเหนื่อยๆ… ”

ปัทมาเดินนำหน้าดลยาร์เข้ามาในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่

ยักษ์เดินตามมาข้างหลัง รู้สึกสะดุดตากับความสวยและเซ็กซี่ของดลยาร์ ไม่คิดว่าเพื่อนของน้องสาวจะสวยขนาดนี้

เหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอายักษ์ใจเต้น แค่ริมฝีปากที่สัมผัสเข้าด้วยกันเพียงชั่ววินาทีสั้นๆ ก็ทำให้ยักษ์รับรู้ได้ว่าเพื่อนคนนี้ของน้องสาวเป็นเหมือนขุมพลังความเร่าร้อนที่ยักษ์รู้สึกได้…ดลยาร์มีความร้อนแรงทางเพศที่ยักษ์สัมผัสได้อย่างคนที่มีเคมีสวาทตรงกัน

ในเวลาต่อมา

“สวัสดีค่ะลุงวัฒน์”

ที่ห้องรับแขก ดลยาร์ยกมือไหว้ ‘ชลวัฒน์’ ผู้ชายตัวใหญ่วัยห้าสิบปีผู้เป็นเจ้าของฟาร์ม

“สวัสดีจ้ะหนูยาร์… นานๆ จะมีโอกาสได้มาเที่ยวฟาร์มของลุง น่าจะอยู่เที่ยวนานๆ นะจ๊ะ”

ชลวัฒน์กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มของผู้ใหญ่ใจดี แม้ตอนนี้วัยจะแตะห้าสิบแล้ว แต่ก็ยังมีเค้าโครงของความหล่อเหลาไม่สร่าง แสดงว่าตอนเป็นหนุ่มเขาต้องหล่อมากแน่ๆ

“ไว้โอกาสหน้าถ้ามาอยู่ได้นานกว่านี้ยาร์จะมาอีกนะคะคุณลุง”

“มาได้เลยครับ… อยู่ตลอดไปเลยก็ได้ ตัวเล็กๆ แค่นี้พี่ยักษ์เลี้ยงไหว… เดี๋ยวพี่ยักษ์ดูแลเอง”

ยักษ์รีบบอก

“แหม… เอาเชียวนะมึงไอ้ยักษ์ เห็นผู้หญิงสวยๆเป็นไม่ได้”

ชลวัฒน์รีบดักคอลูกชายจอมเจ้าชู้

คำพูดของหนุ่มใหญ่เจ้าของฟาร์มเรียกเสียงฮาดังลั่นไปทั้งห้องรับแขก ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของชลวัฒน์จะดังขึ้น เขากดรับ รู้สึกตกใจกับข่าวที่ส่งมาจากต้นสายที่กรุงเทพฯ

“อะไรนะครับ… คุณแม่เข้าโรงพยาบาล”