[4.2] 'ข้อตกลงเถื่อน'

[4.2]

'ข้อตกลงเถื่อน'

จินเกอเชยคางบางของกะทิให้เงยขึ้นสบตากับเขา ดวงตาคู่คมสีดำทอประกายจ้องมองดวงตาคู่เล็กกว่าที่ใสวาวราวกับตากวาง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มเล็กน้อยเมื่อความสวยงามตรงหน้าช่างดึงดูดใจของเขาให้รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา

“ฉันจะจริงจังเฉพาะกับคนที่ฉันรักเท่านั้น เห็นฉันแบบนี้ฉันไม่ใช่คนเจ้าชู้หรอกนะ ถ้าฉันมีแฟนฉันก็จะจริงจังกับเธอคนนั้นแบบไม่ไขว้เขวไปทางไหนเลย”

“...ละ...แล้วคุณมาบอกหนูทำไม?” กะทิขมวดคิ้วไม่เข้าใจแต่สิ่งที่ได้ฟังก็ทำให้เธอใจเต้นขึ้นมายิ่งสถานการณ์ตอนนี้ด้วย ทำไมจากทุ่งสังหารเปลี่ยนเป็นทุ่งดอกไม้เฉยเลยดูโรแมนติกไปหมด

บ้าจริง! นี่เธอกำลังลุ่มหลงมัวเมาไปกับคำพูดท่าทางของเขาเหรอเนี้ย ทำไมมองเห็นหลุมบาปใกล้ๆ ที่สำคัญกว่านั้นมองเห็นมันไม่พอยังจะเดินเข้าไปหามันอีกเหมือนตั้งใจตกลงไป บ้าจริง! หล่อนเป็นอะไรของหล่อนเนี้ยนังกะทิ

“เป็นแฟนฉันไหมล่ะ?”

“ห๊ะ?” กะทิถึงกับร้องเสียงหลง “...คะ...คุณพูดบ้าอะไร รู้ตัวไหมเนี้ยว่าเมื่อกี้พูดอะไรออกมาหรือเมาครีมอาบน้ำ?”

“ฉันรู้ตัวน่า ฉันพูดว่าเป็นแฟนฉันไหมล่ะ นี่ฉันจริงจังนะ” จินเกอพูดย้ำอีกรอบก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เด็กสาวจนกระทิต้องเอนใบหน้าหนี

“ฉันชักชอบเด็กแสบแบบเธอแล้วสิ ดูท่าชีวิตจะมีอะไรให้ปวดหัวมากขึ้นถ้ามีเธอเป็นแฟน”

“เอ๊ะ! อะไรของคุณเนี้ยเหมือนจะดีแต่ก็ไม่” กะทิพยายามดันตัวจินเกอออกไป

“ก็ฉันพูดจริงนิ เธอมันแสบจะตายเหมือนลิงเหมือนค่างถ้าได้เธอมาเป็นแฟน ชีวิตที่ว่างๆ ของฉันจะต้องไม่ว่างแน่นอนเพราะต้องมานั่งปวดหัวกับเธอแทน คิดๆ ดูแล้วมันก็สนุกดีนะ”

“คุณประสาทดีไหมเนี้ยหรือเมาครีมอาบน้ำจริงๆ จะบ้าเหรอไงอยู่แบบสงบสุขไม่ต้องมีอะไรให้ปวดหัวก็ดีแล้วป่ะมีแต่คนเขาอยากเป็นแบบนั้นทั้งนั้น แต่นี่อะไรอยากมีเรื่องให้ปวดหัวเนี้ยนะ ไม่บ้าก็เมา เมาครีมอาบน้ำด้วย”

“ชีวิตฉันมันน่าเบื่อจะตาย ดูสิรวยจนไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไรแล้วเนี้ยคิดอยู่เลยว่าจะเอาเงินไปทำวอลล์เปเปอร์บ้าน แบบมันเหลือกินเหลือใช้จนอยากมีคนช่วยใช้ สนใจไหมล่ะ?” จินเกอเลือกจะใช้เงินเข้าล่อกะทิเพราะเด็กสาวแบบนี้ก็ต้องชอบเงินเป็นธรรมดา

“เอาจริงนะ หนูอยากจะได้เงินมากๆ อยากจะรวยก็จริง แต่แบบนี้ไม่ไหวอ่ะ ไม่ต่างจากขายตัวเลย”กะทิส่ายหัวไม่เอา

“ขายตัวยังไง นี่ฉันกำลังขอคบกับเธอนะเวลาผู้ชายเขาซื้อบริการผู้หญิงเขาขอคบเพื่อซื้อเหรอ ฉันว่าเขาเอาเงินฟาดหน้ามากกว่านะ”

“ก็เพราะคุณก็กำลังเอาเงินฟาดหน้าหนูอยู่เหมือนกันไง มันก็เหมือนคุณพยายามจะซื้อบริการจากหนูอยู่เลยนะ” กะทิยกแขนขึ้นกอดอกอย่างวางมาด

“งั้นต้องทำยังไงล่ะเธอถึงจะยอมมาคบกับฉันหรือฉันต้องปิดร้านเธอเพื่อบังคับเธอดี?” จินเกอจ้องมองกะทิอย่างข่มขู่เมื่อใช้แผนการหว่านล้อมแบบโรแมนติกไม่ได้ก็ใช้แผนการอันแสนร้ายกาจตามแบบฉบับคนมีอำนาจเนี้ยแหละ

วิถีมาเฟียที่ไหนๆ เขาก็ทำกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละ!

“เหอะ! ขอไม่สำเร็จก็ข่มขู่กันเลยเหรอ แบบนี้หนูยิ่งไม่อยากคบนะ” กะทิดันตัวจินเกอออกไปแล้วก้าวถอยหลังออกมายืนในระยะปลอดภัยเพราะกลัวจะโดนดึงเข้าไปกอดอีก

“ถ้าไม่คบฉันจะปิดร้านเธอจริงๆ ก็เตรียมตกงานแล้วกัน”

ว่าจบจินเกอก็หันตัวเดินหนีในทันทีจนกะทิหน้าเสียเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะปิดร้านเธอจริงๆ เพราะท่าทางของจินเกอสื่อออกมาเหมือนว่าไม่อยากจะคุยไม่อยากจะต่อรองอะไรกับเธอแล้ว เด็กสาวรีบวิ่งเข้าไปขวางหน้าหนุ่มใหญ่เอาไว้ทันที

“จะมาขวางฉันทำไม?” จินเกอยกแขนขึ้นกอดอกวางมาดบ้าง

“งั้นเรามาตกลงกันไหม?”

“ตกลงอะไรของเธอ เราไม่มีอะไรต้องตกลงกันแล้วนิ”

“มีสิ ถ้าคุณอยากคบกับหนู คุณก็ต้องทำข้อตกลงกับหนูก่อน”

“เธอมีสิทธิ์ต่อรองด้วยเหรอยัยเตี้ย?”

“มีสิ มนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกันหมด จะเอาไหมข้อตกลงอ่ะ?”

“ไหนว่ามาสิถ้าดีฉันจะพิจารณาแล้วกัน”

“หนูจะยอมคบกับคุณก็ได้ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่ปิดร้านและยังคอยช่วยสนับสนุนร้านด้วย”

“หมายความว่ายังไง?” จินเกอขมวดคิ้ว

“ก็ตอนนี้เจ๊เดซี่แกอยากจะปรับปรุงร้านให้เป็นเหมือนกึ่งบาร์กึ่งร้านอาหาร เจ๊แกอยากได้เงินทุนมาสนับสนุนโครงการนี้จำนวนหนึ่งถ้าคุณยอมเซ็นต์เช็กให้ตามจำนวนนั้นแต่ไม่ได้หมายความว่าแค่นี้จะจบแต่ถ้าเกิดมันไม่พอต้องการเงินอีกคุณก็ต้องช่วยสนับสนุนร้านอีก ฉันจะยอมเป็นแฟนกับคุณ” กะทิยื่นข้อเสนอราคาแพงให้จินเกอเพื่อแลกกับตัวเธอที่มีค่ามากๆ

“นี่ฉันต้องยอมเสียเงินขนาดนั้นเพื่อคบกับเธอเลย เหอะ! ปากก็บอกไม่ขายบริการแต่สิ่งที่เธอทำตอนนี้มันก็ไม่ต่างจากเอาตัวเธอมาขายเพื่อแลกเงินไหมยัยหนู? ” จินเกอเอียงคอถามด้วยท่าทางกวนประสาท

“ต่างสิ ขายตัวน่ะต้องนอนก่อนถึงได้เงิน แต่เนี้ยต้องได้เงินก่อนถึงจะนอนด้วยและถ้าไม่ได้ตามที่ตกลงก็อย่าหวังว่าจะได้ มันคนล่ะชั้นกัน ไม่มีต่อรองหรอกนะเพราะคิวเยอะ คนต่อไปรออยู่”

เด็กสาวทำท่าทางมั่นอกมั่นใจในตัวเอง จริงๆ แบบเธอถ้าเกิดขายตัวขึ้นมาจริงๆ คงมีคนแห่ซื้อเพียบเรียกว่ารับบัตรคิวเลยมั้งเพราะพวกเสี่ยๆ ป๋าๆ ที่มาติดพันเธอก็ไม่ใช่น้อยเลย ทุกคนมันก็อยากจะนอนกับเธอทั้งนั้นแหละ

“แต่ฉันว่าเธอตีราคาเธอสูงเกินไป”

“มันสูงเกินไปยังไงถ้าเทียบกับความบริสุทธิ์ที่คุณจะได้รับ?”

“บริสุทธิ์เหรอ หมายความว่ายังไง?”

“ฉันยังบริสุทธิ์อยู่ไม่เคยผ่านมือชายคนไหน ยังมีไข่แดงหวานๆ มันๆ ให้คุณเจาะกินอยู่ ร่างกายของฉันทุกส่วนก็ไม่เคยมีชายใดได้ลิ้มลองเลย แบบนี้มีค่ามากพอกับเงินที่คุณต้องเสียไหมล่ะฉันว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำจริงๆ แบบฉันในตลาดค้ากามคงประมูลกันหลายสิบล้านเลย”

คำพูดของกะทิทำให้เสือร้ายในตัวของจินเกอตื่นทันทีเพราะใครๆ ก็คงชอบผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่องถ้าเลือกได้ก็คงเลือกผู้หญิงไม่เคยผ่านมือชายทั้งนั้น แต่สมัยนี้นะมันก็คงหายากก็เป็นไปตามยุคสมัยนั่นแหละ เขาก็ไม่ได้เหยียดผู้หญิงไม่บริสุทธิ์หรอกนะเพราะเขาเองก็ยังเคยผ่านผู้หญิงมาตั้งเยอะ กว่าจะอายุเท่านี้ก็ผ่านมาหลายมือแล้วเนี้ย แต่พอมาเจอผู้หญิงบริสุทธิ์ตรงหน้าที่ยื่นข้อเสนอง่ายๆ ให้เขา เอาจริงๆ เงินเขามีแค่เนี้ยมันจิ๊บๆ ไม่ได้ลำบากอะไรเลย คิดไปคิดมามันก็ดูคุ้มค่าดีนะที่เขาจะเสียเงินเพื่อแลกกับการได้เจาะไข่แดงหวานๆ มันๆ ของเด็กแสบคนนี้

“ก็ได้ฉันตกลงจะเอาเท่าไหร่บอกมาเลย เช็กในมือของฉันมันพร้อมเขียนเสมอ ตลอดเวลาแบบ 24 ชั่วโมงเลย”

จินเกอเลือกจะตกลงเพราะอยากจะลิ้มลองความสดใหม่ของกะทิที่ยังไม่ทันได้ลองเลยกลิ่นความบริสุทธิ์ก็ลอยมาเตะจมูกจนแทบเบี้ยวแล้ว

“งั้นก็เซ็นต์มาก่อนตอนนี้สิบล้าน”