Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ : 09 คุณอาใจดี
วันถัดมา
เหมยลี่ต้องไปรับลูกสาวตัวน้อยที่โรงเรียนและพามาอยู่ที่ทำงานของเธอก่อน เพราะมาลีเพื่อนสนิทของเธอนั้นต้องดูแลสามีที่เพิ่งจะผ่าตัดมา แถมตัวเองก็กำลังท้องอยู่อีกด้วย จึงไม่อยากพาน้องถิงถิงไปรบกวนอะไร
“คุณแม่ขา แล้วคุณอาล่ะคะ?”
“หือ? คุณอาเขาก็ทำงานไงคะ”
“ทำอยู่ตรงไหนเหรอคะ หนูไปหาคุณอาได้ไหม?”
“ไม่ได้ค่ะคนเก่ง คุณอาทำงานอยู่ ไปรบกวนคุณอาไม่ได้นะคะ”
“ก็ได้ค่ะ” เด็กน้อยตอบรับเสียงแผ่วพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างผิดหวัง
เพราะตรงที่มาอยู่กับแม่ของตัวเองนั้นเป็นห้องเก็บของที่ติดกับห้องน้ำแถมยังมีแต่สารเคมีอีกต่างหาก
แต่เธอก็ไม่อยากให้น้องถิงถิงไปรบกวนอะไรซิลวานเหมือนกัน
“หนูออกไปเดินเล่นข้างนอกได้ไหมคะ?”
“ได้ค่ะ แต่อย่าไปไหนไกลนะคะ อยู่แค่ตามโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้เท่านั้นนะคะ เดี๋ยวแม่จะไปหาไม่เจอ”
“โอเคค่ะ”
เด็กน้อยเดินออกไปเล่นข้างนอก เพราะที่ทำงานของผู้เป็นแม่อยู่ใกล้กับหลังบริษัทพอดี เป็นเด็กจะให้อุดอู้อยู่ในห้องแคบๆ ที่ร้อนอบอ้าวแบบนั้นได้ยังไงกัน
ผ่านไปสักพัก
“น้องถิงถิง”
“คุณอา! สวัสดีค่ะ” เด็กน้อยรีบเดินเข้าไปหาเจ้าของเสียงทักทายนั้นด้วยความดีใจ เขามากับผู้ชายอีกคนนึง แต่แกไม่รู้จักแต่ดูจากท่าทางแล้วก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร
“สวัสดีครับ ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะคะ แม่ของหนูไปไหน?”
“แม่ทำงานอยู่ค่ะ หนูก็เลยขอออกมาเดินเล่นค่ะ”
“ใครกันครับคุณซิลวาน?” ชาร์ลผู้ช่วยคนสนิทเดินเข้ามากระซิบถามด้วยความอยากรู้
“น้องถิงถิงไงครับ ที่ผมเคยเล่าให้ฟัง”
“อ๋อครับ หน้าตาน่าเอ็นดูจริงๆ เลยนะครับ”
“น้องถิงถิงไปอยู่กับอาไหมครับ ยังอีกนานเลยกว่าแม่จะของหนูจะเลิกงาน”
“แม่บอกว่าไม่ให้หนูไปรบกวนคุณอาค่ะ” เด็กน้อยพูดอย่างจริงจัง เพราะยังจำได้กับคำพูดของผู้เป็นแม่ว่าไม่ให้ไปรบกวนคุณอาต้นไม้
“แต่อาไม่ได้ทำงานแล้วนะครับ”
“......” แกเงียบ พร้อมกับมองหน้าของคุณอาตรงหน้าอย่างสองจิตสองใจ
“ไปเถอะครับ เดี๋ยวอาจะไปบอกกับคุณแม่ของหนูให้เอง”
“โอเคค่ะ”
หลังจากนั้นซิลวานก็พาเด็กน้อยไปหาเหมยลี่ อนุญาตเธอและพาน้องถิงถิงขึ้นไปอยู่บนห้องทำงานของเขา
“โอ้โห ห้องทำงานคุณอาใหญ่จังเลยค่ะ อยู่ข้างบนด้วย มองเห็นข้างล่างด้วย” เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาอยู่ในห้องทำงานแบบนี้ และอยู่ชั้นบนสุดด้วยจึงมองเห็นวิวข้างล่างหมดเลย
“ชอบใช่ไหมคะ”
“ชอบค่ะ มันเหมือนห้องทำงานของผู้บริหารให้ทีวีเลยค่ะ”
“แก่แดดนะเราตัวแค่นี้เนี่ย”
“แหะๆ”
“นั่งลงก่อนนะคะ เดี๋ยวลุงชาร์ลเขาจะเอาขนมกับน้ำส้มมาให้”
“คุณลุงชาร์ล?”
“คุณลุงที่ตามหนูขึ้นมาเมื่อกี้ไงคะ”
“อ๋อ แล้วพี่สาวที่หน้าตาสวยๆ ล่ะคะ”
“คนนั้นเป็นเลขาค่ะ”
“เหมือนกับแม่ไหมคะ?”
“ไม่เหมือนค่ะ ทำงานคนละอย่างกันค่ะ ก็เหมือนกับครูที่แยกสอนแต่ละวิชาไงคะ”
“อ๋อ...ไม่เข้าใจเลยค่ะ”
“.....” ซิลวานเกือบจะหลุดขำออกมากับคำตอบของเด็กน้อย แกคงจะเด็กเกินไปกับการที่จะให้มาเข้าใจเรื่องของผู้ใหญ่แบบนี้
“คุณอาป่าไม้ขำอะไรคะ?”
“เดี๋ยวโตขึ้นหนูก็รู้เองค่ะ ตอนนี้หนูยังเด็กอยู่”
ก๊อกๆๆๆ
“ขออนุญาตค่ะ เอาขนมกับน้ำส้มมาให้”
“นั่นไง ขนมของหนูมาแล้ว”
“ขอบคุณค่ะพี่สาวคนสวย”
“หืม ชมพี่สาวเขาแบบนี้ระวังแม่เขาจะน้อยใจเอานะ”
“แม่ไม่น้อยใจหรอกค่ะคุณอาป่าไม้ เพราะคุณแม่ก็สวยที่สุดอยู่แล้ว”
“ฮ่ะฮ่ะ อาเชื่อแล้วครับ”
เลขาสาวที่เอาของเข้ามาให้ยืนมองด้วยความงง และเหมือนจะตกใจอยู่ไม่น้อยเลยด้วย เพราะน้อยคนที่ซิลวานจะให้เรียกเขาด้วยชื่อเล่นแบบนั้นและหากจะเรียกได้ก็ต้องเป็นคนที่สำคัญกับเขาพอสมควรเลย
“เด็กคนนี้ ใครกันคะคุณซิลวาน?”
“ลูกของคนรู้จักน่ะครับ”
“คงจะสำคัญมาก...สินะคะ”
“ครับ สำคัญมาก”
“.....” เธอได้แต่ยืนมอง รู้ทั้งรู้ว่าคำพูดนั้นกำลังประชดประชันแต่เธอก็ทำได้เพียงยืนทำหน้านิ่งๆ มองหน้าเด็กน้อยตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
“อร่อยไหมครับคนเก่ง?”
“อร่อยค่ะ”
“เลิกเรียนมายังไม่ได้กินอะไรเลยใช่ไหม หืม?”
“ค่ะ ยังไม่ได้กินเลย”
“คราวหน้าถ้าเลิกเรียนแล้ว โทรมาหาอาให้อาไปรับก็ได้นะครับ แม่เขาจะได้ทำงาน”
“ค่ะ”
“แม่ของเขาทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณนะครับ งานที่ผมให้ทำก็ช่วยทำให้เรียบร้อยด้วยครับ ผมไม่ชอบคนผิดเวลา แล้วผมก็ไม่ชอบแก้งานบ่อยๆ ด้วย”
“ค-ค่ะ”
เธอรู้สึกหน้าชาไปหมดเลยเมื่อเจอคำพูดแบบนั้น ซิลวานเป็นคนพูดสุภาพก็จริง แต่ก็เป็นคนที่พูดอะไรตรงไปตรงมาเช่นกัน
เลขาสาวเดินออกไปตรงที่โต๊ะทำงานของตัวเองด้วยท่าทีที่หงุดหงิด สีหน้าและท่าทางของเธอทำให้ชาร์ลคนสนิทของซิลวานหันมองอย่างสนใจ
“มองทำไม! มีงานอะไรก็ทำไปสิ!”
“......” แม้ต่อหน้าซิลวานเธอจะทำตัวเป็นคนดี เป็นผู้หญิงเรียบร้อย แต่ในสายตาของคนอื่นที่เขาได้เห็นมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดีแต่นิสันแย่คนนึงเลย
และการเข้ามาทำงานของเธอก็ไม่ใช่การสมัครและถูกคัดเลือกให้เข้ามาทำงานเหมือนกับคนอื่นๆ ด้วย เพราะพ่อแม่ของเธอนั้นรู้จักกับแม่ของซิลวาน เธอเลยได้เข้ามาทำงานแบบใช่เส้นสาย ทั้งที่ฝีมือในการทำงานไม่ได้เรื่องเอาซะเลย
“หึ้ย! จะอะไรนักหนา กับแค่เด็กคนเดียว สำคัญขนาดนั้นเลยหรือไง มีอะไรให้น่าชอบขนาดนั้น”
“ระวังปากของคุณด้วยครับ”
“แกเกี่ยวอะไรด้วย อยากโดนไล่ออกนักหรือไง!”
“ไม่มีใครไล่ผมออกได้ นอกจากคุณซิลวาน ถึงคุณจะเป็นคนของคุณหญิง แต่มันก็ไม่มีผลกับผม เพราะเจ้านายของผมก็คือคุณซิลวานคนเดียวเท่านั้น”
“......” เธอได้แต่ยืนจ้องมองด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ เมื่อถูกพูดแบบนั้นใส่ ถึงจะรู้ว่าคนที่บริษัทไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ
เพราะคิดว่าตัวเองสำคัญและก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรแน่นอน
ด้านในห้องทำงาน...
“หนูมีการบ้านหรือเปล่าคะ?”
“มีค่ะ แต่แม่บอกว่าไว้ค่อยกลับไปทำที่บ้าน”
“งั้นหนูก็ไว้ไปทำที่บ้านของอาสิคะ”
“ได้เหรอคะ?”
“ได้สิคะ หนูทำได้ทุกอย่างเลย ที่บ้านของอากว้าง หนูวิ่งเล่นก็ยังได้เลย”
“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณแม่จะดุเอา”
“......” อีกครั้งที่ซิลวานมองเด็กน้อยตรงหน้าอย่างเอ็นดู พร้อมกับลูบผมเปียของเด็กน้อยตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
เขาไม่ใช่คนรักเด็กอะไรขนาดนั้น เพราะเป็นลูกคนเดียว และชีวิตของเขาก็ไม่ได้คลุกคลีอะไรกับเด็กด้วย จนกระทั่งได้มาเจอกับน้องถิงถิง มันทำให้เขาได้รู้ว่าเด็กน้อยน่ารักแบบนี้นี่เอง
“คุณอา ทำไมคุณอาใจดีจังเลยคะ ไม่เหมือนกับพ่อของหนูเลย”
“ทำไมหนูถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ คุณพ่อเขาทำให้เราได้เกิดมานะคะ”
“หนูไม่ชอบคุณพ่อค่ะ คุณพ่อชอบเสียงดัง ชอบทะเลาะกับคุณแม่ ชอบเอาของในบ้านมาปาทิ้งต่อหน้าหนูต่อหน้าคุณแม่ด้วยค่ะ”
“......” พอได้ยินอย่างนั้นแล้วซิลวานก็พอจะเข้าใจขึ้นมา เด็กไม่ชอบอะไรที่มันรุนแรง เพราะมันจะสร้างภาพจำที่ไม่ดี ฝังจิตใจเด็กไปจนโตเลยก็ว่าได้
ครืด ครืด ครืด~
“หืม คุณแม่เหมยของหนูโทรมาแล้วค่ะ สงสัยเลิกงานแล้วแน่ๆ เลย”
“......”
“คุณอารับโทรศัพท์แป๊บนะ”
“ค่ะ”
.............
ติ๊ด~
“ครับคุณ”
( ฉันทำงานเสร็จแล้วค่ะ พาน้องถิงถิงลงมาส่งได้เลย )
“ยังไงเราก็ไปที่เดียวกันอยู่แล้ว คุณขับรถไปก่อนเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาน้องถิงถิงไปด้วยเอง นั่งรถเก๋งน่าจะสบายกว่า”
( แต่ว่า... )
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ไม่ดีเหรอครับ นั่งรถมอเตอร์ไซค์ เจอฝุ่นเจอควันรถ เดี๋ยวน้องถิงถิงจะไม่สบายเอาได้นะครับ”
( โอเคค่ะ งั้นก็ฝากด้วยนะคะ ฉันจะขับรถนำออกไปก่อน )
“โอเคครับ ไว้เจอกัน”
..............
ซิลวานปล่อยให้น้องถิงถิงนั่งกินขนมต่อจนกระทั่งอิ่มและก็พาแกออกไปพร้อมกันและก็เดินผ่านพนักงานมากมายด้วย รวมถึงเลขาที่เลิกงานพร้อมกับเขาพอดี
“คุณซิลวานคะ ฉันขอกลับด้วยได้ไหมคะ พอดี...”
“ผมไม่ว่างไปส่งหรอกครับ พอดีผมมีงานต่อ อีกอย่างรถก็เต็มแล้วด้วย”
“คะ? รถเต็ม?”
“ครับ เด็กคนนี้เขากลับกับผมน่ะครับ”
“.....” แม้เธอจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ก็ขัดขืนอะไรไม่ได้ นอกจากต้องก้มหน้ายอมรับในสิ่งที่มันไม่พอใจตัวเอง
“เด็กที่ไหนคะเนี่ย น่ารักจังเลยค่ะ”
“ครับ”
“คุณอา แม่ล่ะคะ?”
“แม่กลับไปแล้วน่ะครับ ให้หนูกลับพร้อมกับอาได้เลย เดี๋ยวไปเจอกันที่คอนโด”
การสนทนานั้นทำให้เลขาสาวของซิลวานได้ยินพอดี และนั่นก็ทำให้เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เพราะรู้มาว่าซิลวานนั้นอยู่คอนโดนี่นา
งั้นก็แสดงว่าแม่ของเด็กคนนี้ ที่เขาบอกว่าเป็นคนสำคัญ อยู่คอนโดเดียวกับเขางั้นเหรอ
“คุณชาร์ล...”
“ครับคุณซิลวาน”
“เดี๋ยวรบกวนหาห้องเช่าให้ผมทีนะครับ เอาที่สะดวกสบายปลอดภัยและอยู่ใกล้กับคอนโดของผมด้วย”
“ครับได้ครับ ผมจะรีบจัดการให้ครับ”
“ขอบคุณครับ”
“รถของคุณอาอยู่ตรงไหนคะ?”
“อยู่ตรงนี้ไงคะ”
“รถคุณอาสวยจังเลยค่ะ”
“รถคันนี้นอกจากคุณอาแล้วก็มีน้องถิงถิงเป็นคนแรกเลยน้า ที่ได้ขึ้นไปนั่ง”
“จริงเหรอคะ”
“จริงครับ”
“......”
“ไปขึ้นรถกันดีกว่า จะได้ไปเจอกับคุณแม่เร็วๆ”
“ค่ะคุณอา”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
