Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ : 08 พ่อที่ไม่ได้เรื่อง
ตกดึกในวันเดียวกัน
เหมยลี่ส่งซิลวานกลับบ้าน เสร็จแล้วก็พาลูกสาวตัวน้อยเข้านอนและเธอก็ลงมาเก็บกวาดที่ด้านล่างต่อ ขณะที่กำลังล้างจานอยู่ในห้องครัวเธอก็เหมือนจะได้ยินเสียงคนเดินในบ้านของเธอ นั่นจึงทำให้เธอรีบไปมองลอดผ่านหน้าต่างกรงเหล็กของบ้านในทันที
แม้จะมองเห็นเป็นเพียงเงาดำของบุคคลแต่เธอก็จำบุคลิกนี้ได้เป็นอย่างดีว่าคือใคร
ก๊อกๆๆ ~
“เหมย...อยู่ข้างล่างใช่ไหม?”
“.....” เสียงเคาะประตูกับเสียงเรียกนั้นทำเอาเหมยลี่ที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ถึงกับขาแข็งทำอะไรไม่ถูกเลย และก็ไม่คิดที่จะตอบกลับอดีตสามีไปด้วย เขามาที่นี่ทำไมกัน
“เหมย...พี่รู้นะว่าเหมยอยู่ข้างใน ขอคุยด้วยหน่อยเถอะ นะเหมย...”
“.....” แม้เสียงอ้อนวอนนั้นมันจะดูน่าสงสารมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังสงสารตัวเองกับลูกมากกว่า และแน่นอนว่าเธอจะไม่มีวันเปิดประตูเด็ดขาด
“เหมย...ถ้าไม่เปิด พี่จะเคาะแรงๆ จะตะโกนแรงๆ ให้ลูกได้ยินเลยนะ”
“หยุดนะ! เลิกทำตัวเป็นเด็กสักที!”
“เหมย...พี่ขอโทษ พี่ผิดเอง พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้...”
“หยุดพูดนะ! พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันอีกนะ ออกไปก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจ”
“อยากให้ลูกรู้เหรอเหมย?”
“พี่ยังต้องการอะไรจากฉันอีก พี่ทิ้งให้ฉันต้องทำงานเลี้ยงลูกเอง รับผิดชอบหนี้สินที่พี่ก่อไว้อยู่ลำพัง โดยที่พี่ไปมีความสุขอยู่กับคนอื่น พี่ยังจะมีหน้ากลับมาอีกเหรอ?” เธอพูดความรู้สึกที่มันอัดอั้นอยู่ในใจออกไปจนหมด ผู้ชายคนนี้คือผู้ชายที่เธอรักมากก็จริง แต่มันก็แค่อดีตไปแล้ว ตอนนี้เธอไม่เคยหลงเหลือความรักไว้ให้ผู้ชายคนนี้อีกเลย ไม่มีอีกแล้ว
“พี่ขอโทษเหมย พี่ขอโทษ...เรากลับมาคืนดีกันเถอะนะ เห็นแก่ลูก ต่อไปนี้พี่สัญญา ว่าพี่จะทำตัวดี พี่จะเป็นหัวหน้าครอบครัว จะไม่เล่นการพนันอีก พี่พูดจริงๆ นะ”
“พอเถอะพี่เชษฐ์ ทุกอย่างมันจบไปตั้งนานแล้ว พี่จะมาขอโทษ จะมาร้องไห้อ้อนวอน มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว”
“เหมย...ไม่สงสารลูกหรือไง ลูกไม่มีพ่อนะ”
“ถ้าต้องให้มีพ่อแบบนี้ ฉันให้ลูกกำพร้าเสียจะดีกว่า”
“เหมย!” น้ำเสียงของคนที่ยืนอยู่ด้านนอกดูขึงขังมากกว่าเดิม และเหมยลี่ก็รู้ดีว่าเขากำลังหงุดหงิดไม่พอใจที่เธอนั้นไม่ยอมอะไรเลย
แต่ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น ที่ครอบครัวมันต้องเป็นแบบนี้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย
“ออกไปก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจ”
“ไอ้เวรนั่นมันเป็นใครวะ กูจะไปฆ่ามัน!”
“หยุดนะ! หยุดทำเรื่องเลวๆ สักที จบแล้วก็จบกันไป ไม่ดีเหรอที่ฉันไม่เรียกร้องอะไร ไม่คิดจะไปยุ่งกับพี่เลยสักครั้ง” ถึงตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน เพราะอดีตสามีของเธอกำลังดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ต่อให้ซิลวานจะไม่ใช่แฟนหรือถ้าจะเป็นจริงๆ เขาก็ไม่ควรที่จะต้องมารับรู้และถูกโยงให้เข้าไปเกี่ยวข้องด้วยแบบนี้
“เธอรักพี่ไม่ใช่เหรอ เธอรักพี่มากนะ เรากลับมาคืนดีกันเถอะนะ”
“ใช่ฉันรักพี่มาก....แต่นั่นมันก็เป็นแค่อดีต ตอนนี้ฉันรักแค่ลูกคนเดียวเท่านั้น ส่วนพี่ฉันไม่เคยรักอีกแล้ว เลิกยุ่งกับฉันสักที และถ้าฉันจะมีใครมันก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพี่เลย และถ้าฉันจะมีใครจริงๆ ฉันจะหาคนที่ดีกว่าพี่ และเป็นคนรักน้องถิงถิงมาก ไม่ทำร้ายลูกเหมือนพี่!”
“เหมย!”
ปัง!!
เสียงทุบประตูอย่างแรงทำให้ประตูนั้นสั่นไหวอย่างหนักจนเธอสะดุ้งเพราะตกใจมาก และนั่นก็ทำให้เหมยลี่รีบมองไปยังทางบันไดทันที เสียงดังขนาดนี้ถ้าน้องถิงถิงไม่หลับลึกก็คงจะได้ยิน
ยังดีที่มีประตูเหล็กล็อคไว้ด้านในอีกชั้นนึง เพราะถ้าหากประตูพังเขาก็ยังเข้ามาไม่ได้หรอก
“หยุดนะ!”
“มาพูดด้วยดีๆ ก็แล้ว ยังต้องการอะไรอีกวะ!”
“......” เหมยลี่ไม่ได้ตอบ แต่เธอนั้นอีกเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเอง เพราะเรื่องมันชักจะรุนแรงมากขึ้นแล้ว เธอเองก็ไม่รู้ด้วยว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้างหากสามีเก่านั้นหาทางเข้ามาในบ้านได้
ตู๊ด~!
“สวัสดีค่ะคุณตำรวจ”
“ช่วยเข้ามาที่ซอย17หน่อยค่ะ มีคนเข้ามาอาละวาดจะทำร้ายค่ะ ฉันอยู่กับลูกสองคน ตอนนี้เขาเหมือนจะพยายามพังประตูบ้านฉันด้วยค่ะ ช่วยมาเร็วๆ ทีนะคะ”
“เหมย! นี่เธอแจ้งตำรวจเหรอ?”
“ฉันบอกให้พี่กลับไปดีๆ แล้ว ทำไมพี่ไม่ฟังกันบ้าง พี่ทำให้ฉันหมดทางเลือกเอง”
“......”
ไม่ถึงสิบนาทีตำรวจก็มาถึงและก็เข้ามารวบตัวอดีตสามีของเธอออกไป และเธอในฐานะที่เป็นเจ้าของบ้านก็ต้องออกไปให้ปากคำและบอกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นด้วย
“จริงๆ เรื่องครอบครัว เรื่องผัวเมีย ตำรวจไม่อยากยุ่งเลยนะครับ”
“ไม่ค่ะ เขาคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน เราเลิกกันไปนานแล้วนะคะ” เหมยลี่รีบเถียง
“เหมยพี่ขอโทษ พี่เป็นพ่อเป็นสามีที่ไม่ได้เรื่องเลย ยกโทษให้พี่เถอะนะเหมย พี่ผิดไปแล้วจริงๆ สงสารลูกเถอะนะ”
“คุณตำรวจคะ ช่วยเอาเขาออกไปทีค่ะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขา แล้วถ้าคุณตำรวจจะบอกว่าเรื่องสามีภรรยาไม่อยากยุ่ง ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะ ฉันเลิกกับผู้ชายคนนี้ไปนานแล้ว ฉันกับเขาไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เขาตามมาราวีฉันไม่เลิก จนฉันกับลูกไม่มีความปลอดภัยเลย ช่วยจัดการเขาด้วยนะคะ ในฐานะเจ้าหน้าที่ป้องกันชีวิตและความปลอดภัยของประชาชน”
“ครับ”
“เหมย! พี่ไม่เอาแบบนี้นะเหมย อย่าทำแบบนี้เหมย!”
พิเชษฐ์โวยวายเสียงดังขณะที่กำลังถูกตำรวจนั้นลากขึ้นท้ายกระบะ แม้จะไม่ยอมและพยายามดิ้นมากแค่ไหนก็สู้แรงของตำรวจสองนายไม่ได้หรอก
เหมยลี่ถอนหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อรถกระบะนั้นขับหายลับตาเธอไป จริงๆ เธอก็ไม่ได้อยากทำอะไรแบบนี้เลย แต่เพราะเขาบีบบังคับให้เธอต้องทำแบบนี้เอง
เธอรีบเดินกลับเข้าไปในบ้าน แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อได้เห็นลูกสาวตัวน้อยของเธอนั้นกำลังยืนอุ้มตุ๊กตาตัวเก่าอยู่ตรงบันได
“น้องถิงถิง! ทำไมตื่นล่ะคะ” เธอรีบเดินเข้าไปหาด้วยท่าทีที่ตกใจ
“คุณแม่...มันคือเสียงอะไรคะ?” เด็กน้อยพูดเสียงสั่นพร้อมกับเบะปากจะร้องไห้
“มะ ไม่มีอะไรนะคะ พอดีประตูบ้านเรามันโดนลมแรงข้างนอกน่ะ ก็เลยเสียงดัง” เธอรีบปลอบใจลูกสาวตัวน้อย
“แล้วตำรวจที่หน้าบ้านล่ะคะ แล้วหนูก็ได้ยิน...เสียงของพ่อด้วย”
“.....” พอถูกถามแบบนั้นเธอก็ถึงกับไปไม่เป็นเลย ก็ไม่แปลกหรอกถ้าน้องถิงถิงจะตื่นแล้วได้ยินเสียงโหกเหวกโวยวาย เพราะเขาคนนั้นก็เสียงดังมากเหมือนกัน
“ไม่มีอะไรนะคะ ไม่มีอะไรหรอก ขึ้นไปนอนกันดีกว่า พรุ่งนี้แม่จะทำของอร่อยให้กิน”
เหมยลี่รีบพาลูกสาวขึ้นไปนอน เธอนอนแทบไม่หลับทั้งคืนเลย เพราะเธอกลัวว่าตำรวจจะปล่อยตัวอดีตสามีและถูกเขากลับมาราวีอีกรอบ เธอกลัวไปหมด เธอกลัวว่าลูกจะได้รับอันตรายไปด้วย
จนกระทั่งตอนเช้าเธอก็ตื่นขึ้นมาทำงานบ้านของเธอตามปกติ และก็เตรียมที่จะซ่อมประตูบ้านด้วย มันเก่าจนผุแล้วเหมือนกันจนถูกแรงทุบแบบนั้นก็เลยพังลงมา
“คุณเหมย...”
“อ้าว ทำไมมาแต่เช้าเลยคะ” เธอมองไปที่เจ้าของเสียงที่เดินเข้ามาพร้อมกับอาหารหลายอย่างในมือ
ตอนนี้มันแต่เช้าจริงๆ เพราะลูกสาวของเธอยังไม่ตื่นนอนเลย
“ทำอะไรอยู่ครับ?”
“ซ่อมประตูอยู่ค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย ทำไมถึงพังแบบนี้”
“มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ”
“อย่าบอกนะครับว่า...”
“เราไม่พูดกันดีกว่านะคะ ฉันไม่อยากให้น้องถิงถิงรู้ แกจะตกใจกลัวเอาได้”
“ครับ เดี๋ยวผมช่วยนะ”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ”
“คุณเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ แล้วจะให้ผมนั่งมองอยู่ได้ยังไงล่ะครับ”
“.....”
เหมยลี่ถูกแย่งงานที่เธอกำลังทำอยู่ พอเห็นว่าเธอจะทำอะไรไม่ได้แล้วก็เลยเอาอาหารที่เขาซื้อมาเดินเข้าไปในครัว
..........
ผ่านไปสักพัก
“อ้าว คุณอาป่าไม้”
“น้องถิงถิง”
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ ตื่นสายนะเรา”
“หนูไม่ตื่นสายนะคะ หนู หนูแค่...นอนเพลิน”
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” ซิลวานหัวเราะใส่อย่างนึกชอบใจกับคำตอบของเด็กน้อยตรงหน้า
“คุณอาทำอะไรคะ?”
“ซ่อมประตูให้แม่เราไงครับ พอดีมันผุแล้วถ้าไม่ซ่อมมันจะล้มลงมาทับเราได้”
“คุณอา...”
“หืม...”
“เมื่อคืนหนูได้ยินเสียงของพ่อ...”
“ไม่มีอะไรหรอกครับลูก”
“หนูกลัว พ่อจะตีแม่ ฮึก...” เด็กน้อยรีบเข้าไปสวมกอดคนตรงหน้า แรงสะอื้นทำให้ซิลวานรู้ได้ทันทีว่าแกกำลังกลัวมากจริงๆ
“ไม่เป็นอะไรนะครับ ไม่ต้องกลัวนะ” เขาไม่ได้ผลักไสเด็กน้อยออกไป แต่กลับกอดเธอไว้แทน เพื่อให้เด็กน้อยคนนี้หายกลัวและหยุดร้องไห้ เพราะตอนนี้เขาทำได้แค่นี้จริงๆ
“คุณอามาอยู่กับเราได้ไหมคะ หนูกลัว หนูฮึก...กลัวพ่อ”
“น้องถิงถิง...” เหมยลี่รีบเดินออกมาเพราะได้ยินเสียงสะอื้นร้องไห้ของลูกสาว “เป็นอะไรคะ?”
“เมื่อคืนฮึก...เมื่อคืนพ่อมา พ่อเสียงดัง หนูได้ยิน พ่อจะตีแม่ไหม ฮึก...”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นนะคะคนเก่ง พ่อเขาไม่ได้มาทำอะไรหรอก”
“หนูกลัว...”
“แม่จะไม่ให้พ่อมาทำอะไรหนูทั้งนั้นนะคะ แม่สัญญาเลย”
“งั้นเดี๋ยวอาจะทำประตูให้ใหม่เลย จะได้แข็งแรง หนูจะได้ไม่ต้องกลัว”
“ฮึก...หนูกลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะคะคนเก่ง” ซิลวานใช้มือปาดน้ำตาบนแก้มกลมๆ ของเด็กน้อยตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“น้องถิงถิงไปกับแม่ดีกว่าไป ให้คุณอาเขาซ่อมประตูให้เราก่อนดีกว่านะคะ”
“ก็ได้ค่ะ คุณอาขา คุณอาอย่าหนีกลับบ้านนะคะ”
“โอเคค่ะ อาจะไม่ไปไหนเลย วันนี้อาจะอยู่กับหนูทั้งวันเลย”
เหมยลี่พาลูกสาวเข้าไปด้านใน จนกระทั่งแกเริ่มใจดีขึ้นมาบ้าง และก็นั่งเล่นของเล่นใหม่ที่ซิลวานซื้อให้อยู่ในห้องนั่งเล่นคนเดียวเงียบๆ
“คุณเหมย...”
“คะ?”
“เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นครับ?”
“สามีเก่าของฉันเขาเข้ามาเสียงดังน่ะ ฉันเลยต้องให้ตำรวจเข้ามาจัดการต่อ เพราะไม่อย่างนั้นเขาได้พังบ้านของฉันแน่ๆ”
“มันอันตรายมากนะครับเนี่ย”
“ค่ะ อันตรายมาก”
“คุณย้ายที่อยู่เถอะครับ เดี๋ยวผมช่วยหาที่อยู่ใหม่ให้ เบิกเงินเดือนล่วงหน้าจากผมก็ได้นะครับ อยู่แบบนี้มันอันตรายสำหรับคุณกับน้องถิงถิงนะครับ”
“.....”
“คุณเหมย...”
“ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ มันถือเวลาที่ฉันจะต้อง...ย้ายบ้านจริงๆ สักทีแล้วล่ะค่ะ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
