Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ : 10 บ้านใหญ่
คอนโดของซิลวานที่เขาอาศัยอยู่เป็นคอนโดรหรูหราราคาหลายสิบล้านเลยก็ว่าได้ ซึ่งเหมยลี่เองก็ไม่แปลกใจสักเท่าไหร่ เพราะคนรวยระดับเขาแล้วจะหาคอนโดอยู่แบบนี้มันก็ไม่ยากเลย
“เชิญเข้ามาสิครับ”
“.....” เธอเดินเข้าประตูไปอย่างระมัดระวัง จนกระทั่งได้เห็นห้องข้างในของเขา สไตล์ห้องที่หรูหรา และข้าวของเครื่องประดับที่ดูมีราคาแพง ก็เหมาะสมกับคนอย่างเขาแล้วล่ะ
“ตามสบายเลยนะครับ ของทำความสะอาดอยู่ห้องเก็บของฝั่งนู้นครับ”
“บ้านของคุณอาป่าไม้ ใหญ่จังเลยค่ะ”
“ชอบไหมคะ?”
“ชอบค่ะ มีแอร์ด้วย มีทีวีอันเบ่อเร่อเลย มีโซฟาด้วย”
“น้องถิงถิงลูก...” เหมยลี่เข้าไปปรามลูกสาว เพราะกลัวว่าแกจะทำอะไรเกินวัยของเด็ก ถึงจะรู้ว่าซิลวานไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้นก็เถอะ
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”
“หนูอย่าซนนะคะ นั่งรอให้เรียบร้อยโอเคไหมคะ”
“ค่ะคุณแม่”
“มานี่ดีกว่า เห็นเราบอกว่ามีการบ้านใช่ไหมเอ่ย เดี๋ยวอาจะสอนทำ จะได้ไม่ต้องกลับไปทำที่บ้าน”
“ค่ะคุณอา”
“คุณไปทำเถอะครับ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวผมดูแลน้องถิงถิงให้เอง ในห้องครัวมีผักแล้วก็เนื้อสดอยู่เยอะเลยเหมือนกันครับ”
“คุณจะให้ฉันทำ...กับข้าวด้วยเหรอคะ?”
“ครับ ทำแล้วคุณกับน้องถิงถิงกับกินไปเลยไงครับ กว่าจะกลับไปถึงบ้านอีกมันดึกนะครับ ผมไม่หักเดือนเงินหรอกน่า”
“ค่ะ ฉันจะรีบทำให้เสร็จนะคะ”
เหมยลี่เริ่มทำงานของตัวเองอย่างขันแข็ง แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่เธอจะคอยแอบมองลูกสาวที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับเจ้านายของเธอ และมันก็ทำให้เธอรู้สึกดีไม่น้อยเลยแหละ เพราะน้องถิงถิงไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากคนเป็นพ่อเลยสักนิด ต้องเติบโตมาพร้อมกับพ่อที่ติดการพนันและใช้ความรุนแรงให้เห็นแทบจะทุกวัน
และซิลวานก็เหมือนจะกำลังทำให้น้องถิงถิงได้รับความรู้สึกแบบนั้นอีกรอบ หลังจากที่เป็นเด็กเข้าสังคมยาก เข้ากับคนยากมานาน
ปกติชีวิตของเธอและลูกก็ไม่ได้มีอะไรยุ่งยากมากมายเท่าไหร่นัก แต่หลังจากที่มีเขา เข้ามามันก็ทำให้น้องถิงถิงดูมีสีสันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย
อย่างที่เขาบอกมันก็เรื่องจริงนะ ต่อให้เราจะเลี้ยงลูกเองได้ ดูแลลูกได้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะแทนที่คำว่าพ่อได้ เพราะเด็กเขารู้ดี และเด็กเขาก็รู้แล้วด้วยว่า คนไหนพ่อ คนไหนแม่
“โอเค เสร็จเรียบร้อยแล้ว เก่งมาก”
“คุณอาทำการบ้านเก่งจังเลยค่ะ”
“ชู่ว~!”
“อุ๊บ!”
“อย่าเสียงดังสิครับ ถ้าแม่หนูรู้ เราจะโดนดุกันเอานะ”
“โอเออ่ะ” ( โอเคค่ะ )
เวลาที่อยู่กับแม่น้องถิงถิงจะทำการบ้านเอง อันไหนไม่เข้าใจก็ถามแม่ แต่พอมาอยู่กับซิลวานเขาบอกคำตอบหมดเลย น้องถิงถิงมีหน้าที่เขียนคำตอบลงไปเท่านั้นเอง และที่ไม่อยากให้เสียงดังไปก็เพราะกลัวว่าเหมยลี่จะมาได้ยิน
“ดูหนังกันไหมคะ เดี๋ยวอาไปหยิบขนมกับน้ำมาให้”
“ค่ะ”
“งั้นรออาแป๊บนึงนะครับ”
ซิลวานเปิดทีวีค้างไว้และเดินเข้าไปในครัว ตอนนี้เหมยลี่กำลังทำอาหารอยู่
“อ้าว คุณมาเอาอะไรคะ?”
“ผมมาเอาขนมน่ะครับ”
“ให้น้องถิงถิงเหรอคะ?”
“ครับ พอดีเพิ่งทำการบ้านเสร็จ ก็เลยจะดูหนังกันระหว่างรอคุณทำอาหาร”
“กินขนมเยอะ ระวังกินข้าวได้ไม่เยอะนะคะ”
“กลิ่นหอมโชยขนาดนี้ ผมคิดว่าน่าจะเบิ้ลข้าวมากกว่าน่ะสิครับ”
“.....” เหมยลี่หันกลับไปมอง เห็นรอยยิ้มของซิลวานแล้วเธอก็หยุดยิ้มออกไปจนได้ ก่อนจะรีบหันกลับไปทำงานอาหารต่อด้วยความเขินอาย
หัวใจดวงน้อยๆ ที่ตายด้านของเธอมันเริ่มสั่นไหวอีกครั้ง เธอไม่ได้ปิดใจตัวเองแต่ก็สร้างกำแพงขึ้นมาหนาพอสมควรเลย เพราะเคยถูกทำร้าย ถูกนอกใจ เธอเลยเข็ดที่จะรักใครง่ายๆ ยิ่งตอนนี้เธอมีลูกอยู่ด้วย เธอก็ต้องมั่นใจว่าคนนั้นเขารักและเอ็นดูลูกสาวของเธอจริงๆ
และถ้าให้เธอต้องเลือกแน่นอนว่าเธอเลือกลูก ที่เป็นเลือดเนื้อของเธออยู่แล้ว
..............
เวลาต่อมา
“กับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะคุณซิลวาน น้องถิงถิง”
“ไปครับกินข้าวกัน”
“แต่เรายังดูการ์ตูนไม่จบเลยนะคะ”
“ไว้ค่อยมาดูต่อพรุ่งนี้ก็ได้นะคะ ถึงยังไงน้องถิงถิงก็ได้มาบ้านของอาทุกวันอยู่แล้ว ยิ่งเสาร์อาทิตย์ได้มาอยู่ทั้งวันเลย จะดูกี่เรื่องก็ได้”
“ก็ได้ค่ะคุณอา”
ทั้งสองพากันเดินไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งอาหารที่เหมยลี่ทำไว้ก็มีอยู่หลายอย่างเลยเหมือนกัน
“ฉันทำเป็นแต่กับข้าวบ้านๆ ไม่รู้จะถูกปากคุณหรือเปล่า”
“แบบนี้สิครับอร่อย เห็นแบบนี้แล้วทำให้ผมคิดถึงคุณย่าเลยล่ะครับ ทุกครั้งที่ผมได้ไปบ้านคุณปู่คุณย่าก็จะได้กินของอร่อยแบบนี้ตลอดเลย”
“ท่าน...ไปไหนแล้วล่ะคะ?”
“คุณปู่ท่านเสียเพราะไตวายเฉียบพลันครับ ส่วนคุณย่าก็หลายโรครุมเร้าครับ”
“เสียใจด้วยนะคะ กินข้าวกันดีกว่า”
“ครับ”
“น้องถิงถิงยกจานมาให้แม่มา แม่จะตักข้าวให้”
“ค่ะคุณแม่”
“เรื่องที่อยู่ใหม่ ผมให้คุณชาร์ลจัดการให้อยู่นะครับ ให้คุณย้ายมาอยู่ตรงที่ใกล้กับคอนโดของผม แล้วเดี๋ยวจะจัดการเรื่องรถรับส่งให้น้องถิงถิงด้วยครับ”
“คุณไม่เห็นต้องจัดการให้ฉันขนาดนี้เลยค่ะ ฉันเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจเลยครับ ว่าแต่ผมเสียมารยาทถามได้ไหมครับ?”
“ว่ามาสิคะ”
“เรื่องหนี้ที่คุณบอกว่าติดอยู่ก้อนโต ผมอยากรู้ว่ามันเท่าไหร่?”
“เงินต้นสามแสนค่ะ ส่วนดอกตอนนี้ปาไปเป็นล้านแล้ว”
“ห๊ะ!?” ซิลวานร้องอุทานออกมาเบาๆ เพราะเขาไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย “ทำไมมันถึง...”
“กู้นอกระบบจะไปเอาอะไรมากล่ะคะ จริงๆ ที่กู้ในระบบก็มี ฉันร่วมกู้กับสามีเก่า แต่ตอนนี้ส่งจนครบหมดแล้ว เหลือแต่หนี้นอกระบบนี่แหละค่ะ เราส่งช้าดอกเบี้ยก็เพิ่มเป็นเท่าตัวเลย ไม่ส่งก็โดนขู่ทำร้าย ฉันไม่อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นก็เลยต้องจ่ายน่ะค่ะ”
“แล้วคุณจ่ายไหวเหรอครับ ดูเหมือนมันจะทำให้คุณต้องส่งพวกมันไปเรื่อยๆ ไม่จบไม่สิ้น”
“ไม่ไหวก็ต้องไหวแหละค่ะ ต่อให้เราหนี แต่เมื่อไหร่ที่มันเจอเรา มันตามมาทำร้ายเราแน่ เผลอๆ เล่นกับถึงชีวิต คนพวกนี้น่ากลัวค่ะ”
นี่เป็นครั้งแรกที่เหมยลี่ได้พูดคุยได้อย่างเป็นตัวเอง ไม่ต้องเกร็ง เหมือนได้มีเพื่อนระบายความอึดอัดที่อยากจะพูด
“......”
“ฉันทำให้เสียบรรยากาศหรือเปล่าคะเนี่ย”
“จริงๆ คนพวกนี้ถ้าตำรวจไม่ตรวจจริงๆ ก็จะยังทำกันเรื่อยๆ นะครับ”
“คนพวกนี้มีอิทธิพลค่ะ ล้มล้างยาก ต่อให้จัดการไปแล้ว เดี๋ยวกลุ่มใหม่ก็ผุดขึ้นมาค่ะ”
“ก็จริงนะครับ”
“ดีไม่ดีเจอพวกเดียวกัน เราก็แย่ไปอีกค่ะ”
เพราะเธอเองก็เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาคนนึงที่ไม่อยากเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงกับอะไรแบบนั้นเลย เธอยังมีลูกน้อยที่ต้องดูแลอยู่
.............
สักพักใหญ่ๆ ผ่านไป
“ฉันทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ ของสดในตู้ยังเหลือ น่าจะทำกินได้อีกหลายมื้อเลยเหมือนกัน ฉันหั่นแล้วก็แยกใส่กล่องไว้ให้แล้วค่ะ เผื่อคุณอยากจะทำอะไรกินเอง”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
“ป่ะน้องถิงถิง กลับกันได้แล้วค่ะ”
“ค่ะคุณแม่”
“เดี๋ยวผมลงไปส่งนะครับ”
“ค่ะ”
ซิลวานเดินลงไปส่งเหมยลี่ที่ด้านล่าง หลังจากที่ส่งสองแม่ลูกกลับบ้านเรียบร้อยแล้วเขาก็ขึ้นไปอยู่บนคอนโดของตัวเองเหมือนเดิม
ระหว่างที่กำลังนั่งเล่นอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นที่คอนโดของตัวเอง ซิลวานก็เอาแต่คิดว่าจะช่วยเหลือเหมยลี่กับลูกแบบไหนได้บ้าง แต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะขอให้เขาช่วยเหลือเลยแบบนี้แล้วเขาจะทำอะไรได้บ้าง จะให้เงินเธอ จะชดใช้หนี้ให้แก่เธอ แน่นอนว่าเหมยลี่ไม่ยอมรับคำขอช่วยเหลือแบบนี้จากเขาอย่างแน่นอน
ตู๊ด~
( ครับคุณซิลวาน )
“คุณชาร์ลว่างหรือเปล่าครับ”
( ครับ ผมว่างครับ )
“ผมอยากให้คุณชาร์ลช่วยอะไรผมสักอย่างนึง”
( ว่ามาสิครับ )
“เรื่องเจ้าหนี้นอกระบบน่ะครับ”
( ...... )
“ผมอยากได้ข้อมูลครับ แล้วเดี๋ยวผมไปจัดการต่อเอง”
( ผมว่าคุณซิลวานอย่าเอาตัวเองไปพัวพันกับเรื่องพวกนี้เลยจะดีกว่านะครับ มันอาจจะทำให้คุณซิลวานเดือดร้อนเอาได้ )
“ผมรู้ครับ แต่ผมรับมือได้ ฝากคุณชาร์ลช่วยจัดการต่อทีนะครับ ส่งข้อมูลให้ผม เดี๋ยวผมให้เพื่อนที่เป็นตำรวจจัดการให้อีกที”
( ครับ ผมจะรีบจัดการให้ครับ )
นี่คงจะเป็นทางเดียวสินะที่เขาจะช่วยเหลือเธอได้ เพราะถ้าหากพวกเจ้าหนี้นอกระบบพวกนั้นถูกตำรวจจับไป เหมยลี่ก็จะไม่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินจ่ายหนี้สินที่ตัวเองไม่ได้ก่อ และก็ไม่รู้ด้วยว่ามันจะไปจบลงตอนไหนด้วย
..........
เวลาผ่านไป
ก๊อกๆๆๆ
“ขออนุญาตครับคุณซิลวาน”
“ครับเข้ามาได้เลยครับ”
“ข้อมูลที่คุณซิลวานให้ผมไปหา ตอนนี้ได้มาครบแล้วครับ”
“ขอบคุณมากครับ”
“ยังไงก็ระวังตัวไว้สักนิดนะครับ คนพวกนี้อิทธิพลเยอะมาก อาจจะทำให้บริษัทของเราเสียหายเอาได้นะครับ”
“ผมจะระวังนะครับ แต่ก็คิดว่าแค่เอาข้อมูลไปให้ตำรวจสืบสวนสอบสวนต่อเอาเอง น่าจะไม่กระทบอะไรหรอกครับ”
“มันก็ไม่แน่หรอกนะครับ จริงๆ ผมไม่อยากให้คุณซิลวานไปยุ่งอะไรกับเรื่องพวกนี้เลย”
“......”
“ผมจะระวังตัวนะครับ”
ถึงจะรู้ว่ามันอันตรายมากๆ ที่เขาเอาตัวเองเข้าไปยุ่งแบบนี้ แต่การที่เหมยลี่กับลูกต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นก็อันตรายกว่าเช่นกัน เขาเองก็ไม่ได้อยู่กับเธอตลอดเวลาด้วย
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด~
( ฝนจะตกหรือยังไงครับเนี่ย คุณซิลวานถึงได้โทรมาหาเพื่อนได้ )
“ยุ่งไหม?”
( นิดหน่อย คดีเยอะว่ะ )
“ตอนเที่ยงออกไปเจอกันหน่อย ที่ร้านอาหารเดิมละกัน”
( โอเคได้ๆ แต่น่าจะได้แค่ครึ่งชั่วโมงนะ )
“เออๆ มีงานไปให้มึงทำว่ะ งานใหญ่ด้วย”
( เออๆ )
ซิลวานอยากจะช่วยสองแม่ลูกให้ได้มากกว่านี้ แต่คนนอกอย่างเขาก็ทำได้เพียงทำอยู่เงียบๆ แบบนี้เท่านั้น เพราะถ้าหากไปบอกเธอว่าจะช่วยแน่นอนว่าเธอไม่ยอมแน่ๆ คนนิสัยแบบเธอเขาก็พอจะเดาออก เพราะทำอะไรเองได้จึงไม่ชอบร้องขอความช่วยเหลือจากใคร แม้เรื่องนั้นมันจะทำให้ลำบากจนสายตัวแทบขาดแล้วก็ตาม
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
